μπορω να το πω σοβαρα. οχι ομως.
μπορω να το πω αστεια και να χαμογελασετε. ετσι θα κανω.
το μηνυμα ειναι το ιδιο ετσι κι αλλιως.
στο γυμνασιο που πηγαινε ο μπρουσάρας, τους ειπαν σε καποια φαση να ζωγραφισουν τον Θεο. ο μπρουσάκος τον εφτιαξε με μακρια μαλλια σταυρωμενο πανω σε μια κιθάρα.
ο Θεος του μπορατσου (τυχαιο παραδειγμα) εχει μακρια μαυρα μαλλια, βυζγοιά που μοιαζουν με προφυλακτηρες καντιλακ ελντοράντο του '57 και ο ιδρωτας της μυριζει σαουθερν κομφορτ, ενω μετα το σεξ, την ωρα του γουτσου γουτσου ή της κρεβατομουρμουρας, μεταμορφωνεται σε πιτσα πεπερόνι.
ο Θεός της γιαγιας μου ειναι ενας ομορφος ασπρομαλλης γεροντας που ασχολειται ολη μερα με το ποιος νηστευει και κανει τις καλυτερες γονυκλισιες στην εκκλησια. επισης στεκεται θυρωρος διπλα στον φιλο του τον πετρο και κανει πορτα στον Παραδεισο. αν σε γουσταρει, μπαινεις, ακομα και ασυνοδευτος. αλλιως, εφυγες για το διπλα μαγαζί, που ειναι χωρις κλιματισμο, με τεραστια καυτα καζανια, που εχουν θεση για ολους.
ο θεος του τακη τσουκαλά ειναι γυφτομελάχροινος, εχει βραζιλιανικο επικο ονομα, μπουτια σαν κορμους δεντρου, σουτ με ταχυτητα 220 km/h και τατουαζ στο στηθος: θρυλε μου, ζω για σενα.
ο Θεός μου με κοιταζει καθε πρωι απ τον καθρεφτη, ακομα και με την τσιμπλα στο ματι, ασχημος, με χάλια μαλλι και διάθεση σκατά συνηθως. αυτον εχω ομως και μου κανει, με τα σωστα και τα στραβα του. θα ηταν πολυ βαρετο να ηταν παντογνωστης, τελειος, υπερανθρωπος.
ευκολο συμπερασμα: ο Θεος του καθενός βρισκεται μεσα του, στο μερος της καρδιας η του κεφαλιου, και ειναι οτι αγαπας, ελπιζεις, ονειρευεσαι η φοβασαι, αναλογα με την περιπτωση. επισης, υπαρχουν τοσοι Θεοί, οσοι και ανθρωποι, κι αυτο εξ ορισμου ακυρωνει την υπαρξη ολων των εκκλησιων και ολων των θρησκειών. αυτά.
ΥΓ: χάβιν σέντ δατ, γιαγιούλα, αν τελικα ειχες δικιο, και τωρα εισαι στο καλο μαγαζι, οταν σκασω στην πορτα, πες καμια καλη κουβεντα και για μενα στους πορτιερηδες.