REVIEWS

DISTRAINT 2

I am Reason. I don't really exist but I'm here to get you out.

Μερικές φορές, τα διαμαντάκια σκάνε πραγματικά από εκεί που δεν τα περιμένεις. Και ακόμη και με ένα μπαλωμένο τσουβάλι χρόνια στην αρθροκαμπούρα μου, εξακολουθώ να ενθουσιάζομαι και να χαμογελάω κάθε φορά σαν μικρό παιδί. Το Distraint του Jesse Makkonen κυκλοφόρησε το 2016. Παρά την ιδιαίτερη και ζόρικα lo-fi αισθητική του, ξεχώρισε για τον ειλικρινή τρόπο με τον οποίο αφηγείτο μια ιστορία πολύ πιο κοντά στην καθημερινότητα των περισσότερων εξ’ ημών, απ’ όσο ενδεχομένως θα θέλαμε να παραδεχτούμε.

Η γραφή του σε συνδυασμό με τα σκληρά ερωτήματα που έθετε, το ξεχώρισαν με ευκολία από τις υπόλοιπες ανεξάρτητες παραγωγές εκείνης της χρονιάς. Αν και χαρακτηρίστηκε ‘παιχνίδι τρόμου’ και υιοθετούσε αρκετές από τις αισθητικές τουλάχιστον συμβάσεις της κατηγορίας, όλος ο τρομός στην ουσία πήγαζε από μέσα βαθιά. Από τα ανομολόγητα βάθη μικρότητας της ανθρώπινης ψυχής. Εκείνα που οδήγησαν τον -παραδόξως ακόμη ενσυνείδητο- κύριο Pierce, να μελετά τα θέλγητρα της λύσης Χέμινγουεϊ στο φινάλε του πρώτου παιχνιδιού.

Τα γραφικά παραμένουν εξαιρετικά lo-fi, μα η έξυπνη χρήση των δυναμικών φωτισμών, τα ζωντανεύει ιδιαίτερα αποτελεσματικά.

Το Distraint 2, ερχόμενο σχεδόν κυριολεκτικά από το πουθενά και με ανύπαρκτη προώθηση, συνεχίζει το νήμα της αφήγησης του νεαρού κυρίου Pierce, ακριβώς από το σημείο που τελείωσε το πρώτο παιχνίδι. Και είναι άμεσα αντιληπτό, πως στην ουσία αφηγείται ουσιαστικά την συνέχεια της προσωπικής ιστορίας του δημιουργού του. Ο πρωταγωνιστής μας, βρίσκεται σε ένα ιδιότυπο Καθαρτήρι, ένα limbo μεταξύ ύπαρξης και ανυπαρξίας (μια ιδέα που ο Makkonen εξερεύνησε με άνισα αποτελέσματα στο Silence of the Sleep) και εκεί τον συναντά η Λογική, με την μορφή ενός σοφού γερο-πραματευτή.

Μέσα από έναν ιδιαίτερα γοητευτικό διάλογο, η Λογική εξηγεί στον Pierce πως μονάχα αν ανακαλύψει την Ελπίδα μέσα σε αυτή την κόλαση, μπορεί να έχει μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή. Και κάπως έτσι, ξεκινά μια περιπέτεια διάρκειας δυόμιση περίπου ωρών, σχεδόν Αρχαιοελληνική ως προς την φιλοσοφία της, η οποία διαφέρει παρασάγγας υφολογικά από το πρώτο παιχνίδι.

Συναντώντας την παρηγοριά σε ένα μπουκάλι Macallan

Ενώ στο πρωτότυπο Distraint είχαμε ένα ανεξέλεγκτο καθοδικό σπιράλ στο τέλμα και την κατάθλιψη, ο Makkonen εδώ εξερευνά τις δυνάμεις εκείνες οι οποίες μας λυτρώνουν, μας τραβάνε από το χείλος της αβύσσου και οπλίζουν την ψυχή μας με την δύναμη που χρειαζόμαστε, προκειμένου να υπερνικήσουμε εχθρούς που φαντάζουν γίγαντες στην ομίχλη της απελπισίας. Προς τιμήν του, αποφεύγει τις ‘φτηνές’ και ‘νεο-εποχίτικες’ λύσεις στην γραφή του, παρουσιάζοντας ένα σύνολο που αν και αισθητικά και σε επίπεδο gameplay διατηρεί τις φόρμες του προκατόχου του, στην ουσία αφηγείται την ιστορία της λύτρωσης του πρωταγωνιστή του.

Προκειμένου να υπερνικήσει το τραύμα που βρίσκεται στον πυρήνα των…ατυχών επιλογών του, ο Pierce θα πρέπει να συμφιλιωθεί με την Λογική, την Αγάπη, την Φιλοδοξία, το Θάρρος, τη Συγχώρεση, την Παρηγοριά, την Έμπνευση και φυσικά, την Απώλεια. Ως εκ τούτου, το Distraint 2 αν και χρησιμοποιεί τον τρόμο ως σημείο εισόδου (και πιθανώς, εργαλείο marketing) στην ουσία αναλαμβάνει να εξυψώσει τον παίκτη μαζί με τον δημιουργό και τον ήρωα, σε ένα μέρος μυστικό, γεμάτο φως.

Ο Κύριος Ελέφαντας δεν τα παρατάει τόσο εύκολα

Οι γρίφοι του κυμαίνονται σε επίπεδα αντίστοιχα με εκείνα του πρώτου παιχνιδιού, με τους φρικτούς λαβυρίνθους ευτυχώς να απουσιάζουν. Εξυπηρετούν οργανικά την αφήγηση και δεν πρόκειται να δυσκολέψουν κάποιο βετεράνο των παιχνιδιών περιπέτειας. Δεν είναι άλλωστε εκεί το ζητούμενο. Το Distraint 2 με ξάφνιασε ευχάριστα. Το ξεκίνησα προετοιμασμένος για ένα ακόμη ζοφερό ταξίδι στους ματωμένους διαδρόμους της απόγνωσης.

Από το φινάλε της περιπέτειας

Παραδόξως, ενώ ο Pierce άρχισε να υψώνει το ανάστημά του απέναντι στο Φόβο και τον Πόνο, άρχισα να νιώθω μαζί του μια άγρια χαρά. Παύεις να κρύβεσαι, αφήνεις το σκοτάδι και τον πόνο να πέσουν χάμω σαν σκουριασμένες αλυσίδες. Και αν το θέλεις πραγματικά, ενώνεις ξανά τα σπασμένα σου φτερά με το κερί της Ελπίδας και φεύγεις για νέους ουρανούς. Είναι ένα μήνυμα που σπανίζει τελευταία, ειδικά στο αγαπημένο μας μέσο ψυχαγωγίας. Γι’αυτό και μόνο, αξίζει της προσοχής κάθε παίκτη που δεν σταμάτησε την ανάγνωση μετά την πρώτη παράγραφο.

Υπάρχει ελπίδα;

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 86%

86%

Ναι

Ανέλπιστα και λυρικά αισιόδοξο, αναδύεται μέσα από τα τρίσβαθα του ζόφου, ξεπερνώντας τις προσδοκίες και αρθρώνοντας ένα λόγο που τώρα είναι πιο απαραίτητος από ποτέ.

Στέφανος Κουτσούκος

Ο Στέφανος Κουτσούκος ή αλλιώς "The Artist Formerly Known As Borracho", διέπραξε ποικίλα εγκλήματα τα οποία τον οδήγησαν σε μια ριζική επανεκτίμηση των προτεραιοτήτων και αξιών του. Υπηρέτησε περήφανα στην πειρατική αρμάδα του Ragequit.gr από την ίδρυση του ιστοτόπου το 2012 ως το Μάη του '19.

5 Comments

  1. Θα τιμηθεί όπως και το πρώτο.

    κάτι άλλαξε εν τω μεταξύ στην υπόθεση; Είχα την εντύπωση ότι πριν κυκλοφορήσει στην περιγραφή έγραφε ότι θα έμπαινε σε περισσότερες λεπτομέρειες στο πως κατέληξε εκεί ο πρωταγωνιστής και όχι sequel του πρώτου.

    1. Δίνεται background για τον Pierce, αλλά αυτό γίνεται στα πλαίσια της περιπλάνησής του στο Καθαρτήρι. Το παιχνίδι δηλαδή λειτουργεί ως απευθείας συνέχεια και αρπάζει την ευκαιρία να δώσει και πρόσθετες λεπτομέρειες για το παρελθόν του Pierce, οι οποίες προσωπικά δεν με συγκίνησαν τόσο όσο το ‘τώρα/μετά’..

  2. Για λαβύρινθο που λες δε θυμάμαι κάτι στο πρώτο, κάτι που να με ταλαιπώρησε έστω, με μπρος και πίσω και πολλαπλές οθόνες (στο Silence of the Sleep από την άλλη, κάτι τέτοιο ήταν ο υπόνομος). Όπως τελείωνε το πρώτο (δε θα δώσω spoilers), δεν άφηνε κάποια υπόνοια για sequel, εκτός κι αν το κατάλαβα τόσο λάθος ή απλά ήταν μια εκδοχή-πιθανή κατάληξη που δεν έγινε πραγματικά όπως πχ σκηνικά με δολοφόνους σε 80’s θρίλερ που πετάγονται για μια τελευταία τρομάρα αφού έχουν σκοτωθεί αλλά τελικά ήταν μόνο στο μυαλό του πρωταγωνιστή/πρωταγωνίστριας.

    Θα το πάρω σίγουρα μιας και οι άλλες 2 προσπάθειες του μου άρεσαν.

    1. Είχε στην τελευταία σεκάνς το πρώτο μια λαβυρινθο-φάση λάιτ, με είχε παιδέψει λίγο παραπάνω, αλλά είναι και τα γερατειά και το γιωτιλίκι στη φάση. Όσο για το πώς συνεχίζει, αυτό θα το δεις, ταιριάζει πάντως, δεν είναι ‘φτηνό’.

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL