PANG ADVENTURES
Μία πολύ κλισέ φράση και την ίδια στιγμή ένας απ’ τους πιο γραφικούς ισχυρισμούς που συνηθίζουμε να χρησιμοποιούμε οι μεγαλύτεροι ηλικιακά gamers, είναι ότι ορισμένα παιχνίδια “οφείλει” να τα γνωρίζει κάθε παίκτης, ανεξαρτήτου ηλικίας. Μ’ αυτό που λέμε ασφαλώς αναφερόμαστε σε τίτλους που έχουν γαλουχήσει τις πρώτες, πρώιμες, gaming γενιές, όντας μεγάλες επιτυχίες στην εποχή τους, οπότε κι έχουν ένα άλλο, ειδικό, βάρος, ασχέτως αν σήμερα φαντάζουν σχεδόν αστείοι για τη συντριπτική πλειοψηφία του, μεγαλωμένου με τα “Call of Duty” και “Battlefield”, νεανικού κοινού.
Ένα τέτοιο παιχνίδι αναμφισβήτητα είναι και το “Pang”, ή αλλιώς “Buster Bros” της Capcom, που εμφανίστηκε στις αίθουσες ηλεκτρονικών το 1989 κι έναν χρόνο αργότερα μεταφέρθηκε στους home computers απ’ την Ocean. Γεγονός είναι ότι τα διάφορα ports διαγωνίζονταν μεταξύ τους για το πιο υπήρξε χειρότερο σε σχέση με την έκδοση των arcades. Ενδεικτικό είναι ότι ακόμη και στην Amiga, που κρατούσε σφιχτά τα ηνία των καλύτερων μεταφορών, το “Pang” υπήρξε μέτριο, κάτι περίεργο, ειδικά απ’ τη στιγμή που εκείνα τα χρόνια το Βρετανικό στούντιο προσέφερε στο μηχάνημα της Commodore αρκετούς άλλους αξιοπρόσεκτους τίτλους, σαν τα “Midnight Resistance”, “Toki”, “Pushover”, “Sleepwalker” κτλ. Όσο δε για τα PCs, δεν ευτύχησαν να δουν ποτέ το παιχνίδι, παρά μόνο έναν τραγικό κλώνο του, το “She Bo” ή αλλιώς “Dinosaur Balls”, δημιουργία της παγκοσμίως αγνώστου εταιρείας Amwa (HK) Computer Co.
Το “Pang” απέκτησε αρκετά sequels, με πιο γνωστά τα “Super Pang” και “Pang 3”, που κυκλοφόρησαν το 1990 και 1993 αντίστοιχα κι ακόμη περισσότερες αντιγραφές, με μερικές ν’ ανήκουν στη σφαίρα του cult, όπως το αμίμητο “Agent GDO – Invasion”. Κι έφτασε το πλήρωμα του χρόνου για την έλευση του “Pang Adventures”, του έκτου κατά σειρά επίσημου τίτλου του franchise, που αποτελεί προϊόν δουλειάς των DotEmu και Pastagames, με την πρώτη να είναι ευρέως γνωστή για την επαναφορά πολλών τίτλων του παρελθόντος στο PC (“Double Dragon Trilogy”, “Final Fantasy III-IV”, “Metal Slug” series) κι όχι μόνο. Περιττό να σας πω ότι άδραξα την ευκαιρία να ζητήσω κωδικό του παιχνιδιού, ούτως ώστε να διαπιστώσω αν θα είχαμε επιτέλους την ευκαιρία να παίξουμε έναν αξιόλογο εκπρόσωπο της σειράς στο PC, δίχως ανάγκη του M.A.M.E, ή οποιουδήποτε άλλου emulator παλαιότερων μηχανημάτων.
ΓΙΑ ΠΑΛΙΟΥΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΝΕΟΥΣ ΠΑΙΚΤΕΣ
Ειλικρινά αν είχα μπροστά μου τους ανθρώπους της DotEmu, μία ερώτηση θα είχα πρωτίστως να τους κάνω, μια και ταιριάζει γάντι με την περίσταση. Με το παιχνίδι που σχεδιάσανε και μας δώσανε, μ’ αυτόν τον επαναπροσδιορισμό του συγκεκριμένου αγαπημένου τίτλου, σε ποιο κοινό στοχεύουν πρωτίστως άραγε; Στους παραδοσιακούς οπαδούς της σειράς, ή στους νεότερους gamers, που μπορεί να το δουν ως ένα ευχάριστο διάλειμμα απ’ την ενασχόλησή τους μ’ άλλα, “σοβαρότερα”, παιχνίδια;
Σε κάθε περίπτωση, ό,τι κι αν είχαν στο μυαλό τους οι Γάλλοι, μπορώ αβίαστα να πω ότι κάνανε εξαιρετική δουλειά και, κυρίως, δεν αρκέστηκαν στα HD γραφικά και στην αναπαράσταση σκηνικών και ιδεών που είχαμε δει σε προηγούμενα μέρη του franchise. Αντιθέτως, προσθέσανε τη δική τους, χαρακτηριστική και σύγχρονη, πινελιά στο gameplay, που πιθανότατα είναι και το στοιχείο εκείνο που θα κάνει αρκετές παλιές καραβάνες του gaming να βγάλουν, για μία ακόμη φορά, την άσχημη πτυχή του χαρακτήρα τους στην επιφάνεια, που συνίσταται στην de facto απόρριψη οποιοδήποτε remake / remaster / reboot παλαιότερου κι αγαπημένου τίτλου. Είναι λες κι οι τελευταίοι αποτελούν τα ιερά τοτέμ του gaming που δεν επιτρέπεται κανείς ν’ αγγίζει και να εκμοντερνίσει, φέρνοντάς τα στη σήμερον ημέρα.
Ακριβώς επειδή προσωπικά δεν έχω τέτοιου είδους προβλήματα, ή, αν προτιμάτε, κολλήματα, μπορώ να σας πω ότι διασκέδασα αφάνταστα με το “Pang Adventures”, που αποδεικνύει περίτρανα πώς μία προ τριακονταετίας σχεδόν gaming ιδέα μπορεί, με τον κατάλληλο εμπλουτισμό της, να εξακολουθεί να φαντάζει ελκυστική και διασκεδαστική μέχρι και σήμερα. Κι όπως ήδη ανέφερα, ο εμπλουτισμός αυτός δεν αφορά στα γραφικά ή τον ήχο, που είναι απολύτως αυτονόητο ότι θα είναι πολλά επίπεδα παραπάνω σε σχέση με τον τίτλο του 1989 ή τα sequels που τον ακολούθησαν.
Για όποιον έχει ζήσει σε κάποια gaming σπηλιά τα τελευταία 27 χρόνια και δε γνωρίζει τι εστί “Pang”, μιλάμε για ένα παιχνίδι στο οποίο μοναδικός σκοπός μας είναι να καταφέρουμε να εξαφανίσουμε τις φούσκες που εμφανίζονται σε καθένα απ’ τα πολλά, μίας και μόνο οθόνης, επίπεδά του κι οι οποίες όσο τις χτυπάμε με τα διαφόρων τύπων όπλα μας, χωρίζονται σε μικρότερες, ασφαλώς μέχρι ενός σημείου, οπότε κι εξαφανίζονται τελείως. Τι πιο απλό, τι πιο κατανοητό;
ΑΙΣΘΗΤΕΣ ΔΙΑΦΟΡΟΠΟΙΗΣΕΙΣ
Ομολογώ ότι πέραν των αρχικών δύο τίτλων, δεν έτυχε να δω ούτε το “Pang 3” ούτε κι εκείνους που τ’ ακολούθησαν. Οι συγκρίσεις λοιπόν που θα κάνω αφορούν στα πρώτα δύο μέρη της σειράς και στο νέο αυτό έκτο κεφάλαιο, σ’ επίπεδο gameplay. Όπως λοιπόν πιθανώς θα θυμάται όποιος έχει παίξει τους γεννήτορες του franchise, οι φούσκες που καλούμασταν να σπάσουμε δεν είχαν κάποια σοβαρή διαφοροποίηση μεταξύ τους ούτε στα 50 levels του πρώτου “Pang”, ούτε σ’ εκείνα του δεύτερου και των οποίων τον αριθμό παραδέχομαι ότι δε θυμάμαι. Αυτό λοιπόν αποτελεί τη σημαντικότερη και πιο κομβική διαφορά του “Pang Adventures” έναντι των προκατόχων του.
Πλέον εκτός απ’ τις κλασσικές κόκκινες φούσκες / μπάλες, συναντάμε τις γαλάζιες που κινούνται πιο γρήγορα αλλά και πιο ακανόνιστα, λίγο αργότερα εκείνες που αφήνουν ηλεκτρισμό πίσω τους, μπάλες καπνού, μπάλες-βόμβες που ανατινάζονται, συμπαρασύροντας ό,τι βρίσκεται κοντά τους, μπάλες που έχουν λάβα στο εσωτερικό τους, που περιβάλλονται από γυαλί ή σίδερο, που αιωρούνται αντί ν’ αναπηδούν κτλ κτλ. Ανάλογη ποικιλία παρατηρείται και στα όπλα μας, αφού εκτός του απλού και διπλού sting, μπορούμε να εξοπλιστούμε με εξάσφαιρο, καραμπίνα, μυδραλιοβόλο, φλογοβόλο, ακτίνα λέιζερ μέχρι και ninja αστεράκια, ενώ εξυπακούεται ότι το παρόν εξακολουθούν να δίνουν οι κλεψύδρες που παγώνουν για λίγο τον χρόνο, οι διάφορες λιχουδιές που δίνουν bonus σε πόντους, αλλά και τα καβούρια που αποτελούν πολύτιμους συμμάχους μας σ’ αρκετά levels.
Όπως διαπίστωσα, οι developers κάνανε λόγο για 100+ levels στο νέο αυτό Pang. Πλησιάσανε πολύ αλλά δε φτάσανε τον αριθμό, καθώς η δράση, στο Tour mode, περνά μέσα από έξι κόσμους (Bora Bora, Death Valley, Scotland, Arctic, Hong Kong, Asteroid) των 15 levels έκαστος, μ’ ένα boss να μεσολαβεί σε κάθε μετάβαση απ’ τον ένα στον άλλο, συν ένα ακόμη στο φινάλε. Συνεπώς έχουμε ένα σύνολο 96 επιπέδων, αριθμός διόλου ευκαταφρόνητος. Μέχρι και το Hong Kong ο αρχηγός είναι ουσιαστικά ο ίδιος, με κάποια παραλλαγή που όσο προχωράμε τον καθιστά δυσκολότερο. Το boss του αστεροειδή είναι τελείως διαφορετικό και πραγματικά απολαυστικό!
Έχετε αναρωτηθεί άραγε πόσο μεγάλο σε διάρκεια ήταν το πρώτο “Pang”; Αφήστε να σας απαντήσω εγώ. Ήταν πολύ, μα πολύ, σύντομο κι αυτό που του προσέδιδε τεράστια αντοχή στον χρόνο ήταν οι λιγοστές ζωές που είχαμε στη διάθεσή μας έως ότου φέρουμε εις πέρας όλα τα επίπεδά του. Στο “Pang Adventures” φυσικά δεν ακολουθείται αυτή η συνταγή, αλλά μπορούμε να ξαναπαίξουμε όσες φορές επιθυμούμε το ίδιο level, ενώ η πρόοδός μας αποθηκεύεται, οπότε μας επιτρέπει, επιστρέφοντας, να συνεχίσουμε απ’ το σημείο που είχαμε μείνει κατά την προηγούμενη περίοδο ενασχόλησής μας με το παιχνίδι.
Συνεπώς το tour mode ζήτημα είναι να χρειάζεται 3 ώρες συνολικά για να ολοκληρωθεί. Αν λοιπόν νιώσετε… παικταράδες, βρίσκοντας παιχνιδάκι τη σχετική διαδικασία, με το πέρας του tour, θα ξεκλειδώσετε το arcade mode, που, μιμούμενο τις προ αρχαιοτάτων χρόνων gaming συνήθειες, θα σας δώσει μόλις τρεις ζωές για την ολοκλήρωση των 95 levels! Πέραν τούτου, φυσικά το παρόν δίνει και το panic mode, στ’ οποίο δε σταματάνε να πέφτουν μπάλες απ’ τον ουρανό κι εμείς ξεκινάμε ως level 1 παίκτης, μ’ απώτερο σκοπό να φτάσουμε στο 99, επίσης με περιορισμένες ζωές στη διάθεσή μας.
Το μενού κλείνουν οι co-op και online gaming επιλογές. Στη δεύτερη έψαχνα και έψαχνα και έψαχνα διαθέσιμο παίκτη, αλλά μάλλον μάταια. Όσον αφορά στο co-op όμως, τα πράγματα είναι πολύ ενδιαφέροντα, αφού αυτό μπορεί να πραγματοποιηθεί είτε τοπικά, είτε δικτυακά, προσκαλώντας κάποιον φίλο μας. Μοναδική προϋπόθεση για να μπορέσουμε να παίξουμε παρέα είναι αμφότεροι να έχουμε πρώτα ολοκληρώσει το tour mode. Όσο για τα αρρωστάκια των high scores, τα online leaderboards δε θα τ’ αφήσουν επ’ ουδενί παραπονεμένα.
ΝΕΑ ΕΜΠΕΙΡΙΑ, ΙΔΙΑ ΨΥΧΗ
Ανέφερα παραπάνω την αισθητή διαφοροποίηση που υφίσταται όσον αφορά στις μπάλες που συναντάμε. Δεν είναι αυτό όμως το μοναδικό σημείο όπου το νέο παιχνίδι τραβά τον δικό του δρόμο. Τα διάφορα levels δε μας δίνουν πλέον 99 δευτερόλεπτα για να το φέρουμε εις πέρας, αλλά ο χρόνος ποικίλει, με κάποια να διαθέτουν μόλις 25 δεύτερα! Όταν παίζουμε μαζί με κάποιον άλλο παίκτη, εντύπωση θα σας κάνει ότι τ’ άγγιγμα της μπάλας δεν οδηγεί σ’ επί τόπου απώλεια ζωής, αλλά δίνεται η ευκαιρία στον δεύτερο παίκτη να σταθεί πάνω απ’ τον ζαλισμένο συμπαίκτη του για μερικά δευτερόλεπτα, προστατεύοντάς τον από δεύτερο χτύπημα και ταυτόχρονα γεμίζοντάς του την ενέργεια, έως ότου εκείνος συνέλθει. Μέχρι εδώ όλα καλά, μπορώ να πω ότι μου άρεσαν αυτές οι νέες πινελιές.
Εκείνη που δε μου άρεσε έχει να κάνει με τ’ ότι πλέον συναντάμε αρκετές πίστες στις οποίες η δράση περνά σε δεύτερη μοίρα και κυριαρχεί το στοιχείο της στρατηγικής, θυμίζοντας καταστάσεις puzzle. Μ’ άλλα λόγια επικρατεί λογική τύπου “χτυπάω την τάδε φούσκα, για να κατευθυνθεί προς τη δείνα και να την εξουδετερώσει μέσω έκρηξης, καθώς σ’ αντίθετη περίπτωση ο διαθέσιμος χρόνος δεν επαρκεί”. Νομίζω ότι οι πίστες αυτές ξεφεύγουν απ’ το πνεύμα της όλης σειράς. Ευτυχώς δεν είναι ιδιαίτερα πολλές, οπότε δεν αλλοιώνουν τον συνολικό χαρακτήρα του νέου αυτού “Pang”. Επίσης με δυσαρέστησε το γεγονός της αδυναμίας χρησιμοποίησης του Logitech Rumblepad 2 για τον έλεγχο του δεύτερου παίκτη. Ως εκ τούτου έπρεπε να χρησιμοποιηθεί το πληκτρολόγιο και για τους δύο.
Ιδιαίτερη μνεία αξίζει να γίνει και στα bosses, που ταιριάζουν γάντι στο gameplay, με τα δύο τελευταία ν’ αποδεικνύονται αρκούντως δύσκολα. Ειδικά το διαστημόπλοιο-τελευταίο level είναι τρανή απόδειξη ευφυούς συνδυασμού του υπάρχοντος, παραδοσιακού, gameplay, με νέα κι ενδιαφέροντα στοιχεία.
Συνολικά θεωρώ ότι το “Pang Adventures” συνιστά μία ιδιαιτέρως θετική έκπληξη. Εξακολουθεί να είναι ένα απλοϊκό παιχνίδι μεν, διανθισμένο με μπόλικα νέα στοιχεία δε. Την ίδια στιγμή πρόκειται για μία απ’ τις καλύτερες δουλειές της DotEmu, που έχει κατά καιρούς κατηγορηθεί απ’ το κοινό ότι δε “σέβεται” τους τίτλους με τους οποίους καταπιάνεται. Στην τιμή των €8.99 πιστεύω ότι προσφέρεται ακόμη και για full price αγορά. Μόνο φροντίστε, όσοι έχετε εμπειρία από παρελθοντικούς τίτλους της σειράς, να “καθαρίσετε” καταλλήλως το μυαλό σας προτού καταπιαστείτε με τη νέα αυτή version, ούτως ώστε να την ευχαριστηθείτε όπως της αξίζει.
Pros
- Προσθήκη πολλών νέων κι έξυπνων στοιχείων στο gameplay
- Ξεκλείδωμα arcade mode, που εμφανώς κλείνει το μάτι στους παλαιότερους παίκτες
- Δυνατότητα για online co-op mode
- Τα bosses ταιριάζουν γάντι στο ύφος του παιχνιδιού
- Ορθή τιμολόγηση
- 96 χορταστικά levels…
Cons
- …με κάποια εξ’ αυτών να βασίζονται κατ’ εξοχήν στη στρατηγική κι όχι στ’ αντανακλαστικά μας
- Θα δυσκολευτείτε πολύ να βρείτε κάποιον για online παιχνίδι
- Δεν αναγνώρισε το Logitech Rumblepad 2 του συστήματος δοκιμής
To θέλω! Και θέλω και panq καπελάκι για Ρόκετ Ληγκ. Can i haz, Psyonix? I know you read. Pretty please?