Η παγκόσμια ειρήνη έχει καταρρεύσει, Ανατολή και Δύση βρίσκονται σε ατέρμονο πόλεμο και οι κοινότητες των επιζώντων βρίσκονται σε lockdown. Το steampunk περιβάλλον ευτυχώς διαφοροποιεί αυτή τη διακριτική επιλογή σκηνικού του κόσμου του KAPIA από την μπανάλ πραγματικότητα του δικού μας.
Τι έχουμε λοιπόν εδώ; Το KAPIA είναι μια δημιουργία του 2FOR2, ενός studio που συνιστάται από ένα ζευγάρι το οποίο χρηματοδότησε την παραγωγή του παιχνιδιού μέσω προσωπικών οικονομιών και μιας μικρού βεληνεκούς ($13,615) καμπάνιας στο Kickstarter . Το δημιούργημά τους είναι ένα 3D point and click adventure, που αποτίει φόρο τιμής στις ένδοξες σελίδες του είδους κατά τις αρχές της νέας χιλιετίας (αχ βρε στήλη new millenium). Η αισθητική και οι μηχανισμοί του μοιάζουν με τα έπη που αγαπήσαμε στη νιότη μας, όπως το Grim Fandango, τα Syberia, το Longest Journey.
Η περιπέτεια ξεκινάει με την επιστροφή του Stefan, ενός απομάχου πιλότου, στην προστατευμένη από θόλο πόλη της KAPIA, μετά από μια ερευνητική αποστολή στον μεταποκαλυπτικό παγωμένο κόσμο εκεί έξω. Εντός του θόλου φαίνεται πως κάτι δεν πηγαίνει καλά και αντί να επανενωθεί με την εγγόνα του την Reny, ο παππούς Stefan εμπλέκεται στην περιπέτεια που καλούμαστε να λύσουμε για να βγάλουμε τον κόσμο της KAPIA από το τέλμα.
Η ροή της περιπέτειας μας πηγαίνει σκηνή-σκηνή, μέσα σε περιορισμένους χώρους που πρέπει να λύσουμε μια σειρά γρίφων ή να αποκτήσουμε πληροφορίες μέσω διαλόγων με τους χαρακτήρες. Σε κάθε εναλλαγή σκηνής παίζουμε εναλλάξ με τον παππού Stefan ή την εγγόνα Reny, ενώ κάποιες φορές επισκεπτόμαστε τον ίδιο χώρο με τον προηγούμενο χαρακτήρα σε διαφορετική προοπτική και προσέγγιση επίλυσης των γρίφων.
Μεταξύ αυτών των σκηνών ως loading screen παρεμβάλλεται το άλμπουμ ζωγραφικής με κηρομπογίες της μικρής Reny, στο οποίο σκίτσα που έχουν κάνει πραγματικά παιδάκια ακούγοντας την ιστορία των παιχνιδιών εναλλάσσονται με μια επαγγελματική καλλιτεχνική τους απεικόνιση, κάτι που ομολογώ πως ως loading screen το βρήκα πολύ όμορφο και οργανικά δεμένο με το παιχνίδι.
Όσον αφορά τους γρίφους ή την γενικότερη δυσκολία, όσοι έψαχναν τους τίτλους από τους οποίους αντλεί έπνευση το KAPIA, θα απογοητευτούν. Η πρόκληση είναι ελάχιστη και το inventory απ’ το οποίο καλούμαστε να συνδυάσουμε αντικείμενα είναι υποτυπώδες, ποτέ οι χαρακτήρες μας δεν έχουν πάνω από τρία πράγματα πάνω τους. Ακόμη δε και στην περίπτωση που κάποιος κολλήσει στους υποτυπώδεις γρίφους του στυλ “α μια κλειδαριά, έχω ένα κλειδί στο inventory μου”, παρέχεται και ένα σύστημα βοήθειας για να ξελασπώσει τον παίκτη.
Δεδομένης της ευκολίας των γρίφων αλλά και της μικρής διάρκειας λοιπόν, θα θεωρούσα πως οι δημιουργοί του απευθύνονται ίσως σε γονείς που λάτρεψαν τους εμβληματικούς adventure τίτλους των 00’s και θα ήθελαν σήμερα να εισάγουν τα παιδιά τους στη λογική αυτών των παιχνιδιών.
Ωστόσο το σενάριο του KAPIA πάσχει από μια τεχνητή πολυπλοκότητα που δεν θα καταφέρουν να αποκωδικοποιήσουν μικρότεροι σε ηλικία. Επιπλέον και οι μεγαλύτεροι θα βρουν το νόημα μπερδεμένο, επιτηδευμένο και τελικά κενό. Δεν αρκεί νομίζω πια να θες να πεις πως η εξουσία διαφθείρει και το να προσπαθείς να συνδέσεις κάθε κατάσταση με “αυτά που ζούμε” έτσι γενικά και αόριστα.
Δεν βοηθά στον τρόπο που γίνεται η αφήγηση και ξεδιπλώνεται το σενάριο η εξαιρετικά μικρή διάρκεια του παιχνιδιού. Μέσα σε τρεις με πέντε ώρες, ούτε μπορεί να δημιουργηθεί η αίσθηση οδύσσειας των Syberia ή των Longest Journey ούτε να αναπτυχθούν οι ήρωες και να αποκτήσουμε μια σύνδεση μαζί τους. Είναι κατανοητό σίγουρα πως μιλάμε για ένα πόνημα δύο ανθρώπων. Από αυτή την άποψη είναι αξιοθαύμαστη η συνολική ποιότητα, ειδικά στον τομέα των animation και της αισθητικής και του σχεδιασμού φορεσιών και αρχιτεκτονημάτων.
Πρέπει να αναφέρω και την εξαιρετική δουλειά που έχει γίνει στον τομέα των φωνών των χαρακτήρων. Ειδικά ο ηθοποιός του Stefan πραγματικά κουβαλάει όλο το παιχνίδι με τη γάργαρη στωική του βραχνάδα. Παρόλα αυτά συνολικά το KAPIA μοιάζει περισσότερο με ένα demo μιας μεγαλύτερης ιδέας. Στην τιμή που προσφέρεται δεν θα βρείτε μια Οδύσσεια αλλά ένα πέρασμα Κεφαλλονιά-Ιθάκη. Γραφικό και σύντομο.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 73%
73%
Συμπαθητικό
Ένα προσεγμένο πόνημα το οποίο φαντάζει ωστόσο σαν demo κάτι μεγαλύτερου. Ως adventure δεν παρουσιάζει κάποια πρόκληση.
Και αρχικά νόμιζα ότι ήταν κανένα σεξιστικό mental breakdown-επάνοδος του προφήτη Γκρότενφροτ κατά της κάριας μπάλας.
Συμπαθητικούλη το παιχνίδι, δύσκολα βέβαια θα ανταγωνιστεί άλλες προτάσες του backlog. 🙁
Η αλήθεια είναι ότι το εικαστικό του δε μου αρέσει σχεδόν καθόλου. Συν το γεγονός ότι δεν προβάλλει κανενός είδους πρόκληση, πάει για skip.
καλως τον γκρότεφρο.
θα θελα διευκρινηση.
πως το προφερω?? Κάργια??
ή ειναι αγγλικα κεφαλαία οπότε να το λέγω Κάπια ή καπως ετσι??
πως θα του μιλήσω του κέιμ, αμα δεν ξερω πως να του απευθυνω τον λογο?
Η επιλογή της σύνταξης είναι “Κάμπια”
το τελειωσα κι εγω, απελπιστικα μικρο για να σχολιασουμε το οτιδηποτε αλλο εκτος του οτι οι γριφοι ειναι επισης παρα πολυ ευκολοι και μικραινει ακομα περισσοτερο τη διαρκεια. πραγματικα οταν εφτασα στο τελικο “μερος” εψαχνα στο δικτυο για να βρω αν ειναι chapter 1 και εγω δεν καταλαβα κατι σωστα.
[QUOTE=”EzioMorte, post: 592266, member: 104577″]
το τελειωσα κι εγω, απελπιστικα μικρο για να σχολιασουμε το οτιδηποτε αλλο εκτος του οτι οι γριφοι ειναι επισης παρα πολυ ευκολοι και μικραινει ακομα περισσοτερο τη διαρκεια. πραγματικα οταν εφτασα στο τελικο “μερος” εψαχνα στο δικτυο για να βρω αν ειναι chapter 1 και εγω δεν καταλαβα κατι σωστα.
[/QUOTE]
[SIZE=9px]ψιτ φίλε, γρήγορα βάλε avatar πριν σε δει ο Ναύαρχος :p[/SIZE]