A GOLDEN WAKE
Νομίζω είμαστε αρκετοί εκείνοι που έχουμε αποκτήσει μία ιδιαίτερη συμπάθεια προς την Wadjet Eye Games, του Dave Gilbert. H “Blackwell” σειρά, το “Gemini Rue”, το “Resonance”, αλλά και το “Primordia“, αποτελούν τους λόγους διαμόρφωσης θετικής άποψης για τη μικρή αυτή, ανεξάρτητη, εταιρεία. Το αξιοσημείωτο με τον Gilbert είναι ότι, εκτός της προσωπικής σχεδιαστικής του δεινότητας, που ξεδιπλώθηκε στα Blackwell games, φανερώνει μία ιδιαίτερα μεγάλη επιτυχία στην επιλογή προσώπων και ομάδων προς συνεργασία και κυκλοφορία των παιχνιδιών τους. Οι Joshua Nuernberger και Vince Wesselmann, όπως και η Wormwood Studios, αποδεικνύουν του λόγου το αληθές, καθώς δική τους σύλληψη κι αρχική υλοποίηση αποτέλεσαν αντίστοιχα τα παιχνίδια που αναφέρθηκαν.
Αυτή τη φορά είναι σειρά του Francisco Gonzalez και της εταιρείας του, Grundislav Games, να συνεργαστούν με την Wadjet Eye Games, με καθαρά publishing ρόλο από μέρους της δεύτερης, δίχως να έχει λάβει καθόλου μέρος στον σχεδιασμό του “A Golden Wake”. Το παιχνίδι, με την εξαίρεση του voice acting, αποτελεί δουλειά του εν λόγω προσώπου και μόνο, ενός ανθρώπου που δηλώνει και αυτοπροσδιορίζεται ως old-school adventure gamer, με τα “The Dagger of Amon Ra”, “Gabriel Knight: Sins of the Fathers” και “Grim Fandango” να είναι μερικές από τις πηγές επιρροής του για τη δημιουργία του εν λόγω παιχνιδιού. Ο Gonzalez δεν είναι νέος στο χώρο, καθότι στο διάστημα 2004-2012 έχει προλάβει να κυκλοφορήσει οκτώ επεισόδια για το freeware, point ‘n’ click, παιχνίδι του με τον τίτλο “Ben Jordan: Paranormal Investigator”.
Η συνεργασία του με την Wadget Eye Games σηματοδοτεί το σπουδαιότερο βήμα στην καριέρα του ως game developer, αποτελώντας την ίδια στιγμή το μεγαλύτερο στοίχημα για τον ίδιο. Το όνομα της Wadjet Eye Games οπωσδήποτε τραβά τα φώτα της δημοσιότητας πάνω στο “Α Golden Wake”, που καλείται ν’ ανταποκριθεί στο βάρος του να καταφέρει ν’ αποτελέσει άξια συνέχεια της δραστηριότητας της εταιρείας του Gilbert. Κι αν κάποιος από μέσα του λέει τώρα «σιγά μωρέ, στην τελική για παιχνίδια με 16-bit τύπου γραφικά μιλάμε», θυμίζω ότι “Gemini Rue”, “Resonance” και “Primordia” μοιράζονταν το ίδιο ύφος, αλλά μόνο για την εικόνα τους δεν έμειναν στη μνήμη μας.
ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΗΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΑΝΕΛΙΞΗΣ
Η υπόθεση μας μεταφέρει αρχικά στη Νέα Υόρκη του 1920, εποχή της ποταπαγόρευσης και απαρχή της ραγδαίας ανόδου του real estate. Πολλές εταιρείες προβαίνουν σε τεράστια οικονομικά ανοίγματα, ανοικοδομώντας από μεγάλα κτίρια και τετράγωνα μέχρι ολόκληρες πόλεις, όντας σε μία ασταμάτητη διαδικασία αγοραπωλησιών. Το πρώτο ενδιαφέρον χαρακτηριστικό έχει να κάνει με την πραγματική ύπαρξη ορισμένων εκ των χαρακτήρων που παρουσιάζει το παιχνίδι, με τα ονόματά τους να έχουν μείνει ίδια και απαράλλαχτα. Αναλαμβάνουμε τον ρόλο του Alfred (χαϊδευτικά “Alfie”) Banks, στελέχους της εταιρείας Morris & Banks. O φιλόδοξος νεαρός έχει πάρει τη θέση του αποθανόντος πατέρα του και όνειρό του είναι να καταφέρει να φτάσει ακόμη πιο ψηλά από εκείνον. Κάτι όμως που δε θα καταφέρει να κάνει μέσω της συγκεκριμένης εταιρείας, αφού κατόπιν σκευωρίας που στήνεται εις βάρος του, αναγκάζεται να παραιτηθεί, κουβαλώντας μάλιστα τη ρετσινιά της απόπειρας κλοπής σημαντικών εγγράφων από τον κύριο μέτοχο της εταιρείας και συνεργάτη του πατέρα του κατά το παρελθόν. Επόμενο βήμα του είναι η μετακόμιση στο Miami και το κυνήγι του πλουτισμού μέσω της εταιρείας Coral Gables, ιδιοκτησίας George Merrick, ενός ανθρώπου που επίσης έχει μεγαλεπήβολα σχέδια για το μέλλον και βρίσκεται σε αναζήτηση ικανών συνεργατών.
Ο Alfie δεν αργεί ν’ αποδείξει στον Merrick ότι είναι αυτό που ψάχνει και σύντομα αποκτά τη θέση του στην εταιρεία, η οποία όντως δείχνει να έχει τρομακτικούς ρυθμούς ανάπτυξης. Στα χρόνια που ακολουθούν η Coral Gables εξελίσσεται σε κατασκευαστικό κολοσσό, χτίζοντας μία ολόκληρη ομώνυμη πόλη, με τον Alfie ν’ ανεβαίνει βαθμίδες στη ιεραρχία της εταιρείας, αλλά να νιώθει ότι δεν έχει λάβει ακόμη την αναγνώριση που του αξίζει. Τ’ αποτέλεσμα είναι να έρθει η πολύ κρίσιμη στιγμή που θα καλεστεί να λάβει μία κομβική απόφαση για τη ζωή του, που θα δώσει τελείως διαφορετική τροπή στην καριέρα του, αλλά και στον τρόπο μέσω του οποίου επιθυμεί να πλουτίσει. Την ίδια στιγμή το παρελθόν του δείχνει να τον επισκέπτεται, μέσω του άεργου αδερφού του, Beau, ο οποίος επίσης μετακομίζει στο Miami και δείχνει διατεθειμένος να προβεί με τη σειρά του σ’ ένα νέο ξεκίνημα στη ζωή του. Μέσα από μία σειρά αλυσιδωτών γεγονότων, ο Alfie θα συνειδητοποιήσει τα όρια αλλά και την αλήθεια του ίδιου του εαυτού του, σε επαγγελματικό, οικογενειακό, μέχρι και ηθικό, επίπεδο.
Το “A Golden Wake” αποτελεί μία βιογραφία υπό μορφή παιχνιδιού, έχοντας στο επίκεντρό του τον μεγαλύτερο υιό Banks κι αφηγούμενο γεγονότα και καταστάσεις που εκτίνονται σ’ ένα διάστημα 15 και πλέον ετών. Την ίδια ώρα κάνει αναφορά στη ζωή προσώπων που ζήσανε και δραστηριοποιήθηκαν κατά τον προηγούμενο αιώνα. Υπ’ αυτό το πρίσμα δε δυσκολεύεται να ξεχωρίσει με το «καλημέρα», αφού προσωπικά δε θυμάμαι κάποιο άλλο τόσο έντονα προσωποκεντρικό adventure game, που να απλώνει τη δράση του σε τόσο μεγάλο βάθος χρόνου.
ΤΕΧΝΙΚΟΣ ΤΟΜΕΑΣ ΔΙΧΩΣ ΕΚΠΛΗΞΕΙΣ
Η χαμηλή ανάλυση που χρησιμοποιεί το AGS-based “A Golden Wake”, τα γνώριμα αποτελέσματα από άλλα, ομόσταβλα, παιχνίδια, καθώς και οι φωτογραφίες που συνοδεύουν το παρόν κείμενο θεωρώ ότι αρκούν για να δώσουν μία πλήρη εικόνα για το παρουσιαστικό του. Έχουμε να κάνουμε μ’ ένα ακόμη χαμηλού budget, retro-styled, adventure game, που βασίζει την φιλοδοξία επιτυχίας του στην ιστορία που έχει να μας αφηγηθεί. Τα σκίτσα των προσώπων που παίρνουν μέρος σε κάποιο διάλογο παρουσιάζουν πολύ καλύτερο αποτέλεσμα σε σχέση με τους διαφόρους χώρους, τα sprites και τα backgrounds που κάνουν την εμφάνισή τους στις απανταχού τοποθεσίες. Η ανάλυση βρίσκεται στα 320×200 pixels, με το anti-aliasing φίλτρο ν’ αναλαμβάνει να λειάνει την εικόνα τoυ παιχνιδιού, με την αναπόφευκτη θολούρα που επιφέρει το εν λόγω “τρικ”. Προσωπικά προτίμησα να χρησιμοποιήσω την 4x nearest-neighbour filter επιλογή, έστω κι αν τα pixels είχαν μέγεθος τέτοιο, που σε 42’’ τηλεόραση ταλαιπωρούσαν βάναυσα τα μάτια μου. Εννοείται ότι μέχρι να ολοκληρώσω την περιπέτεια αναγκάστηκα να στραφώ στη λύση του 22’’ monitor, αφού χαμηλή ανάλυση και μεγάλες ίντσες είναι no go συνδυασμός, τουλάχιστον για τις δικές μου αντοχές.
Ασφαλώς πιο “ήπια” είναι τα πράγματα στο ηχητικό κομμάτι της περιπέτειας, με τη μουσική να χαρακτηρίζεται από κομμάτια που αφ’ ενός ταιριάζουν με την εποχή στην οποία μεταφερόμαστε, αφ’ ετέρου διατηρούν έναν εύθυμο τόνο. Παράπονο δεν είχα ούτε από το voice acting, έστω κι αν σε σύγκριση με ανάλογα, χαμηλού προϋπολογισμού, παιχνίδια μου έδωσε την εντύπωση της υστέρησης. Η ομάδα που πλαισίωσε τον Gonzalez έκανε φιλότιμες προσπάθειες να δώσει ένα ικανοποιητικό αποτέλεσμα, πράγμα που εν πολλοίς πέτυχε. Το σίγουρο είναι ότι καραμπινάτη παραφωνία δεν εντοπίζεται πουθενά.
Υπερβολικά απλά είναι τα πράγματα αναφορικά με τον χειρισμό. Το inventory βρίσκεται στο άνω αριστερά μέρος της οθόνης και τα αντικείμενα που ανά πάσα στιγμή κουβαλάμε δε ξεπερνάνε ποτέ τα πέντε. Τις συντριπτικά περισσότερες στιγμές σταματάνε στα δύο ή τρία, δείγμα της υπερβολικά απλής διαδικασίας που αποτελεί η πρόοδός μας στο παιχνίδι. Υφίσταται επίσης η δυνατότητα να παίζουμε με το commentary mode ενεργοποιημένο, επιλογή την οποία προσωπικά δεν εκμεταλλεύομαι ποτέ, καθότι μου φαίνεται τελείως αδιάφορη, οπότε δε μπορώ να εκφέρω άποψη για την ποιότητά της στην προκειμένη περίπτωση.
A WALK IN THE PARK
Όπως διαβάσατε ήδη, έκανα αναφορά στο πόσο απλή και ανεμπόδιστη είναι η πρόοδός μας. Εκτός του ότι τα αντικείμενα που βρίσκουμε και μαζεύουμε είναι ελάχιστα, είναι τέτοια η μορφή της δράσης, που δε βάζει το παραμικρό εμπόδιο στην ολοκλήρωση της περιπέτειας από μέρους μας. Ουσιαστικά ο χαρακτήρας που έχει συνεχώς το παιχνίδι συνίσταται σε μία αλλεπάλληλη διαδικασία του τύπου «πήγαινε σε μία τοποθεσία, μίλα με τον έναν χαρακτήρα που θα συναντήσεις, κάνε τις σωστές επιλογές στο διάλογο, χρησιμοποίησε το μοναδικό αντικείμενο που θα βρεις και κατευθύνσου κάπου αλλού, κατόπιν σχετικών οδηγιών». Ο Alfie αναλαμβάνει να φέρει εις πέρας την πώληση ακινήτων, την αγορά κάποιων άλλων για λογαριασμό της εταιρείας, την προάσπιση των συμφερόντων του εργοδότη του, αλλά και την είσπραξη χρημάτων από οφειλέτες. Πρόκειται για καθαρά διαδικαστικού τύπου ενέργειες, η δυσκολία των οποίων κινείται σε μηδενικό επίπεδο. Η δράση χωρίζεται σε πέντε κεφάλαια, με το τελευταίο να έχει χαρακτήρα επιλόγου.
Προκειμένου να εμπλουτίσει το gameplay, ο Gonzalez κατέφυγε στη λύση της ενσωμάτωσης ορισμένων τρίτων χαρακτηριστικών, όπως την διαίσθηση του πωλητή κατά τη διάρκεια διαλόγων, ενός γρίφου που θυμίζει hidden object game, καθώς και ενός ακόμη που μάλλον δε μπορεί να χαρακτηριστεί επιτυχημένος, καθότι έχει action χαρακτηριστικά και περιορισμό χρόνου την ίδια στιγμή. Ξεκινώντας από τον τελευταίο, σ’ ένα σημείο καλούμαστε να βοηθήσουμε έναν χαρακτήρα να επιβιβαστεί σ’ ένα αεροπλάνο, ενώ βρίσκεται εντός του αυτοκινήτου που οδηγεί ο Alfie. Πρέπει να φέρουμε γρήγορα το αυτοκίνητο στο σημείο που μας υποδεικνύεται με κόκκινο Χ και να ολοκληρώσουμε τη διαδικασία προτού απομακρυνθεί το αεροπλάνο. Ο hidden object τύπου γρίφος έχει να κάνει με το μαρκάρισμα οκτώ σημείων σε μία στατική εικόνα όπου παρουσιάζεται το εσωτερικό ενός σπιτιού. Τα σημεία αυτά υποδηλώνουν προβλήματα αλλά και πολεοδομικές παραβάσεις του κτιρίου και θα χρησιμεύσουν στον ήρωά μας για να εξασφαλίσει την υπογραφή παραχώρησης του ακινήτου από μέρους του ιδιοκτήτη του.
Η seller intuition λειτουργία συνιστά την ικανότητα του κεντρικού χαρακτήρα να πείθει, μέσω των διαλόγων, τους συνομιλητές του επί διαφόρων θεμάτων, όπως την αγορά ενός ακινήτου, την παρουσία σε μία εκδήλωση, ακόμη και την αποσώβηση ληστείας! Αν αποτύχουμε να το πράξουμε δεν έχουμε δεύτερη ευκαιρία, οπότε η τροπή θα είναι διαφορετική, αν και το αποτέλεσμα τελικώς είναι το ίδιο, απλά επιτυγχάνεται μέσω εναλλακτικής οδού. Εννοείται ότι, αν θέλουμε, μπορούμε να ξαναφορτώσουμε προηγούμενη θέση μας και να επιλέξουμε διαφορετικές απαντήσεις, μέχρι να πετύχουμε το σκοπό μας και να ξεκλειδώσουμε το σχετικό achievement. Όμορφη και καλοδεχούμενη διαφοροποίηση σε σχέση με τα υπόλοιπα παιχνίδια της κατηγορίας, δίχως όμως εν τέλει να προσφέρει κάτι το ουσιώδες.
Η ενασχόληση με το “Α Golden Wake” δε διαρκεί περισσότερες από 6 ώρες και παρόλο που δίνει την αίσθηση ότι υφίστανται διαφορετικά μονοπάτια, αναλόγως των αποφάσεων που παίρνουμε, κάτι τέτοιο τελικά δεν επαληθεύεται. Εντός αυτού του διαστήματος θα συναντήσετε δύο περιπτώσεις γρίφων που είναι εξυπνότεροι των άλλων, με τον έναν να εξυπηρετεί την πρόσβασή μας σ’ ένα κρυφό γραφείο και τον άλλο τη γρήγορη έξοδό μας απ’ αυτό. Η δημιουργία της Grundislav Games συνίσταται περισσότερο ως μία πρώτη απόπειρα γνωριμίας ενός παίκτη με την κατηγορία, με την απαραίτητη προϋπόθεση βέβαια να μην ενοχλείται από τα χοντροκομμένα pixels των γραφικών.
ΑΔΥΝΑΜΟΣ WADJET EYE ΚΡΙΚΟΣ
Πρόκειται για ένα παιχνίδι από το οποίο θα θυμόμαστε τον αφηγηματικό-βιογραφικό χαρακτήρα του, υπό μορφή ενδοσκόπησης στην προσωπικότητα ενός κεντρικού χαρακτήρα, που τελικά δύσκολα μπορείς να αποκαλέσεις ήρωα, λόγω των επιλογών που κάνει. Φτάνοντας στο φινάλε, πληροφορούμαστε την τύχη των χαρακτήρων που αποτελούσαν υπαρκτές προσωπικότητες και τη θέση του σκίτσου που τους απεικονίζει παίρνει μία αληθινή, ασπρόμαυρη, φωτογραφία τους από το μακρινό παρελθόν.
Αν κάπου εδώ αναρωτιέστε τι σχέση μπορεί να έχει η γνωστή meta-ταινία που αναφέρεται στον υπότιτλο του review με το περιεχόμενου του εν λόγω adventure game, θα σας πω ότι από τη μία στην υπόθεση λαμβάνει μέρος γνωστός γκάνγκστερ της εποχής, άρα το παιχνίδι διαθέτει και άρωμα μαφίας, από την άλλη το παρακάτω πασίγνωστο κλιπάκι, που είχαμε δει στο “Home Alone” του Chris Columbus, αποκτά μία σπαρταριστή παραλλαγή.
{youtube}4dGOfFbzvq4{/youtube}
Αν πάλι δε μπορείτε να εντοπίσετε πού μπορεί να καθίστανται φανερές οι επιρροές παιχνιδιών σαν το “Gabriel Knight” και το “Grim Fandango” στo ύφος και στο περιεχόμενο του “A Golden Wake”, δε λάβατε απάντηση στο κείμενο που μόλις διαβάσατε, ακριβώς διότι την ίδια απορία έχω κι εγώ.
Έχω την αίσθηση ότι η φανέλα της Wadjet Eye Games τελικώς αποδεικνύεται βαρύ φορτίο που αδυνατεί να κουβαλήσει η, συμπαθής κατά τ’ άλλα, δημιουργία του Gonzalez. Δε κινείται σε καμία περίπτωση στα επίπεδα των “Gemini Rue”, “Resonance” και “Primordia” κι ως εκ τούτου δε μπορεί να καλύψει τις προσδοκίες του κοινού, που πλέον έχει αρκετές απαιτήσεις απ’ οτιδήποτε κυκλοφορεί υπό την σκέπη της εταιρείας του Gilbert. Ωστόσο δεν έχουμε να κάνουμε με κακό παιχνίδι, ούτε και πρέπει να ξεχνάμε ότι αποτελεί ένα one-man project, οπότε για λιγότερα από €5 και μ’ επίγνωση ότι τελειώνει ακόμη κι εντός ενός απογεύματος, δε θ’ αποτελέσει κακή επιλογή.
Αγόρασέ το τώρα στο GoG.com κάνοντας κλικ εδώ και στήριξε την αγαπημένη σου ημιθανή, ψευδοχαρντκοροποιημένη κοινότητα!
Pros
- Ο βιογραφικός χαρακτήρας του
- Η δυνατότητα επίτευξης στόχων μέσω της seller intuition λειτουργίας
- Συμπαθητική μουσική επένδυση
- Παρουσιάζει ορισμένα υπαρκτά πρόσωπα του μακρινού παρελθόντος
Cons
- Μικρή διάρκεια, περί τις 6 ώρες
- Από την αρχή μέχρι το τέλος του δε θέτει σχεδόν την παραμικρή πρόκληση στον παίκτη
- Τα γραφικά του σίγουρα δεν απευθύνονται σ’ όλους
- Ο timed, action τύπου, γρίφος μπορεί να σας εκνευρίσει
- Περιμέναμε περισσότερα από παιχνίδι που φέρει την “ταμπέλα” της Wadjet Eye Games
Πάλι καλά που δεν το έπαιξες σε 80αρα 4Κ. Την επόμενη φορά που θα έχεις να παίξεις κάτι ανάλογο έλα να σου δανείσω μια 17αρα CRT που έχω για τέτοιες περιπτώσεις (που κι αυτή μεγάλη θεωρώ ότι είναι) για να θυμηθείς για πιο λόγο αγάπησες αυτά τα παιχνίδια. Ωραίο το review.
χαχα, εννοείται ρε συ ότι έχω κι ένα 15άρι Nec TFT (1024×768) monitor στην άκρη για τέτοιες δουλειές (βασικά για τα retro μηχανάκια είναι), αλλά ελλείψει διαθέσιμου χώρου δε μπορούσα να το εκμεταλλευτώ για τη συγκεκριμένη περίσταση. Το 15άρι CRT Philips 105S που είχα για πολλά χρόνια παρέδωσε πνεύμα…
Το έχω στη βιβλιοθήκη, την περίοδο τη λατρεύω και το setting, οπότε θα επανέλθω δριμύτερος όταν το βάρος των τύψεων του backlog ελαφρώσει κάπως!
Αν είναι όντως τόσο εύκολο, το ψήνω. Ακόμα “noobάς” είμαι στο είδος. 🙂
Είναι τόσο εύκολο που πολύ απλά δε θα κολλήσεις πουθενά, εκτός ίσως εκείνων των δύο και μόνο σημείων, τα οποία αναφέρονται στο review.
Το κακό είναι ότι, απ’ ότι είδα, το παιχνίδι πωλείται έναντι €15, τιμή που είναιι ιδιαίτερα υψηλή γι’ αυτά που προσφέρει.