- Joined
- Oct 31, 2013
- Messages
- 922
Εννοείς τους DDΟλα αυτα μεχρι που ανελαβαν το γραψιμο τα παλικαρια και ολα εστρωσαν ομορφα, χολιγουντιανα, ορθοδοξα.

By registering with us, you'll be able to discuss, share and private message with other members of our community.
SignUp Now!Εννοείς τους DDΟλα αυτα μεχρι που ανελαβαν το γραψιμο τα παλικαρια και ολα εστρωσαν ομορφα, χολιγουντιανα, ορθοδοξα.
Ολα αυτα μεχρι που ανελαβαν το γραψιμο τα παλικαρια και ολα εστρωσαν ομορφα, χολιγουντιανα, ορθοδοξα.
Συμφωνω σε ολα. Αλλα καταλαβες λαθος. Δε συνεχιζω διοτι δε ξερω σε ποια σεζον εισαι.Αν καταλαβα σωστα εννοεις το Witcher.
Και ο Ρηγας Φεραιος να αναλαβει το γραψιμο, στην καλυτερη περιπτωση να γινει μια καλη σειρα. Για την ωρα βρισκεται σε αστυνομικο τμημα για εξακριβωση στοιχειων. Μια ειναι ο Ηρακλης, μια ειναι η Ζηνα και συνηθως ειναι ο φτωχος συγγενης των σειρων.
Το γραψιμο σιγουρα θα βελτιωσει και σιγουρα υπηρξαν βελτιωσεις στον 2ο κυκλο αλλα η υποκριτικη ειναι επιπεδου της σχολης υποκριτικης "Το μπουλουκι Ε.Π.Ε" δηλ. περιορισμενης ευθηνης.
Δεν γινεται να κανεις μια σειρα και να περιμενεις μονο απο τον πρωταγωνιστη και το ετοιμο background να δημιουργησουν επιτυχια.
Με πορδες δεν βαφονται τα αβγα.
Επειδη αυτη την περιοδο παρακολουθω το GoT, η συγκριση ειναι ψυχαναγκαστικα επιβλεβημενη. Χωρις να μπω σε μεγαλες λεπτομερειες. Εαν το witcher ειχε τον αριθμο των χαρακτηρων του GoT, δεν θα βγαζαμε ακρη ποιος ειναι ποιος και τι ρολο βαραει.
Ο τροπος που αλλαζουν οι σκηνες στις δυο σειρες ειναι και δειγμα ποιοτητας. Στο Witcher ειναι λες παιζουν τις σκηνες στα ζαρια και το μονταζ γινεται στο χασαπικο του κυρ Παντελη.
Ακομα και στο μουσικο επιπεδο το witcher ειναι εφηβικο παρτι με dj τον Γιωργο, τον ανεργο οικοδομο.
Παραδεχομαι οτι ακομα και με αυτες τις συνθηκες καταφερνουν να δειχνουν τασεις ανυψωσης. Ισως να βοηθησε οτι η παραγωγη αρχιζει να μην βλεπει την σειρα ως τον ξαδερφο που ερχεται να ζητησει δανεικα.
Αν καταλαβα σωστα εννοεις το Witcher.
και η πλοκή -σχετικά- απρόβλεπτη... Και μετά έδωσε μία και τα γκρέμισε όλα στο βωμό του εύκολου εντυπωσιασμού και των "παραμυθένιων" συμβάσεων. Η τσαπατσουλιά κι η αυτοκαταστροφικότητα κάποιων επεισοδίων της τελευταίας -κυρίως- σεζόν είναι σχεδόν άξιες θαυμασμού.
The Expanse: Τελείωσε, λοιπόν, το "κρυφό sci-fi διαμαντάκι" για το οποίο έπρηζα κόσμο στους πρώτους τρεις κύκλους κι έκτοτε το έβλεπα περισσότερο ως ένοχη απόλαυση. Το φινάλε ναι μεν είχε μπόλικη δράση και έδωσε ένα κάποιο closure στους βασικούς χαρακτήρες αλλά αναφορικά με το protomolecule, τους builders και όλες τις σχετικές υποσχέσεις των πρώτων σεζόν, έκανε μια ΤΕΡΑΣΤΙΑ τρύπα στο νερό. Οι 2-3 τελευταίοι κύκλοι αναλώθηκαν αποκλειστικά στον διαπλανητικό εμφύλιο της ανθρωπότητας που προσωπικά ποτέ δεν με ενδιέφερε ιδιαίτερα. Joke's on me, I guess.