REVIEWS

GABRIEL KNIGHT – SINS OF THE FATHERS 20TH ANNIVERSARY EDITION

Όπως ακριβώς φαντάζομαι ότι έχει συμβεί με πολλούς από εσάς, είναι πάμπολλες οι φορές που έχω λάβει μέρος σε συζήτηση περί αγαπημένων adventure games όλων των εποχών. Μεταξύ όσων αναφέρω, πάντοτε συμπεριλαμβάνω δύο εκ των τριών μελών της Gabriel Knight οικογενείας. Πρόκειται, κατά σειρά προσωπικής προτίμησης, για τα “The Beast Within” και “Sins of the Fathers”. Το δεύτερο μάλιστα διαθέτει ένα αξιοπρόσεκτο χαρακτηριστικό: Υπήρξε ένα εξ’ εκείνων των παιχνιδιών που γνώρισαν καθολική αποδοχή από κοινό και κριτικούς την εποχή της κυκλοφορίας τους. Το sequel, λόγω της Full Motion Video φύσης του και της υστερίας που είχε κυριεύσει μερίδα του τύπου, αλλά και των gamers, ενάντια σ’ εκείνη την -ακριβή- μόδα της εποχής, δεν έτυχε της ίδιας αντιμετώπισης και συγκέντρωσε αρκετά πυρά, παρόλο που αποτελούσε ένα πραγματικό διαμάντι της κατηγορίας.

Πρώτη και τελευταία φορά που ολοκλήρωσα το “Sins of the Fathers” ήταν το 1993, οπότε κι έκανε την εμφάνισή του. Ήμουν μόλις 14 χρονών. Στα χρόνια που ακολούθησαν δεν επανέλαβα κάποιο playthrough. Το παιχνίδι όμως, μαζί με κάποιους ακόμη σπουδαίους τίτλους της εποχής, είχε ήδη φέρει εις πέρας, με απόλυτη επιτυχία, την αποστολή του: Να με κάνει να λατρέψω τα adventure games και να συνεχίσω να ασχολούμαι εντατικά μαζί τους μέχρι και σήμερα, 21 ολόκληρα χρόνια αργότερα.

Μέσα σ’ αυτό το διάστημα ασφαλώς δεν έλειψαν οι στιγμές που επιθύμησα να ξανασχοληθώ με την αριστουργηματική δημιουργία της Jane Jensen, ούτως ώστε να διαλύσω κιόλας τις όποιες αμφιβολίες μου είχαν εν τω μεταξύ δημιουργηθεί αναφορικά με το αν το παιχνίδι ήταν τόσο σπουδαίο όσο το θυμόμουν, ή το είχα μερικώς υπερεκτιμήσει λόγω του νεαρού της ηλικίας και της λιγοστής εμπειρίας που είχα με το είδος κατά την περίοδο της πρώτης επαφής μαζί του. Η απόπειρα τελικά πραγματοποιήθηκε μ’ αφορμή την κυκλοφορία της Special edition ενός άλλου κολοσσού των adventure games, του “Secret of Monkey Island”, το 2009. Δυστυχώς όμως ήταν ήδη πολύ αργά. Τα 320×200 ανάλυσης γραφικά του “Sins of the Fathers”, αλλά πολύ περισσότερο το εξαντλητικό pixel hunting, απόρροια της πλήρους απουσίας περιγραφής αντικειμένων κατά το πέρασμα του mouse cursor από πάνω τους (ειλικρινά απορώ πώς μπορούσαμε και το υπομέναμε παλαιότερα), μ’ έκαναν να καταλάβω ότι ήταν σχεδόν αδύνατο να ευχαριστηθώ την επιστροφή μου στον κόσμο του. Μοιραία προτίμησα να εγκαταλείψω και να περιοριστώ στις αναμνήσεις που είχα από το μακρινό 1993, ελπίζοντας ότι δε θ’ αργούσε πολύ η στιγμή που θα αποκτούσε ένα remake, όπως έβλεπα να συμβαίνει μ’ αρκετά άλλα games.

Gabriel Knight 20th Snap1Φτάνοντας στο σημείο ενός ακόμη φόνου

Η αποκάλυψη ότι το Mystery game X που είχε αναφερθεί από την Jane Jensen στην Kickstarter καμπάνια του “Moebius: Empire Rising” δεν ήταν άλλο από την 20th Anniversary edition του “Sins of the Fathers” υπήρξε μία από τις καλύτερες ειδήσεις που θυμάμαι να έχω διαβάσει ποτέ. Ήξερα πλέον ότι ήταν απλά θέμα χρόνου να ξαναζήσω την πρώτη περιπέτεια του Gabriel Knight.

Η ΠΟΛΥΠΟΘΗΤΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ

Η προσωπική μου θεώρηση των πραγμάτων υπαγορεύει ότι στην περίπτωση ενός remake, όταν καλούμαστε να το κρίνουμε, εκτός από εύστοχη ή μη αναβίωση μίας επιτυχίας του παρελθόντος, οφείλουμε να το αντιμετωπίσουμε κι ως έναν τίτλο της εποχής κατά την οποία επανακυκλοφορεί. Η όποια κριτική μας άλλωστε, όπως ακριβώς και το ίδιο το παιχνίδι, οπωσδήποτε δεν απευθύνεται μόνο σ’ όσους έχουν παίξει την original version. Για την ακρίβεια μάλιστα, άποψή μου είναι ότι κάθε άλλο παρά σ’ αυτούς πρέπει να προσβλέπει για να επιτύχει τις επιθυμητές πωλήσεις, καθότι μάλλον έχουμε μεγαλώσει αρκετά και η γκρίνια έχει γίνει χαρακτηριστικό και αναπόσπαστο γνώρισμα αρκετών από εμάς. Δε θα σπαταλήσω το χώρο του παρόντος review για να επεκταθώ περαιτέρω, κάθε πράγμα (άρα και κείμενο) έχει την ώρα του.

Από τότε που βρίσκονταν στο στάδιο σχεδιασμού του “Cognition”, τα στελέχη της Phoenix Online Studios δε παρέλειπαν να εκφράσουν, όποτε τους δινόταν η ευκαιρία, τον θαυμασμό τους για τη Jane Jensen, που διατηρούσε ρόλο συμβούλου στην ιστορία του παρθενικού τίτλου τους. Στη συνέντευξη που παραχώρησαν στο site μας οι Cesar Biitar και Katie Hallahan, ανέφεραν ότι η Gabriel Knight σειρά υπήρξε η αγαπημένη τους κι αποτελούσε όνειρο ζωής να δουλέψουν στο πλάι της πασίγνωστης δημιουργού. Τα δείγματα γραφής που έδωσαν στον τομέα των γραφικών και του animation με το “Cognition” κι ειδικότερα με το “Moebius: Empire Rising” έκαναν αρκετούς ν’ ανησυχούν για το κατά πόσο ήταν η κατάλληλη ομάδα για ν’ αναλάβει τον επανασχεδιασμό του “Sins of the Fathers”. Το αποτέλεσμα έρχεται ν’ αποδείξει ότι η εταιρεία έχει κάνει σοβαρά βήματα προόδου, χωρίς βέβαια να λείπουν τα περιθώρια γι’ ακόμη καλύτερη δουλειά στο μέλλον.

Κεντρικός ήρωας της ιστορίας είναι ο Gabriel Knight, συγγραφέας βιβλίων τρόμου και ιδιοκτήτης του βιβλιοπωλείου “St. George’s” στη Νέα Ορλεάνη. Ο Gabriel βρίσκεται στη διαδικασία συγγραφής ενός νέου βιβλίου με αντικείμενο το βουντού, που αποτελεί μακρά παράδοση της περιοχής που κατοικεί. Όντας παιδικός φίλος με τον ντετέκτιβ Mosely, έχει εσχάτως αποκτήσει πρόσβαση σε στοιχεία που σχετίζονται με μία σειρά φόνων και φέρουν γνωρίσματα μαύρης μαγείας. Η αστυνομία θεωρεί ότι τα στοιχεία αυτά είναι ψεύτικα κι ότι οι δολοφόνοι εκμεταλλεύονται τη σχετική φημολογία για να αποπροσανατολίσουν την έρευνα. Ο δραστήριος συγγραφέας, εκμεταλλευόμενος τη συνεργασία του Mosley, που από μεριάς εκείνου γίνεται καθαρά για λόγους συγγραφικής βοήθειας προς τον πρωταγωνιστή, δεν αργεί να ξεκινήσει τη δική του έρευνα, που τον οδηγεί σιγά σιγά στο συμπέρασμα ότι οι ισχυρισμοί του αστυνομικού σώματος είναι λανθασμένοι και οι φόνοι έχουν όντως σχέση με βουντού τελετουργικά.

Gabriel Knight 20th Snap2Ο πρωταγωνιστής καταλαβαίνει γρήγορα ότι κάτι δε πάει καλά με το Voodoo μουσείο

Δεξί χέρι του Gabriel στην προσπάθεια εύρεσης στοιχείων είναι η Grace Nakimura, βοηθός του στο βιβλιοπωλείο και κρυφά ερωτευμένη μαζί του. Η σοβινιστική στάση του εργοδότη της απέναντι στις γυναίκες κι η αποστροφή που δείχνει έναντι της οποιασδήποτε συναισθηματικής δέσμευσης, την κάνουν να περιορίζεται αυστηρά στα επαγγελματικά της καθήκοντα, έστω κι αν πληρώνεται σπανίως κι όποτε στο ταμείο του βιβλιοπωλείου βρίσκονται περισσότερα από λιγοστά δολάρια. Η γνωριμία του Gabriel με την πάμπλουτη και εκθαμβωτική Malia Gedde, που δε δείχνει να τον αφήνει καθόλου αδιάφορο, κάθε άλλο παρά με καλό μάτι αντιμετωπίζεται από την Grace, που δε χάνει ευκαιρία να τον συμβουλεύει να μείνει μακριά από την αινιγματική μελαψή καλλονή.

Η έρευνα που διεξάγει ο συγγραφέας θα τον βάλει σε πολύ σκοτεινά και επικίνδυνα μονοπάτια, θα τον οδηγήσει σε διάφορα σημεία της Νέας Ορλεάνης, μέχρις ότου τα γεγονότα και οι σημαντικές εξελίξεις τον κατευθύνουν στη Γερμανία κι εν συνεχεία στην Αφρική. Εντός των δέκα ημερών που διαρκεί η έρευνά του θα λάβει πολύτιμες πληροφορίες που αφορούν στο υπόβαθρο της δικής του οικογένειας, στο ρόλο που διαχρονικά εκείνη έχει, θ’ ανακαλύψει τον αληθινό προσωπικό του προορισμό και θα καλεστεί να δώσει οριστικό τέλος στην αιτία των φόνων που λαμβάνουν χώρα στη Νέα Ορλεάνη.    

Το σενάριο είναι το μόνο που έχει μείνει απαράλλαχτο μεταξύ της αρχικής version και της Anniversary edition, καθώς, εκτός του ριζικά επανασχεδιασμένου τεχνικού τομέα, αλλαγές εντοπίζονται στη σειρά εκτέλεσης των διαφόρων ενεργειών από μεριάς μας, αλλά και στον αριθμό των γρίφων, μ’ ορισμένους νέους να κάνουν την εμφάνισή τους. Είναι φανερό ότι τόσο η Jensen όσο και τα στελέχη της Phoenix Online Studios εργάστηκαν με ιδιαίτερη προσοχή και αγάπη πάνω στο παρόν remake, δημιουργώντας ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα, πλήρως αντάξιο του ονόματος που κουβαλάει. Μπορεί το story να φαντάζει κάπως outdated εν έτει 2014, οφείλουμε όμως ν’ αναλογιστούμε ότι είναι ακριβώς εκείνο το στοιχείο που δε μπορούσε ν’ αλλάξει, χώρια που γράφτηκε σε μία εποχή που η μαύρη μαγεία, ο σατανισμός και οι παρεμφερείς υποθέσεις ήταν πολύ περισσότερο στο προσκήνιο σε σχέση με τη σήμερον ημέρα.  

Gabriel Knight 20th Snap3Έξω από τη βίλα της Gedde οικογενείας

Δε πρέπει επίσης να παραβλέπουμε ότι στα 21 αυτά χρόνια που έχουν μεσολαβήσει από τη πρώτη εμφάνισή του έχουμε δει πλήθος παιχνιδιών με σκοτεινό ή/και αστυνομικό  περιεχόμενο. Μοιραία το “Sins of the Fathers” δε γίνεται να είναι σε θέση να μας εντυπωσιάσει όπως κατάφερε τότε, αλλά η αποστολή του παρόντος remake επί της ουσίας δεν συνίσταται σε κάτι τέτοιο. Στόχος του είναι να επαναφέρει στο προσκήνιο τον αγαπημένο πρωταγωνιστή, να τον συστήσει στις νεότερες γενιές μέσα από σύγχρονο παρουσιαστικό και (οπωσδήποτε!) απλοποιημένο interface και να προλειάνει το έδαφος για πιθανό ερχομό του Gabriel Knight 4. Εκεί φυσικά η Jensen οφείλει να βάλει τα δυνατά της, γιατί, χωρίς να θέλω να γίνω κακός, τα “Gray Matter” και “Moebius: Empire Rising” έδειξαν ότι από τη στιγμή της επανάκαμψής της στο χώρο είναι σε ολίγον ντεφορμέ κατάσταση.

GOODBYE MR. CURRY, WELCOME MR. VICTOR

Αν πεις σε κάποιον που ασχολείται με το χώρο των video games το όνομα Robert Holmes, πιθανότατα η απάντηση που θα λάβεις θα είναι «αυτός που έγραψε τη μουσική για τα Gabriel Knight παιχνίδια». Ο σύζυγος της Jensen και η μουσική του είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι με τη συγκεκριμένη σειρά (μπορεί να ξεχάσει κανείς την όπερα που δημιουργήθηκε για τις ανάγκες του “The Beast Within”;) κι ως εκ τούτου ήταν απόλυτα βέβαιο ότι το remastering των διαφόρων κομματιών θα το αναλάμβανε ο ίδιος, πόσω μάλλον από τη στιγμή που η 20th Anniversary edition αναπτυσσόταν από τη νεοσύστατη Pinkerton Road Studios, σε συνεργασία με την Phoenix Online Studios.

Mε το που πατάς το “Play” button και μεταφέρεσαι στην οθόνη του κεντρικού μενού, σε πιάνει ένα ρίγος. Αν παίζεις εκ νέου το “Sins of the Fathers” είναι σαν να συναντάς ξανά έναν παλιό φίλο, καθώς ακούς σ’ επανεκτέλεση ένα πολύ γνώριμο κομμάτι, που δεν είναι άλλο από το main theme της σειράς. Αν έρχεσαι για πρώτη φορά σ’ επαφή μαζί του, το πιάνο του Holmes αναλαμβάνει να σε βάλει κατευθείαν στο κλίμα του παιχνιδιού και δε δυσκολεύεται στο παραμικρό να το πράξει. Όσο προχωράει η περιπέτεια διαπιστώνεις ότι καθεμία τοποθεσία έχει το δικό της, πολύ ιδιαίτερο, άκουσμα. Μία σύγκριση της μουσικής που ακούγεται στο σπίτι της γιαγιάς του πρωταγωνιστή μ’ εκείνη έξω από το αστυνομικό τμήμα και τον βάλτο αλλά και τις μελωδίες που πλημμυρίζουν την πλατεία Jackson επιβεβαιώνει μονομιάς αυτό που αναφέρω. O Holmes έχει κάνει καταπληκτική δουλειά για τις ανάγκες αυτής της επανέκδοσης, επιβεβαιώνοντας αυτό που περιμέναμε, ότι δηλαδή θα έδινε τον καλύτερό του εαυτό. Αρκούσε μόνο η πρόθεση από μεριάς του, καθώς τα υπόλοιπα τ’ ανέλαβε το πλούσιο ταλέντο που άπαντες γνωρίζουμε ότι διαθέτει.

Gabriel Knight 20th Snap4Ανακαλύπτοντας το σημείο διεξαγωγής τελετουργικού

Αν ζητήσεις τη γνώμη δέκα ανθρώπων για το voice over του πρωταγωνιστή στην αρχική έκδοση, που είχε επιμεληθεί ο γνωστός ηθοποιός Tim Curry, είναι απολύτως σίγουρο ότι θα λάβεις μικτές απαντήσεις, μ’ ένα και μόνο κοινό χαρακτηριστικό: Θα τείνουν προς τα δύο άκρα. Άλλοι θα σου πουν ότι το λάτρεψαν κι άλλου ότι δεν το αντέχανε. Προσωπικά ανήκω στη δεύτερη ομάδα, καθώς δε μπόρεσα ποτέ να δεχτώ ότι η πολύ ιδιαίτερη προφορά και η χαρακτηριστική εκφορά του λόγου από μεριάς Curry ταιριάζανε στην προσωπικότητα του Gabriel Knight. Ήταν απολύτως φυσιολογικό λοιπόν να περιμένω μ’ αγωνία ν’ ακούσω τη νέα φωνή του ήρωα. Με το που ξεκίνησε το παιχνίδι κι έκανε την εμφάνισή του ο ξανθομάλλης ιδιοκτήτης του “St. George’s”, στο πρώτο άκουσμα της ομιλίας του πάγωσα. Ήταν μία ολοφάνερη προσπάθεια αντιγραφής της φωνής του Curry, ένας συνδυασμός του βλαχο-αμερικάνικου στυλ ομιλίας, του αρσενικού που δε σηκώνει πολλά-πολλά και της έκδηλης τάσης από μέρους του ηθοποιού να το παρακάνει λιγάκι. Σ’ εκείνο το σημείο βιάστηκα να θεωρήσω ότι είχα μόλις βρεθεί αντιμέτωπος με το πρώτο τραγικό σφάλμα του remake. Παραδόξως όμως –κι ευτυχώς για το τελικό αποτέλεσμα-, λίγο μετά ο Jason Victor, που υποδύεται τον Gabriel, εγκαταλείπει την προσπάθεια μίμησης του Curry, προσφέροντας έτσι το δικό του, πολύ ανώτερο του προκατόχου του, αποτέλεσμα.  

Δε συμβαίνει το ίδιο με την Amy Kelly που βαδίζει πιστά στα χνάρια της Virginia Capers, ενσαρκώνοντας την αφηγήτρια, ένα ακόμη εκ των χαρακτηριστικών γνωρισμάτων της πρώτης έκδοσης. Ο τρόπος περιγραφής των απανταχού συμβάντων από μεριάς της είναι ακόμη πιο απολαυστικός συγκρινόμενος με την ερμηνεία της Capers, ρισκάροντας βέβαια να θεωρηθεί υπερβολικός και ολίγον τραβηγμένος από μερίδα του κοινού, ιδίως απ’ όσους έρχονται για πρώτη φορά σ’ επαφή με το παιχνίδι. Κοντά σ’ αυτούς και οι υπόλοιποι ηθοποιοί κάνουν εξαιρετική δουλειά, ειδικά οι Amy Ingersol, Cissy Jones και Dave Fennoy, που δανείζουν τη φωνή τους στους Malia Gedde, Grace Nakimura και Dr. John αντίστοιχα. Ειδική μνεία αξίζει να γίνει επίσης στον  Ned Clarke, που έχοντας επωμιστεί το βάρος αντικατάστασης του Mark Hamill στο ρόλο του Mosely καταφέρνει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων.

Gabriel Knight 20th Snap8Τα cut sequences δίνουν άλλον αέρα στο ανανεωμένο παιχνίδι

Φτάνοντας στον τομέα της οπτικής απεικόνισης, ευθύς εξ’ αρχής επαναλαμβάνω ότι έχουμε να κάνουμε με το μακράν καλύτερο αποτέλεσμα από πλευράς Phoenix Online Studios. Οι φιλόδοξοι developers δε δίστασαν να διαφοροποιηθούν σε σχέση με το original game, χρησιμοποιώντας μία πιο φωτεινή παλέτα χρωμάτων, με το αποτέλεσμα κατά τη γνώμη μου να τους δικαιώνει, δίχως ν’ αφαιρεί κάτι από την σκοτεινή ατμόσφαιρα της περιπέτειας. Αξίζει να χρησιμοποιείτε τακτικά το σχετικό “Special” εικονίδιο που βρίσκεται στο κάτω αριστερό σημείο της οθόνης και μεταξύ άλλων παρουσιάζει αρκετές από τις τοποθεσίες του αρχικής version, ώστε να συγκρίνετε το αποτέλεσμα και να καταλάβετε καλύτερα αυτό που αναφέρω. Από ‘κει και πέρα, ο σχεδιασμός των διαφόρων χώρων αγγίζει το τέλειο, πάντα λαμβάνοντας υπόψη τις δυνατότητες που έχουμε μέχρι στιγμής δει να διαθέτει η Unity engine, μέσα από τα πολλά ακόμη παιχνίδια που έχουν βασιστεί σ’ αυτή. Τα δε cut sequences κινούνται στα γνωστά υψηλά επίπεδα που έχουμε γνωρίσει μέσα από τις δύο προηγούμενες δουλειές της Phoenix Online Studios και δίνουν επιπλέον πόντους στον τομέα των γραφικών.

Εκτός της αναμενόμενης θεαματικής οπτικής βελτίωσης, η διαφοροποίηση στην απόδοση ορισμένων εκ των τοποθεσιών αποδεικνύεται πολύ εύστοχη, καθώς λειτουργεί άριστα και ξεπερνά με χαρακτηριστική ευκολία το προ εικοσαετίας αποτέλεσμα. Τo γραφείο του Mosley και η σοφίτα στο σπίτι της γιαγιάς Knight είναι δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα, κοντά στα οποία έρχεται να προστεθεί μία εξ’ ολοκλήρου νέα οθόνη, που παρουσιάζει τον εξωτερικό χώρο του αστυνομικού τμήματος. Δεν είναι λίγοι οι χώροι που θα προκαλέσουν το μάτι σας να παρατηρήσει προσεκτικά κάθε σημείο τους, με τη λίμνη Pontchartrain, το σπίτι της γιαγιάς, την οικεία Gedde και ολόκληρο το Schloss Ritter να ξεχωρίζουν. Συγκρίνετε οποιοδήποτε εικόνα του παιχνιδιού επιθυμείτε με την παρακάτω από το “Moebius: Empire Rising” και θα κατανοήσετε αμέσως ότι τα στελέχη της Phoenix Online Studios αυτή τη φορά πραγματικά στρωθήκανε στη δουλειά.

Moebius Snap6

Εκεί που εξακολουθούν να υστερούν ελαφρώς είναι στον τομέα του animation των 3D models  που χρησιμοποιούν. Το γλίστρημα  της Grace όταν ανεβαίνει τα σκαλοπάτια του βιβιοπωλείου, o τρόπος βαδίσματος του Mosley τη στιγμή που πάει να φέρει καφέ στον Gabriel, η συνολικότερη κίνηση της Malia και το χαρακτηριστικό… αλματάκι που κάνει o Gabriel ευρισκόμενος εκτός της βίλας Gedde, που το έχει κληρονομήσει απευθείας από την Erica Reed και τον Malachi Rector, από τις προηγούμενες δουλειές της Phoenix Online Studios, φανερώνουν ότι υφίστανται μεγάλα περιθώρια βελτίωσης. Πρόβλημα επίσης αποτελεί τ’ ότι σ’ ορισμένα σημεία (όπως στην πλατεία Jackson) ο πρωταγωνιστής  περνάει μέσα από τα άλλα sprites, ενώ σε άλλα (έξω από το σπίτι της Madame Cazaunoux, εντός του οικογενειακού τάφου των Gedde) ανεβαίνει πάνω σε τοίχους. Ελπίζω να σπεύσουν οι δημιουργοί να διορθώσουν τις εν λόγω ατέλειες.  

ΣΥΜΠΤΥΞΗ ΕΝΤΟΛΩΝ ΚΑΙ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΓΡΙΦΩΝ

Εκτός των γεμάτων pixels γραφικών, ένας ακόμη παράγοντας που θα απέτρεπε σχεδόν οποιονδήποτε νέο παίκτη ν’ ασχοληθεί με την αρχική έκδοση του τίτλου, ήταν το απαρχαιωμένο και δύστροπο interface. Δεν αναφέρομαι φυσικά στην απουσία hotspot indicator, που για το σύνολο των παλαιοτέρων παιχνιδιών αποτελούσε άγνωστη έννοια. Είναι, όπως προανέφερα και στην αρχή του κειμένου, η μη αναγραφή των hotspots όταν τα συναντά ο mouse cursor, αλλά και το φορτωμένο μενού εντολών, που τη σήμερον ημέρα δεν έχει καμία θέση στα adventure games.

Η 20th Anniversary edition είναι εξοπλισμένη μ’ όλες τις σύγχρονες ευκολίες της εποχής, ήτοι απλοποιημένο και εύχρηστο interface, hotspot indicator για όποιον καταφεύγει σε χρήση αυτού, αλλά και παροχή hints. Ασφαλώς το σημαντικότερο και πιο ουσιώδες όλων είναι το πρώτο. Ξεχάστε τις οκτώ (!) διαφορετικές εντολές του πρωτότυπου, τέσσερις εκ των οποίων αφορούσαν στην απόκτηση / χρήση αντικειμένων. Πλέον το μενού εντολών διαθέτει, υπό μορφή εικονιδίων, τις “Talk”, “Look” και “Pick Up”. Όταν σε κάποιο hotspot μπορούμε να επιχειρήσουμε χρήση αντικειμένου, εμφανίζεται ένα ακόμη εικονίδιο, που απεικονίζει το αντικείμενο που έχουμε εκείνη τη στιγμή επιλεγμένο εντός του inventory μας. Για να δοκιμάσουμε κάποιο άλλο, μπαίνουμε πρώτα στο inventory για να το διαλέξουμε και στη συνέχεια κλικάρουμε εκ νέου στο επιθυμητό hotspot. Απλά και πολύ εύκολα πράγματα, που δε θα αποτελέσουν μπελά για κανέναν. Τα αντικείμενα που κουβαλάμε μπορούμε να τα δούμε και να τα εξετάσουμε πιο προσεκτικά μέσω των σχετικών εντολών, αλλά και να δοκιμάσουμε συνδυασμό τους με το τρίτο και τελευταίο εικονίδιο που είναι διαθέσιμο στο κάτω μέρος του inventory. Πέραν τούτων, στο άνω αριστερό τμήμα της οθόνης εντοπίζεται ο hotspot indicator, αν δεν θέλουμε να χρησιμοποιούμε το space button για τη συγκεκριμένη λειτουργία, στο κάτω αριστερό το εικονίδιο πρόσβασης στο journal και στο κάτω δεξιό το εικονίδιο χρήσης του χάρτη μέσω του οποίου κινούμαστε μεταξύ των διαφόρων τοποθεσιών. Τέλος, αν επιθυμούμε μπορούμε να κρύβουμε τη σχετική μπάρα λειτουργιών από το κάτω μέρος της οθόνης, χρησιμοποιώντας το κουμπί που βρίσκεται στο κέντρο.

Gabriel Knight 20th Snap7Η πιο κλασσική και αποτυπωμένη σκηνή του παιχνιδιού

Όσον αφορά στους γρίφους, η αλήθεια είναι ότι το παιχνίδι δεν έχριζε χείρας βοηθείας, καθώς εν συγκρίσει με τα σύγχρονα adventure games, ήταν προικισμένο σε τέτοιο βαθμό, που οι 20 ώρες είναι ένα απόλυτα φυσιολογικό διάστημα ολοκλήρωσής του για κάποιον που δε γνωρίζει εκ των προτέρων το παραμικρό. Παρ’ όλα αυτά Jensen και Phoenix Online Studios αποφάσισαν να προσθέσουν οκτώ επιπλέον γρίφους στο remake, προκειμένου να εμπλουτίσουν ακόμη περισσότερο το gameplay. Ορισμένοι (π.χ. ο τρόπος εύρεσης των 20 επιπλέον δολαρίων για την αγορά μάσκας βουντού) έχουν το γούστο τους, άλλοι (το slider puzzle με τη συναρμολόγηση του εμβλήματος των Schattenjägers ή η είσοδος στο γραφείο του Mosely) αποτελούν πολύ απλές αλλά σίγουρα αποδεκτές προσθήκες, ενώ δε λείπουν κι εκείνοι (όπως το “Ask the Loa” puzzle) που αποδεικνύονται μάλλον περιττοί. Κανείς πάντως δε φαντάζει τελείως generic κι αποκομμένος από τα συμβάντα και αυτό το τελευταίο, σε συνδυασμό με την πρόθεση των δημιουργών να κάνουν ακόμη καλύτερο το παιχνίδι, είναι νομίζω εκείνα που οφείλουμε να κρατήσουμε.    

Γεγονός είναι ότι δύσκολα εντοπίζεται άλλο παιχνίδι της κατηγορίας που ν’ απαιτεί από μεριάς μας ενέργειες ανάλογες εκείνων στις οποίες απαιτείται να προβούμε τόσο στο νεκροταφείο St. Louis, όσο και στο Voodoo Hounfour λίγο πριν το τέλος. Ειδικά όσον αφορά στην πρώτη περίπτωση, είμαι σίγουρος ότι οποιοσδήποτε νέος παίκτης καταφέρει να λύσει μόνος του τον δύσκολο γρίφο που εντοπίζεται εκεί, θα νιώσει τεράστια ικανοποίηση. Εκτός αυτού, μπορείτε να θυμηθείτε πολλά άλλα adventure games στα οποία κουβαλάμε περί τα 20 αντικείμενα και μπορούμε να επιχειρήσουμε χρήση τους σε 9-10 διαφορετικές τοποθεσίες; Το “Sins of the Fathers” ειλικρινά μου θύμισε πόσο πολύ έπρεπε να στύψουμε το μυαλό μας κάποτε προκειμένου να προχωρήσουμε ένα adventure game δίχως χρήση walkthrough, καθότι δε μας σερβίρονταν όλα στο πιάτο. Άνευ της παραμικρής υπερβολής, οι γρίφοι του παραμένουν εξαιρετικοί και πολύ ευρηματικοί και με τα σημερινά δεδομένα. Κάτι που μόνο περίεργο δεν είναι βέβαια, αφού οι νεότεροι εκπρόσωποι του genre έχουν την τάση να γίνονται ολοένα και πιο εύκολοι. Η δε αναδιοργάνωση των ζητουμένων για την ολοκλήρωση έκαστης ημέρας κατάφερε να δώσει καλύτερο ρυθμό στο παιχνίδι, αλλά και να εξισορροπήσει τη διάρκεια των δέκα ημερών μεταξύ τους, αφού πλέον με την εξαίρεση της πολύ μικρής όγδοης και των σχετικά σύντομων τελευταίων δύο, οι υπόλοιπες επτά δεν έχουν μεγάλη διαφορά. 

Κάτι ακόμη που θα επιθυμούσα να έχει προσεχτεί περισσότερο έχει να κάνει με τους διαλόγους. Στις ουκ ολίγες περιπτώσεις που ο Gabriel κάνει τρεις και τέσσερις ερωτήσεις για το ίδιο θέμα, η φράση που αναφέρει είναι ακριβώς η ίδια, π.χ. «What can you tell me about the Voodoo murders?». Από ένα σημείο κι έπειτα η συνεχώς επανάληψη ηχεί πολύ άσχημα. Μια και ο λόγος περί διαλόγων, είναι πάμπολλοι μέσα στο παιχνίδι με μεγάλο μέρος τους πάντως να είναι προαιρετικό, καθώς οι ερωτήσεις που πρέπει οπωσδήποτε να κάνουμε σ’ έκαστο χαρακτήρα έχουν κίτρινο χρώμα. Κατά τη διάρκεια των διαλόγων εμφανίζονται τα γνώριμα close-ups των διαφόρων χαρακτήρων. Αν κι είναι καθαρά θέμα γούστου κι αισθητικής, κρίνω ότι είναι επίσης ανώτερα σε σχέση με τα παλιά.

Gabriel Knight 20th Snap5Καθαρά θέμα γούστου το αν θα αρέσουν ή όχι σε κάποιον τα close-ups

ΜΑΘΗΜΑ ΣΩΣΤΟΥ REMAKE

Η επετειακή αυτή έκδοση του πρώτου “Gabriel Knight” τίτλου σηματοδοτεί την πιο ώριμη δουλειά της Phoenix Online Studios και την πιο επιτυχημένη συνεργασία της με την Pinkerton Road Studios. Με την προσοχή που έχει δοθεί σε καθένα τομέα του, αποτελεί ένα αρτιότατο κάλεσμα τόσο προς τους παλαιούς όσο και προς τους νεότερους gamers και την ίδια στιγμή αποτίει φόρο τιμής προς το αρχικό παιχνίδι. Το scoring system που διατηρεί από το πρωτότυπο και τα achievements με τα οποία έχει εμπλουτιστεί (άσχετα αν εμένα με αφήνουν αδιάφορο) μαρτυρούν του λόγου το αληθές.

Ολοκληρώνοντάς το είναι σίγουρο ότι θα σας δημιουργηθεί η επιθυμία να παίξετε άμεσα το “The Beast Within”, του οποίου ο FMV χαρακτήρας και τα σαφώς ανώτερα γραφικά σε σχέση με το πρώτο “Sins of the Fathers” το καθιστούν playable ακόμη και σήμερα. Κάπου εκεί όμως θα ολοκληρωθεί η απόπειρα ενασχόλησης με τη σειρά στην παρούσα εποχή, αφού το πρώιμο και κακό 3D στοιχείο του τρίτου μέρους της τριλογίας το καθιστά οπτικά άθλιο. Ένα μελλοντικό remake δε θα ήταν καθόλου κακή ιδέα, αφού τα γραφικά του πραγματικά το αδικούν πολύ.

Ένα πράγμα που ομολογώ ότι δε κατάλαβα είναι γιατί διατηρήθηκε το εναλλακτικό ending, που ουσιαστικά ακυρώνει τα επόμενα δύο κεφάλαια. Την εποχή της αρχικής κυκλοφορίας του παιχνιδιού είχε νόημα η ύπαρξή του, καθώς κανείς δε μπορούσε να προεξοφλήσει τον ερχομό των sequels. Στο παρόν remake θα μπορούσε να έχει απαλειφθεί και δε νομίζω ότι κάτι τέτοιο θα φάνταζε περίεργο στον οποιοδήποτε.

Gabriel Knight 20th Snap9Ένα τέτοιο δωμάτιο θέλω κι εγώ. Πολλά ζητάω;

Γεγονός είναι ότι έχουν γραφτεί κι ακουστεί πολλά για την παρούσα Anniversary edition. Όπως προείπα, αυτά θ’ αποτελέσουν αντικείμενο ενός άλλου, ξεχωριστού, άρθρου. Αυτό που πρέπει να κρατήσετε από το παρόν review είναι ότι, κατά τη γνώμη του γράφοντος, ο αγαπημένος ήρωας πραγματοποιεί ένα (πρώτο;) θριαμβευτικό comeback στις οθόνες μας, αντάξιο της φήμης που συνοδεύει εδώ και πολλά χρόνια τις διάσημες περιπέτειές του. H επανέκδοση αυτή παραδίδει μαθήματα περί του πώς δημιουργείς ένα σωστό –και με σεβασμό στο original παιχνίδι- remake.

Για να κλείσω λοιπόν απαντώντας σ’ αυτό που ανέφερα στην αρχή του κειμένου μου, είτε το κρίνουμε ως remake της περιπέτειας του 1993, είτε ως ένα παιχνίδι του 2014, στέκεται με χαρακτηριστική άνεση μεταξύ των κορυφαίων κυκλοφοριών της χρονιάς, φλερτάροντας έντονα με τον τίτλο του καλύτερου adventure game. Όσοι αγαπούμε το genre και θέλουμε να το βλέπουμε στη θέση που του αξίζει, όντας εκ των θεμέλιων λίθων του PC gaming, οφείλουμε ν’ απευθύνουμε ένα μεγάλο «ευχαριστώ» τόσο στην Pinkerton Road Studios όσο και στην Phoenix Online Studios!

karkasSpecs

Pros

  • Πολύ όμορφα και λεπτομερή γραφικά
  • Τα νέα voice overs ξεπερνούν τα πρωτότυπα
  • Εύχρηστο και απολύτως λειτουργικό interface
  • Πολύ εύστοχος επανασχεδιασμός χώρων
  • Η ατμόσφαιρά του παραμένει αναλλοίωτη ακόμη και μετά από δύο δεκαετίες
  • Αποτελεί μεγαλύτερη πρόκληση από το 90% των σύγχρονων adventure games
  • Όποιος δεν έχει παίξει την original version, θα δαπανήσει κοντά στις 20 ώρες μαζί του

Cons

  • To animation ήθελε λίγη ακόμη δουλειά
  • Υφίστανται ορισμένα glitches
  • H επανάληψη των ίδιων ακριβώς ερωτήσεων από πλευράς του Gabriel καταντάει λίγο κουραστική

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 94%

94%

Μάνος Καρκαλέμης

Ο Μάνος δε μπορεί παρά να νιώθει ευτυχής που ασχολήθηκε ενεργά με την gaming αρθρογραφία στα χρόνια 2009-2017, οπότε και του δόθηκε η ευκαιρία να γράψει reviews για κάποια adventure games-διαμάντια, όπως "The Whispered World", "Monkey Island 2-LeChuck's Revenge" (Remastered Edition), "The Book of Unwritten Tales 1&2", "Grim Fandango" (Remastered Edition), "Gabriel Knight-Sins of the Fathers" (25th Anniversary Edition), "Night of the Rabbit", "Memento Mori 2", "Day of the Tentacle" (Remastered Edition).

17 Comments

  1. Εξαιρετικό ρηβιού και πραγματικά συμφωνώ και επαυξάνω στα πάντα!

    Επίσης, να τονίσω και εδώ, πως ο αλλαγμένος γρίφος εισόδου στο αστυνομικό τμήμα την 6η μέρα, θεωρώ πως είναι κλάσεις ανώτερος από τον αντίστοιχο της πρώτης έκδοσης. Μπορεί να είναι απείρως απλούστερος, αλλά σε συνδυασμό με την νέα cut-scene, με έκανε πραγματικά να ριγήσω από τρόμο.

    Μακάρι, πραγματικά μακάρι, όταν (γιατί όταν είναι και όχι αν) δούμε το Gabriel Knight 4, να είναι αντάξιο της πολύ βαριάς κληρονομιάς της τριλογίας.

  2. Η οποία νέα cut-scene βέβαια ελέγχεται Στέφανε για το κατά πόσο κολλάει τελικά με τα υπόλοιπα τεκταινόμενα. Θεωρώ ότι έχει να κάνει και με το πώς την εκλαμβάνει ο καθένας μας (γαμώτο, δε μπορώ να πω περισσότερα για να μην προβώ σε spoilers).

    Όπως διάλεξα να την ερμηνεύσω εγώ δε μένει ανεξήγητη, την ίδια στιγμή όμως αδικείται, γιατί χάνει μεγάλο μέρος της δυναμικής της.

  3. ωραιο, μερακληδικο ρηβιου.
    δεν θελω να κανω τον εξυπνο, απλως να ενημερωσω, αν δεν το εχετε δει, οτι κυκλοφορησαν προχτες ενα πατσακι, που διορθωνει αρκετα πραγματακια. και κυριως ακουσανε τον κοσμο που χτυπιεται στα διάφορα φόρα και:

    “…We’ve listened to fans of the special content wanting to browse everything.
    You can now look at all bonus content from the main menu after beating the game!
    Just look for Schattenjager Archives! …”

    ολες οι σημειωσεις εδω:
    http://www.gog.com/forum/gabriel_knight_series/gabriel_knight_20th_anniversary_edition_october_19th_patch_iavailable

  4. Μπράβο για τη παρουσίαση. Νομίζω πως αυτά που ήθελα να μάθω, τα έδωσες όπως έπρεπε. Είπα και γω αποκλείεται να μην ήταν καλό και να βλέπω κάθε μέρα όσο καίγομαι στο Wasteland 2 μία τον Borracho, μία τoν Great Old One και μια τον Elessar να παίζουν στο Steam.

  5. …αν το επιτρέψει η ξυνίλα και το σύνδρομο της στριμμένης γεροντοκόρης από το οποίο πάσχουν πολλοί στην κοινότητα των adventure gamers.

    Ν΄αγιάσουν τα χέρια σου και το πληκτρολόγιό σου ρε φίλε.

    ΜΑΚΑΡΙ να δούμε και GK3 remake!

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL