Τι παίζετε αυτό τον καιρό?

Welcome!

By registering with us, you'll be able to discuss, share and private message with other members of our community.

SignUp Now!
Όντως για την δεύτερη σεζόν έχεις απόλυτο δίκιο!
 
<blockquote>Το black mirror 1 για παράδειγμα που παίζω μέσω gog είναι κορυφαίο adventure για μένα, κορυφαίο από τα καλύτερα που έχω παίξει και η ατμόσφαιρα του στον Θεό, τέλεια όλα σενάριο, διάλογοι πολλά</blockquote><br><br>Παίξε και τα δύο επόμενα, θα σου αρέσουν κι αυτά πιστεύω. Ουσιαστικά τα δύο sequels ξεκάθαρα αποτελούν ένα παιχνίδι, κομμένο σε δύο μέρη.
 
Το Black mirror 2 το είχα παίξει στην κυκλοφορία του και ναι είναι πάρα πολύ ωραίο advenure,<br>Τα ξανά πήρα όλα μαζί από gog (γιατί η retail κάτι νούμερα μου έκανε) και ξεκίνησα απτην αρχή και εννοείτε θα παίξω και το 2 και το 3<br>Τι ατμόσφαιρα ρε παιδιά είναι αυτή? <br>Παίζω με ακουστικά και πραγματικά με έχει αφήσει άφωνο, από τα λίγα adventure που έχω να θυμάμαι για την ατμόσφαιρα τους, και έχω παίξει πάρα πάρα πολλά <img src="/smile.gif" width="" height="" alt=":)" title=":)" class="bbcode_smiley" /><br>Όσοι δεν το έχετε δει, δείτε το οπωσδήποτε.
 
<blockquote>Το Black mirror 2 το είχα παίξει στην κυκλοφορία του και ναι είναι πάρα πολύ ωραίο advenure,<br>Τα ξανά πήρα όλα μαζί από gog (γιατί η retail κάτι νούμερα μου έκανε) και ξεκίνησα απτην αρχή και εννοείτε θα παίξω και το 2 και το 3<br>Τι ατμόσφαιρα ρε παιδιά είναι αυτή? </blockquote><br><br>Και πολύ "γεμάτα" παιχνίδια ρε φίλε, τόσο από θέμα διάρκειας, όσο κι από άποψης σεναρίου, ιστορίας κτλ.
 
Ναι όντως, Τεράστια και πάρα πολύ ωραίοι γρίφοι.<br>Όπως ήταν τα παλιά καλά adventure που γούσταρες να κάτσεις να παίξεις ανέμελα με τις ώρες.
 
<blockquote><br>Τελειώνοντας μέσα σε 2 βράδια το Season 1 του Game of Thrones της Telltale, νιώθω έτοιμος να γράψω κανένα άρθρο "περί της ψευδαίσθησης της επιλογής". Μιλάμε ΟΤΙ και να κάνεις στη διάρκεια του παιχνιδιού, τα πάντα καταλήγουν στο ίδιο κι απαράλλακτο φινάλε, κι εσύ απλά "επιλέγεις" αν θα πεθάνουν ή αν θα ζήσουν 3 χαρακτήρες της οικογένειάς σου (με τις επιλογές αυτές να γίνονται ουσιαστικά στο τέλος του επεισοδίου 5 και στο τέλος του επεισοδίου 6).<br></blockquote><br><br>http://ragequit.gr/Forum/index.php/topic,5186.msg139172.html#msg139172<br><br>Εδώ είχα κάνει μία λεπτομερέστατη ανάλυση του 1ου επεισοδίου με double post για το πόσο με είχε τσαντίσει. Δεν αξιώθηκα να γράψω και για τα υπόλοιπα αλλά γενικώς τα γεγονότα του 6ου επεισοδίου ήταν λες και ήταν γραμμένα από άτομο που δεν έχει ιδέα από storytelling.<br>ΜΑΚΡΑΝ το χειρότερο telltale series και ο λόγος που σταμάτησα να ασχολούμαι με τη συγκεκριμένη εταιρία.<br>
 
Παραδόξως, το GoT της Telltale το γούσταρα, κυρίως γιατί παρακολουθώ την σειρά χωρίς να με καίει ιδιαίτερα, δεν ψαχνόμουν δηλαδή να δω το οτιδήποτε. Όντως μπήκα στο ρόλο του κακομοίρη Ρόντερικ και το χάρηκα. Για τα Batman και Walking Dead: Michonne και Season Three, τα έχω γράψει και στις παρουσίασεις. Αφόρητα μέτρια και κουραστικά. Γενικά, όσο περισσότερη Telltale παίζεις, τόσο πιο άσχημα φαίνονται οι "ραφές" και τα καθρεφτάκια του συστήματός της. Έχει να κάνει και με τον κόσμο ή το setting. Π.χ. το Walking Dead έχει πλέον αρμεχθεί πέρα από κάθε όριο και λογική και απλώς επαναλαμβάνεται διαρκώς στο όνομα του χρήματος. <br><br>Αντίθετα, μπορώ να δηλώσω ενθουσιασμένος με την προοπτική του The Wolf Among Us Season 2, μόνο και μόνο γιατί θα έχω την ευκαιρία να ξαναζήσω στον κόσμο των Fables.<br><br>Στα δικά μας τώρα, μετά από ένα εξαιρετικά παραγωγικό staycation, κατόρθωσα να μειώσω το VIP Backlog (το απλό Backlog γνωρίζω πλέον πως δεν θα το παίξω ΠΟΤΕ, στο VIP βάζω μόνο τα παιχνίδια που πραγματικά θέλω να παίξω και δεν αγόρασα απλώς γιατί "έλα, 2 ευρώ, ευκαιρία!") στους δυο μόνο τίτλους. Rise of the Tomb Raider και Alien: Isolation. <br><br>To ROTT περιμένω να το χαρώ σε 4Κ με την 1080 (Σρέδερ, έξελθε απ&#039; εμού) και παίζω χαλαρά το Alien : Isolation. Χαλαρά δηλαδή, τρόπος του λέγειν. Τί παιχνιδάρα είναι αυτή; Τί ατμόσφαιρα; Τί σχεδιασμός χώρων εκπληκτικός; Τί σεβασμός στο πρωτότυπο φίλμ; Πραγματικά σε κάνει να νιώθεις πως ΕΙΣΑΙ στον σταθμό Σεβαστοπόλ, όπως αντίστοιχα έπραξε πρόσφατα το Prey με τον Talos I και παλαιότερα τα Bioshock με τις πανέμορφες ουτοπίες τους.
 
<blockquote>κατόρθωσα να μειώσω το VIP Backlog...στους δυο μόνο τίτλους. Rise of the Tomb Raider και Alien: Isolation. </blockquote><br><br>Κι εγώ χαιρόμουν που μείωσα το δικό μου σε λίγο κάτω από 100  <img src="/irritated.gif" width="" height="" alt=":/" title=":/" class="bbcode_smiley" />.<br><br>Μου άρεσε πάντως το VIP backlog, εγώ το δικό μου το έλεγα απλά shortlist, αλλά θα κλέψω τον δικό σου όρο ανερυθρίαστα.<br><br>Μιας και μπήκα σε mood να κάνω λίγες διακοπές από το ach hunting, έπιασα πάλι το Shadowrun Returns που λόγω απουσίας save ρουτίνας τον καιρό που κυκλοφόρησε το παράτησα γρήγορα. Αφού λοιπόν λογικεύτηκαν και προσθέσαν save σε κάποιο patch, έχω να πω πως είναι μια πολύ τίμια cyberpunk περιπέτεια που έχει κρατήσει το ενδιαφέρον μου - λογικά είμαι 1-2 αποστολές πριν το τέλος. Βέβαια κάποιος που έχει παίξει πρώτα το μεταγενέστερο και αριστουργηματικό Dragonfall, πρέπει να ξέρει πως το Returns είναι φτωχός συγγενής συγκριτικά, και να μην μπει με ανάλογες προσδοκίες, αλλιώς θα ξενερώσει χωρίς να φταίει το ίδιο το παιχνίδι.<br><br><br>
 
Ισχύει. Το Dragonfall στέκει ως η κορυφή της τριλογίας των νέων Shadowrun. Το Hong Kong επίσης υπερτερεί του Returns, το οποίο ευχαριστούμε θερμά που αν μη τι άλλο, λάνσαρε την πλατφόρμα πάνω στην οποία στήθηκαν ιδιαίτερα αξιόλογες περιπέτειες. Πάντως με ανησυχώ. Αν και ανδρώθηκα με ισομετρικά RPG&#039;s, πλέον δυσσανασχετώ, κακόμαθα στα Mankind Divided και τα Wild Hunt αυτού του κόσμου. Δηλαδή το Tyranny το άφησα οριστικά ενώ ήταν ένα λίαν αξιόλογο RPG. Απλώς δεν την πάλευω άλλο με τα μοντέλα χαρακτήρων ψείρες και την ατέρμονη ανάγνωση. Και μιλάμε για περίπτωση νεο-Infinity παιχνιδιού που έχει όμορφα μοντέλα χαρακτήρων και ιδιαίτερα πλούσιο speech στους διαλόγους του.
 
Καταπιάνομαι με αυτό το θέμα των ισομετρικών στο αρθρίδιον που θα στείλω προσεχώς στον Kuv για το PCMRace. Από εκεί ξεκίνησε ο "προβληματισμός", από το ότι θυμάμαι με τι ενθουσιασμό βλέπαμε πχ τα kickstarters για τα ισομετρικά rpg πίσω στο 2011-2012, και με πόση παραπάνω περίσκεψη τα αφουγκραζόμαστε τώρα για πολλούς και διάφορους λόγους.<br><br>In other news, ξεκίνησα παρτίδα Civilization 6 με Σαλαντίν (Arabs), ονόμασα την θρησκεία μου "Catholicism" και θα επιχειρήσω religious victory. Έχει την πλάκα του. Deus Akbar.
 
Μ&#039;ενδιαφέρει να διαβάσω το άρθρο σου Κώστα, μοιράζομαι αντίστοιχους προβληματισμούς. <br><br>Για εμένα όλη αυτή η φούσκα της "αναβίωσης/γλυκιάς επιστροφής στη νιότη" πλέον έχει σκάσει πανηγυρικά. Δεν λέω, όμορφα και ζεστά χαμογέλασα και πέρασα με το Pillars of Eternity και το Wasteland 2, αλλά αν με ρωτήσεις αν θεωρώ τα σενάρια τους αξιομνημόνευτα ή συγκρίσιμα με την εμπειρία του Wild Hunt...χεχ, αστειευόμεθα κύριοι. Καλό είναι να υπάρχουν, αλλά ουσιαστικά η μακροχρόνια απουσία αυτού του τύπου παιχνιδιών (που όταν πρωτοκυκλοφορούσαν αποτελούσαν την κορυφή της εξέλιξης στο είδος τους) μας έκανε πιστεύω να τα υποδεχτούμε με μεσσιανικές προσδοκίες, κάτι που φαντάζει αστείο κατόπιν εορτής.<br><br>
 
<blockquote>ατέρμονη ανάγνωση.</blockquote><br><br>Να σημειώσω πως το Shadowrun Returns είναι πολύ προσεγμένο σε αυτό τον τομέα - οι διάλογοι είναι καλογραμμένοι και πραγματικά "τόσο όσο" ώστε να μην κουράζουν οποιονδήποτε στοιχειωδώς καλοπροαίρετο σε αυτό το θέμα gamer (εντάξει, αν κάποιος θεωρεί οτιδήποτε απαιτεί περισσότερο διάβασμα από το Pac-man απάλευτο, πάλι θα έχει θέμα). Το Dragonfall θέλει σαφώς περισσότερο διάβασμα αλλά το πέτυχαν λόγω ποιότητας, στο Hong Kong πιστεύω ξεφύγανε και μάλιστα "εμπροσθοβαρώς" (δηλαδή οι πρώτες δύο ώρες game παίζει να απαιτούν περισσότερη ανάγνωση κειμένου από όσο όλο το Returns, μετά κάπως στρώνει) κάτι που μπορεί δικαιολογημένα να κουράσει.
 
Στο Χόνγκ Κόνγκ, το θέμα δυστυχώς παραμένει και ξεφεύγει εντελώς με τα άσχετα μπάκστοριζ των πωλητών στο χαμπ. Ρητέρνς και Ντράγκονφολ, μια χαρά ήταν σε αυτό τον τομέα.
 
Επιφυλάσσομαι για την ποιότητα γραφής των Shadowrun (δεν τα έχω τελειώσει), αλλά σοβαρά τώρα, βαριέστε να διαβάζετε σε <b>RPG</b>; Και μάλιστα μη ΑΑΑ; Ήμαρτον ρε παιδιά, γαμάτα τα cinematics αλλά θέλουν λεφτά. Και αργά ή γρήγορα, γερνάνε. Το "θέατρο του μυαλού" που παίζει χάρη σε ένα καλό κείμενο, παραμένει αγέραστο όμως.
 
Αν και δεν έχω παρατήσει ποτέ RPG επειδή έχει "πολύ κείμενο", δεν μπορώ να μην παρατηρήσω πως πρώτον, η ποιότητα του κειμένου δεν πάει με την έκταση (συχνά μάλιστα η σχέση τους είναι αντιστρόφως ανάλογη), δεύτερον αν έχω όρεξη για αγέραστο θέατρο του μυαλού, μπορώ να διαλέξω οποιοδήποτε από τα είκοσι βιβλία που θέλω να διαβάσω οπωσδήποτε μέχρι τα Χριστούγεννα. Μιας και το αναφέραμε, το This Census-Taker του China Mieville με κούρασε τα μάλα παρά τη μικρή του έκταση. Αυτό δεν σημαίνει πως βαρέθηκα το διάβασμα βιβλίων, αλλά ότι ο Mieville έγραψε ένα ανούσιο mood piece.  <br><br>Για να μην αναφέρω πως για κάποιους από εμάς, το να διαβάζουμε και μάλιστα πολύ προσεχτικά από πέντε μέχρι είκοσι χιλιάδες λέξεις την ημέρα στην οθόνη του υπολογιστή είναι μέρος της δουλειάς μας, και δεν έχουμε ιδιαίτερη όρεξη να το επαναλάβουμε και στη διασκέδασή μας - αυτό φυσικά δεν είναι πρόβλημα του εκάστοτε game, ούτε όμως και δικό μας. Aπλά κάποια πράγματα μπορεί να είναι αξιόλογα, αλλά δεν απευθύνονται πλέoν σε εμάς.<br><br>That being said, τo Planescape Torment Enhanced Edition playthrough κοντοζυγώνει, μπορεί και μέσα στον Αύγουστο. 
 
Τελείωσα χθες το Mad max. <br>Nαι έχει map cleaning, ναι μοιάζει δομικά  με το shadow of mordor, που μοιάζει με τα arkham, που μοιάζουν με τα AC, που μοιάζουν με τα Far Cry κτλ κτλ. Φυσικά έχει και προβλήματα: Κάποιες side activities είναι τόσο ανούσιες που μέχρι και οι developers πρέπει να το είχαν καταλάβει, αφού έβαλαν λίγες στον χάρτη σε σχέσει με άλλες. Κάποιες αποστολές φαίνονται κάπως unbalanced είτε υπερβολικά εύκολες ή υπερβολικά δύσκολες χωρίς λόγο. Κατανοητά όλα αυτά.<br>Ξέρετε κάτι όμως; To παιχνίδι σπέρνει!! Μόλις τελείωσα ένα από τα καλύτερα παιχνίδια που έπαιξα μέσα στην χρονιά, με τα hollow knight και dishonored deux να είναι τα μοναδικά που το ξέπερνουν και το prey να πέφτει εκτός μεταλλίων. Kαταπληκτικός τεχνικός τομέας, εξαιρετική αίσθηση οδήγησης(κατά τη διάρκεια της οποίας ένιωθες και τον παραμικρό κραδασμό) και ταχύτητας. Και πάνω απ΄όλα απολύτως πιστή μεταφορά του κόσμου και του πνεύματος των ταινιών. Τέλεια παρακμή, βρωμιά και η ελπίδα να είναι απλά μια αυταπάτη. <br>Τέλος να πω πως η ubi θα μπορούσε να πάρει κάνα δυο μαθήματα από τους Σουηδούς για το πως προσθέτεις ποικιλία και αρα ενδιαφέρον σε αποστολές τύπου "liberate the camp/fort whatever". Μεγάλη ποικιλία στο μέγεθος και στο layout των camps αλλά  και στα κύρια ζητούμενα. Άλλοτε πρέπει να βρεις και να ρίξεις ένα boss, άλλοτε να εντοπίσεις και να ανατινάξεις μια σειρά από oil tanks ή μια αντλία πετρελαίου κτλ. Η δε κεντρική ιστορία αργεί να "μαρσάρει"  (πως τα λέω ο π...) αλλά όταν το κάνει...μαχαιριά στην καρδιά.<br>Ευχαριστώ Avalanche, ευχαριστώ humble monthly.<br><br>EDIT. Κατινίζω τώρα και το ξέρω, αλλά διάβασα σε γνωστό ελληνικό gaming site (στο οποίο είχα πριν χρόνια την ατυχή έμπνευση να γραφτώ και να αφήσω και σχόλια) κριτική του παιχνιδιού. <br>Ντάξει το παλικάρι ούτε μέχρι τη μέση δε το έφτασε. Μπορεί να βαρέθηκε βέβαια ή να είχε κάτι σοβαρότερο να κάνει, αλλά ΕΚΤΙΘΕΣΤΕ ΡΕ και δε σας διαβάζουν μόνο δεκαπεντάχρονα!
 
<blockquote><br>Να προσθέσω ότι τρέχει τέλεια και σε linux  :salute:<br></blockquote><br><br>Το τρέχεις με Vulkan?
 
To Mad Max και εγώ το είχα καταχαρεί. Αυτό που λες, Τύριον. Πιάνει το κλίμα και το βάιμπ του Mad Max (από το δεύτερο φίλμ και μετά) άψογα και πραγματικά είναι ένα απίστευτα ψυχαγωγικό παιχνίδι. Μου άρεσε πάρα πολύ το μετα-αποκαλυπτικό σκηνικό, με τα αμάξια και τα απομεινάρια της τεχνολογίας, ήταν πολύ ευχάριστη αλλαγή από τα "παραδοσιακά" μεσαιωνικά των Assassin&#039;s Creed/Mordor.
 
<blockquote><br><blockquote><br>Να προσθέσω ότι τρέχει τέλεια και σε linux  :salute:<br></blockquote><br><br>Το τρέχεις με Vulkan?<br></blockquote><br> έχει δυο μήνες που το τελείωσα οπότε δεν θυμάμαι για να πω την αλήθεια
 
Back
Top