REVIEWS

EXPEDITIONS: ROME

Τους Δανούς δημιουργούς της Logic Artists τους έχουμε γνωρίσει μέσα από το ιδιαίτερο RPG/Strategy μίγμα στις 2 πρώτες δημιουργίες τους, τα Expeditions: Conquistador και Expeditions: Viking. Στο νεότερο πόνημά τους, το Expeditions: Rome, η δράση εστιάζει σε ένα σαφώς αρχαιότερο ιστορικό setting, αυτό της Ρωμαϊκής δημοκρατίας, και συγκεκριμένα στο κύκνειο άσμα αυτής στα μέσα του 1ου αιώνα π.Χ. Κατά το… μεγαλύτερο ποσοστό, anyway – οφείλει να τονισθεί εξ αρχής πως το Rome δεν είναι ένα game 100% πιστό στην “ιστορική πραγματικότητα”. Ακουμπάει μεν (αρκετά χαλαρά ίσως, αλλά ακουμπάει) σε μια υπαρκτή εποχή, και στο πλαίσιο αυτής της εποχής θα συναντήσουμε στην πορεία του παιχνιδιού υπαρκτά ιστορικά πρόσωπα που σημάδεψαν εξίσου πραγματικά ιστορικά γεγονότα. Όμως η διευθέτηση αυτών των γεγονότων, ο χρόνος κατά τον οποίο εκτυλίσσονται, οι πρωταγωνιστές τους, και το “world state” που δημιουργείται ως αποτέλεσμα αυτών είναι από λίγο έως εντελώς διαφορετικά σε σχέση με την “πραγματικότητα”. Αυτό δηλώνεται και ξεκαθαρίζεται και από το ίδιο το game, καθώς κυριολεκτικά μέσα στο πρώτο μισάωρο της δράσης ενημερωνόμαστε για τον “off-screen” θάνατο ενός… αρκετά σπουδαίου ιστορικού προσώπου (ίσως του σπουδαιότερου τυπά που υπήρξε ποτέ, αντικειμενικά πάντα).

Τα παραπάνω παρατίθενται καθαρά ως… trigger warning προς κάποιον που αποζητά από το Rome 100% ιστορική πιστότητα. Αν προσβλέπετε σε μια “ιστορική νουβέλα” που περιέχει σχεδόν εκπαιδευτικού χαρακτήρα προσήλωση στην απεικόνιση αυτής της ιστορικής περιόδου, δεδομένα θα απογοητευτείτε. Αντί για αυτά τα χαρακτηριστικά, το Rome δίνει σαφώς περισσότερο βάρος στην αφήγηση της προσωπικής ιστορίας του φανταστικού πρωταγωνιστή (ή πρωταγωνίστριας), η οποία ιστορία καταλήγει να “οικειοποιείται” εν πολλοίς τα ιστορικά κατορθώματα άλλων προσώπων.

River Rubicon in Expeditions: Rome
Ο “Όχι-Καίσαρας” ετοιμάζεται να διασχίσει το Ρουβίκωνα για να πετάξει τρικάκια στη Ρώμη.

Η ιστορία αυτή ξεκινάει με το θάνατο του πατέρα του πρωταγωνιστή στη Ρώμη από πολιτικούς του αντιπάλους, πράξη που τον/μας οδηγεί στη φυγή από την Αιώνια Πόλη και στην άφιξη στην όμορφη και εξωτική Ελλάδα, τη Χώρα του Φωτός. Εκεί, εντάσσεται στην υπηρεσία του Ύπατου και Στρατηγού Λεύκιου Λικίνιου Λούκουλου, και συγκεκριμένα στο σώμα των Speculatores (κάτι σαν ειδικές δυνάμεις θα λέγαμε) της Λεγεώνας του, η οποία βρίσκεται στη Μυτιλήνη για να αντιμετωπίσει το στόλο του βασιλιά Μιθριδάτη του Πόντου κατά τα γεγονότα που έμειναν γνωστά ως Γ’ Μιθριδατικός Πόλεμος. Στην πορεία της ιστορίας καταλήγουμε να διοικούμε οι ίδιοι δικές μας Λεγεώνες (ακόμα και με θηλυκό πρωταγωνιστή – είπαμε, η ιστορική ακρίβεια δεν είναι η ακριβής επιδίωξη εδώ), επισκεπτόμενοι τη Μικρά Ασία, την Αίγυπτο και τη Γαλατία, με ενδιάμεσες στάσεις στην ίδια τη Ρώμη, συνάπτοντας συμμαχίες, δείχνοντας επιείκεια ή μίσος προς τους αντιπάλους, τιμωρώντας τους δολοφόνους του πατέρα μας και τους εχθρούς της Ρώμης όπου βρεθούν κι όπου σταθούν, εντός ή εκτός των τειχών. Καθίσταται προφανώς σαφές πως οι επιλογές που θα κάνουμε στη διάρκεια της περιπέτειάς μας θα επηρεάσουν την τελική κατάσταση των επαρχιών που θα επισκεφθούμε/κατακτήσουμε, αλλά και την ίδια τη μοίρα της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας.

Expeditions Rome Choose Commander
Ιστορικά, οι στρατιωτικές μεταρρυθμίσεις του Γάιου Μάριου είχαν καταργήσει το διαχωρισμό των στρατιωτών σε Triarii, Principes κτλ αρκετά χρόνια πριν την εποχή του game. Οφείλουμε όμως να παραδεχθούμε πως λειτουργούν εξαιρετικά ως ονόματα για τα Character Classes.

Το gameplay του Expeditions: Rome θα μπορούσε να χωριστεί τελείως χονδρικά σε δύο τομείς, έναν που αφορά το World Map σκέλος και έναν δεύτερο που σχετίζεται με την περιήγηση στις επιμέρους τοποθεσίες του κόσμου. Πιάνοντας πρώτα τον δεύτερο τομέα ως φύσει ανάποδοι άνθρωποι, θα μπορούσαμε να πούμε πως αφορά τα πιο “παραδοσιακά” RPG χαρακτηριστικά: συνομιλία με NPCs στο χάρτη της κάθε περιοχής, ανάληψη και ολοκλήρωση quests, turn-based μάχες και συλλογή loot. Οι οποίες μάχες είναι αναμφίβολα από τα highlights του τίτλου, τόσο σε σύγκριση με τα προηγούμενα games της σειράς Expeditions όσο και με άλλα tactical RPGs που κυκλοφορούν εκεί έξω. Αυτό ισχύει κυρίως λόγω της εκτενέστατης υλοποίησης ενός συστήματος Objective-Based μαχών, εννοώντας πως η κάθε μάχη έχει ένα ξεχωριστό Objective που πρέπει να επιτευχθεί για την αίσια ολοκλήρωσή της, το οποίο δεν είναι απαραίτητα ένα στυγνό “Kill all enemies” (προφανώς υπάρχει και αυτό, αλλά δεν είναι ο κανόνας). Άλλοτε θα πρέπει να σκοτώσουμε έναν συγκεκριμένο αριθμό εχθρών, άλλη φορά να μετακινήσουμε ολόκληρη την ομάδα μας σε κάποιο σημείο του χάρτη, αλλού να καταστρέψουμε κάποιο αντικείμενο ή να σκοτώσουμε έναν συγκεκριμένο εχθρό, και άλλα. Σε συνδυασμό με την ευρεία γκάμα από battle terrains που θα συναντήσουμε, το σύστημα αυτό αναμφίβολα προσδίδει ποικιλία στις μάχες και τις αποτρέπει από το να καταλήξουν μια επαναλαμβανόμενη αγγαρεία.

Αρκετές φορές, δε, παρουσιάζονται και optional objectives, τα οποία επηρεάζουν την έκβαση μιας μάχης αλλά και εν δυνάμει ολόκληρου του εκάστοτε Campaign. Για παράδειγμα, για να ολοκληρωθεί μια μάχη του πρώτου Chapter μπορούμε είτε να σκοτώσουμε απλά ένα Leader Unit των εχθρών, είτε εναλλακτικά να σκοτώσουμε 10 από τους στρατιώτες του, πράξη που θα οδηγήσει τον αρχηγό στο να παρατήσει τη μάχη και να παραδοθεί. Και έτσι, αν τον αιχμαλωτίσουμε ζωντανό, ο αρχηγός παίζει έξτρα ρόλο στη συνέχεια του Main Quest καθώς αποτελεί διαπραγματευτικό χαρτί στα χέρια του χαρακτήρα μας.

Introducing Cleopatra to the character's mother
Μαμά, η Κλεοπάτρα. Κλεοπάτρα, η Μαμά.

Ο τομέας gameplay που αφορά τον World Map είναι… ελαφρώς πιο περίπλοκος στην ανάλυση, κυρίως επειδή είναι υπερφορτωμένος με features. Υπάρχει αφενός η προφανής μετακίνηση του party μας στο χάρτη, η οποία μετακίνηση κοστίζει resources (water, food και medicine) ανάλογα με την πάροδο του χρόνου. Κατά τις μετακινήσεις μας είναι δυνατόν να συλλέξουμε σκόρπια resources, να επισκεφθούμε επιμέρους τοποθεσίες της κάθε επαρχίας, ή να υποστούμε κάποιο (ευεργετικό ή εχθρικό) random event. Αφετέρου έχουμε τα της Λεγεώνας μας, η οποία θα μπορούσε κυριολεκτικά να σταθεί από μόνη της ως ξεχωριστό game. Τη Λεγεώνα την κατευθύνουμε στο χάρτη ξεχωριστά από το party μας προκειμένου να καταλάβει resource buildings (τα οποία παρέχουν τις πρώτες ύλες για να κάνουμε Upgrade τις εγκαταστάσεις του στρατοπέδου, τουτέστιν το επιβεβλημένο base building σκέλος), να επιτεθεί και να καταλάβει τις εχθρικές τοποθεσίες της κάθε επαρχίας ή να αμυνθεί στις επιθέσεις των εχθρών προς κάποια περιοχή που είναι ήδη στην κατοχή μας.

Gaul World Map in Expeditions Rome
Κάθε υποπεριοχή διαθέτει και ένα λατομείο, η κατάληψη του οποίου δημιουργεί δρόμους που επιταχύνουν τις μετακινήσεις ημών και της Λεγεώνας μας. Ακόμη μια έκφανση του ανώτερου εκπολιτιστικού ρόλου της Ρώμης, που προσπαθεί να κάνει τους βαρβάρους ανθρώπους.

Οι συμπλοκές αυτές διεξάγονται με ένα σύστημα μάχης τελείως ξεχωριστό και διαφορετικό σε σχέση με τις turn-based μάχες στις οποίες συμμετέχει το party μας. Εκτός από τα Skills των Εκατόνταρχών μας (τους οποίους κάνουμε recruit στο στρατόπεδο), το Manpower και το Morale της Λεγεώνας, η έκβαση των μαχών καθορίζεται και από κάτι σαν ένα ιδιότυπο… card game: οι μάχες χωρίζονται σε 3 φάσεις, και κατά την εκκίνησή τους επιλέγουμε 1 από τις 3 random διαθέσιμες κάρτες που αντιστοιχούν σε κάποιου είδους στρατηγικό τέχνασμα/stratagem, το καθένα από τα οποία προσφέρει και διαφορετικό bonus ή/και ποινή (μπορούμε να κάνουμε research νέα και πιο ισχυρά stratagems αν κατασκευάσουμε ένα συγκεκριμένο upgrade στη βάση μας). Αν στο τέλος της μάχης ο συνδυασμός όλων των παραπάνω παραγόντων οδηγήσει στο να έχουμε υψηλότερο Manpower από το στρατό του αντιπάλου, τότε η μάχη είναι νικηφόρα.

Σας φαίνεται περίπλοκο το παραπάνω; Είναι, και μάλιστα περισσότερο απ’ όσο ίσως φαντάζεστε διαβάζοντας αυτές τις λέξεις! Όσο κι αν προοδευτικά αποκτάται μια εξοικείωση με τους μηχανισμούς αυτούς, εντούτοις ακόμα και μετά την πλήρη και επιτυχή ολοκλήρωση του game θα ήταν ψέμα αν δήλωνα πως έχω καταλάβει 100% τη φιλοσοφία των μηχανισμών μάχης. Από ένα σημείο και μετά καταλήγεις να φροντίζεις απλώς να ξεκινάς τις μάχες έχοντας υψηλότερο Manpower από τον αντίπαλο (μπορούμε να στρατολογήσουμε Λεγεωνάριους έναντι χρημάτων στο στρατόπεδο, ή να περιμένουμε να αναρρώσουν οι τραυματίες με την πάροδο του χρόνου), και αυτό από μόνο του φαίνεται να είναι τις περισσότερες φορές αρκετό.

Expeditions Rome Battle
Αρχικά νόμιζα πως θα υπάρχει κάποια απώτερη Tactical λειτουργία στην απεικόνιση των μαχών, αλλά εν τέλει τα εικονιδιάκια απλά μετακινούνται από μόνα τους ενώ pop-ups με τα Attack/Defence Rolls πετάγονται αυτόματα από πάνω.

Ο συγγραφικός τομέας του game έχει τα πάνω και τα κάτω του. Υπάρχουν μερικά πολύ καλογραμμένα quests, διάλογοι με έξυπνο χιούμορ, εξίσου καλογραμμένοι NPCs, ενώ είναι πραγματικά αριστοτεχνικός ο τρόπος που εξελίσσεται το σενάριο και, σε συνδυασμό με τις επιλογές που μας προσφέρονται, μετασχηματίζεται προοδευτικά ο χαρακτήρας του πρωταγωνιστή από νεαρό φυγά σε έμπειρο στρατηγό και, νομοτελειακά, στο σωτήρα ή τον καταστροφέα της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας. Παράλληλα όμως υπάρχει η αίσθηση ότι παρακολουθούμε αυτό που θα λέγαμε… “Netflix Adaptation” της Ρωμαϊκής εποχής. Πέρα από την άρση κάθε πιστότητας στην ιστορική πραγματικότητα, θα διαβάσουμε και λέξεις ή εκφράσεις καθαρά νεωτεριστικές που δεν στέκουν με βάση τα δεδομένα του setting, ενώ είναι κάτι παραπάνω από προφανής η προσπάθεια των δημιουργών να στρέψουν υπέρμετρα την προσοχή προς κοινωνικές καταστάσεις και θεσμούς της εποχής (ο θεσμός της δουλείας, η θέση της γυναίκας και η αντιμετώπιση των Ρωμαίων προς τους βαρβάρους, μερικά από αυτά) τα οποία αντιμετωπίζονται με νοοτροπία του 2022 και σίγουρα όχι με βάση το σκεπτικό που θα επικρατούσε την εποχή εκείνη. Αυτό ίσως να μην είναι κάτι το αρνητικό από μόνο του, και περιστασιακά προσφέρει αν μη τι άλλο ευκαιρίες για RP, αλλά δεν παύει να σπάει το immersion έστω και λίγο.

Asterix and Obelix Easter Egg in Expeditions Rome
Επιβεβλημένο easter egg με τον Αστερίξ στη Γαλατία!

Η τελική αίσθηση που αφήνει το Rome είναι πως πρόκειται ίσως για το πιο “streamlined” και σχεδόν επιπέδου ΑΑΑ παραγωγής μέλος της σειράς Expeditions. Τα γραφικά του είναι πανέμορφα, με διαφορά τα καλύτερα που έχουμε δει στη σειρά ως τώρα, οι διάλογοι του παιχνιδιού είναι 100% full-voiced σα να πρόκειται για παραγωγή κάποιου στούντιο-κολοσσού, ενώ και τεχνικά είναι αψεγάδιαστο (στη release έκδοση τουλάχιστον – ένας από τους λόγους που καθυστέρησα να ολοκληρώσω το game και να γράψω το review είναι πως συνάντησα ένα gamebreaking bug στην preview έκδοση, το οποίο διορθώθηκε μόνο μετά το release day patch). Σε συνδυασμό με την άρτια υλοποίηση των Objective-Based μαχών και τις προσφερόμενες επιλογές για RP, καθίσταται σαφές πως είναι τουλάχιστον ένα σκαλοπάτι πάνω από το Expeditions: Viking, σχεδόν σε κάθε τομέα. Υπάρχουν βέβαια ορισμένα “ναι μεν αλλά” στοιχεία, κυρίως ως προς τον συγγραφικό τομέα, τα εκ πρώτης όψεως χαοτικά features στο πολεμικό κομμάτι αλλά και στο ευρύτερο σκέλος της διαχείρισης της Λεγεώνας, όπου υπάρχει η αίσθηση πως οι δημιουργοί επιχείρησαν να υλοποιήσουν υπερβολικά πολλά features τα οποία όμως ήθελαν ένα κλικ παραπάνω γυάλισμα, βάθος και περιεχόμενο για να μπορούν να θεωρηθούν υπερπλήρη και να λάμψουν. Αλλά αυτά από μόνα τους δεν είναι ικανά να ανατρέψουν το γενικότερο συμπέρασμα πως πρόκειται μάλλον για το πληρέστερο Expeditions game που έχουμε δει ως τώρα. Μπορεί να είναι “Netflix” Ρώμη, αλλά στον πυρήνα της παραμένει Ρώμη, η πιο ευγενής ιδέα που υπήρξε ποτέ.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 84%

84%

Netflix Roma Invicta

Παρά το υπερφορτωμένο σκέλος Legion Management και την περιστασιακή αίσθηση πως παρακολουθούμε ένα Netflix Adaptation της αρχαίας Ρώμης, οι objective-based μάχες και οι προσφερόμενες RP επιλογές κάνουν το Rome το πληρέστερο Expeditions game ως τώρα.

Κώστας Καλλιανιώτης

Αρχαιολόγος/Ιστορικός, RPG Player, Οπαδός των Motörhead, Καταναλωτής Προβατίνας.

8 Comments

  1. Θα το αγορασω σιγουρα οταν τελειωσω με ενα μεγαλο μερος του backlog και πεσει η τιμη του (γτ ως επι το πλειστον αγοραζω σε εκπτωσεις). Δλδ μιλαμε για μειξη xcom, Rome: total war και divinity απ οτι καταλαβα. Οι μαχες μου θυμιζουν ενα παιχνιδι απο τον καιρο του PS2 που παλι ειχες αν θυμαμαι καλα στρατιωτες απο την αρχαια Ρωμη. Δεν μπορω με τπτ να θυμηθω το ονομα του ομως!

  2. [QUOTE=”Adhan, post: 590137, member: 102612″]
    Ή το Gladius. 😉
    [/QUOTE]
    Μπραβο! Αυτο λεω!! Οχι το praetorians. Αυτο ηταν rts με αρκετο unit management αφου απ οσο θυμαμαι σε καποια levels δεν μπορουσες να ανανεωσεις τον στρατο σου. Το gladius που λεω ειχες gladiators και ηταν turn based. Και τα 2 παιχνιδαρες ομως!

  3. Dev Blog σχετικά με τα μελλοντικά τους σχέδια για το γκεημ.

    [URL unfurl=”true”]https://community.expeditionsseries.com/index/dev-diaries/devdiary-17-first-update-after-release-r24/[/URL]

    Απ’ότι φαίνεται θα εισάγουν κάποιου είδους περαιτέρω εξηγήσεις στο σκέλος των Large-Scale μαχών, το οποίο είχα επισημάνει και στο κείμενο.

    Επίσης θα κυκλοφορήσουν DLC, eventually.

  4. Τέλος! Ωραίο παιχνίδι, του γούστου μου.

    Respect που στο last act σε βάζει να σκεφτείς αρκετά τις επιλογές σου.

    Η “επίφαση ιστορικότητας” είναι κάτι που θα πρέπει δυστυχώς να υποστεί μια περίοδος που δεν είναι δημοφιλής στην τρέχουσα περίοδο. Σίγουρα πάντως η ευκαιρία να συναστραφείς με ιστορικά πρόσωπα της εποχής είναι μεγάλο + . Συστήνεται σε history buffs (ακόμα και με τις “δημιουργικές ελευθερίες” που παίρνει.

    Μας αφήνει και με αττακάρα στο τέλος να γουστάρουμε:
    [ATTACH type=”full”]3038[/ATTACH]

    Μακάρι το παιχνίδι να έχει την επιτυχία που του αρμόζει. DLC από την άλλη κλείνει τόσο απόλυτα η ιστορία που μόνο εμβόλιμα μπορεί να είναι.

  5. “Gladiators DLC” announced και κυκλοφορεί σήμερα κιόλας.

    [MEDIA=youtube]BBcgZz2-BUs[/MEDIA]

    [TABLE]
    [TR]
    [TD][LEFT][/LEFT]
    [TABLE]
    [TR]
    [TD][B]Vindobona, Noricum / Hafnia, Daniae, Aprilis XII, MMXXII: [/B]”Ave Imperator, Morituri te salutant!” (“Hail, emperor, those who are about to die salute you!”) – a sentence shouted by the warriors, who were about to risk their life not for their country or a greater cause but for glory itself: The Gladiators! In ancient Rome, it was all about “panem et circensis” (~ “bread and games”) to entertain the masses and to keep them satisfied with the current rulership.

    With its brand new DLC “Death or Glory”, the critically acclaimed CRPG [I][B]Expeditions: Rome[/B][/I] will bring the feeling of these ancient roman games to your PC by introducing a new class – the Gladiator – and adding arenas to the different regions, you’ve visited throughout the campaign. You can now prove the combat prowess of your praetorian guard in the sands of the arena and fight against various enemies, including ferocious lions and very talented champions – will you claim their titles for yourself?

    The new DLC is out today and a legion of other additions are coming along with the Gladiator-class, and its unique set of 24 skills. There are the new arenas, new weapons, new armours, new crafting recipes, and new enemies as well as new customization options for your legion and your praetorians. The DLC content will be included into the campaign or can be accessed directly by starting the game in the new “Gladiator Mode”.

    The [I]Expeditions: Rome[/I] DLC Death or Glory launches today, April, 12th, 2022 on PC at an SRP of $ 9.99 | € 9.99 | £ 7.99 and comes with a 20% release discount.[/TD]
    [/TR]
    [/TABLE]
    [/TD]
    [/TR]
    [/TABLE]

  6. Κατατοπιστικοτατη η παρουσιαση. ωραια γραφικα. Ενδιαφερον και ο χειρισμος της λεγεωνας παραλληλα με το παρτυ. Εξαρταται αν τοπαρω, απο το ποσο αργες ειναι η turnbase μαχες. Προτιμω τις realtime με παουζ για εντολες. καλη επιτυχια ναχει το παιχνιδακι και λογικες τιμες.

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Back to top button
elEL