LOCO MOTIVE

Το Loco Motive δεν είναι ακριβώς μια ολοκαίνουρια κυκλοφορία. Αρχικά εμφανίστηκε ως ένα “proof-of-concept” στην AdvXJam του 2020, όπου στην εν λόγω διοργάνωση, οι indie developers έχουν δύο εβδομάδες καιρό ώστε να αναπτύξουν και παρουσιάσουν ένα playable αφηγηματικό παιχνίδι. Αναμφίβολα, μια πολύ μεγάλη πρόκληση, την οποία έφερε εις πέρας με επιτυχία η τετραμελής (τότε) ομάδα της Robust Games, ενώ οι εξαιρετικές εντυπώσεις που άφησε, αφότου εμφανίστηκε και στη γνωστή πλατφόρμα itch.io, οδήγησαν στην απόφαση η απλή αυτή ιδέα να αναπτυχθεί σε ένα πλήρες παιχνίδι. Αποτέλεσμα αυτού, είναι το Loco Motive να στέκεται περήφανα ως ένα από τα καλύτερα adventures της φετινής χρονιάς.

Ίσως ακούγεται βιαστικό, στην έναρξη ενός review, να βγαίνει ένα τέτοιο συμπέρασμα, ωστόσο το παιχνίδι ξεχειλίζει από τόση ποιότητα που είναι σχεδόν αδύνατον να του προσάψεις κάτι διαφορετικό. Εξάλλου, το Loco Motive γνωρίζει τους κανόνες του παιχνιδιού και τους παίζει ορθολογικά: επιλέγει να δημιουργήσει μια εσάνς από Agatha Christie, τόσο με την επιλογή της εποχής που διαδραματίζεται (δεκαετία του ‘30) και με τη κεντρική ιδέα του (φόνος σε κινούμενο τρένο) όσο και με το “whodunit” ερώτημα, που πάντα κατορθώνει να καθηλώνει τον παίκτη/θεατή.

Η όλη υπόθεση περιστρέφεται γύρω από την Lady Unterwald, κληρονόμου μιας τεράστιας αυτοκρατορίας των Σιδηροδρόμων, αφού η οικογένειά της είναι υπεύθυνη για την κατασκευή του πρώτου ατμοκίνητου τρένου στην ιστορία, του περίφημου Reuss Express. Πάνω σε αυτό το τρένο, η ηλικιωμένη και εκκεντρική Lady σκοπεύει να κάνει κάποιες σημαντικές ανακοινώσεις, όσον αφορά τη διαθήκη της και το ποιος θα κληρονομήσει την ανεκτίμητη περιουσία της. Φυσικά, ένα τέτοιο γεγονός δεν θα μπορούσε να αφήσει αδιάφορο κανέναν ενδιαφερόμενο, με συνέπεια το Reuss Express να είναι γεμάτο από… υποψήφιους κληρονόμους, καλλιτέχνες και δημοσιογράφους.

Ένας από αυτούς που επιβαίνουν στο τρένο είναι και ο χαρτογιακάς δικηγόρος της Lady, ο Arthur Ackerman, ο οποίος, μεταξύ άλλων, είναι υπεύθυνος στο να φυλάει και να κρατά τη διαθήκη up-to-date. Όπως σωστά μαντέψατε, ο Arthur είναι ο πρωταγωνιστής της ιστορίας ή πιο σωστά, ένας εκ των πρωταγωνιστών, αφού στο Loco Motive θα χειριστούμε συνολικά τρεις χαρακτήρες.

Το κακό δεν αργεί να γίνει, καθώς όταν η Lady Unterwald ετοιμάζεται να ανακοινώσει το όνομα του κληρονόμου της, το Reuss Express περνάει από ένα τούνελ και στα δευτερόλεπτα που οι επιβαίνοντες βρίσκονται στο απόλυτο σκοτάδι, η Lady δολοφονείται εν ψυχρώ. Αυτό δεν θα ήταν σοβαρό πρόβλημα για τους κληρονόμους (πέρα από το που να αποθηκεύσεις ένα πτώμα μέσα σε ένα τρένο), αν ο Arthur ήταν λιγότερο ατζαμής και δεν είχε κατορθώσει (γιατί περί κατορθώματος πρόκειται) να χάσει τη διαθήκη. Και κάπως έτσι, ξεκινά το μυστήριο που πρέπει να ξεδιαλύνουμε, αρχικά ποιος σκότωσε την Lady Unterwald και στη συνέχεια να ανακαλύψουμε ποιος είναι ο πολυπόθητος κληρονόμος.

Μια ιστορία που, όπως όλα τα murder mysteries, είναι γεμάτο από ανατροπές, ίντριγκες, ενώ ταυτόχρονα διακατέχεται από πανέξυπνο χιούμορ και εξαιρετικά καλογραμμένους χαρακτήρες. Το Loco Motive είναι από τις σπάνιες περιπτώσεις που η γραφή του είναι τόσο γουστόζικη, που ακόμα και πρόσωπα που παίζουν ελάχιστο ρόλο στην υπόθεση, είναι τουλάχιστον αξιομνημόνευτα. Χαρακτήρες με άποψη και προσωπικότητα, όπως οι δίδυμοι με μυαλό κουνουπιδιού Gunter & Hagen, ο «μαφιόζος» Donny Donato ή ο «ταχύτερος ζωγράφος στον κόσμο» Pierre Bosse, που μπορεί να είναι συχνά μέσα στην υπερβολή, σε επίπεδο καρικατούρας, παραμένουν όμως συμπαθέστατοι και μέσα στο εύθυμο (κατά κάποιον τρόπο) κλίμα του παιχνιδιού, χωρίς να φλυαρούν, ώστε να αποδείξουν στον παίκτη ότι αποτελούν ολοκληρωμένες προσωπικότητες. Είναι to-the-point, που λένε και στο χωριό μου.

Η εντύπωση αυτή ενισχύεται από το γεγονός ότι, ύστερα από μερικά chapters (από τα 7, συν τον πρόλογο, που διαθέτει), παίρνουμε κατά σειρά τον έλεγχο του Herman Merman, ενός φαντασμένου συγγραφέα αστυνομικών μυθιστορημάτων, και της Diana Osterhagen, μιας wanna-be undercover agent της Βρετανικής Αντικατασκοπίας, οι οποίοι δίνουν τη δική τους διάσταση στην ιστορία που διαδραματίζεται. Και αυτό γιατί, επί της ουσίας, η αφήγηση των γεγονότων στο Reuss Express γίνεται μέσω αυτών των τριών «υπόπτων» (Arthur, Herman και Diana), οι οποίοι διηγούνται στους ανακριτές Lex και Justice, τη δική τους εκδοχή των γεγονότων. Κάθε «ύποπτος» αφηγείται τη δική του οπτική και καθώς παίζουμε την ιστορία, κατόπιν των περιγραφών τους, αποκτούμε μια σαφέστερη εικόνα για το ποιον και τα κίνητρά τους, αλλά κυρίως πως οι ενέργειες του κάθε πρωταγωνιστή, επηρέασαν, άμεσα ή έμμεσα, τους υπόλοιπους. Ίσως είναι περιττό να αναφέρουμε ότι κάποια στιγμή, η πορεία των τριών αυτών ετερόκλητων τύπων συγκλίνει και θα χρειαστεί να συνεργαστούν, ώστε να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά.

Βέβαια, το στοίχημα είναι το πόσο καλά όλα αυτά «δένουν» μεταξύ τους. Ένα στοίχημα που κερδίζεται με χαρακτηριστική άνεση. Είναι εκπληκτικό το πως έχουν καταφέρει οι δημιουργοί του παιχνιδιού να συνδυάσουν ενδιαφέρουσα πλοκή, που κρατά το μυστήριο επτασφράγιστο για αρκετό χρονικό διάστημα, εύστοχο χιούμορ, πολύ μακριά από slapstick καταστάσεις, σάτιρα (π.χ. ολόκληρη η σεκάνς του Herman, ο οποίος προσπαθεί να πείσει τους εκδότες να κυκλοφορήσουν το νέο του βιβλίο, είναι ιδιοφυής) και πολύ αξιόλογους point ‘n’ click adventure μηχανισμούς.

Μην ξεχνάμε ότι το Loco Motive είναι καθαρόαιμο adventure και μάλιστα από τα πιο ποιοτικά που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια. Οι γρίφοι κυμαίνονται σε μέτριο επίπεδο δυσκολίας, οι οποίο είναι κατά κύριο λόγο inventory-based, αλλά ουκ ολίγες φορές θα χρειαστεί να βρούμε τη λύση κάποιου προβλήματος μέσω των σωστών επιλογών στους διαλόγους. Με τον χειρισμό, δεν θα αντιμετωπίσει κάποιος κανένα πρόβλημα, καθώς τα πάντα πραγματοποιούνται με το αριστερό κλικ του ποντικιού (εκτός του hot-spot indicator που απλώς πατάμε το κουμπί tab), ενώ κρατώντας το πατημένο, ο εκάστοτε πρωταγωνιστής αρχίζει να τρέχει (αρκετά γρήγορα μπορώ να πω), εκμηδενίζοντας έτσι τον οποιοδήποτε εκνευρισμό θα μπορούσε να προκαλέσει τυχόν καθυστέρηση στη μετάβαση από μια οθόνη σε άλλη.

Ωστόσο, υπάρχουν τρεις-τέσσερις περιπτώσεις που χρειάζεται λίγο μεγαλύτερη φαντασία στην επίλυση κάποιων γρίφων, ίσως και out-of-the-box, όμως το Loco Motive έχει φροντίσει και γι’ αυτό αν κολλήσουμε, ενσωματώνοντας ένα πολύ χρήσιμο hint system. Σε συγκεκριμένα σημεία του τρένου (ή κάπου αλλού, εφόσον η αφήγηση βρίσκεται εκτός αυτού), υπάρχει ένα τηλέφωνο στο οποίο αν καλέσουμε, συνομιλητής είναι ο Dirk Chiselton, διάσημος ντετέκτιβ και συγγραφέας και «αιώνιος αντίπαλος» του Herman Merman (ή τουλάχιστον, έτσι νομίζει ο Herman). Ο τύπος αυτός αναλαμβάνει να μας δώσει hints για τα θέματα που αντιμετωπίζουμε εκείνη τη στιγμή, στο βαθμό που εμείς επιθυμούμε (αν επιμείνουμε πολύ, θα μας δώσει τη λύση στο πιάτο).

Όμως αν υπάρχει κάτι που αμβλύνει τις εξαιρετικές εντυπώσεις που αφήνει το παιχνίδι, είναι ότι υπάρχουν ακόμα αρκετά bugs και glitches, τουλάχιστον στην δημοσιογραφική έκδοση που ολοκλήρωσα. Κάποια έφτασαν σε σημείο να αποτελούν gamebreaking, καθώς έκανα κάποιες ενέργειες πριν την ώρα τους, γεγονός που με ανάγκασε να αρχίσω το παιχνίδι ξανά από την αρχή (υπάρχουν μόνο 5 slots για αποθήκευση, συν ένα για autosave, οπότε δεν είχα κάποιο εύκαιρο). Επίσης εντοπίζεται κάποιες φορές και έλλειψη συνοχής στους διαλόγους όπως π.χ. να επικοινωνούμε με κάποιον χαρακτήρα για ένα θέμα που δεν έχει ξαναθιχτεί και ο διάλογος να ολοκληρώνεται σαν να είμαστε γνώστες του ή να συμβαίνει το αντίθετο: να έχουμε μιλήσει εκτεταμένα για ένα θέμα και ο συνομιλητής μας να αντιδρά σαν να το ακούει για πρώτη φορά, όταν το αναφέρουμε ξανά. Θα έλεγα ότι τα προβλήματα που αντιμετώπισα ήταν περισσότερα απ’ όσο περίμενα, γεγονός που με έκανε συχνά να πιστεύω ότι ο λόγος που αδυνατούσα να βρω τη λύση κάποιου γρίφου ήταν ότι έπεσα πάλι σε κάποιο bug, παρά του ότι δεν σκέφτηκα τη σωστή λύση.

Εκτιμώ ότι μέχρι την επίσημη κυκλοφορία του σε λίγες ημέρες, θα έχουν διορθωθεί τουλάχιστον τα gamebreaking bugs, ωστόσο ίσως το παιχνίδι να χρειαζόταν να μείνει στο «φούρνο» για λίγο καιρό ακόμα. Μονάχα όμως για το κομμάτι του playtesting, γιατί στα υπόλοιπα, όπως ο οπτικοακουστικός τομέας, το Loco Motive αριστεύει. Μπορεί το pixel-art ως τεχνική, να απωθεί κάποιους παίκτες, όμως το παιχνίδι διαθέτει ίσως τα καλύτερα που έχουμε δει ποτέ, με το animation να αποτελεί από μόνο του ξεχωριστό θέμα προς διερεύνηση.

Η δουλειά που έχει γίνει σε αυτόν τον τομέα είναι απίστευτη, με δεκάδες frames να μεσολαβούν για την παραμικρή κίνηση, ενώ υπάρχει μοναδικό (!) animation σχεδόν σε κάθε αντικείμενο που βάζουμε στο inventory μας ή χρησιμοποιούμε σε κάποιο hotspot. Θα πρέπει να το δείτε με τα μάτια σας για να διαπιστώσετε το μέγεθος της λεπτομέρειας. Οι δε NPC’s σε κάθε οθόνη έχουν τόση κίνηση και ζωντάνια, που σε συνδυασμό με τα πανέμορφα και λεπτομερή backgrounds, πλάθουν ένα τόσο πλούσιο και πειστικό κόσμο, που αδυνατείς να το αφήσεις από τα χέρια σου. Στα συν, να τοποθετήσουμε το πολύ όμορφο soundtrack και κυρίως το αδαμάντινης ποιότητας voice-over, που είναι αξιοζήλευτο ακόμα και για ΑΑΑ, πανάκριβες, παραγωγές.

Εν ολίγοις, το Loco Motive είναι ένα παιχνίδι που οφείλουν να παίξουν όλοι οι φίλοι των point ‘n’ click adventures. Είναι ικανοποιητικό σε διάρκεια (περίπου 8-10 ώρες), έχει κοφτερή γραφή, αξιομνημόνευτους χαρακτήρες, άψογη pixel-art προσέγγιση και αποτελεί μια αξιόλογη πρόκληση για τα adventure ανακλαστικά σας. Τι άλλο να ζητήσει κανείς;

Go to discussion...