ARMIKROG
Είμαι σίγουρος ότι καθένας από εσάς όλο και κάπου θα έχει διαβάσει μία απ’ τις γνωστές λίστες με τα πιο υποτιμημένα games όλων των εποχών, τα παιχνίδια που πολλοί γνωρίζουν αλλά ελάχιστοι έχουν παίξει κτλ. Στον κατάλογο των τίτλων που περιλαμβάνονται, απ’ την οικογένεια των adventure games συνήθως θέση έχουν κάποια εκ των “Ι Have No Mouth and I Must Scream”, “Sanitarium”, “The Last Express”, “Clandestiny” και “The Neverhood”. Όχι φυσικά ότι δεν υπάρχουν πολλά ακόμη που θα μπορούσαν άνετα να συμπεριληφθούν σε μία τέτοια λίστα, όπως, για παράδειγμα, τα “Touche – The Adventures of the Fifth Musketeer”, “Gilbert Goodmate and the Mushroom of Phungoria” και “The Gene Machine”. Απλώς είθισται να επιλέγονται οι γνωστότεροι τίτλοι, ένας εκ των οποίων, όπως αναφέρθηκε, είναι και το “The Neverhood” της εταιρείας Neverhood Inc., που κυκλοφόρησε το 1996 απ’ την Dreamworks Interactive.
Το εν λόγω παιχνίδι έγινε γνωστό λόγω της τεχνικής απεικόνισης που χρησιμοποιούσε, που συνίστατο στην χρήση πλαστελίνης για τη δημιουργία του περιβάλλοντος και των διαφόρων χαρακτήρων, τους οποίους εν συνεχεία οι δημιουργοί κουνούσαν σιγά σιγά, φωτογραφίζοντας τη νέα θέση και μορφή τους. Ακολουθούσε η συρραφή και πολύ γρήγορη εναλλαγή των ατελείωτων καρέ που προέκυπταν, που δημιουργούσε την ψευδαίσθηση της κίνησης, η οποία, λόγω της εύκαμπτης πλαστελίνης, φάνταζε πολύ φυσική. Αυτή είναι, εν ολίγοις και πολύ πρόχειρα δοσμένη, η διάσημη και πολύ ιδιαίτερη stop motion clay animation τεχνική, που δε συναντάται καθόλου συχνά στα video games.
Πρώτος πνευματικός διάδοχος του “The Neverhood” υπήρξε το platform game ονόματι “Skullmonkeys”, που κυκλοφόρησε μόνο για το Playstation της Sony δύο χρόνια αργότερα, το 1998. Έκτοτε πέρασε μιάμιση δεκαετία μέχρι να επανενωθούν, υπό τη σκέπη της Pencil Test Studios, οι Doug TenNapel, Ed Schofield, Mike Dietz και Terry Scott Taylor, εκκινώντας τον Μάρτιο του 2013 μία καμπάνια στο Kickstarter, με σκοπό τη δημιουργία του επόμενου μέλους της claymation οικογενείας. Με $975.000 που προσέφεραν περισσότερα από 18.000 άτομα, εξασφάλισαν τα χρηματικά εφόδια που ήταν απαραίτητα για την προσπάθειά τους. Δύο και πλέον χρόνια αργότερα, έφτασε η στιγμή να δούμε τον καρπό αυτής…
ΧΑΜΕΝΟΙ ΣΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ
Σ’ ένα παραπάνω από σουρεάλ, αστείο και πολύ εύθυμο video sequence, που έχει τη μορφή τραγουδιού και λειτουργεί ως εισαγωγή της περιπέτειας, γνωρίζουμε τον Tommynaut, έναν αστροναύτη που φεύγει απ’ τον πλανήτη Iven, με σκοπό να βρει στο διάστημα το πολύτιμο στοιχείο P-tonium, που θα διασφαλίσει τη συνέχεια ύπαρξης του Iven. Μαζί του ταξιδεύει κι ο Beak Beak, το πιστό του sidekick, που εξ’ εμφανίσεως θα μπορούσε κάποιος να το θεωρήσει ως έναν αόμματο σκύλο που διαθέτει το χάρισμα της ομιλίας. Είναι η τρίτη διαστημική αποστολή μ’ αυτό το σκοπό, αφού οι προηγούμενοι δύο αστροναύτες, Vognaut και Numnaut, δεν επέστρεψαν ποτέ στον προορισμό τους.
Ούτε αυτή η αποστολή όμως πηγαίνει όπως θα προσδοκούσε το πλήρωμα, μ’ αποτέλεσμα ο πρωταγωνιστής κι ο Beak Beak να καταλήξουν στην επιφάνεια του πλανήτη Spiro 5. Με το καλημέρα θα βρεθούν να τρέχουν να σωθούν από ένα πελώριο πλάσμα με κοφτερά δόντια που δείχνει να θέλει λυσσαλέα να καταβροχθίσει τον Tommynaut, καταλήγοντας να κλειστούν στο εσωτερικό του δάσους Armikrog. Ο μυστηριώδης πλανήτης δείχνει αφιλόξενος κι είναι γεμάτος από περίεργες τοποθεσίες, που περιμένουν να τις εξερευνήσει το επίσης ασυνήθιστο δίδυμο πρωταγωνιστών. Τα πράγματα στην πορεία θα περιπλεχθούν ακόμη περισσότερο, κατόπιν της εύρεσης ενός μωρού που μοιάζει να είναι μοναχό του εντός του δάσους.
Αν περίμενε κανείς ότι οι δημιουργοί των “Earthworm Jim” 1 και 2 αλλά και του “The Neverhood” θα μας δίνανε ένα συνηθισμένο, τετριμμένου ύφους, παιχνίδι, ή δεν έχουν παίξει τα προαναφερθέντα παιχνίδια ή δε παρατηρήσανε ότι στην Kickstarter καμπάνια του “Armikrog” δηλωνόταν με σαφήνεια ότι σκοπός της ήταν να προκύψει ένας τίτλος που θα έφερνε απευθείας στο μυαλό τις πρότερες δουλειές των στελεχών που σήμερα αποτελούν βασικές μονάδες της Pencil Test Studios. Ήταν άλλωστε εξ’ αρχής ξεκάθαρο ότι το “Armikrog” θα επένδυε στο συναίσθημα και στη νοσταλγία όσων είχαν καταπιαστεί με το γνωστό claymation adventure game του 1996. Ένα παιχνίδι που, σ’ αντίθεση μ’ ότι πιθανώς αρκετοί νομίζουν, κάθε άλλο παρά εμπορική επιτυχία υπήρξε στην εποχή του.
Το σίγουρο είναι ότι έχουμε να κάνουμε μ’ ένα adventure game που λόγω των ονομάτων των developers, του χρηματικού ποσού που συγκέντρωσε και των προσδοκιών που υπήρχαν για το ιδιαίτερο στυλ του, είχε εξ’ αρχής βάλει τον πήχη πολύ ψηλά αναφορικά μ’ όσα καλούταν να προσφέρει. Μετά από δύο αναβολές της κυκλοφορίας του -η δεύτερη εκ των οποίων μάλιστα σημειώθηκε προκειμένου να εξαλειφθούν διάφορα bugs που είχαν εντοπίσει οι δημιουργοί- και με την τιμή του να έχει οριοθετηθεί στα €25, οι περισσότεροι φίλοι της κατηγορίας περιμένανε ένα ξεχωριστό, χορταστικό σε διάρκεια και “φανταχτερό” adventure game. Οι περισσότεροι, όχι όμως όλοι.
ΑΔΙΚΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ
Όποιος έχει ήδη ρίξει μια ματιά στο Steam forum του “Armikrog” δε γίνεται παρά να έχει παρατηρήσει τη σωρεία γκρίνιας και διαμαρτυριών που υφίσταται αναφορικά με δύο χαρακτηριστικά: Τα πολλά bugs που δυστυχώς εξακολουθεί να έχει και τη μικρή διάρκειά του. Ξεκινώντας απ’ το πρώτο, που είναι και το πλέον ενοχλητικό, δε μπορώ παρά να συμφωνήσω μ’ εκείνους που “κράζουν” τα στελέχη της Pencil Test Studios. Είναι πραγματικά ανεπίτρεπτο, κρίμα, αλλά κι άδικο για το ίδιο το παιχνίδι σου, να το θέτεις σε κυκλοφορία στην κατάσταση που εξακολουθεί να βρίσκεται το “Armikrog” μέχρι και σήμερα, 06/10/15. Οι τομείς που πάσχει και σχεδόν καταστρέφουν τη συνολική εικόνα του είναι αρκετοί. Γι’ αρχή λοιπόν, αν θέλετε να βλέπετε υπότιτλους να συνοδεύουν όσα ακούτε, πρέπει –όπως ακριβώς στην περίπτωση του “Black Sails”- να γυρίσετε τις Language και Regional επιλογές του λειτουργικού σας στην αγγλική γλώσσα. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι οι υπότιτλοι θα εμφανίζονται πάντα, καθώς άλλες φορές θ’ απουσιάζουν, άλλες θα καθυστερούν να φανούν, ενώ δε θα λείπει κι η αντίθετη περίπτωση, δηλαδή να βλέπετε υπότιτλους αλλά να μην ακούτε ομιλίες! Οι οποίες ομιλίες, αν και ομολογουμένως δοσμένες με πολύ μεράκι, μαρτυρούν χαμηλή ποιότητα ηχογράφησης καθώς ειδικά κατά τη διάρκεια των cut scenes ακούγονται λες και προέρχονται μέσα από πηγάδι, ακόμη κι όταν οι ομιλούντες βρίσκονται σ’ ανοιχτό χώρο. Τον ηχητικό αχταρμά συμπληρώνει η έλλειψη συνέχειας στη μουσική υπόκρουση. Κομμάτια που ξεκινούν ξαφνικά κι εξίσου ξαφνικά διακόπτονται έρχονται να πιστοποιήσουν ότι υφίσταται σοβαρότατο συνολικό πρόβλημα, που χρήζει άμεσης διόρθωσης.
Τα αυτογκόλ δε σταματούν εδώ, καθώς ουκ ολίγοι είναι και οι χρήστες που έχουν αναφέρει προβληματική κατάσταση με το κεντρικό μενού του παιχνιδιού, με εικονίδια να μην εμφανίζονται όπως πρέπει. Ομολογώ ότι δεν ήρθα αντιμέτωπος με το συγκεκριμένο bug, όπως άλλωστε δε συνάντησα και κανένα απ’ τα υπόλοιπα, ακόμη πιο ουσιώδη, game breaking bugs που επίσης χρεώνουν στο “Armikrog” άνθρωποι που το έχουν προμηθευτεί. Εκείνα που μου έτυχαν όμως ήταν να δω τον πρωταγωνιστή να εισέρχεται σε δωμάτιο περνώντας μέσα από μία κλειστή πόρτα, όπως και να επανατοποθετεί αντικείμενο σε θέση που ήδη βρισκόταν. Επιπλέον με εκνεύρισε πολύ η άρνηση του παιχνιδιού να πραγματοποιήσω save όποτε το επιθυμούσα, λειτουργώντας μόνο μ’ ένα autosave που ανά πάσα στιγμή κρατούσε. Κατά τ’ άλλα όμως η manual saving επιλογή θεωρητικά υφίστατο!
Προτού κάνω λόγο για το φλέγον θέμα της διάρκειας, θ’ αναφερθώ σ’ επιπλέον ζητήματα που δε συνιστούν bugs, δε γίνεται όμως να περάσουν απαρατήρητα. Εξίσου άσχημη λοιπόν, που φαντάζει ως δείγμα προχειρότητας από μεριάς των developers, είναι κι η εμφάνιση του mouse cursor, ο οποίος δεν παίρνει την παραμικρή μορφή εντός παιχνιδιού, διατηρώντας το default εικονίδιο των windows. Σαν να μην έφτανε αυτό, όποτε περνάει πάνω από hotspots δεν υπάρχει καμία σχετική αναγραφή. Όσο για ύπαρξη indicator, που -όλως δικαίως- αποτελεί ένα standard του είδους στην εποχή μας, ούτε λόγος! Μ’ άλλα λόγια, η κατάσταση θυμίζει point and click adventure games περασμένων δεκαετιών, οπότε και ψάχναμε επί ώρες να βρούμε το αντικείμενο μας είχε διαφύγει κάπου στην πορεία. Το πρόβλημα είναι ότι η κατηγορία έχει εξελιχθεί, ωριμάσει κι εκσυγχρονιστεί, οπότε κι οι εκπρόσωποί της ουδεμία σχέση έχουν -ή πρέπει να έχουν- μ’ εκείνες τις δημιουργίες της Sierra On Line που μας παιδεύανε επί μακρόν με τέτοιου είδους τερτίπια.
Η παραπάνω έλλειψη ίσως δε θα ήταν τόσο σοβαρή αν δεν υπήρχε ένα σημείο όπου καλούμαστε, ελλείψει οποιουδήποτε στοιχείου ικανού να μας προϊδεάσει, κυριολεκτικά να μαντέψουμε ότι οφείλουμε να κλικάρουμε κάπου. Ξόδεψα περισσότερες από δύο ώρες περιφερόμενος επί ματαίω δεξιά κι αριστερά προκειμένου να βρω τί έπρεπε να κάνω, αλλά τη λύση τελικά έδωσε ένα άρθρο στο internet που ανέφερε ακριβώς την ίδια περίπτωση. Προβαίνοντας σ’ ελαφρύ spoiler, αν μπορεί να θεωρηθεί τέτοιο, θα πω ότι αναφέρομαι στο πρώτο χταπόδι που συναντάμε και που έχει το ρόλο του ασανσέρ. Αν κλικάρουμε πάνω του ελέγχοντας τον Tommynaut δε συμβαίνει απολύτως τίποτα. Πρέπει να το πράξουμε όταν χειριζόμαστε τον Beak Beak, οπότε και η απεικόνιση αποκτά το χαρακτηριστικό ασπρόμαυρο χρώμα, ούτως ώστε ν’ αποσπάσουμε ένα αναγκαίο αντικείμενο.
Φτάνοντας στο ζήτημα της διάρκειας, επίσης έχω διαβάσει πολλά και διάφορα από τους κατόχους του παιχνιδιού. Άλλος έκανε λόγο για δύο (!!!) ώρες μέχρι να φτάσει στο φινάλε, άλλος για τρεις, άλλος για έξι κι άλλος για… έντεκα. Θα το γράψω όσο πιο απλά γίνεται. Σ’ ένα κατ’ ουσία puzzle adventure game, με το σύνολο των γρίφων του ν’ αποτελείται από διαφόρων ειδών puzzles, η διάρκειά του είναι σχεδόν αδύνατο να προσδιοριστεί. Εξαρτάται καθαρά απ’ το πόσο γρήγορα θ’ αντιληφθεί κάποιος τ’ ανά περίπτωση ζητούμενα, παρατηρώντας προσεκτικά τα πάντα. Είναι αλήθεια πάντως ότι ο κόσμος του “Armikrog” δεν είναι καθόλου μεγάλος, όσο κι αν θέλει και προσπαθεί να δείχνει τέτοιος. Ως εκ τούτου, κρίνω ότι ένας έμπειρος παίκτης, στην παρούσα μορφή που έχει το παιχνίδι, δε θα χρειαστεί περισσότερες από 4-5 ώρες μέχρι να δει τους τίτλους τέλους. Και λέω στην παρούσα μορφή, διότι αν υπήρχε hotspot indicator σίγουρα ο εκτιμώμενος αυτός χρόνος θα μειωνόταν αρκετά. Ωστόσο, όσοι μνημονεύουν το “The Neverhood” ως αντι-παράδειγμα για τη μικρή διάρκεια του “Armikrog” μάλλον δε θυμούνται ότι κι εκείνο μπορούσε να ολοκληρωθεί εντός μονοψηφίου αριθμού ωρών.
ΕΛΛΕΙΨΗ ΠΟΙΚΙΛΙΑΣ
Αν αγαπάτε τα adventure games που είναι γεμάτα με inventory-based γρίφους, θεωρώντας αυτούς απαραίτητο και αναπόσπαστο συστατικό της επιτυχίας ενός τέτοιου παιχνιδιού, στην παρούσα περίπτωση θα εκπλαγείτε δυσάρεστα. Inventory δεν υπάρχει ούτε για δείγμα κι οτιδήποτε συλλέγουμε καταλήγει στην τσέπη του Tommynaut και χρησιμοποιείται εκεί που πρέπει, κατόπιν κλικαρίσματος που θα επιχειρήσουμε. Δεν υφίσταται καμία στιγμή που ο πρωταγωνιστής κουβαλάει περισσότερα από δύο αντικείμενα ταυτόχρονα, οπότε καταλαβαίνετε ότι μέχρι να συλλέξουμε κάτι έρχεται η ώρα που θα το τοποθετήσουμε στη θέση που απαιτείται.
Αυτά που συλλέγουμε μάλιστα δε διακρίνονται από μεγάλη ποικιλία κι ως επί το πλείστον είναι λεβιέδες και μονάδες ισχύος που λείπουν από διακόπτες και γεννήτριες αντίστοιχα, που επιτρέπουν τη μετάβασή μας, μέσω χρήσης βαγονιών, σ’ άλλες τοποθεσίες και τη συνέχεια της περιπλάνησής μας στον αφιλόξενο πλανήτη. Δυστυχώς δεν είναι αυτός ο μοναδικός τομέας όπου παρατηρείται έλλειψη ποικιλίας. Μ’ ενόχλησε αρκετά ότι δύο απ’ τα puzzles που περιέχει το “Armikrog” επαναλαμβάνονται εις τριπλούν, με μία μικρή παραλλαγή ανά φορά. Το πρώτο αφορά στην ορθή τοποθέτηση των κομματιών ενός παιδικού μουσικού παιχνιδιού και το δεύτερο, που δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα slider puzzle, στην κατάλληλη κίνηση πλακιδίων προκειμένου να καταφέρουμε να φέρουμε ορισμένα εξ’ αυτών σε συγκεκριμένη θέση. Την πρώτη φορά που τα συναντάς είναι καλοδεχούμενα, τις επόμενες δύο σκέφτεσαι ότι μάλλον οι developers ξεμείνανε από ιδέες.
Το τελευταίο ενισχύεται κι απ’ τα υπόλοιπα ζητούμενα των γρίφων του “Armikrog”, που δε διαθέτουν κάποια πρωτοτυπία. Γρίφοι που έχουν να κάνουν με ερμηνεία και αξιοποίηση κάποιων περίεργων εικονιδίων, πάτημα των κατάλληλων διακοπτών ώστε ν’ ανοίξει ο δρόμος προς μία απρόσιτη αρχικά τοποθεσία, συναρμολόγηση της μορφής ενός ρομπότ, πράγματα δηλαδή που όλο και κάπου έχουμε ξαναδεί. Για να μην είμαι άδικος όμως, πρέπει να παραδεχθώ ότι το “Armikrog” είναι το πρώτο παιχνίδι μετά από αρκετά χρόνια που μ’ ανάγκασε να διατηρώ σημειωματάριο δίπλα στον υπολογιστή, προκειμένου να θυμάμαι τί έχω δει πού και ποια μορφή είχε αυτό. Ο προτελευταίος γρίφος ουσιαστικά προϋποθέτει την τήρηση σημειώσεων, ειδάλλως μας αναγκάζει σ’ εκτεταμένο backtracking, προκειμένου να ξαναδούμε κάποια πράγματα και να είμαστε στη συνέχεια σε θέση να τον λύσουμε. Επειδή όμως ούτε κι εδώ καθίσταται εξ’ αρχής ξεκάθαρο κάτι τέτοιο στον παίκτη, νομίζω ότι πρόκειται για ένα ακόμη τρικ τεχνητής επιμήκυνσης της διάρκειας, έστω και μερικών λεπτών.
Συνεπώς, κατόπιν όλων των παραπάνω, τι μένει που μπορεί να καταγραφεί στα θετικά του τίτλου της Pencil Test Studios, που κυκλοφορεί απ’ την Versus Evil; Γι’ αρχή τα γραφικά του, που βασίζονται στη Unity engine, καταφέρνουν ν’ αποδώσουν υπέροχα και με περίσσια ζωντάνια τον πλανήτη όπου καταλήγουν οι πρωταγωνιστές μας. Σε συνδυασμό με το αξεπέραστης φυσικότητας animation που προσφέρει η stop-motion clay-based τεχνική, ο οπτικός τομέας υπόσχεται να μην αφήσει κανέναν ασυγκίνητο. Σας προκαλώ να κάνετε το παρακάτω τεστ: Βάλτε ένα μωρό ή ένα μικρό παιδί να δει ένα cut scene. Απ’ το σημείο εκείνο κι έπειτα σας εγγυώμαι ότι θα έχετε αποκτήσει μία σίγουρη παρέα κατά την ενασχόλησή σας με το “Armikrog”. Όταν ένα video game καταφέρνει να κρατήσει απασχολημένο ένα μικρό παιδί, κάτι κάνει καλά, απαράβατος νόμος αυτό.
Ο χειρισμός των δύο χαρακτήρων και η κατανόηση της αναγκαιότητας εναλλαγής μεταξύ τους είναι ένα ακόμη στοιχείο που προσωπικά προσμετρώ στα θετικά, απορώντας γιατί πολλοί κάνουν λόγο για ατυχή έμπνευση των δημιουργών. Υπάρχουν σημεία που είναι προσβάσιμα μόνο απ’ τον Beak Beak, οπότε και η απεικόνιση αποκτά το χαρακτηριστικό ασπρόμαυρο χρώμα. Τ’ ότι ορισμένοι διακόπτες μπορούν να ενεργοποιηθούν μόνο απ’ το συμπαθές τετράποδο κι άλλοι μόνο απ’ τον Tommynaut δε μπορώ να καταλάβω για ποιο λόγο πρέπει να θεωρείται αρνητικό. Τέλος, τ’ ότι το “Armikrog” απαιτεί να παρατηρούμε προσεκτικά τα πάντα, ούτως ώστε να μη κολλήσουμε κάπου, θεωρώντας ότι έχουμε να κάνουμε μ’ ένα ξεκάρφωτο και πουθενά βασιζόμενο γρίφο, είναι εκείνο που εκτίμησα περισσότερο απ’ όλα. Αν συνοδευόταν από πιο εμπνευσμένους και μεγαλύτερη ποικιλίας γρίφους, θα μιλούσαμε για τελείως διαφορετικό παιχνίδι.
Το πνεύμα του “The Neverhood”, που είναι κι εκείνο που επιζητούσαν να συναντήσουν κυρίως όσοι στηρίξανε οικονομικά το εν λόγω project, είναι παρών. Οι ομοιότητες μεταξύ των δύο παιχνιδιών είναι παραπάνω από εμφανείς, η τρέλα που διακατείχε τον τίτλο του 1996 συναντάται και στον κατά δεκαεννέα χρόνια νεότερο διάδοχό του, ενώ και η μουσική -όποτε βέβαια… καταδέχεται να παίξει- του Terry Scott Taylor έχει τον δικό της, σήμα κατατεθέν του δημιουργού, χαρακτήρα. Διόλου περίεργο που το soundtrack πωλείται και ξεχωριστά, όπως το ίδιο είχε κάνει -σημειώνοντας πολλές και σε μεγάλο χρονικό βάθος- πωλήσεις τ’ αντίστοιχο του “The Neverhood”. Βέβαια, για να λέμε και του στραβού το δίκιο, όταν πουλάς το soundtrack έναντι €10 αν μη τι άλλο φροντίζεις να το δίνεις και σε καλύτερη των 256kbps MP3s μορφή.
ΟΛΑ ΕΧΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΜΕ ΤΟ ΠΟΣΟ ΜΕΓΑΛΟ ΚΑΛΑΘΙ ΚΡΑΤΑΣ
Όπως ίσως αποπνέει το κείμενό μου, προσωπικά δεν απογοητεύτηκα και τόσο πολύ απ’ το νέο adventure game του Doug TenNapel και των συνεργατών του. Κι αυτό συνέβη αφ’ ενός διότι ποτέ δε θεώρησα το παιχνίδι που μας έδωσε το 1996 ως κάτι το εξαιρετικό στην κατηγορία του, αφ’ ετέρου δεν είχα υψηλές προσδοκίες απ’ τον νέο αυτό τίτλο του 2015. Δεν είχα κάνει το λάθος να πλάσω στο μυαλό μου μία εξιδανικευμένη και στρεβλή εικόνα για το “The Neverhood”, παρασυρόμενος απ’ τις όμορφες αναμνήσεις που είχα απ’ αυτό, περιμένοντας και ζητώντας τον ουρανό με τ’ άστρα απ’ το “Armikrog”.
Ωστόσο ανεξαρτήτως του τί πίστευα και περίμενα ο ίδιος, δίχως αμφιβολία δε μπορεί να θεωρηθεί αποδεκτή η κατάσταση στην οποία κυκλοφόρησε το παιχνίδι της Pencil Test Studios. Πέραν τούτου, δε καταφέρνει να πείσει ότι το σχεδόν $1.000.000 που εισέπραξε μέσω του Kickstarter επενδύθηκε όσο καλύτερα γινόταν. Δεν ικανοποιεί με την περιορισμένη διάρκειά του, ειδικά σε σχέση με το κόστος των €25 για την αγορά του. Δεν ενσωματώνει κάποιους αξιομνημόνευτους γρίφους, αντιθέτως πέφτει θύμα της επανάληψης ορισμένων. Είναι πραγματικά κρίμα για ένα παιχνίδι που λάμπει από άποψης animation, voice acting και προσωπικότητας να χαντακώνεται έτσι από τεχνικής φύσεως προβλήματα κι από ελλείψεις που θα μπορούσαν εύκολα να έχουν αποφευχθεί.
Το χειρότερο απ’ όλα όμως ξέρετε ποιο είναι; Ότι ακόμη και τα συσσωρευμένα παράπονα τόσο πολλών backers όσο κι αγοραστών του παιχνιδιού -έστω κι αν κάποια εξ’ αυτών είναι όντως υπερβολικά- δε δείχνουν να έχουν προβληματίσει στο παραμικρό τον TenNapel, ωθώντας τον ν’ αναλογιστεί αν κάποια πράγματα δε πήγαν καθόλου καλά και σίγουρα όχι όπως έπρεπε. Δεν έχει δείξει καμία διάθεση αυτοκριτικής, αντιθέτως ευχαριστεί το κοινό για την υποδοχή που επεφύλαξε στο “Armikrog” (…) και λίγο πολύ δηλώνει ότι όλα είναι καλά, επισημαίνοντας ότι απλά υφίστανται ορισμένα μικροπροβλήματα που στην πορεία θα επιλυθούν. Ε όχι, δεν είναι κι έτσι…
Pros
- Η stop-motion claymation τεχνική εξακολουθεί να δίνει απίστευτο αποτέλεσμα
- Μας αναγκάζει να παρατηρούμε προσεκτικά το περιβάλλον
- Εξαιρετικά voice overs
- Εμποτισμένο με άφθονες δόσεις τρέλας, στα χνάρια του “The Neverhood”
Cons
- Απαράδεκτο να κυκλοφορεί παιχνίδι με τόσα πολλά bugs
- Σοβαρότατα προβλήματα τόσο με τον ήχο όσο και με τον υποτιτλισμό
- Απουσία αναγραφής των hotspots, καθώς και του σχετικού indicator
- Αποθήκευση προόδου μόνο μέσω autosaving
- Οι γρίφοι του, στο σύνολό τους, στερούνται έμπνευσης αλλά και ποικιλίας
- Μπορεί ν’ αναγκάσει τον παίκτη να κολλήσει επί ώρες σ’ ένα συγκεκριμένο σημείο λόγω κακού σχεδιασμού
- Σύντομη διάρκεια, ειδικά για τα €25 που απαιτεί η απόκτησή του
Κριμα…. Αντε να δουμε και το Knite & The Ghost Lights
Πολύ κρίμα, μόλις το έβγαλα από την Wishlist μου…όσο και να μου αρέσει το εικαστικό, συνειδητοποιώ πως δεν έχει “ψωμί” για μένα το συγκεκριμένο. Ίσως κάποια μέρα ως μέρος bundle να το δω.
Κρίμα, το παιχνίδι ήταν κάτω των προσδοκιών μου. Αδύναμο σενάριο (μπροστά του το The Neverhood ήταν ένα μεστό έπος, για όσους θυμάστε…), καλά τα voice overs αλλά δεν αξιοποιήθηκαν επαρκώς, καθόλου αναρχικό πνεύμα και ιλαρότητα… Το έχω απο τις αρχές του μήνα και ευτυχώς δεν συνάντησα κανένα απο τα bugs που περιγράφονται στο review, ενω μπορώ να σώσω ΟΠΟΙΑ στιγμή θέλω. Μήπως να κάνανε ένα HD Remake στο The Neverhood;
Ναι, τo θέμα με τα saves φέρεται να διορθώθηκε με το 1.02 patch. Δυστυχώς όμως δε φτάνει αυτό…