REVIEWS

MY FRIEND PEDRO

Killer Banana

Όταν κυκλοφορεί ένα παιχνίδι όπου, ανάμεσα στα χαρακτηριστικά του, συμπεριλαμβάνει μία… ομιλούσα μπανάνα, το ελάχιστο που μπορεί να συμβεί είναι να παρουσιαστεί μέσα από τις ψηφιακές σελίδες του Ragequit.gr. Βέβαια, η αλήθεια είναι ότι το My Friend Pedro της DeadToast Entertainment δεν είναι η πρώτη φορά που κάνει την εμφάνιση του, καθώς αρκετά χρόνια πριν, έκανε καριέρα ως ένα από τα δημοφιλέστερα flash games, όπου μπορείτε να βρείτε ακόμα και σήμερα σε κάποια σχετική σελίδα.

Kill with style!

Συνεπώς, το My Friend Pedro αποτελεί το remake εκείνου του παιχνιδιού, έχοντας φυσικά υποστεί την κατάλληλη επεξεργασία προκειμένου να στέκεται επάξια σε σύγχρονα συστήματα (και σε Nintendo Switch παρεμπιπτόντως). Εξάλλου, η όλη υπόθεση που το περιβάλλει είναι απλή. Κατά κύριο λόγο πρόκειται για ένα score-attack παιχνίδι, όπου ανώνυμος μασκοφόρος ήρωας, ντυμένος στα χρώματα της μπανάνας, και ο Pedro (η μπανάνα ντε) που τον συνοδεύει, έχουν ως στόχο να φτάσουν στο τέλος του εκάστοτε level, μαζεύοντας όσους περισσότερους πόντους μπορούν, σκοτώνοντας όλες τις απειλές, γρήγορα, εύστοχα και κυρίως με στυλ.

Θεωρητικά, για τα όσα διαδραματίζονται, υπάρχει μια κεντρική ιστορία από πίσω, έστω για να διατηρηθούν τα προσχήματα. Ο Pedro ξυπνά τον πρωταγωνιστή μας σε κάποιο ανήλιαγο υπόγειο και τον πείθει ότι ζωή του βρίσκεται σε κίνδυνο, οπότε οφείλει να βρει και να σκοτώσει τους υπαίτιους για την κατάντια του. Με την καθοδήγηση της μπανάνας, ο πρωταγωνιστής θα μάθει ότι διαθέτει ξεχωριστές δολοφονικές ικανότητες, όπως η δυνατότητα επιβράδυνσης του χρόνου (bullet-time το λέγαμε παλιά), ενώ όσο προοδεύει προς τον μεγάλο «κακό», διαπιστώνει ότι τα μέρη που επισκέπτονται γίνονται ολοένα και πιο αλλοπρόσαλλα – δύσκολο να ξεχωρίσει κανείς τι είναι αληθινό και τι όχι. Μη φανταστείτε ότι η υπόθεση θα διαταράξει το είναι σας, αλλά είναι στιγμές που η όλη αφήγηση, η οποία συχνά περιορίζεται σε μερικές ατάκες του Pedro, είτε γίνεται ανατριχιαστική είτε απλώς… τρολάρει.

Τα kills εξοστρακισμού συχνά είναι στημένα, αλλά είναι πολύ ικανοποιητικά.

Σε κάθε περίπτωση όμως, το ζουμί του My Friend Pedro βρίσκεται αλλού: στην ολοκλήρωση των levels όσο πιο γρήγορα και ανώδυνα (για τον πρωταγωνιστή φυσικά) γίνεται. Σε τέτοιου είδους παιχνίδια, το κριτήριο για την επιτυχία τους είναι κατά πόσο το σύστημα ελέγχου είναι σωστά δομημένο και συμπαγές. Ευτυχώς, το My Friend Pedro πετυχαίνει διάνα. Θα μπορούσε κάποιος να το χαρακτηρίσει ως 2D Max Payne, αλλά το παιχνίδι πάει αρκετά παρακάτω, έχοντας στη φαρέτρα του ένα συναρπαστικό shooting μηχανισμό, ο οποίος σε συνδυασμό με το πολύ εύστοχο bullet-time που επιτρέπει την εκτέλεση απίθανων ακροβατικών και τα διάσπαρτα platform στοιχεία, να συνθέτουν ένα παιχνίδι με τη δική του προσωπικότητα.

Από τις πολύ καλές πίστες του παιχνιδιού, που σπάνε τη μονοτονία.

Παρ’ όλο που χρησιμοποιούνται αρκετά κουμπιά (συστήνεται ανεπιφύλακτα το mouse/keyboard), ο χειρισμός αποδεικνύεται εξαιρετικά καλός και ακριβής, όπου μέσα σε ελάχιστα λεπτά θα είστε θέση να εκτελείτε εντυπωσιακές “bullet-time” φιγούρες, σε συνδυασμό με μια αξιοσημείωτη ποικιλία όπλων και ελιγμών. Wall-jumps, τούμπες, εκτελέσεις πάνω σε σκοινιά, με εξοστρακισμούς, ενώ τρέχετε πάνω σε skateboard, ακόμα και πετώντας τηγάνια στα κεφάλια των εχθρών σας, όλα συντελούν στην επιρροή ενός πολλαπλασιαστή, ο οποίος αυξάνεται με κάθε kill εντός ενός εύλογου χρονικού διαστήματος.

Κατά συνέπεια, για την καλύτερη δυνατή αξιολόγηση του «μέντορά» σας Pedro, οφείλετε να είστε όσο πιο στυλάτοι γίνεται, αποφεύγοντας παράλληλα τις αντίπαλες σφαίρες (με ένα εξίσου ποζεράδικο τσαλιμάκι) και αρκετά γρήγοροι για να διατηρήσετε έναν υψηλό πολλαπλασιαστή. Αυτό σημαίνει ότι αν είστε από εκείνους που κυνηγούν το S ranking, θα χρειαστεί να παίξετε τις, ουκ ολίγες πίστες, του παιχνιδιού ξανά και ξανά, προκειμένου να αποκτήσετε οικειότητα με το περιβάλλον τους και τα μυστικά τους.

Kill the haters!

Πρακτικά, αν εξαιρέσουμε ορισμένες πίστες και τα boss-fights, αυτό είναι όλο. Το My Friend Pedro δεν έχει ως βασικό στόχο να φτάσετε ως τον τερματισμό, καθώς αυτό αργά ή γρήγορα θα συμβεί με τα υπερβολικά γενναιόδωρα checkpoints που διαθέτει, αλλά να σας καταστήσει ως υποψήφιο πρωταγωνιστή για τις ταινίες του John Woo. Σε μεγάλο βαθμό, το παιχνίδι καταφέρνει να γίνει πολύ διασκεδαστικό, ιδιαίτερα στο πρώτο μισό του, όπου η δράση είναι καταιγιστική, το κάθε όπλο που σας δίνεται έχει λόγο ύπαρξης και σχεδόν δεν περνάει δευτερόλεπτο χωρίς να πατήσετε τη σκανδάλη. Από την άλλη, επειδή το επαναλαμβανόμενο μοτίβο γίνεται γρήγορα ανιαρό, η DeadToast Entertainment αποφάσισε να γεμίσει το υπόλοιπο μισό του παιχνιδιού με περισσότερους platform και περιβαλλοντικούς γρίφους, χάνοντας έτσι λιγάκι από το φρενήρη χαρακτήρα του.

Αφενός σκέφτεται κανείς ότι κάτι θα έπρεπε να γίνει για να διατηρηθεί το ενδιαφέρον του παίκτη, αφετέρου από τη στιγμή που πρόκειται για score-attack τίτλο και όχι τύπου narrative (όπως π.χ. στο Katana Zero), ίσως θα ήταν καλύτερα να υπήρχαν λιγότερες και πιο καλοστημένες πίστες, παρά όσες υπάρχουν τελικά, με πολλές να είναι απλώς κουραστικές ή αδιάφορες. Σίγουρα, κάτι τέτοιο θα κόστιζε αρνητικά στη συνολική διάρκεια του παιχνιδιού, η οποία είναι ήδη αρκετά μικρή, αλλά δεν ήταν λίγες οι φορές που παίζοντας κάποιες πίστες, ξεφυσούσα και ένοιωθα ότι έκανα αγγαρεία – για να μου αλλάξει γνώμη η αμέσως επόμενη.

Μιλάμε για ΠΟΛΥ ΨΗΛΟ ουρανοξύστη, όχι αστεία.

Στον τεχνικό τομέα, το My Friend Pedro βρίσκεται σε διεκπεραιωτικό επίπεδο. Το οπτικό αποτέλεσμα στοχεύει και πετυχαίνει να είναι λειτουργικό, το περιβάλλον ήθελε λίγη παραπάνω ποικιλία, αλλά είναι ικανοποιητικά καταστρέψιμο, ενώ υιοθετεί μπόλικες wacko καταστάσεις, όπως το σουρεαλιστικό level που σκοτώνετε τους… haters – όποιοι και αν είναι αυτοί. Από την άλλη, ο ηχητικός τομέας είναι απογοητευτικός, με τις beatάτες μουσικές επιλογές να μην αποτελούν κάτι το ιδιαίτερο, όπως και τα εφφέ πυροβολισμών και εκρήξεων που συνοδεύουν το «πανηγύρι».

Συνοψίζοντας, το My Friend Pedro είναι αναμφισβήτητα ένας αξιόλογος τίτλος που αξίζει να δοκιμάσετε, αρκεί να γνωρίζετε τι αγοράζετε. Είναι ένα παιχνίδι που θα πρέπει να παίζετε ξανά και ξανά, στηρίζει πολλά στο στυλ και στον εντυπωσιασμό (υπάρχει ως και δυνατότητα αποθήκευσης των πιο στυλιζαρισμένων «δολοφονιών» σας σε μορφή gif και διαμοιρασμού τους μέσω social media) και μπορεί να προσφέρει αρκετές ώρες αγνής, αν και επαναλαμβανόμενης, δράσης.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 77%

77%

Bananas

Έντονη δράση και ανελέητο μακελειό, με απώτερο στόχο μια καλύτερη αξιολόγηση από τη... μπανάνα.

Γιώργος Δεμπεγιώτης

Συντάκτης-λάτρης των action, shooter, adventure, RPG’s και ενίοτε racing παιχνιδιών, προτιμά κυρίως το single-player gaming. Που και που ξεσπάει σε κανά multi, αλλά δεν το παρακάνει κιόλας.

One Comment

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Back to top button
elEL