REVIEWS

FULL THROTTLE REMASTERED

1995. 16 χρονών τότε. Δε μου είχε περάσει καν ακόμη απ’ το μυαλό ότι τρία χρόνια αργότερα θ’ αποκτούσα την πρώτη μου enduro μηχανή, τη Yamaha DT200WR, την οποία το 2003 θ’ αντικαθιστούσε η τετράχρονη διάδοχός της, το πολυβόλο που άκουγε στ’ όνομα WR426F, με 44hp στον τροχό για μόλις 115Kg βάρους. (σ.σ.: Οποιοσδήποτε γνωρίζει τα στοιχειώδη από μοτοσυκλέτες καταλαβαίνει περί τίνος μιλάμε). Κι όμως, εκείνες οι δύο μηχανές έμελλαν ν’ αποτελέσουν συντροφιά σ’ ατελείωτες βόλτες, διαδρομές και καλοκαιρινές διακοπές, αλλά και μέσο μετακίνησης εντός πόλεως. Δυστυχώς ή ευτυχώς οι συνθήκες τα έφεραν έτσι που απ’ το 2008 η οδήγηση μοτοσυκλέτας αποτελεί για εμένα μία ανάμνηση, που πλέον αρχίζει να φαντάζει μακρινή. Ωστόσο, για να αυτοπαρηγορούμαστε και λίγο, ποτέ δε μπορείς να είσαι απολύτως σίγουρος για το τί σου επιφυλάσσει το μέλλον…

Στα μέσα λοιπόν της δεκαετίας του ’90 η LucasArts και ο δαιμόνιος, 28χρονος τότε, Tim Schafer αποφασίζουν να κυκλοφορήσουν ένα adventure game που απευθύνεται πρωτίστως στους λάτρεις των δύο τροχών. Επρόκειτο για μία πραγματικά πανέξυπνη ιδέα, αφού μέχρι τότε κανένας εκπρόσωπος του είδους δεν είχε σπεύσει ν’ αγκαλιάσει το εν λόγω κοινό. Πέραν αυτού όμως, το “Full Throttle” κατάφερε να κερδίσει μεγάλη μερίδα και του παραδοσιακού κοινού που στήριζε κι αγαπούσε το genre, λόγω του story, του πρωταγωνιστή του, αλλά οπωσδήποτε και της θετικότατης φήμης που είχε, όλως δικαίως, αποκτήσει στην πορεία των χρόνων η πασίγνωστη Αμερικάνικη εταιρεία.

Στο σημείο αυτό νιώθω ότι οφείλω να καταθέσω μία αυστηρά προσωπική άποψη, με την οποία ασφαλώς έχει κάθε δικαίωμα να συμφωνήσει ή να διαφωνήσει καθένας από εσάς που διαβάζετε το παρόν review. Ανεξαρτήτως γούστων και πεποιθήσεων, το “Full Throttle” συνολικά αποτέλεσε πιθανώς τον πιο αδύναμο κρίκο της αλυσίδας των αριστουργημάτων που μας παρέδωσε η LucasArts κατά τη δεκαετία 1990-2000. Δε πλησίαζε σε καμία περίπτωση την ποιότητα των “Monkey Island” games -τουλάχιστον των τριών πρώτων-, ξεκάθαρα αδυνατούσε να σταθεί δίπλα στο “Indiana Jones and the Fate of Atlantis”, δεν ήταν καλύτερο του “Day of The Tentacle”, ούτε και μπορούσε να συγκριθεί με το “Grim Fandango”. Μπορώ να σας πω ότι στη δική μου συνείδηση δεν έφτανε ούτε το “The Dig” ή το, αμερικάνικης κουλτούρας, ”Sam and Max Hit The Road”, ενώ ακόμη και το κακομούτσουνο “Escape from Monkey Island” από πλευράς γρίφων και διάρκειας υπερτερούσε απέναντί του.

Full Throttle Remastered Snap1Τα τελευταία λόγια του Malcolm…

Ωστόσο αυτό δεν εμπόδισε το “Full Throttle” ν’ αποκτήσει φανατικούς φίλους κι ορκισμένους υποστηρικτές, με μεγάλο μερίδιο ευθύνης ν’ ανήκει στον εκλιπόντα, απ’ το 2002, Roy Conrad, που δάνεισε την μπάσα και πολύ αρρενωπή φωνή του στον κεντρικό πρωταγωνιστή, τον Ben. Αν το συγκεκριμένο παιχνίδι κυκλοφορούσε σε μία άλλη εποχή ίσως να μην είχε αποκτήσει τη φήμη που τ’ ακολούθησε στα χρόνια που επακολούθησαν. Παρ’ όλα αυτά η ιστορία δε γράφεται ούτε με τα “ίσως”, ούτε με τα “αν”, οπότε κι έγραψε ότι κατά την εποχή της κυκλοφορίας του το “Full Throttle” απέσπασε θετικότατες κριτικές.

ΑΓΡΙΑ ΜΠΛΕΞΙΜΑΤΑ

Ο Ben είναι ο αρχηγός των Polecats, μίας ομάδας παθιασμένων και σαματατζήδων μοσυκλετιστών. Για τους Polecats, αλλά και τους Rottwheelers και Vultures, που δεν είναι άλλοι απ’ τους αντίζηλους του Ben και των συντρόφων του, υπάρχει μία και μόνο μάρκα custom μοτοσυκλετών. Άπαντες καβαλάνε ένα μοντέλο της Corley Motors, της τελευταίας βιομηχανίας που πάει κόντρα στην έλευση των οχημάτων αντιβαρυντικής τεχνολογίας κι εξακολουθεί να κατασκευάζει παραδοσιακές μοτοσυκλέτες, πιάνοντας τον παλμό των πελατών της, κυρίως λόγω της ιδιοσυγκρασίας του ιδρυτή της, Malcolm Corley. Ο Malcolm, μπουχτισμένος απ’ τον καθωσπρεπισμό που επιβάλλει η θέση του, αρέσκεται να έχει πάρε-δώσε με αυθεντικούς κι ατίθασους μηχανόβιους, εξ’ ου κι υιοθετεί το σχέδιο του Adrian Ripburger, δεξιού χεριού του στην εταιρεία, να εμφανιστεί στο συνέδριο των μετόχων του ομίλου συνοδευόμενος από μία τέτοια ομάδα, παρά τις επιφυλάξεις που έχει για τους λόγους που οδήγησαν τον Ripburger να του το προτείνει.     

Όταν ο δρόμος των Polecats διασταυρωθεί μ’ εκείνον του Malcolm, τα πράγματα θα πάρουν μία άγρια και τελείως απρόσμενη τροπή, αφού την ίδια στιγμή ο Ripburger θέτει σ’ εφαρμογή τα σκοτεινά σχέδιά του για την υφαρπαγή της εταιρείας από μεριάς του. Προκειμένου να το επιτύχει, δε θα διστάσει να σκοτώσει τον Corley, καταφέρνοντας την ίδια στιγμή να φορτώσει τον φόνο στους Polecats, οι οποίοι συλλαμβάνονται και φυλακίζονται. Ο δε Ben, που ανακτά τις αισθήσεις του όντας μέσα σ’ έναν σκουπιδοτενεκέ, μετά από πισώπλατο χτύπημα ενός εκ των συνεργατών του Ripburger, βρίσκεται απ’ το πουθενά καταζητούμενος. Πρέπει να βρει τρόπο να διαφύγει τη σύλληψη και ταυτόχρονα ν’ αποδείξει την αθωότητα των υπολοίπων μελών της ομάδας του.

Full Throttle Remastered Snap2Θα δείξουμε σ’ όλους ποιος είναι τ’ αφεντικό στον δρόμο!

Το Full Throttle ήταν το δεύτερο adventure game της LucasΑrts, μετά το “Sam and Max Hit The Road” που δε χρησιμοποιούσε το παραδοσιακό σετ εντολών για τις διάφορες ενέργειες από μεριάς του παίκτη. Αντ’ αυτού κλικάροντας επί ενός hotspot εμφανιζόταν ένα menu υπό μορφή νεκροκεφαλής, που περιελάμβανε τις Talk, Look, Use και Kick εντολές, δια μέσου των αντίστοιχων εικονιδίων. Ήταν επίσης το πρώτο project της εταιρείας στο οποίο ο Schafer, μετά την μεγάλη επιτυχία του “Day of the Tentacle”, ήταν αποκλειστικά επικεφαλής τόσο στο σχεδιαστικό όσο και στο σεναριακό κομμάτι. Τέλος, αναμφισβήτητα ήταν ένα ακόμη παιχνίδι που πιστοποιούσε ότι η εν λόγω εταιρεία βάδιζε από επιτυχία σ’ επιτυχία εκείνη τη, χρυσή για την ίδια, περίοδο των ‘90s, πριν αλλάξει άρδην το τοπίο του gaming εκεί γύρω στο 2000, οπότε και τα adventure games κατρακυλήσανε στις προτιμήσεις μεγάλης μερίδας του gaming κοινού.


Αν το “Grim Fandango Remastered” μας άφησε μία πικρή γεύση, καθότι αποδείχθηκε ένα μέτριο και μάλλον βιαστικό remaster ενός καταπληκτικού παιχνιδιού, το “Day of the Tentacle Remastered” ήρθε ν’ αποκαταστήσει την τάξη, αφού ήταν μία πραγματικά ποιοτική δουλειά πάνω σ’ έναν θρυλικό τίτλο. Το “Full Throttle Remastered” έρχεται να καλύψει τον μόνο συνδυασμό που περισσεύει απ’ την παραπάνω εξίσωση, αφού αποδεικνύεται ένα άρτιο remaster ενός παιχνιδιού που νομίζω κανείς δε μπορεί να ισχυριστεί ότι υπήρξε συνολικά κορυφαίο adventure game, καθώς πέρα απ’ τα αδιαμφισβήτητα προτερήματά του είχε κι ορισμένες χτυπητές αδυναμίες, που φυσικά εξακολουθεί ν’ αδυνατεί να κρύψει, 22 χρόνια μετά την πρώτη εμφάνισή του.  

ΑΥΡΑ ΑΝΑΝΕΩΣΗΣ

Ξεκινώντας απ’ τον τομέα όπου παρατηρείται η σημαντικότερη βελτίωση, τόσο το voice acting των διαφόρων ηθοποιών, που ασφαλώς διατηρήθηκε αυτούσιο, όσο κι οι ενορχηστρώσεις που είχε επιμεληθεί η ροκ μπάντα “The Gone Jackals”, διαθέτουν σαφώς πιο καθαρό ήχο. Μάλιστα, παρόλο που το συγκρότημα δεν υφίσταται πλέον εδώ και 18 χρόνια, ο επικεφαλής αυτού, Keith Karloff, φρόντισε να στείλει στην Double Fine Productions μία αυθεντική κόπια της μουσικής που είχαν επιμεληθεί για το παιχνίδι, προκειμένου να καταστεί πιο εύκολη η επανεπεξεργασία της. Περιττό ν’ αναφέρω ότι είναι πραγματική απόλαυση ν’ ακούει κανείς σ’ ακόμη καλύτερη ποιότητα τόσο τις φωνές των Ben (Roy Conrad),  Ripburger (Mark Hamill) και Corley (Hamilton Camp), όσο και τα διάφορα κομμάτια, ορισμένα εκ των οποίων συμπεριελήφθησαν στο “Bone to Pick”, το πιο εμπορικά επιτυχημένο album εκ των τριών που κυκλοφόρησαν οι “The Gone Jackals”.     

Full Throttle Remastered Snap3Καινούργιο το έκανε το κουκλί η Mo.

Από γραφικής άποψης, η δουλειά που έγινε είναι ανάλογη κι εφάμιλλη εκείνης του “Day of the Tentacle Remastered” και κινείται στα πλαίσια που περιμέναμε κι επιθυμούσαμε. Full HD απεικόνιση, 16:9 κάδρο και κρυστάλλινη απεικόνιση τοποθεσιών, χαρακτήρων και backgrounds, δίχως να ξεφεύγει κατ’ ελάχιστο απ’ το πνεύμα του αρχικού παιχνιδιού. Στο σημείο αυτό θέλω να σχολιάσω κάποιες διαμαρτυρίες που εντοπίζονται δεξιά κι αριστερά στο διαδίκτυο και κάνουν λόγο για χαμένη ευκαιρία χρήσης μίας engine με μεγαλύτερες δυνατότητες, π.χ. Unreal Engine 4, που θα απέδιδε πολύ ανώτερο οπτικό αποτέλεσμα, κάτι σαν κι αυτό, που είδαμε απ’ τα χέρια ενός ερασιτέχνη modder. Κατανοώ ότι πάντοτε υπάρχει η επιθυμία για όσο το δυνατόν υψηλότερα επίπεδα λεπτομέρειας και αληθοφάνειας, αλλά σ’ έναν τίτλο με ξεκάθαρα cartoon στυλ σαν αυτό του “Full Throttle” νομίζω δε θα ταίριαζε μία τέτοια υλοποίηση. Χώρια βέβαια που θ’ απαιτούσε άλλο budget και θα προϋπέθετε μεγαλύτερο διάστημα ολοκλήρωσης. Βέβαια αυτό δε σημαίνει ότι δε θα ήθελα να δω τελικά ένα Grim Fandango Remastered σε τέτοια μορφή…    

Ως είθισται στα remasters που επιμελείται η Double Fine Productions, μπορούμε ανά πάσα στιγμή να πραγματοποιήσουμε εναλλαγή μεταξύ της παλιάς και της νεότερης μορφής του παιχνιδιού με πάτημα του κουμπιού F1, καθώς και να ενεργοποιήσουμε το audio commentary των δημιουργών. To ίδιο βέβαια μπορούμε να πράξουμε κι όσον αφορά στον ήχο, προκειμένου να διαπιστώσουμε τη βελτίωση που έχει επέλθει. Πάντως, ευκαιρίας δοθείσης, επαλήθευσα το εξής: Στο Fujitsu Siemens Amilo Si 1520, των μόλις 12’’ και της 1280×800 ανάλυσης, το πρωτότυπο παιχνίδι δε δείχνει καθόλου άσχημο. Στο desktop μηχάνημα όμως, με το 23άρι full HD monitor, φαντάζει απελπισία. Όσο για την 43’’ TV, νομίζω υποπτεύεστε πόσο εμφανής είναι η διαφορά μεταξύ original και remaster. Κι επειδή καθένας μας θέλει τη σήμερον ημέρα να παίζει σ’ όσο το δυνατόν περισσότερες ίντσες, οι remastered versions αγαπημένων παιχνιδιών του παρελθόντος, κόντρα σε κάποιες φωνές που κάνουν λόγο για μη αναγκαιότητά τους, έχουν νόημα και λόγο ύπαρξης.

Ανέφερα νωρίτερα ότι η δημιουργία του Schafer είχε χτυπητές αδυναμίες. Κυριότερη όλων είναι η πολύ μικρή διάρκειά της. Αν κάποιος δεν έχει βιώσει κατά το παρελθόν τις περιπέτειες του Ben και της παρέας του, πιθανώς δε θα ξοδέψει περισσότερες από 4 ώρες μέχρι να δει τους τίτλους τέλους. Σε περίπτωση που το έχει πράξει και θυμάται τί πρέπει να πράξει σε δύο-τρία κομβικά σημεία, το “Full Throttle” ολοκληρώνεται μέσα σε 1 ½ ώρα. Ποια είναι τα σημεία αυτά; Καταρχήν οι οδομαχίες με μέλη αντίπαλων ομάδων κι ο τρόπος απόκτησης των γυαλιών που είναι απαραίτητα για τον εντοπισμό της σπηλιάς των Cavefish. Ξόδεψα αρκετές ώρες μέχρι να καταλάβω ποιο ήταν το ζητούμενο, μια και η μνήμη μου αδυνατούσε να με βοηθήσει. Άλλο σημείο στο οποίο ενδέχεται να κολλήσει πρόσκαιρα κάποιος είναι το destruction derby όπου παίρνουμε μέρος, λίγο πριν το φινάλε. Όπως και οι οδομαχίες, διαθέτει (και) arcade χαρακτηριστικά, ενώ προϋποθέτει να καταλάβει ο παίκτης ότι οφείλει να προβεί σε μία απαραίτητη ενέργεια.  

Full Throttle Remastered Snap4Κάποιοι ακολουθούν τακτικές Προκρούστη…

Πέραν τούτων πάντως, το “Full Throttle” χαρακτηρίζεται από ιδιαίτερα εύκολους γρίφους και περιορισμένης κλίμακας συλλογή αντικειμένων, που έχουν ως αποτέλεσμα να μένει σε πολύ χαμηλά επίπεδα ο δείκτης συνολικής δυσκολίας. Κι αν κάποιος σκεφτεί ότι πρόκειται για παιχνίδι του 1995, οπότε δικαιολογείται, έστω κι εν μέρει, το παραπάνω φαινόμενο, θα του θυμίσω ότι το “Day of the Tentacle” είχε προηγηθεί δύο χρόνια νωρίτερα. Συν τοις άλλοις, μοιραία στα 22 αυτά χρόνια που έχουν μεσολαβήσει απ’ την πρώτη έλευση του “Full Throttle” μέχρι σήμερα έχουμε δει πολλά adventure games που φανερώνουν ιδιαίτερη ευρηματικότητα όσον αφορά στο σκέλος των γρίφων που ενσωματώνουν.

ΤΟ ΝΕΟ LOOK ΣΟΥ ΠΑΕΙ ΠΟΛΥ

Ωστόσο τίποτα απ’ τα παραπάνω δε μπορεί να στερήσει τον χαρακτηρισμό του κλασσικού απ’ το πολυαγαπημένο αυτό “μηχανόβιο” adventure game, που ακριβώς λόγω του story του, του soundtrack, των χαρακτήρων που περιλαμβάνει και του πολύ bad-ass πρωταγωνιστή, αγαπήθηκε σφόδρα από ουκ ολίγους εραστές του genre, ένας εκ των οποίων ήμουν κι εγώ.

Μπορεί η ψυχρή κι αντικειμενική αποτίμηση της εν γένει αξίας του παιχνιδιού να καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η LucasArts μας έδωσε αισθητά ανώτερης ποιότητας τίτλους. Μπορεί η συνολική διάρκειά του να είναι πολύ σύντομη. Μπορεί να μη διαθέτει τους γρίφους που καταφέρνουν ν’ αποδειχθούν πρόκληση για τον παίκτη. Ωστόσο είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα παιχνιδιού που διαθέτει χαρακτήρα και ψυχή. Κι ως εκ τούτου η νέα αυτή remastered version του είναι παραπάνω από ευπρόσδεκτη, φανερώνοντας ότι πραγματοποιήθηκε με μεράκι και σεβασμό από μεριάς του Tim Schafer και των συνεργατών του.

Full Throttle Remastered Snap5Easy riding

Το ερώτημα που μένει ν’ απαντηθεί πλέον είναι ποιο θα είναι το επόμενο παιχνίδι της LucasArts που θα κάνει remaster η Double Fine Productions, δεδομένου ότι ολοκληρώθηκαν τα projects στα οποία είχε υπήρξε συμμετοχή του Schafer κατά την αρχική εμφάνισή τους κι ο ίδιος σε παλιότερη συνέντευξή του είχε αναφέρει ότι δε θα είχε πρόβλημα να προχωρήσει και σ’ άλλα. Θα είναι το “Sam and Max Hit the Road”; Το “The Dig”; Ή μήπως το “Indiana Jones and the Fate of Atlantis”; Προσωπικά θα δίσταζα να στοιχηματίσω σε κάποιο, αλλά αν έπρεπε να βάλω οπωσδήποτε κάπου τα λεφτά μου, καθαρά από διαίσθηση θα διάλεγα το δεύτερο…

karkasSpecs 4

Pros

  • Άρτιο remaster, στα επίπεδα που περιμέναμε και επιθυμούσαμε
  • Παραμένει απολύτως πιστό στο ύφος του πρωτότυπου παιχνιδιού
  • Ακόμη και μετά από τόσα χρόνια, ο Ben, χάρις και στην ερμηνεία του Roy Conrad, εξακολουθεί να είναι απ’ τους πλέον ιδιαίτερους και αρσενικούς πρωταγωνιστές adventure game
  • Το soundtrack του

Cons

  • Πολύ σύντομη διάρκεια
  • Χαμηλός δείκτης δυσκολίας
  • Τα arcade σημεία της δράσης ενδέχεται να δυσαρεστήσουν ελαφρώς όσους δεν αρέσκονται καθόλου σ’ αυτά

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 83%

83%

Μάνος Καρκαλέμης

Ο Μάνος δε μπορεί παρά να νιώθει ευτυχής που ασχολήθηκε ενεργά με την gaming αρθρογραφία στα χρόνια 2009-2017, οπότε και του δόθηκε η ευκαιρία να γράψει reviews για κάποια adventure games-διαμάντια, όπως "The Whispered World", "Monkey Island 2-LeChuck's Revenge" (Remastered Edition), "The Book of Unwritten Tales 1&2", "Grim Fandango" (Remastered Edition), "Gabriel Knight-Sins of the Fathers" (25th Anniversary Edition), "Night of the Rabbit", "Memento Mori 2", "Day of the Tentacle" (Remastered Edition).

8 Comments

  1. Πάντως, το θέμα της μικρής διάρκειας του ήταν και είναι αρκετά ενοχλητικό. Θυμάμαι ότι το είχα αγοράσει κουτάτο ένα όμορφο Σαββατιάτικο πρωινό του ’95, μόλις είχε κυκλοφορήσει φρέσκο-φρέσκο και όταν είδα τους τίτλους τέλους Κυριακή μεσημέρι, η απογοήτευσή μου ήταν απερίγραπτη.

    Μόνο και μόνο για τα παιδικά τραύματα που μου προκάλεσε, θα αγοραστεί με πενταροδεκάρες ή μόλις συμπεριληφθεί σε κάποιο bundle.

  2. Εξαιρετικό ρηβιού για ένα κυριολεκτικά λατρεμένο παιχνίδι, θα το τιμήσω full price λίαν συντόμως. Πόντοι για τη φάση “Παρουσίαση Α’: Το Πάθος” – “Παρουσίαση Β’ : Το Παιχνίδι”.

    Επίσης, ο Roy Conrad με ενέπνευσε να σταματήσω να κοκορίζω προεφηβικά και να αρχίσω επιτέλους να μιλάω ως Άνδρας, οπότε έχει ακόμη πιο ξεχωριστή θέση στην μικρή ιστορία προσωπικής μου ανάπτυξης 😉

  3. Πολύ καλή παρουσίαση για ένα παιχνίδι σταθμό στην καθυστερημένη εφηβεία μου. Lucas Arts for ever.
    Μάνο νομίζω πως έχω αρκετό καιρό να διαβάσω παρουσίαση σου. Πως άφησες να σου ξεφύγει το Thimbleweed Park; Ελπίζω αυτή η στιγμή να ασχολείσαι με Syberia 3.
    Και μια πληροφορία παρακαλώ. Δεν έχω καταλάβει στο Full Throttle τι ακριβώς κάνει στα settings το remastered gameplay.
    Πάντα τέτοια …και καλύτερα.

  4. Επανέρχομαι. Το αγόρασα απόψε και το τελείωσα σε κάτι λιγότερο από 2 ώρες, καθώς, ελέω εφηβικού λιωσίματος (το έπαιζα υστερικά, ξανά και ξανά, όλο το 1995) θυμόμουν κάθε γρίφο του απ ‘ έξω. Πολύ μερακλίδικο remaster, το αστείο ήταν πως τα σημερινά γραφικκά ήταν όπως ακριβώς έβλεπα τα σάπια πιξελωτά γραφικά του τότε. Έπαιζα με το F1 και δεν πίστευα τα μάτια μου, έλεγα “Ρε παιδιά…τόσο πολύ έχει εξελιχθεί η τεχνολογία που κάποτε αυτά μας φαίνοντα *καταπληκτικά* καρτουνιστικά γραφικά;”

    Άξιζε με τα χίλια, απόψε έγινα πάλι 13 χρονών 🙂

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Back to top button
elEL