REVIEWS

KHOLAT

To Κholat ειναι ένα παιχνίδι που μας έρχεται από το πολωνικό indie studio IMGN.PRO και βασίζεται στα γεγονότα του Περάσματος του Nτιατλόφ. Πιο συγκεκριμένα, πριν 56 χρόνια, στα βόρεια Ουράλια, 9 εκδρομείς έχασαν τη ζωή τους κάτω από αρκετά αλλόκοτες συνθήκες, οι οποίες σε συνδυασμό με την κλασική μυστικοπάθεια του σοβιετικού καθεστώτος βοήθησαν να περάσουν τα γεγονότα στη σφαίρα της μυθοπλασίας. Τα τελευταία χρόνια η ιστορία αυτή ξαναήρθε στο προσκήνιο, κυρίως χάρη στην ταινία Devil’s Pass του 2013 και το Kholat παίρνει και αυτό μέρος στην όλη αναζωπύρωση του ενδιαφέροντος του κοινού για το αποκαλούμενο από τους Αγγλοσάξονες, Dyatlon Pass Incident.

Πλοκή και Gameplay

Τα πράγματα εδώ είναι αρκετά μπερδεμένα, ομολογουμένως. Θεωρητικά ο παίκτης ξεκινάει κοντά στην τοποθεσία που το τραγικό συμβάν έλαβε χώρα δεκαετίες πριν και συλλέγοντας στοιχεία σιγά-σιγά ξετυλίγει το κουβάρι του μυστηρίου. Εντούτοις το παιχνίδι στην αφετηρία μας πετάει σε ενα έρημο και παγωμένο οικισμό με σιδηροδρομικό σταθμό και πρέπει μόνοι μας να μαντέψουμε τα πάντα. Τα ερωτηματικά είναι ατελείωτα, η πλοκή πολλά υποσχόμενη και κάπου εκεί το παιχνίδι βάζει το πρώτο αυτογκόλ από τα αποδυτήρια, εγκαταλείποντας ένα από τα μεγάλα αφηγηματικά του όπλα, την αγωνία. Πολύ γρήγορα γίνεται ξεκάθαρο πως βρισκόμαστε αντιμέτωποι με παραφυσικές καταστάσεις. Πριν φωνάξετε ”Τι δίνεις σπόιλερ ρε ηλίθιε” να διευκρινίσω πως η αποκάλυψη γίνεται στο πεντάλεπτο απάνω. Και εκεί που τα πάντα προϊδεάζουν για σφιχτοδεμένη υπόθεση, η διάψευση έρχεται στο καπάκι. To Kholat δεν ειναι ακριβώς Horror, αλλά περισσότερο Free Roaming παιχνίδι εξερεύνησης και δευτερευόντως τρόμου – συνομωσίας αλλά χωρίς καθόλου sandbox στοιχεία. Καλούμαστε να μάθουμε τι πραγματικά συνέβη μαζεύοντας σελίδες από ημερολόγια αλλά και γινόμενοι αυτόπτες μάρτυρες σε διάφορα συμβάντα που μοιάζουν να έγιναν στο παρελθόν, σαν μια πιο διεστραμμένη εκδοχή του Dear Esther ένα πράγμα.

003KHΟι σκόρπιες σελίδες μας πληροφορούν (στο περίπου…) για την πλοκή και δρουν και ως save points

Το κακό εδώ είναι πως όλα αυτά τα στοιχεία δεν είναι ούτε εντελώς συναφή, ούτε 100% ξεκάθαρα ενώ μπορούμε να τα μαζέψουμε και με όποια σειρά θέλουμε. Πραγματικά η επιλογή της IMGN.PRO να πάει σε μη γραμμική παρουσίαση της πλοκής μπερδεύει αναίτια την κατάσταση. Η πυξίδα, ο φακός και ο λιτός χάρτης της περιοχής που δεν διαθέτει κουκίδα με την θέση μας παρά μόνο μερικές μυστηριώδεις συντεταγμένες δεν βοηθάει την κατάσταση επίσης. Προσωπικά μου πήρε κάπου μιάμιση ώρα να μπω στο πετσί του ρόλου και να καταλάβω πως δουλεύει η εξερεύνηση, αλλά το κλειδί βρίσκεται στον χάρτη. Οι συντεταγμένες αναφοράς αντιστοιχούν σε σημεία-κλειδιά στα οποία πρέπει να πατήσουμε για να ξεκλειδώσουμε κάποιες αλληλουχίες γεγονότων οι οποίες κυμάινονται από πολύ πληροφοριακές μέχρι αρκετά αδιάφορες αλλά πάντοτε φαντασμαγορικές.

004KHΟι κατασκηνώσεις σώζουν και αυτές την θέση μας και μας επιτρέπουν γρήγορη μετάβαση από αντίσκηνο σε αντίσκηνο

Τριγύρω πεταμένες βρίσκονται διάφορες σελίδες με λεπτομέρειες της πλοκής, οι οποίες λειτουργούν ως autosaves. Την ιδια λειτουργία επιτελούν και οι διάφορες βάσεις-αντίσκηνα οι οποίες συν τοις άλλοις επιτρέπουν και fast travel μεταξύ τους ενώ σποραδικά, σε κρίσιμα σημεία θα πεταχτεί και ο αφηγητής (ο ορεξάτος Sean Bean). Το καλό κομμάτι όμως βρίσκεται αλλού.

Γραφικά – Ηχος – Ατμόσφαιρα

Ξεκίνησα το παιχνίδι μάλλον ψιλοαφηρημένος. Bλέποντας το έμβλημα της Unreal Engine και σκεπτόμενος ότι πρόκειται πρακτικά για indie τίτλο, περίμενα τυπικά πράγματα. Οπότε η πρώτη επαφή με αιφνιδίασε πλήρως. Τα γραφικά του παιχνιδιού είναι εξαιρετικά. Παύση, τρέξιμο στο internet και επιβεβαίωση του προφανούς. Το Kholat ειναι χτισμένο πάνω στην φρέσκια Unreal Engine 4 και ξεχωρίζει από τον σωρό. 

005KHGPS δεν υπάρχει, οπότε με τη βοήθεια του χάρτη αυτές οι χαραγμένες συντεταγμένες βοηθούν στον προσανατολισμό

Τα μεν textures είναι απλά συμπαθητικά, οι τόνοι post processing (το chromatic aberration βγάζει μάτι) και το πιο έντονο Depth of Field που θυμάμαι σε παιχνίδι δεν θα αρέσουν σε όλους, αλλά τόσο η παλέτα με τους κυρίαρχους τόνους του λευκού, ασημί και γκρίζου να διαδέχονται την αντίθεση του πορτοκαλοκόκκινου της φωτιάς όσο και ο μαγευτικός φωτισμός και το ποιοτικό shadow mapping χτίζουν μαγική ατμόσφαιρα. Το immersion ειναι πλήρες και ενισχύεται από τον προσεγμένο ήχο που είναι οργανικά δεμένος με το περιβάλλον (παίξτε το με ακουστικά), το λιτό αλλά υπέροχο soundtrack, τις καλές ομιλίες (αρχοντικός Sean Bean σε ρόλο αφηγητή) και πάνω απ΄όλα, την εξαιρετική απόδοση του χειμερινού περιβάλλοντος…

Ας μιλήσουμε για κρύο

Το παιχνίδι όπως αναφέραμε στην εισαγωγή διαδραματίζεται στην παγωμένη τάιγκα των Ουραλίων ορών. Όσοι έχουν εμπειρία από παρόμοια κλίματα θα καταλάβουν αμέσως περί τίνος πρόκειται. Οι υπόλοιποι την προσοχή σας παρακαλώ.

Το ψύχος στα βόρεια της Ευρασίας ειναι διαφορετικό από το μεσογειακό. Χωρίς να τρυπάει, αγκαλιάζει ολοκληρωτικά το σώμα σαν ένα παγωμένο πέπλο το οποίο μετατρέπεται σε μαστίγιο όταν φυσάει δυνατός αέρας (απευθείας από την Αρκτική έτσι;). Πραγματικά νοιώθεις το κρύο να περνάει μέσα από τις τρύπες των κουμπιών του παλτού. Η αναπνοή η οποία γίνεται πιο υγρή οσο πέφτει η θερμοκρασία, από ένα σημείο και μετά παγώνει μέσα στα ρουθούνια. Τα κινητά τηλέφωνα αποκτούν αισθητή υστέρηση στην απόκριση (μιλάμε για lag). To δε χιόνι δεν έχει σχέση με την φρέσκια, υγρή υφή που μας είναι τόσο γνώριμη στην πεδινή Ελλάδα. Μόλις το θερμόμετρο δείξει κάτω από -2, μετατρέπεται σε κρυστάλλινη πούδρα, ναι δεν μπορείς καν να φτιάξεις σωστή χιονόμπαλα. Στους -10 περίπου αλλάζει και ο ήχος που κάνουν τα παπούτσια πάνω του και γίνεται πιο υψίσυχνος. Στους -20 το ακάλυπτο δέρμα αρχίζει να αποκτά την αίσθηση καψίματος (μπείτε σε ψυγείο κρεοπώλη για κανα τέταρτο για να πάρετε μιαν ιδέα) και η επαφή του με μέταλλο απαγορεύεται δια ροπάλου (αν δεν θέλετε να κολλήσει πάνω σας). Στους -30 η μη χρήση σκούφου ισοδυναμεί με σφυροκόπημα στο κεφάλι, ενώ στους -37 (προσωπικό ρεκόρ) η όψη αποκτάει ένα υπέροχο μπλε χρώμα.

Γιατί τα αναφέρω όλα αυτά; Μα φυσικά διότι τα παιδιά της ΙMGN.PRO έχουν αποδώσει άψογα τις κλιματολογικές συνθήκες. Από το ζόρι του τρεξίματος μεσα σε βαθύ χιόνι (και το χαρακτηριστικό ροκάνισμα των παπουτσιών) μέχρι την σφοδρότητα της χιονοθύελλας και την επίπτωση που έχει στην όραση αλλά και το ηθικό του κουρασμένου πεζοπόρου, το Kholat δίνει ρεσιτάλ. Η ατμόσφαιρα είναι μακράν το πιο δυνατό κομμάτι του τίτλου.

Tεχνικός Τομέας – Απόδοση

Unreal Engine 4 όπως ειπαμε, παιδί της Epic, έτσι και το ανώτερο setting δεν λέγεται ultra αλλά epic. Υπάρχουν μπόλικες επιλογές ρύθμισης των εφέ και φίλτρων (μέχρι και resolution scale) αλλά δυστυχώς το παιχνίδι ειναι μη βελτιστοποιημένο. Σε μια R9 290Χ το παιχνίδι ειναι μεν πληρως GPU bound (99-100% συνεχώς στο φορτίο εκτός από 2-3 δευτερόλεπτα καθε φορά που φορτώνουν τα assets μιας νέας περιοχής) αλλά το framerate ειναι πραγματικό γιο-γιο. Αυτός ειναι άλλωστε και ο λόγος που το review δεν περιλαμβάνει γράφημα απόδοσης, αφού αδυνατώ να βρω αντιπροσωπευτικό κομμάτι του παιχνιδιού για μετρήσεις.

006KHΑπλά κοιτώντας την καμπίνα τα fps πέφτουν κάτω από τα 30 χωρις κανέναν απολύτως λόγο

Στις μέγιστες ρυθμίσεις σε ανάλυση 1920×1080 τα frames κυμαίνονται τον περισσότερο καιρό μεταξύ 40-60 (με σύνηθες μέγιστο στα 80fps περίπου) αλλά υπάρχουν αρκετές πτώσεις στα 30 ή και 20 fps χωρίς κανέναν προφανή λόγο. Η ύπαρξη της επιλογής Temporal AA (NVidia setting) με έκανε να αναρωτηθώ αν το παιχνίδι είναι βελτιστοποιημένο για τις κάρτες της πράσινης εταιρείας αλλά μια γρήγορη έρευνα στο διαδίκτυο έδειξε ότι λίγο πολύ οι πάντες αντιμετωπίζουν framedrops (οι 970 και 980 της NVidia δινουν παρόμοια νούμερα). Το παιχνίδι δεν βασίζεται στο twitch gameplay οπότε δεν χρειάζεται 60 fps σταθερά ντε και καλά, αλλά οι πτώσεις κάτω των 30 σπάνε το immersion ό,τι και να λέμε. Και εδώ οι Πολωνοί θα μπορούσαν να τα πάνε καλύτερα.

Κλείνοντας

Το Kholat έχει ομολογουμένως χτυπητές αδυναμίες, με κυριότερη την συγκεχυμένη αφήγηση και πλοκή. Παρόλα αυτά καταχωρείται ως καλό παιχνίδι για τον απλούστατο λόγο ότι πετυχαίνει τον κύριο στόχο του ο οποίος δεν είναι άλλος από το να προσφέρει δυνατές συγκινήσεις. Η εξαιρετική ατμόσφαιρα αγκαλιάζει τον παίκτη σε ενα γερό immersion και πέντε με έξι ώρες εγγυημένης ψυχαγωγίας για όσους ψάχνουν ενα free roaming παιχνίδι με στοιχεία αγωνίας. Και έχει και Sean Bean. 

Pros

  • Γραφικά
  • Ηχος, Μουσική
  • Ατμόσφαιρα
  • Σχετικά χαμηλή τιμή…

Cons

  • …αλλά και σχετικά μικρή διάρκεια
  • Εντελώς συγκεχυμένη αφήγηση
  • Απόδοση που δέχεται αρκετή βελτίωση

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 75%

75%

Βασίλης Ξερικός

Γεννημένος στην Αθήνα το 1979. Gamer εξ απαλών ονύχων, η πρώτη μου επαφή με το σπορ έγινε με έναν κλώνο του Pong σε προσχολική ηλικία.  Αν και πιστός χρήστης PC από to 1989 και την εποχή των XT έχουν περάσει από την κατοχή μου και διάφορες κονσόλες (Atari 2600, διάφορες Sega, σειρά των Playstation κλπ) ενώ η εισαγωγή μου στην gaming δημοσιογραφία έγινε μόλις το Γενάρη του 2012 και το PC Master. Παλαίμαχος των adventures, πλέον μοιράζω τον gaming χρόνο μου μεταξύ MMO, RPG (κάθε είδους) και Shooters. Email:  [email protected] Follow me: Facebook | Twitter | SteamID: Kuivamaa

5 Comments

  1. Από την μια, είναι ευχάριστο να βλέπουμε τα indie games να ξεκολλάνε από την Unity, από την άλλη, δεν μπορώ παρά να μην αναρωτηθώ αν η προσπάθεια δημιουργίας υψηλής ποιότητας περιεχομένου, εφάμιλλου των δυνατοτήτων της Unreal 4, έπαιξε ρόλο για τα μειονεκτήματα που παραθέτεις Βασίλη. Όπως και να έχει, είναι αξιόλογη προσπάθεια εκ μέρους της IMGN PRO.
    Ως προς τα του review, μια παρατήρηση, βγαίνει και στο GOG το παιχνίδι, αν είναι εύκολο, προσθέστε το στα tags.

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Back to top button
elEL