Η Ciri ας πούμε ότι δεν γλίτωνε, αν δεν της πούλησε φούμερα ο άλλος. Αλλά διάολε, γιατί να με αφησει και η Γιεν; Αφού εγώ αυτήν ήθελα, απλά όπως κύλησαν τα πράγματα και τόσο πίσω που μας ειπε το στορι με το τζίνι δεν μπορούσες να ξέρεις και πολλά για την in game σχέση της με τον Geralt. Και οκ, πες οτι οι μάγισσες δεν το ξεραν, έστω μια γραμμή διαλόγου όπου θα εξηγεις τι παιχτηκε θα αρκουσε. Τώρα απλά σε κρεμάσανε και οι δυο, έχασες την Ciri, έχασες το Kaer Morhen, τα έχασες όλα. Όσους λυκανθρώπους κι αν σφάξεις, δεν υπάρχει σωτηρία. Το κενό δεν θα κλείσει ποτέ. Αυτές σου δώσαν το κανάτι με το νέκταρ κι εσύ, διψασμένος σαν λύκος που δεν έχει γευθεί το αίμα εδώ και μήνες, το ήπιες μονορούφι. Μόνο που δεν κατάλαβες ότι αυτό που σου δώσαν ήταν το πιο γλυκό δηλητήριο. Εσύ περίμενες να τελειώσουν όλα για να πάρεις την Yen μακριά κι όταν το νέκταρ σώθηκε και η γλυκάδα σκόρπισε, σου μεινε το πικρό φαρμάκι. Τώρα τριγυρνάς τον κόσμο και ψάχνεις ικανοποίηση στο αίμα των τεράτων μην γνωρίζοντας πως το μεγαλύτερο τέρας κατοικεί μέσα σου και σου τρώει τα σωθικά. Σου λένε για επαρχίες με γλυκό κρασί κι ωραία κορίτσια, αλλά τι χαρά μπορεί να βρεις στις φθαρτές απολαύσεις που δεν μπορούν να διαπεράσουν τις σκληρές φολίδες της ψυχής σου;<br><br>Το καλύτερο παιχνίδι όλων των εποχών. Τι λέω, τα τρία καλύτερα. Χτίζεις ένα τρελό στόρι με ένας ηρώα με τον οποίο εν τέλει ταυτίζεσαι τόσο πολύ, ώστε τελειώντας την τριλογία να βιώνεις την οδύνη και τον πόνο του. Το κενό και την ματαιότητα της ζωής. Σίγουρα η πιο δυνατή εμπειρία που ειχα σε παιχνίδι ως τώρα και από τις δυνατότερες που μου προσέφερε ποτέ η τέχνη.<br><br>170 ωρες μου πηρε, με όλα τα ερωτηματικά , side quests, gwent decks κτλπ
.<br> Και εκεί που νόμιζα ότι τα είχα δει όλα, έρχονται τα dlc και με αφήσουν άφωνο.<br> Το πρώτο για μένα έχει την καλύτερη ιστορία από τα δυο- αλλά δυστυχώς χάνει στην ποικιλία αποστολών, στην προσθήκη νέων αντικείμενων - κύριός armor και weapon- αλλά και στην προσθήκη νέων πλασμάτων. <br> Αυτό που μου άρεσε ποιο πολύ είναι που κατάφεραν να φτιάξουν μια συγκινητική ιστορία τρόμου , η οποία έχει και αρκετά ενδιαφέροντες και αξέχαστους χαρακτήρες, με τους οποίους δένεσαι. Αλλά αυτό που με αποτελείωσε ήταν το τέλος,το οποίο ήταν epic.<br> Τώρα το δεύτερο expansion ήταν και αυτό καλό- αλλά η ιστορία ήταν ψηλό αδύναμη και η χαρακτήρες ψηλό αδιάφοροι - ευτυχώς παίρνει τα πάνω του προς το τέλος.<br>Αυτό που μου έκανε ποιο πολύ εντυπώσει ήταν η νέα περιοχή, η οποία θα μπορούσα να πω ότι είναι μια μικρή εκδοχή της Γαλλίας. Μπορεί να κάνω λάθος άλλα οι κατοικοι μου θύμιζαν αρκετά Γάλλους, εξαιτίας της προφοράς τους.<br> Κατά τα άλλα τα side quest ήταν για κλάματα(εξαιρούνται δυο-τρία)<br><br>Και κατι αλλο.<br><span class="bbcode_spoiler">Είναι η ιδέα μου η ο Guillaume μια ζει αρκετά με των ηθοποιό heath ledger<br>
Φασαίος Larianός
Approval of the Admiral
Fighting stocism with stoicism
Order of Alucard
</span>
