MIDDLE-EARTH: SHADOW OF WAR
Το Shadow of War ανατρέπει ΚΑΘΕ ΕΝΝΟΙΑ πιστότητας στο lore του κόσμου του Lord of the Rings όπως το καθιέρωσε ο Tolkien στα βιβλία του. Μάλλον είναι το πιο άτσαλο ξεκίνημα που έχω κάνει ποτέ σε review, αλλά η κατάσταση με το συγκεκριμένο ζήτημα είναι τόσο κομβικής σημασίας για την ανάλυση (και την απόλαυση) του game, που εν προκειμένω δεν χωράνε ούτε ιστορικές αναδρομές, ούτε χρονογραφήματα της δημιουργικής διαδικασίας, ούτε λοιπές φιλολογικές κλισεδούρες για εισαγωγή. Αν το Shadow of War ήταν μια αντίστοιχη ταινία Star Wars, θα διαδραματιζόταν στην εποχή της Old Republic και θα είχε ως πρωταγωνιστή τον Darth Vader, ο οποίος παρέα με τα φιλαράκια του τον Revan, τον Palpatine, και μια καλίγραμμη εξωγήινη χορεύτρια ονόματι Jabba the Hutt, θέλουν να χτίσουν ένα δεύτερο, μπλε Death Star, προκειμένου να καταστρέψουν το γκρίζο Death Star του Κακού Αυτοκράτορα Luke Skywalker – για ΤΕΤΟΙΑ επίπεδα lorebreaking και “συγγραφικής ελευθερίας” μιλάμε, όχι απλά “εισήγαγαν έναν χαρακτήρα που δεν υπήρχε στα βιβλία” ή “σκότωσαν έναν χαρακτήρα που κανονικά επιζεί”. Με απλά λόγια, αν το προσεγγίσετε ως γνήσιοι ψευδοχαρκόρ πιουρίστες και γνώστες του Τολκινικού lore, από τα πρώτα δευτερόλεπτα του game θα θέλετε να βγάλετε τα μάτια σας με τανάλιες και να τα πετάξετε σε έναν κουβά μπενταντίν για να εξαγνιστούν από το ιερόσυλο αίσχος που μόλις αντικρίσατε.
Γιατί όμως τέτοια κατάσταση; Ίσως επειδή, όπως αναφέρεται και στο review μας για το Shadow of Mordor προ τριετίας, το σενάριο και οι χαρακτήρες του πρώτου παιχνιδιού δεν είχαν να δείξουν και κάτι το αξιοσημείωτο (σε αντίθεση με το αμιγώς σκέλος gameplay), οπότε οι ιθύνοντες της Monolith και της WB Games αποφάσισαν να το πάνε… στο επόμενο level. Όχι γράφοντας πολύπλοκές, συναρπαστικές ιστορίες και βαθύτατους χαρακτήρες που δένουν αρμονικά με το υφιστάμενο Lore – αυτή θα ήταν η λύση των φλώρων άλλωστε. Αντίθετα, οι δημιουργοί παίρνουν όλα τα “ΦΑΚ ΓΙΕΑ!!!” στοιχεία που έχει να προσφέρει ο Άρχοντας, τα ενώνουν, τα μετασχηματίζουν καταλλήλως, και ανεβάζουν την έντασή τους στο 11.
Μελαχρινή και αισθησιακή Shelob στον ρόλο του συνετού συμβουλάτορά μας; ΦΑΚ ΓΙΕΑ! Κατάκτηση της Minas Ithil από τον Witch King 50 χρόνια πριν τα γεγονότα του LOTR (θυμίζω πως “κανονικά” το συγκεκριμένο γεγονός έλαβε χώρα περίπου 1000 χρόνια πριν τον “Πόλεμο του Δαχτυλιδιού”), και μετέπειτα μάχες μας με τα Ringwraiths για να την ανακτήσουμε; ΦΑΚ ΓΙΕΑ! Orc που καταφέρνουν να μάθουν τα μυστικά της Νεκρομαντικής και σηκώνουν μια στρατιά από undead Uruk-hai; ΦΑΚ ΓΙΕΑ! Μάχες σώμα-με-σώμα κόντρα σε ένα Balrog, ενώ καβαλάμε το shapeshifting πνεύμα μιας Entwife πάνω από τις χιονισμένες εκτάσεις της κεντρικής Mordor; ΦΑΚ ΓΙΕΑ!!! Δεν θα μπω σε περισσότερες λεπτομέρειες για την αποφυγή spoilers (και είναι ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ ακόμα που θα μπορούσα να αναφέρω), και για τον ίδιο λόγο ούτε θα γράψω περισσότερα λόγια για το σενάριο (πέραν του ότι “η Sexy Shelob κλέβει το νέο δαχτυλίδι μας και αναφέρει πως ο Witch-King επιτίθεται στην Minas Ithil, οπότε αποφασίζουμε να πάμε να βοηθήσουμε την κατάσταση μέχρι να βρούμε πώς να ξαναπάρουμε το δαχτυλίδι”), αλλά πιάνετε το νόημα πιστεύω. Το ζητούμενο με τον τίτλο δεν είναι “τι είναι σωστό με βάση το Lore” ή “πώς θα το έκανε ο Τόλκιν”, αλλά τι θα καταφέρει να εντυπωσιάσει και να φαίνεται “AWESOME AND KEWL!!+1”.
Και το αστείο της υπόθεσης είναι πως, αν ξεχάσουμε οτιδήποτε ξέραμε για τον Άρχοντα και το δούμε με τα μάτια ενός τυπά που απλά έχει δει “μια φορά παλιά εκείνες τις ταινίες με τον Φρόντο και τον τυπά που έπαιζε στα Pirates of the Caribbean”…το αποτέλεσμα το λες και διασκεδαστικό (μέχρι το τελευταίο Act, τουλάχιστον – περισσότερα για αυτό το ζήτημα στην πορεία).
Μιας και οι κυριότεροι μηχανισμοί του Open-World gameplay έχουν αναλυθεί ως επί το πλείστον στο review του Shadow of Mordor και μεταφέρονται αυτούσιοι και στο Shadow of War, στο παρόν κείμενο είμαστε ελεύθεροι να εστιάσουμε κυρίως στους νεοτερισμούς που εισάγει το SoW. Και κυριότερος εξ αυτών είναι η εμβάθυνση του Nemesis System όπως το γνωρίσαμε στο πρώτο game, το οποίο Nemesis εξακολουθώ να ισχυρίζομαι πως είναι ίσως η σπουδαιότερη και εξυπνότερη καινοτομία που είδαμε στον χώρο των games τα τελευταία χρόνια. Ο πυρήνας παραμένει ίδιος, με τα περιφερόμενα στον κόσμο Orc Captains διαφόρων levels να είναι μέρος μιας ιδιότυπης ιεραρχίας, να πολεμάνε μεταξύ τους για πολλούς και διάφορους λόγους και να περιμένουν να γίνουν προϊόν ποικίλης μεταχείρισης-εκμετάλλευσης από τον Talion. Η εμβάθυνση έγκειεται στο ότι πλέον κάθε Captain έχει ξεχωριστή τρόπον τινά Character class η οποία επηρεάζει τα κυριότερα από τα πολεμικά skills του (προφανώς υπάρχει πάντα και ένας παράγοντας randomization σε κάποια skills και στις αδυναμίες του καθενός), και ανήκει σε μια από τις 7 ξεχωριστές Orc Tribes του κόσμου (οι οποίες επηρεάζουν με τη σειρά τους τα όπλα και τα Skills, αλλά και την εξωτερική εμφάνιση των Captains).
Επιπλέον εμβαθύνονται οι δεσμοί που μπορούν να αναπτύξουν μεταξύ τους τα Orcs, καθώς εκτός από τις αναμενόμενες έχθρες πλέον 2 Ορκς μπορούν να αναπτύξουν και… φιλίες. Αν 2 Captains αποκτήσουν το Trait Blood-Brothers και ο Talion τύχει να σκοτώσει τον έναν εκ των 2, τότε ο δεύτερος μάς στήνει ενέδρα ενώ περιφερόμαστε στον κόσμο (ακόμα κι αν είμαστε στη διάρκεια μιας άλλης αποστολής!) προκειμένου να εκδικηθεί τον αδερφό του! Αλλά οι δεσμοί αίματος των Orcs είναι τόσο ισχυροί που, αν σκοτώσουμε τον Blood-Brother ενός Orc το οποίο έχει τύχει να ορίσουμε ως Warchief μας σε μια επαρχία, τότε λαμβάνουμε στεγνό μήνυμα “Betrayal” καθώς ο έτερος Brother προτιμάει να απαρνηθεί την θέση του στην ιεραρχία μας προκειμένου να εξάγει εκδίκηση! Τα παραπάνω, σε συνδυασμό με τον ριζικό εμπλουτισμό των διαθέσιμων διαφορετικών προσωπικοτήτων που μπορεί να έχει ο κάθε Orc Captain (πχ συνάντησα στα ταξίδια μου έναν Captain με τίτλο “The Bard” ο οποίος πριν και μετά τις μάχες… έβγαζε ένα λάουτο και τραγουδούσε!), κάνουν το συνολικό αποτέλεσμα κάτι παραπάνω από απλώς διασκεδαστικό, και δεν θα ήταν υπερβολή να ισχυριστώ πως στις 45 περίπου ώρες που αφιέρωσα στο SoW δεν πέτυχα ούτε μία φορά έναν Captain που να έμοιαζε με κάποιον άλλο εμφανισιακά ή σαν προσωπικότητα.
Μοναδικό ψεγάδι που μπορώ να βρω στην υλοποίηση των Orc Leaders είναι το ότι… έχουν την τάση να φλυαρούν στην πιο κρίσιμη στιγμή. Φανταστείτε πχ να δίνετε την μάχη της ζωής σας, με επικές μανούβρες, αεροπλανικά, Attacks και Counter-Attacks, και ξαφνικά εμφανίζεται ένας νέος Orc Leader. Αυτόματα η δράση παντού παγώνει, η κάμερα κάνει ζουμ στο πρόσωπό του, και αρχίζει την εισαγωγική του ομιλία-πρόκληση-Taunt: “Άτιμε Man-Swine! Θα σε καταστρέψω! Σε θυμάμαι από την Black Gate πριν χρόνια όταν…” μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα – και η δράση σταθερά παγωμένη, έτσι; Όταν τελικά τελειώνει το λογύδριό του (στις πιο ακραίες περιπτώσεις μιλάνε μέχρι και για 20-30 δευτερόλεπτα συνεχόμενα!), τα Orcs που τόσο ευγενικά ήταν στο “περίμενε” ξεσκαλώνουν και συνεχίζεται η μάχη. Ξαφνικά σκάει ΚΙ ΑΛΛΟΣ Orc Leader – ΞΑΝΑ παύση στη μάχη, και ΑΛΛΗ ομιλία. Μετά ίσως σκάσει ένας ακόμα, ΞΑΝΑ ΠΑΥΣΗ κτλ, ε νισάφι πια. τόσες διακοπές χαλάνε πλήρως τη ροή και την ατμόσφαιρα της κάθε μάχης. Όφειλαν έστω να μας δώσουν την επιλογή να κάνουμε Skip τις ομιλίες μετά τα πρώτα δευτερόλεπτα.
Η πιο καίρια ίσως προσθήκη του Nemesis System είναι η ύπαρξη των 5 Fortresses (ένα για καθεμιά από τις επισκέψιμες επαρχίες του παιχνιδιού) τα οποία πρέπει να καταλάβει ο Talion με την βοήθεια του στρατού του μέσα από επικά sequences πολιορκιών, αλλά και τα οποία πρέπει στη συνέχεια να υπερασπιστεί ως αμυνόμενος στις επιχειρούμενες πολιορκίες από τις δυνάμεις του εχθρού. Αρωγοί στις προσπάθειές του για άμυνα ή επίθεση είναι οι “Dominated” από αυτόν Orc Captains της εκάστοτε επαρχίας, τους οποίους μπορούμε να ορίσουμε ως Assault Leaders κατά την επίθεση ή Warchiefs κατά την άμυνα. Άλλο να το περιγράφω και άλλο να το βλέπετε – οι πολιορκίες είναι ο ορισμός του επικού σκηνικού βγαλμένου απευθείας από τις ταινίες του Peter Jackson, με ορδές από Orcs διαφόρων Tribes και διαφόρων ειδικοτήτων να αναμετρώνται στο πεδίο της μάχης και με τους Captains των δύο παρατάξεων να τα δίνουν όλα (πρακτικά και… λεκτικά) για να βγουν νικητές. Βέβαια αυτό ισχύει κυρίως για τις πρώτες πολιορκίες που βιώνουμε, και μετά από ένα σημείο ίσως τείνει να καταλήγει κάπως επαναλαμβανόμενη η όλη διαδικασία… αλλά, όπως προείπα, περισσότερα για αυτό στην πορεία.
Ευτυχώς έλαβε και ο πρωταγωνιστής Talion λίγη αναβαθμιστική αγάπη, για να μην αισθάνεται πολύ μειονεκτικά απέναντι στα Orcs. Έτσι έχει στη διάθεσή του ένα σαφώς εκτενέστερο Skill Tree, αλλά και μια ελαφρά RPGoποίηση του οπλοστασίου του. Σε αντίθεση με το SoM, όπου απλά ξεκλειδώναμε και εφαρμόζαμε συγκεκριμένα Upgrades στα όπλα μας προκειμένου να διαφοροποιήσουμε τις ιδιότητές τους, πλέον στο SoW λαμβάνουμε κανονικότατα διάφορα Drops με Gear ποικίλων δυνατοτήτων και ποικίλου rarity (Normal, Rare, Epic ή Legendary, με κάθε βαθμίδα να προσφέρει και 1 έξτρα ιδιότητα στο εκάστοτε Item). Οι ιδιότητες των Drops είναι τόσο διαφορετικές όσα και τα διαθέσιμα στυλ που μπορούμε να ακολουθούμε στη διάρκεια των μαχών. Για παράδειγμα, στα τελειώματα του playthrough μου βρήκα ένα Legendary Cloak με την ιδιότητα να Healάρει τον Talion κάθε φορά που στέκεται πάνω σε φωτιές, γεγονός που άλλαξε ριζικά τον τρόπο που πολεμούσα ως τότε – απλά ανατινάζοντας οτιδήποτε μπορεί να ανατιναχτεί τριγύρω μου, βλέπω τους εχθρούς να λαμπαδιάζουν και να τρέχουν πανικόβλητοι ενώ εγώ στέκομαι αγέρωχος και παρατηρώ την Health Bar μου να σκαρφαλώνει. Win!
H οπλική αναβάθμιση του Talion βέβαια δεν συνεπάγεται ιδιαίτερη αναβάθμιση της υπόστασής του ως ενδιαφέρων χαρακτήρας. Παρά το σταθερό “δράμα” που περνάει (και πέρα από μια-δυο ανατροπές στην πορεία του σεναρίου) δεν εμβαθύνεται στο ελάχιστο ο ψυχισμός του ή τα ευρύτερα κίνητρά του και δεν καταφέρνουμε να “δεθούμε” μαζί του ούτε για μια στιγμή. Δεν θα ήταν υπερβολή να ισχυριστεί κανείς πως το Nemesis System και τα Orcs καταλήγουν να είναι ο αληθινός πρωταγωνιστής του game σε αντίθεση με τον σταθερά άχρωμο και άοσμο Talion – τα βλέπεις να σχηματίζουν έχθες και φιλίες, να πολεμάνε αναμεταξύ τους, να ανταλλάσουν κατάρες και προκλήσεις, γενικά να κάνουν την φάση τους και να περνάνε καλά ρε παιδί μου, και ο Talion… απλά είναι εκεί για να τα κάνει Dominate και τα σκοτώνει (στον ιδανικό κόσμο μου θα ήταν το απόλυτο plot twist να συνειδητοποιούσε ο Talion πως στην πραγματικότητα είναι ο κακός της υπόθεσης που ήρθε από το πουθενά και μακελεύει τα καημένα τα Orcs, αλλα κάτι τέτοιο μάλλον δεν θα ήταν αρκετά AWesome and Kewl+1).
Η απώτερη “πληγή” βέβαια του παιχνιδιού δεν είναι ούτε η αλλοπρόσαλλη μεταχείρηση του Τολκινικού Lore, ούτε ο αδιάφορος πρωταγωνιστής και το ρηχό σενάριο. Αντιθέτως, η αγνή Open-World διασκέδαση που έχει να προσφέρει ο τίτλος, σε συνδυασμό πάντα με το υπέρλαμπρο Nemesis System, είναι τόσο άρτια και ισχυρή που θα ήταν ικανή μέχρι και να μας κάνει να ξεπεράσουμε πλήρως τα 2 παραπάνω, με κάποιους συμβιβασμούς έστω – σε βαθμό κιόλας που απορώ πραγματικά γιατί επέλεξαν οι δημιουργοί να ακολουθήσουν αυτήν την αλλοπρόσαλλη σεναριακή οδό αντί να εστιάσουν αποκλειστικά στην ανάδειξη του Nemesis System μέσα σε ένα σαφώς πιο lore-friendly περιβάλλον. Αλλού είναι το κύριο θέμα, αλλά ας πιάσω το νήμα από την αρχή.
Στο Shadow of War, λοιπόν, υπάρχουν 2 ειδών in-game currencies. Από τη μία έχουμε τα Mirian, τα οποία κερδίζουμε απλώς παίζοντας το παιχνίδι και ολοκληρώνοντας quests, και τα οποία χρησιμοποιούμε για να ξεκλειδώνουμε έξτρα “attributes” στα όπλα μας και για να αγοράζουμε αμυντικές ή επιθετικές αναβαθμίσεις για τους Warchiefs/Assault Leaders μας πριν από κάποια πολιορκία. Τα Mirian ωστόσο έχουν και μια άλλη χρήση: μπορούμε να τα ξοδέψουμε στο Market του παιχνιδιού προκειμένου να αγοράσουμε Silver Loot Chests ή Silver War Chests, τα οποία περιέχουν αντιστοίχως 2 gear items κοντά στο level του χαρακτήρα μας (και τυχαίας ποιότητας από Normal έως Rare) ή 2 Orc Leaders επίσης κοντά στο level μας (και με τον 1 τουλάχιστον να είναι επιπέδου “Epic”) παράλληλα με ένα “consumable” όπως Training Orders που μπορούμε να εφαρμόσουμε στους Orc Captains μας για να τους δώσουμε διάφορα bonus στη μάχη.
Εκτός του Mirian όμως υπάρχει και το Gold, το οποίο μπορούμε να αποκτήσουμε είτε σε μικρές ποσότητες ολοκληρώνοντας κάποια από τα καθημερινά Challenges που αναρτώνται στο αντίστοιχο υπομενού του Quest Log μας, είτε… με πραγματικά λεφτά. Χρησιμοποιώντας το Gold μπορούμε να αγοράσουμε αντίστοιχα Chests επιπέδου Gold ή Mithril: ένα Gold War Chest περιέχει 3 Orc Leaders (με τον 1 εξ αυτών εγγυημένα επιπέδου Legendary και τους άλλους 2 εγγυημένα Epic) κι ένα Gold Loot Chest περιέχει 3 gear items αντίστοιχης “σπανιότητας” με το παραπάνω, ενώ τα Mithril Chests περιέχουν αντίστοιχα 4 ΕΓΓΥΗΜΕΝΑ LEGENDARY Orc Leaders και ένα 2ωρο Experience Boost για τον Talion ή 4 ΕΓΓΥΗΜΕΝΑ LEGENDARY gear items. Κρατήστε τα παραπάνω στο νου, και πάμε παρακάτω.
Στο τέλος του Act 3 του παιχνιδιού, έχουμε κατακτήσει τα 5 Fortresses στις 5 επαρχίες του κόσμου. Εκεί ξεκινάει το Act 4, ονόματι Shadow Wars, στο οποίο οι Orc Leaders του Sauron επιτίθεται στα Fortresses μας κι εμείς πρέπει να αμυνθούμε (και, αν ηττηθούμε στην πολιορκία και χάσουμε κάποιο Fortress, να εργαστούμε για να το ξανακατακτήσουμε, με ότι συνεπάγεται αυτό). Αυτό το σκέλος αποτελείται από 10 Stages ουσιαστικά – στα Stages 1 έως 4 τίθεται υπό πολιορκία από ένα Fortress μας, και από το Stage 5 και μετά οι πολιορκίες αυξάνονται (άρα πρέπει να παίξουμε αρκετές ξεχωριστές πολιορκίες για να πάμε στο επόμενο Stage). Αν ολοκληρώσουμε και τα 10 Stages, λαμβάνουμε τον “αληθινό” τερματισμό της ιστορίας του Talion, και τα End-Game Credits.
Όπως είναι λογικό, Stage με το Stage αυξάνεται το level και η ισχύς των αντιπάλων Orc Leaders, και έτσι κι εμείς πρέπει να εργαζόμαστε για να levelάρουμε τα Orcs μας ή να κάνουμε Dominate καινούργια, προκειμένου να συμβαδίσουμε με το αυξημένο Level των εχθρών. Παράλληλα και με το Levelάρισμα του ίδιου του παίκτη μας προφανώς, μιας και δεν μπορούμε να έχουμε υπό την δούλεψή μας Orcs που έχουν υψηλότερο level από εμάς.
Στα ύστερα Stages όμως οι αντίπαλοι Orc Leaders είναι τόσο ισχυροί (το Level Cap είναι στο 60, με τους ύστερους αντίπαλους αρχηγούς να έχουν όλοι και την ιδιότητα “Legendary”, τουτέστιν να είναι ακόμα πιο πανισχυρότατοι), που ουσιαστικά έχουμε 2 επιλογές:
1) να ρίξουμε πριν από κάθε πολιορκία ΤΡΕΛΟ κόπο και χρόνο για να “φαρμάρουμε” νέους και ισχυρότερους Orc Leaders, να levelάρουμε αυτούς που έχουμε ήδη, ή να αγοράσουμε καινούργιους μέσω Silver Lootboxes έναντι Mirian και να ελπίζουμε να καταφέρουν να τα βγάλουν πέρα κόντρα στους High-Level, Legendary αντιπάλους, και προφανώς να λεβελάρουμε και να εξοπλίσουμε καταλλήλως τον Talion.
2) να αγοράσουμε τα ΑΛΛΑ Lootboxes, με πραγματικά λεφτά, και να αποκτήσουμε στο άψε-σβήσε Legendary Orc Leaders, Legendary Gear, και XP Boost για να λεβελάρουμε στο 1/10 του χρόνου.
TL;DR: για να δούμε το ΦΙΝΑΛΕ ΤΟΥ GAME και να ρολάρουν τα credits, πρέπει είτε να ξοδέψουμε 30+ έξτρα ώρες παίζοντας ξανά και ξανά και ξανά πολιορκίες και φαρμάροντας XP και Orc Leaders, είτε να αγοράσουμε Premium Lootboxes που μας επιτρέπουν να δούμε ΤΟ ΦΙΝΑΛΕ ΤΟΥ GAME μέσα σε λίγες ώρες.
“Ντάξει, προαιρετικά είναι τα Premium Chests ρε σεις, δεν σας αναγκάζει κάποιος να τα αγοράσετε” ίσως πει κάποιος, και ίσως να είχε δίκιο αν μιλούσαμε για ένα game όπως το Deus Ex: Mankind Divided πχ, το οποίο μπορεί να τερματιστεί κανονικότατα και ωραιότατα απλώς κάνοντας quests και ακολουθώντας το σενάριο, και τα premium chests απλά δίνουν boost σε κάποιον για να παρακάμψει ποιοτικό δευτερεύον περιεχόμενο και να τελειώσει το game ριζικά γρηγορότερα (γιατί να το κάνει βέβαια αυτό κάποιος ανώμαλος, είναι άλλη ιστορία). Εν προκειμένω όμως λέμε πως ΤΟ ΦΙΝΑΛΕ ΤΟΥ GAME είναι ουσιαστικά κλειδωμένο πίσω από ένα ατελείωτο και επαναλαμβανώμενο grindfest, το οποίο παρακάμπτεται είτε με αφιέρωση άπειρου κόπου και χρόνου είτε με πληρωμή κάμποσων έξτρα ευρώ. Πρόκειται για μια ΚΑΤΑΠΤΥΣΤΗ τακτική, πρωτόγνωρη ίσως στα χρονικά του Single-Player Gaming.
Αυτή η κατάσταση είναι μόνο το πιο πρόσφατο κρούσμα σε μια σειρά γεγονότων που ξεκίνησαν όταν “they-who-shall-not-be-named” κυκλοφόρησαν το πρώτο Horse Armor DLC και εισήγαγαν στην βιομηχανία των games ως τελείως νορμάλ και καθημερινό φαινόμενο το να αρμέγει κανείς λεφτά από τους gamers που έχουν ήδη πληρώσει μέχρι και 60€ για να αγοράσουν ένα game. Επί πληρωμή DLC (το οποίο είχε και μια τάση να προσθέτει υλικό που είχε αφαιρεθεί στεγνά από το αρχικό παιχνίδι μόνο και μόνο για να πωληθεί ξεχωριστά στη συνέχεια), Premium Boxes για ευκολότερο λεβελάρισμα, “Creation Club” για επί πληρωμή Mods… και τώρα ΤΟ ΦΙΝΑΛΕ ΤΟΥ GAME κλειδωμένο πίσω από grindfest που παρακάμπτεται με χρήματα. Τι μας περιμένει άραγε στο μέλλον αν συνεχιστεί αυτή η επαίσχυντη μόδα;
Eίναι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΚΡΙΜΑ που το Shadow of War καταλήγει να αμαυρώνεται από αυτήν την κατάσταση, γιατί ως Open-World Action τίτλος παραμένει εξαιρετικός και διασκεδαστικότατος, με άπειρο ποιοτικό περιεχόμενο και με το Nemesis System να εγγυάται σκηνικά απίστευτης τελειότητας που δεν θα μπορέσετε να συναντήσετε σε ΚΑΝΕΝΑ άλλο game αυτή τη στιγμή (και, αν οι δημιουργοί του είχαν επιλέξει να το κάνουν και ελάχιστα πιο πιστό στο υφιστάμενο Lore, θα μιλούσαμε χαλαρότατα για 90άρα βαθμολογία και υποψήφιο GOTY). Αλλά η γεύση που μένει από το Act 4 μέχρι το τέλος είναι πως βιώνουμε λιγότερο το καθ’όλα βελτιωμένο, βελτιστοποιημένο και διασκεδαστικότατο sequel του Shadow of Mordor, και περισσότερο την πιο πρόσφατη μετάσταση του καρκινώματος που βασανίζει το σύγχρονο gaming. Και αυτή η κατάσταση είναι θέμα αξιοπρέπειας και ευσυνειδησίας να μην επιβραβευθεί με υψηλότερη βαθμολογία. Πάρτε το αλλιώς, κύριοι, όσο είναι νωρίς ακόμα.
Ευχαριστούμε θερμά τη Zegetron για τη παροχή του review code.
Pros
- Βελτίωση της gameplay συνταγής του Shadow of Mordor, σε όλους τους τομείς.
- Το Nemesis System αποδεικνύει ξανά γιατί είναι μια από τις σπουδαιότερες καινοτομίες στο gaming τα τελευταία χρόνια.
- Εξαιρετικά υλοποιημένη “RPGoποίηση” του εξοπλισμού του Talion.
- Μεγάλος κόσμος με άπειρες κύριες και δευτερεύουσες δραστηριότητες.
- Η συναναστροφή με τα Orc είναι άκρως διασκεδαστική, και ενίοτε ξεκαρδιστική.
Cons
- Το καρκίνωμα των επί πληρωμή Lootboxes κάνει μετάσταση στο επόμενο στάδιο.
- Οι δημιουργοί απαγάγουν το “ορθό” Lore του LOTR, το κλέινουν σε ένα σακί και το πετάνε στο Φαράγγι του Βίκου. Ίσως το βιάζουν κιόλας λίγο μετά την απαγωγή και πριν τον εγκλεισμό, έτσι επειδή μπορούν. Πταίσμα μπροστά στα Lootboxes, σίγουρα, αλλά οφείλει να αναφερθεί.
- Σταθερά άχρωμος και άοσμος πρωταγωνιστής.
- Δεν υπάρχει δυνατότητα να κάνουμε Skip τις εισαγωγικές ομιλίες των αντιπάλων Orc Leaders. Βουλώστε το πια!
Με δεδομένο πως δε με ενοχλεί ιδιαίτερα (εώς καθόλου) η πιστότητα σε συγκεκριμένο lore, (αρκεί η ιστορία που προκύπτει να είναι καλαίσθητη και ενδιαφέρουσα), αγνοούσα με ευκολία τη γκρίνια σου μέχρι την τελευταία σελίδα, όπου πραγματικά έφριξα. Τα DLCs γενικά ποτέ δε με είχαν ενοχλήσει μέχρι τώρα, διότι ασχολιόμουν μόνο με αυτά που είχαν κάτι να προσφέρουν στην ιστορία (και αυτά υπό προϋποθέσεις). Αλλά αυτό που (απ ό,τι καταλαβαίνω) έκαναν στην Monolith ξεπερνάει πραγματικά κάθε όριο.
Είμαι, μάλιστα, διπλά οργισμένος διότι είμαι μεγάλος φαν της συγκεκριμένης εταιρίας από την εποχή των θρυλικών NOLF. Αίσχος και όνειδος. Ας ελπίσουμε ότι η κατακραυγή που (ελπίζω ότι) θα ακολουθήσει να τους βάλει επιτέλους μυαλό. Και σε αυτούς και σε κάθε πιθανό μιμητή.
ΣΤΗΝ ΠΥΡΑ.
Το παιχνίδι μέχρι και το Act 3 είναι τόσο ποιοτικό που πραγματικά σε κάνει να παρακάμπτεις πλήρως την όποια “απιστία” στο Lore και θα μπορούσε άνετα να βάλει μέχρι και υποψηφιότητα για GOTY. Αλλά στο Act 4 τα γκρεμίζουν όλα, πραγματικά. Και είναι τόσο κρίμα.
Με το πρώτο παιχνίδι πέρασα πολύ καλά. Το συγκεκριμένο ήταν στη wishlist μέχρι που έμαθα για τα lootbox. Εάν μελλοντικά patchαριστεί και αφαιρεθεί το επαίσχυντο grinding για να δεις το τέλος του παιχνιδιού, ίσως το τσεκάρω, διαφορετικά, μακριά και (καθόλου) αγαπημένοι.
Ίσως το απολαυστικότερο review που χω διαβάσει! Ήδη βρίσκετε στα αγαπημένα για πολλαπλές, μελλοντικές αναγνώσεις! Τα σχαρίκια μου Κώστα! Όσο αφορά το γκέημ κρίμα για τον p2w τερματισμό του! Σίγουρη αγορά για όλα τ’ άλλα που χει να σου προσφέρει! Στο 5ευρω φυσικά κι αυτό!
Πέτυχα την πλήρη έκδοση 9 ευρώ στο Fanatical και το σκέφτομαι να την πάρω. Έχουν αφαιρεθεί τα lootboxes και έχει μειωθεί το grinding; Έχεις δοκιμάσει κανένα από τα dlc;
Ναι έχουν αφαιρέσει πλήρως τα Lootboxes και μετασκεύασαν το τελευταίο Act του παιχνιδιού ώστε να εμφανίζεται ο μέχρι πρότινος “κρυφός αληθινός τερματισμός” πριν αρχίσει το Grindfest με τις πολιορκίες, για να είναι προαιρετικές και να τις παίζει μόνο όποιος θέλει και του αρέσουν. Τα DLC δεν τα έχω τσεκάρει καν. Αλλά για κάτω των 10 ευρώ το πλήρες πακέτο θα έλεγα πως αξίζει ένα playthrough πλέον.