REVIEWS

DON’T STARVE

Ανοίγω σιγά-σιγά τα μάτια μου μετά από ένα βαθύ ύπνο. Θεέ μου, πόσες ώρες κοιμόμουν; Κοιτώ γύρω μου και… Για μισό λεπτό, πού στον κόρακα βρίσκομαι; “Δε φαίνεσαι καλά φίλε μου, μήπως πρέπει να ψάξεις κάτι για να φας;”, ακούω ξαφνικά μια φωνή πίσω μου, αλλά μέχρι να γυρίσω το κεφάλι ο άγνωστος άνδρας έχει ήδη χαθεί. Είμαι μόνος μου. Δεν έχω εργαλεία, δεν έχω προμήθειες, δεν έχω καν μια συντροφιά για να πω δυο κουβέντες. Μην έχοντας κάτι καλύτερο να κάνω, αρχίζω να εξερευνώ τη γύρω περιοχή αναζητώντας αν μη τι άλλο, κάποιες απαντήσεις για την κατάσταση στην οποία βρίσκομαι. Τουλάχιστον ο καιρός είναι σύμμαχός μου, ο ήλιος λούζει με το φως του την άγνωστη γη και μου δίνει κουράγιο. Αποξενωμένος από τις σύγχρονες ανέσεις αναγκάζομαι να ανατρέξω στο βάθος του μυαλού μου, να αναμοχλεύσω τα αρχέγονα ένστικτα της ανθρώπινης φυλής που έχουν πλέον αμβλυνθεί και να θυμηθώ πώς είναι να ζεις σαν αγρίμι μέσα στην ερημιά. Είμαι ο Wilson, ένας άνθρωπος της επιστήμης και των γραμμάτων! Είμαι ψάρι έξω από τα νερά του. Κάθομαι στο χορτάρι απελπισμένος, μην έχοντας την παραμικρή ιδέα για το επόμενο βήμα, όταν το ίδιο μου το σώμα δίνει την απάντηση. Πεινάω.

Αρχίζω να βαδίζω προς το νότο σε αναζήτηση τροφής την ώρα που διάφορα πτηνά πετούν περιπαικτικά πάνω από το κεφάλι μου, λες και γνωρίζουν οτι δεν έχω κανένα τρόπο να τα απειλήσω. Οι λαγοί εξαφανίζονται πίσω στις τρύπες τους μόλις με δουν να πλησιάζω, τα ψάρια στις λίμνες αποτελούν όνειρο απατηλό χωρίς κάποιο  καλάμι ψαρέματος. Μερικά μούρα από έναν κοντινό θάμνο ανακουφίζουν προσωρινά την πείνα μου, αλλά δεν αρκούν. Γρήγορα συνειδητοποιώ ότι η μόνη μου ελπίδα για επιβίωση είναι να αποδεχθώ τα μειονεκτήματα της φυλής μου και να προσπαθήσω να τα εξουδετερώσω. Είμαι άνθρωπος. Δεν έχω κοφτερά  νύχια, μεγάλες δαγκάνες, υψηλή ταχύτητα ή παχύ δέρμα, είμαι πραγματικό έρμαιο για τα άγρια θηρία. Φέρνω στο μυαλό μου το μύθο του Προμηθέα, του καλοκάγαθου Τιτάνα που λυπήθηκε την ανθρωπότητα και της έδωσε το δώρο της φωτιάς. Αυτό είναι! Καθώς η νύχτα πλησιάζει, αναζητώ γύρω μου ορισμένες βασικές προμήθειες. Με ένα ξύλο, λίγα χόρτα και μια κοφτερή πέτρα, έχω πλέον στη διάθεσή μου ένα αυτοσχέδιο τσεκούρι. Λίγο πριν ο ήλιος δύσει οριστικά, μαζεύω μερικά ξύλα και ξεραμένα χόρτα, χρησιμοποιώ πέτρες ως τσακμάκι και ξεκινώ μια μικρή φωτιά. Το σκοτάδι γύρω μου ζυγώνει απειλητικά, κουλουριάζομαι δίπλα στη φωτιά και μασουλάω μερικούς καρπούς μονολογώντας ότι όλα θα πάνε καλά. Νιώθω ότι κάτι με κοιτάει. Το ξημέρωμα με βρίσκει άγρυπνο, με ισχυρό πονοκέφαλο και έντονο αίσθημα πείνας, όμως δεν έχω χρόνο για να μοιρολατρήσω. Έχουμε δουλειά!

Starve1
Τα αγαθά (πολλοίς) κόποις κτώνται.

Καρότα, μούρα και άλλα φυτά αποτελούν μια εύκολη εστία τροφής αλλά με περιορισμένη αποτελεσματικότητα. Θέτω προτεραιότητα στη συγκέντρωση πρώτων υλών που θα οδηγήσουν σε καλύτερα εργαλεία: πέτρες, χόρτα για την κατασκευή σκοινιού, ξύλο για θέρμανση και άλλες κατασκευές. Σε κάθε μου βήμα η βιοποικιλότητα του περίεργου αυτού κόσμου συνεχίζει να με εκπλήσσει. Ανθρωπόμορφα γουρούνια κυκλοφορούν γύρω μου αδιαφορώντας για την ύπαρξή μου, επικίνδυνες αράχνες σπεύδουν να επιτεθούν αν πατήσω στον ιστό τους, τεράστια βουβαλοειδή τρέφονται στις πεδιάδες και αφήνουν πίσω τους ογκώδεις σβουνιές – ιδανικό λίπασμα για την κατασκευή δικών μου φαρμών. Δεν τολμώ ακόμη να εισέλθω στο βάλτο, φοβούμενος να ξεμυτίσω τόσο μακριά με κίνδυνο να μην προλάβω να γυρίσω στη βάση μου πριν έρθει η νύχτα. Στην τελευταία μου εξόρμηση βρήκα το πτώμα ενός άλλου ανθρώπου, περιτριγυρισμένο από πολύτιμες για μένα προμήθειες. Ο θάνατός σου η ζωή μου, κυριολεκτικά. Ανατρίχιασα στη σκέψη ότι κάποια μέρα το δικό μου άψυχο σώμα μπορεί να είναι θησαυρός για κάποιον άλλο επιζώντα.

Η μικρή μου βάση έχει αρχίσει πια να επεκτείνεται, κατασκεύασα την πρώτη μου Science Machine! Τώρα μπορώ να φτιάξω καλύτερα εργαλεία, ρούχα που θα με προστατέψουν από τις κακουχίες, ακόμα και μια λόγχη ώστε να μπορέσω επιτέλους να αμυνθώ σε περίπτωση επίθεσης. Οι παγίδες που έχω στήσει γύρω από τη βάση μου αποφέρουν επιτέλους καρπούς, αιχμαλωτίζοντας αρκετούς λαγούς και πτηνά – απόψε θα δειπνήσω σα βασιλιάς! Η προοπτική της λιμοκτονίας φαίνεται να απομακρύνεται, όμως οι νύκτες γίνονται ολοένα και πιο δύσκολες. Η ζωή μου στην ερημιά, η έλλειψη επαφής με άλλους ανθρώπους έχει αρχίζει να με επηρεάζει, έχω την εντύπωση πως βλέπω σκοτεινές φιγούρες στις σκιές. Δεν ξέρω αν είναι πραγματικές ή αποκυήματα της φαντασίας μου, ξέρω όμως ότι κάθε νύχτα έρχονται πιο κοντά, πιο κοντά, πιο κοντά… Είμαι πάντως περήφανος για το εαυτό μου, κατάφερα από το μηδέν να επιβιώσω σε ένα απολύτως εχθρικό περιβάλλον χωρίς καμία βοήθεια. Ακούς φύση; Σε νίκησα! ΣΕ ΝΙΚΗΣΑ!

Starve3
Το μεγαλοπρεπές μούσι συνοδεύει απαραίτητα τον πραγματικό φυσιοδίφη.

Το καλοκαίρι φθάνει στο τέλος του και ο χειμώνας πλησιάζει απειλητικά. Αξιοποιώ και το τελευταίο λεπτό της ημέρας για να συγκεντρώσω απαραίτητες προμήθειες, ιδίως τροφή και υλικά για την κατασκευή ζεστών ρούχων. Οι πέτρινοι τοίχοι του πρόχειρου καταλύμματός μου βοηθούν έτσι ώστε η θερμότητα από το μαγκάλι να κρατά λίγο περισσότερο. Μαγειρεύω το φαγητό μου και κοιμάμαι με το ένα μάτι ανοικτό καθώς εχθές δέχθηκα επίθεση από άγρια σκυλιά και κόντεψα να πεθάνω! Ευτυχώς πρόλαβα να βρω καταφύγιο στο κοντινό χωριό των γουρουνιών, τα οποία δε δίστασαν να επιτεθούν εναντίων των σκυλιών και να τα διώξουν. Τελικά ίσως βρήκα μερικούς φίλους σε αυτή την καταραμένη γη! Με το πρώτο φως της ημέρας πιάνω το τσεκούρι μου και κινώ προς το κοντινό δάσος για να κόψω ξύλα. Μόλις η κοφτερή πέτρα του τσεκουριού βρίσκει τον κορμό του δέντρου, μια τρομερή κραυγή σχίζει τον αέρα. Είναι… είναι δυνατόν; Αυτό το πράγμα είναι… ζωντανό! Με καταδιώκει, τρέχω σαν τρελός προσπαθώντας να ξεφύγω αλλά ο χρόνος δεν είναι με το μέρος μου γιατί έχει ήδη αρχίσει να σουρουπώνει. Δεν προλαβαίνω να γυρίσω στη βάση μου από το δρόμο, πρέπει να περάσω μέσα από το βάλτο.

Starve4
Το κρύο τσακίζει όταν δεν έχεις σκεπή πάνω από το κεφάλι σου.

Τα πόδια μου κολλούν στη λάσπη, ο διώκτης μου με πλησιάζει συνεχώς. Κινούμαι απρόβλεπτα, κρύβομαι, προσπαθώ να εκμεταλλευτώ την ομίχλη. Μετά από αρκετή ώρα το τέρας φαίνεται να χάνει το ενδιαφέρον του και υποχωρεί, μήπως φοβάται και το ίδιο να εισέλθει στο σκοτεινό κέντρο του βάλτου; Τι μπορεί να υπάρχει εκεί μέσα; Η νύχτα έχει έρθει και η μόνη μου “άμυνα” είναι η πρόχειρη φωτιά που έστησα στη μέση του βάλτου. Δε μπορώ να κλείσω μάτι, ακούω παντού γύρω μου θορύβους αλλά δε βλέπω τίποτα. Λίγο πριν έρθει η αυγή,η φωτιά σβήνει και το σκοτάδι καταπίνει τα πάντα. Το τελευταίο πράγμα που ένιωσα ήταν μια καυτή ανάσα στο σβέρκο μου.

You are dead!” αναφέρει το παιχνίδι στην οθόνη του υπολογιστή μου. Αυτή η μετενσάρκωση του χαρακτήρα μου είναι οριστικά νεκρή, τουλάχιστον όμως μάζεψα αρκετά experience points για να ξεκλειδώσω μερικούς εναλλακτικούς χαρακτήρες. Δεν έχω πλέον τίποτε άλλο να κάνω από το να ξεκινήσω από την αρχή, σε έναν καινούριο randomly-generated κόσμο, και να ελπίζω ότι τα μαθήματα που πήρα θα συνδυαστούν με λίγη τύχη ώστε η επόμενη “ζωή” μου να διαρκέσει περισσότερο. Ετοιμάζομαι να πατήσω το “Quit” απογοητευμένος από το άδοξο τέλος μιας παρτίδας που φαινόταν να πήγαινε καλά. Πού να ξεκινάς πάλι από την αρχή, να μαζέψεις υλικά, να ξαναστήσεις βάση, δεν αξίζει μωρέ τον κόπο. Σύντομη παύση πέντε δευτερολέπτων. Κλικ στο “Retry”.

Starve2
Come on baby light my fire!

Το Don’t Starve είναι ιδιαίτερη περίπτωση και απευθύνεται σε ιδιαίτερους gamers. H καρτουνίστικη gothic fairytale αισθητική του κρύβει ένα hardcore survival game από τα λίγα. Ο θάνατος πονάει πολύ γιατί οι παρτίδες στο Don’t Starve ενδέχεται να κρατήσουν πολλές ώρες πριν το (συνήθως βίαιο) τέλος τους, αντίθετα με παιχνίδια όπως το FTL και το Binding of Isaac που μπορούν να ολοκληρωθούν σε σύντομο χρονικό διάστημα. Αντέχετε να παίζετε για ώρες και να χάσετε τα πάντα σε μια άτυχη στιγμή; Μπορείτε να βάλετε τους δικούς στόχους, να υπομείνετε κάποιο βαθμό ρουτίνας με την ελπίδα να αντέξετε λίγο ακόμα και να σπάσετε το προσωπικό σας ρεκόρ επιβίωσης; Αγαπάτε την εξερεύνηση άγνωστων κόσμων; Αν η απάντηση σε όλες τις παραπάνω ερωτήσεις είναι “ναι”, τότε στο Don’t Starve θα βρείτε τον προσωπικό σας gaming παράδεισο. Αν έστω και σε μία ερώτηση απαντήσατε “όχι” τότε αναζητήστε κάτι άλλο για να γλιτώσετε τον εκνευρισμό και την απογοήτευση.

Πίσω από το χαριτωμένο προσωπείο του Don’t Starve παραμονεύει ένα σκληρό survival game με roguelike επιρροές και μόνιμο permadeath. Καλοφτιαγμένος και εξαιρετικά εθιστικός τίτλος, αλλά μόνο για όσους αρέσκονται σε δυνατές προκλήσεις.

Pros

  • Εκπληκτική Timburtonική αισθητική
  • Μεγάλη ποικιλία σε αντικείμενα
  • Συχνά updates από τους developers
  • Εθιστικό survival gameplay
  • Παραμετροποιήσιμος κόσμος
  • Μπόλικο replayability

Cons

  • Το υποχρεωτικό permadeath δεν είναι για όλους
  • Λιτός ηχητικός τομέας
  • Η έλλειψη τελικού στόχου μπορεί να κουράσει
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 84%

84%

Αλέξανδρος Γκέκας

Αφοσιωμένος PC gamer, ο Αλέξανδρος παίζει τα πάντα ανάλογα με τη διάθεση της στιγμής, δείχνει όμως προτίμηση σε turn-based, strategy, RPGs και θεωρεί το UFO: Enemy Unknown ως το καλύτερο παιχνίδι όλων των εποχών. Κατά τα άλλα, προσπαθεί να κρύψει τα χελωνίσια αντανακλαστικά του αποφεύγοντας το competitive multiplayer γιατί, λέει, "δεν του ταιριάζει" και αναζητά τρόπους ώστε να αναγνωριστεί η "Church of Gaben" ως επίσημη θρησκεία στη χώρα μας.

5 Comments

  1. Επαιζα την beta και μ’αρεσε πολυ…μπηκα προσφατα να δοκιμασω την released εκδοση και με χαλασε παρα πολυ η αναποφευκτη ψυχικη ασταθεια (μου πηρε καμια in-game βδομαδα μεχρι να βρω χρυσο και να φτιαξω επιστημονικη μηχανη).Χαλαστηκα τοσο απο τις αλλαγες που εφυγε για uninstall 🙁

  2. Το παιχνιδάκι το παρακολουθώ από τότε που το είδα στο steam και το παραπάνω ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ review με έπεισε να το αγοράσω, μέχρι τώρα έχω συμπληρώσει 6 ώρες στο παιχνίδι και μπορώ να πω ότι το απολαμβάνω πάρα πολύ και με την ιδέα ότι θα μπαίνουν συνεχώς καινούργια πράγματα οι ώρες αυτές θα ανέβουν πολύ ελπίζω!

    Όσο αναφορά για την ψυχική αστάθεια είναι πιο εύκολο να την αντιμετωπίσεις απ’ότι φαίνεται (βγές και μάζεψε λουλούδια!). Είναι πολύ καλό που υπάρχει, έχουμε καλομάθει στα παιχνίδια που μας παίρνουν απ’το χέρι ή από αυτά που δεν μπορείς να πεθάνεις ποτέ (Bioshock) και όταν μας πετάνε ένα old-school hardcore τα παρατάμε και uninstall… Το παιχνίδι είναι εξαιρετικό!

  3. Εξαιρετικό review συλλαμβάνει όλη την παράνοια του παιχνιδιού που με αιχμαλώτιζε για σερί 19ώρα, προσέβαλε με τα πλοκάμια του και την κοπέλα μου και άρχισε να μας ροκανίζει το μυαλό. Σε όσους έχουν παίξει έχω να πω πως τελειώσαμε με την κοπέλα μου το adventure mode. Δεν είμαι ακριβώς περήφανος, είναι κάτι που δεν θα ξαναέκανα ποτέ και για κανέναν λόγο, αλλά τα καταφέραμε! Δεν λιμοκτονήσαμε…In real life κοντά φτάσαμε.

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL