Βρίσκομαι στο τελευταίο επεισόδιο του The Last Dance. Προφανώς και δεν είναι αντικειμενικά δοσμένο, αφού κύριος στόχος του είναι να μεγαλώσει τον μύθο του MJ. Όλοι οι υπόλοιποι παίζουν "ρόλους": ο κακιασμένος ή βρώμικος αντίπαλος που δεν ξέρει να χάνει, ο απείθαρχος συμπαίκτης, ο πιστός σύμμαχος, ο ασέβαστος αντίπαλος που πήγαινε γυρεύοντας – τα πάντα περιστρέφονται γύρω από τον Jordan και όχι την ομάδα ως σύνολο. Και φυσικά στο τέλος κάθε μίνι ιστορίας σού μένει η γαματοσύνη του MJ, το ακραία ανταγωνιστικό του πνεύμα, και η εμμονή του να κερδίζει με κάθε κόστος. Όλες οι δύστροπες, μικροπρεπείς, ή αλαζονικές συμπεριφορές του σημειώνονται απλά ως "το αναγκαίο κακό" ώστε να φτάσει στην κορυφή και να γίνει ο απόλυτος GOAT/superstar.
Ωστόσο, παραμένει ένα άκρως ενδιαφέρον και καλογυρισμένο "ντοκυμαντέρ" με μεγάλη νοσταλγική αξία για όλους εμάς που βλέπαμε τα κατορθώματα του MJ ζωντανά στην τηλεόραση και μετά παίρναμε Αλμανάκο για να κρατάμε τις αφίσες και τις φωτογραφίες του. Προσωπικά ήταν και το μοναδικό διάστημα που παρακολουθούσα κάαααπως στενά το NBA, αλλά και πάλι αγνοούσα πολλές πτυχές και πρόσωπα της ιστορίας. Έκτοτε έχω απομακρυνθεί σχεδόν ολότελα (εξαίρεση κάποιοι αγώνες του Γιάνναρου).
Θα του έβαζα ένα 8/10 για την άριστη παραγωγή και το storytelling. Χάνει πόντους επειδή είναι τέρμα biased και μονόπλευρο αλλά χαλάλι, ένας ήταν ο Michael Jordan.