REVIEWS

STATE OF DECAY 2

Η Νύχτα Των Ζωντανών Ημιθανών

Το πρώτο State of Decay είχε κυκλοφορήσει το 2013, σε μια εποχή κατά την οποία η σειρά The Walking Dead ήταν ακόμα στα ντουζένια της και η αγορά των games είχε κορεστεί επικίνδυνα από μια πρωτοφανή έξαρση τίτλων “Zombie Apocalypse”, σε όλο το διαθέσιμο φάσμα από genres. Ακόμα και έτσι, η open-world survival διασκέδαση που προσέφερε (και η οποία χαρακτηρίστηκε περιστασιακά με τον απλοϊκό αλλά όχι απόλυτα άστοχο χαρακτηρισμό “Grand Theft Auto αλλά με ζόμπι”) είχε κριθεί επαρκώς άρτια και έβαλε το ανεξάρτητο στούντιο Undead Labs στον gaming χάρτη. Ύστερα από την κυκλοφορία μιας σειράς από DLC και μιας αμφιλεγόμενης “Year One Survival Edition”, φτάσαμε αισίως στο 2018 για να δούμε το επίσημο sequel στη μορφή του State of Decay 2.

Διαβάζοντας τα review που είχε γράψει ο εν Χριστώ αδελφός Ζομπικάου για το State of Decay και την Year One Survival Edition, προκειμένου να φρεσκάρω λίγο τις εντυπώσεις μου και να αφουγκραστώ τα τότε συμπεράσματά του, αρχικά είχα υποθέσει πως… λογικά δεν θα έχω και πάρα πολλά παραπάνω να πω. Το 2 φαίνεται να είναι ουσιαστικά μια από τα ίδια αλλά με κάπως καλύτερα γραφικά και ορισμένες έξτρα προσθήκες, το gameplay είναι ως επί το πλείστον ίδιο, οπότε τι περισσότερο να αναλύσει κανείς για το θέμα. Όσο όμως αυξανόταν ο μετρητής “Hours Played” στο 2, γινόταν κάπως περισσότερο αντιληπτές οι αλλαγές που επέφεραν σε σχέση με το 1 αυτές οι μικρές προσθήκες.

Tα βασικά πάντως είναι τα ίδια: πλιάτσικο σε άδεια μαγαζιά και ξύλο στα ζόμπια.

Στον πυρήνα του State of Decay 2 εξακολουθεί να βρίσκεται το base-building και το community management που γνωρίσαμε στο 1. Έτσι, οι Survivors μας περιφέρονται στους χάρτες του παιχνιδιού (περισσότερα για τον πληθυντικό, στη συνέχεια) αναζητώντας στέγη, τροφή και λοιπά εφόδια, αλληλεπιδρούν με άλλες ομάδες από Survivors, αναπτύσσουν τις εγκαταστάσεις του εκάστοτε αρχηγείου τους ξοδεύοντας τα συλλεγόμενα resources (με τις επιμέρους εγκαταστάσεις να διαθέτουν και υποτυπώδη building trees, τα οποία μας καλούν περιστασιακά να επιλέξουμε τα upgrades που θέλουμε από 2 διαθέσιμα), και προφανώς αντιμετωπίζουν τα ζόμπια με τη δύναμη των όπλων.

Διατηρείται επίσης και ο RPGοειδής τρόπος ανάπτυξης των skills των Survivors μας, με την ανάπτυξη να γίνεται λίγο-πολύ όπως στα παιχνίδια της σειράς Elder Scrolls: αν τρέχουμε πέρα-δώθε ανεβαίνει το Cardio, αν πυροβολούμε ανεβαίνει το Shooting, κτλ. Αν μαξάρουμε κάποιο συγκεκριμένο skill υπάρχει κι εδώ υποτυπώδες customization, σύμφωνα με το οποίο επιλέγουμε ανάμεσα σε 2 διαθέσιμες “εξειδικεύσεις” που αφορούν το συγκεκριμένο skill και προσφέρουν διαφορετικά οφέλη. Tέλος, κάθε Survivor διαθέτει και ένα ξεχωριστό (και τυχαία επιλεγμένο ανάμεσα σε 4 πιθανά) “Leader” Personality, το οποίο επηρεάζει τα quests που του παρουσιάζονται άπαξ και τον ορίσουμε ως Αρχηγό της κοινότητάς μας, quests που ουσιαστικά οδηγούν και στο ξεχωριστό “Endgame” της κάθε personality.

Όπως στο 1 έτσι και εδώ διατηρείται το “Influence” ως τρόπον τινά χρηματική μονάδα που ξοδεύουμε στα trade deals ή για να κάνουμε claim μια νέα βάση.

Το game διαθέτει τρεις διαφορετικούς χάρτες, όλοι πιστοί στο ίδιο πνεύμα της “μικρής επαρχιακής πόλης της Αμερικανικής υπαίθρου” αλλά με διαφορετική διαρρύθμιση των οικισμών και των διάφορων γεωμορφολογικών χαρακτηριστικών, καθένας εκ των οποίων έχει περίπου το μέγεθος του game map του αρχικού State of Decay (!). Μετά την ολοκλήρωση του σύντομου Tutorial όταν ξεκινάμε για πρώτη φορά το παιχνίδι, έχουμε τη δυνατότητα να επιλέξουμε σε ποιον από τους 3 χάρτες θα spawnάρουμε για να ξεκινήσουμε την περιπέτειά μας (δεν ξέρω αν είμαι τόσο ανάπηρος, όμως όλως περιέργως δεν έχω καταφέρει να εντοπίσω δυνατότητα επιλογής χάρτη όταν ξεκινάμε custom παιχνίδι χωρίς το Tutorial – σε αυτήν την περίπτωση το game απλά με spawnάρει στον τελευταίο χάρτη στον οποίο έπαιζα…). Αξίζει επίσης να σημειωθεί πως οι τρεις χάρτες συνδέονται μεταξύ τους, οπότε μπορούμε πχ να spawnάρουμε στον έναν χάρτη και στην πορεία του παιχνιδιού να εντοπίσουμε την έξοδο από το χάρτη και να μεταναστεύσουμε στον επόμενο προκειμένου να ιδρύσουμε νέα βάση εκεί.

Εξαιρετικά αποδίδεται στο game ο φωτισμός στη διάρκεια της νύχτας, με τα μάτια των ζόμπι να δημιουργούν μια αρκετά ανατριχιαστική εικόνα στο σκοτάδι. Ο τρόπος που δεν βλέπεις μπροστά σου ούτε στα 10 μέτρα δημιουργεί μια ατμόσφαιρα συσκότισης που μου θυμίζει τα αντίστοιχα σκηνικά του Kingdom Come: Deliverance.

Οι χάρτες είναι αρκετά “fixed” ως περιεχόμενο, οπότε πχ εκτός από το random loot στα τυχαία containers δεν αλλάζουν και ριζικά από game σε game τα resources που μπορούμε να βρούμε σε κάθε τοποθεσία (θα ήταν λίγο περίεργο να μπορείς να βρεις κάτι διαφορετικό από Food σε ένα εστιατόριο, εδώ που τα λέμε). Πέρα από αυτό όμως, είναι αρκετά μεγάλος ο παράγοντας randomness που διέπει πολλές πτυχές του τίτλου. Εκτός του ότι όλοι οι Survivors που συναντάμε σε κάθε game είναι πλήρως random-generated (τουτέστιν, τυχαία ονόματα, εμφανίσεις, voice sets, skills, quirks και λοιπές δεξιότητες σε κάθε διαφορετικό game), τυχαία είναι και η εμφάνιση των άλλων ομάδων από Survivors, όπως και τα διάφορα random events/quests που προκύπτουν (όπως τα infestations που προκύπτουν σε διάφορα κτίρια, ή οι παρακλήσεις από άλλες κοινότητες Survivors που λαμβάνουμε περιστασιακά μέσω ασυρμάτου). Αποτέλεσμα των παραπάνω είναι να υπάρχει αρκετά μεγάλη ποικιλία σε κάθε game που παίζουμε, όσο κι αν αυτή η ποικιλία περιορίζεται στο sandbox περιεχόμενο κυρίως παρά στο ευρύτερο gameplay ή το σενάριο.

Το ξύλο και το πιστολίδι με την ευρεία ποικιλία οπλισμού που προσφέρει το game παραμένουν άκρως ικανοποιητικά.

Μιλώντας για σενάριο, το State of Decay 2 διαθέτει και μια τελείως υποτυπώδη κεντρική ιστορία. Σύμφωνα με αυτήν έχουν εμφανιστεί στον κόσμο κάποια περίεργα “Blood Plague Zombies” που είναι φορείς της ομώνυμης ασθένειας, και έτσι κύρια μέριμνά μας είναι να καθαρίσουμε τις “Plague Hearts” που είναι διάσπαρτες στον κάθε χάρτη του παιχνιδιού και αποτελούν την πηγή της ασθένειας. Προφανώς η Blood Plague μπορεί να μεταδοθεί και στους ανθρώπους (ω, τι περίεργο), και όσο ένας Survivor μας δέχεται επίθεση από κάποιο Blood Zombie ανεβαίνει ο μετρητής του “πυρετού”, μέχρι να φτάσει στο σημείο να προσβληθεί επίσημα από την ασθένεια. Σε αυτό το σημείο έχουμε τις εξής επιλογές: να βάλουμε τον ασθενή σε μόνιμη ανάρρωση στο ιατρείο που (λογικά) έχουμε φτιάξει στη βάση μας μέχρι να κατασκευάσουμε το αντίδοτο, να τον εξορίσουμε στυγνά από την κοινότητα και να τον αφήσουμε να γίνει ζόμπι, ή να του κάνουμε… ευθανασία!

Εξακολουθεί να υφίσταται και στο State of Decay 2 ο παράγοντας Permadeath – έτσι και κάποιος NPC πεθάνει, έχει πεθάνει οριστικά.

Μεγαλύτερη ίσως καινοτομία που εισάγεται στο State of Decay 2 είναι η δυνατότητα για 4-player Co-op mode, κάτι το οποίο συγκαταλέγεται και στις επιθυμίες που είχε εκφράσει ο Ζομπικάου στο review του πρώτου game. Έτσι μπορούμε να παίξουμε το παιχνίδι προσκαλώντας ανά πάσα στιγμή μέχρι 3 φίλους ή ράντομ αγνώστους στο session μας, ή και να flagάρουμε τον χαρακτήρα μας ως “διαθέσιμο” ώστε να μας τραβήξει στο δικό του session κάποιος άλλος τυχαίος παίκτης που ζητάει βοήθεια στο παιχνίδι του. Στα αρνητικά του παραπάνω feature το γεγονός ότι η ομάδα μας πρέπει να μείνει διαρκώς σχετικά κόντά και να μην διασπαρθεί στο χάρτη (αν απομακρυνθούμε περισσότερο από 400 μέτρα από τον αρχηγό του γκρουπ, επανερχόμαστε αυτόματα κοντά του), ενώ υπάρχουν και αναμενόμενα θέματα syncing, όπως το να καταγράφεται 1-2 δευτερόλεπτα καθυστερημένα το damage που κάνουμε με τα όπλα μας στο zombie που παλεύει με κάποιον φίλο μας.

Το ότι υπάρχει στο Radio Menu του παιχνιδιού ειδική εντολή “STUCK?”, δεν το λες και καλό οιωνό…

Εκτός από τα θέματα με το Co-op, στο ξεκίνημα της ενασχόλησής μου με το State of Decay 2 συνάντησα και αρκετά bugs και glitches, ενώ για μία ολόκληρη ημέρα για κάποιο λόγο το παιχνίδι απλά αρνούνταν να τρέξει και crashαρε μεγαλοπρεπώς στο Desktop χωρίς κάποιο error message. Τα περισσότερα από τα προβλήματα αυτού του στυλ διορθώθηκαν με ένα Patch πριν λίγες ημέρες, όμως μέχρι και τώρα συναντάω στο παιχνίδι διάφορα εκνευριστικά glitches όπως το να κολλάνε οι χαρακτήρες μου σε mode κίνησης και να μην μπορώ να τους σταματήσω παρά μόνο με quit to main menu, να σκαλώνουν τα αμάξια μου στο περιβάλλον και να μην μπορούν να ξεκολλήσουν, ή να glitchάρει η κάμερα και να μετατοπίζεται λίγο πιο πίσω ή διαγώνια από το κανονικό. Δεν τα λες και game-breaking τα παραπάνω, αλλά όσο να πεις μεγαλώνει προοδευτικά ο εκνευρισμός όσο τα συναντάς.

Άλλο ζήτημα που συνάντησα είναι τα περιστασιακά “θέματα” της ΑΙ των Survivor NPCs, η οποία ενίοτε λειτουργεί με πλήρως ανεξήγητο τρόπο. Για παράδειγμα, βοηθάω έναν Survivor να καθαρίσει ένα infestation, μόλις αυτό γίνει τότε το Objective αλλάζει σε “Help τάδε return to his house”, και ενώ αυτό κανονικά θα ήταν μια απλή υπόθεση του να μπούμε και οι 2 στο αμάξι και να επιστρέψουμε στο σπίτι μέσα σε ένα λεπτό, στα καλά καθούμενα λαμβάνουμε μήνυμα “τάδε is no longer following you” και βλέπουμε τον τάδε να… αρχίζει να τρέχει μόνος του μες στη νύχτα προς το σπίτι του. Στο δρόμο πέφτει πάνω σε κάποιο Juggernaut Zombie το οποίο τον σκοτώνει, και έτσι απλά mission failed. ΟΟΟΚ…

Αμάν, κόλλησα Blood Plague, έχω μίαμιση ώρα περιθώριο να γιατρευτώ, ας μπω στο αμάξι να τρέξω σπίτι γρήγορα… καιιι κόλλησα σε ένα κουτί. Έκτακτα.

Περισσότερο όμως με εκνεύρισαν στο παιχνίδι κάποιες ανούσιες πινελιές, που μπορούν ίσως να δικαιολογηθούν στα πλαίσια του χαρακτήρα του κόσμου (“όλα πάνε στραβά, έχεις διαρκώς άγχος, δεν πρέπει να επαναπαύεσαι, δεν υπάρχει σωτηρία” κτλ κτλ) όμως σε σημεία ένιωσα πως απλώς αυξάνουν τεχνητά τη δυσκολία του τίτλου.

Ξεκινώντας από το απλούστατο, τα αμάξια καταναλώνουν υπερβολικά γρήγορα τη βενζίνη που τους βάζουμε και τρώνε εξίσου γρήγορα damage και αχρηστεύονται (αν είναι δυνατόν να πρέπει να καταναλώνεις ένα μπιτόνι βενζίνη και ένα repair kit κάθε φορά που πας μέχρι την παραδίπλα πόλη κι επιστρέφεις). Έπειτα για κάποιο λόγο υπάρχει ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ random απώλεια κάποιου resource που έχουμε αποθηκεύσει στη βάση (η οποία απώλεια ανακοινώνεται μέσω ασυρμάτου από κάποιον εκ των Survivors μας, πχ “ουπς βράχηκαν και αχρηστεύτηκαν μερικά Building Materials μας”, ή “έριξα καταλάθος και έσπασα 2 Medical Supplies”), γεγονός που καταντάει ΑΚΡΑΙΑ, ΜΑ ΑΚΡΑΙΑ ΕΚΝΕΥΡΙΣΤΙΚΟ όταν γίνεται ΣΥΝΕΧΕΙΑ και ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ. Τρέχεις σα το βλάκα εδώ κι εκεί να μαζεύεις τα σπάνια και πεπερασμένα resources, τα επιστρέφεις μετά χιλίων βασάνων στη βάση, και μέσα σε 3 μέρες οι γιωτάδες σύντροφοί σου τα έχουν καταστρέψει όλα επειδή “ΟΥΠΣ ΧΕΧΕ”. Όπως προείπα, κατανοώ το ότι αυτή η κατάσταση σίγουρα εντείνει το άγχος και την αβεβαιότητα της επιβίωσής μας, και μας αναγκάζει ουσιαστικά να είμαστε συνέχεια “σε ροή” και να μην κάνουμε απλά hoarding υλικών, αλλά αυτό καταλήγει να υλοποιείται τελείως άκομψα και άτσαλα.

Ο ύστατος παράγοντας εκνευρισμού πηγάζει από το πόσο κακομαθημένες και ανήμπορες εμφανίζονται να είναι οι περισσότερες από τις κοινότητες των άλλων Survivors: ξεκινάς για μια τυχαία αποστολή από τη βάση σου, και μέχρι να φτάσεις ως το επόμενο χωριό θα έχεις λάβει στον ασύρματο τουλάχιστον 4 παρακλήσεις για βοήθεια και 3 παρακλήσεις για δωρεά Resources. Οι πρώτες μπορούν και να αγνοηθούν χωρίς ιδιαίτερες επιπτώσεις, όμως αν δεν ικανοποιήσεις τα αιτήματα για Resources τότε τρως ποινή στις σχέσεις με αυτές τις κοινότητες, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει μέχρι και σε ανοιχτές ένοπλες συγκρούσεις με τα μέλη τους! Δηλαδή, μαζεύω εγώ τα υλικά μου σα βλαξ, ξεκινάω μια αποστολή για να καταστρέψω την πηγή του κακού στον κόσμο ουσιαστικά, ο άλλος ο ξύστης ζητάει να παρατήσω ότι κάνω για να του δώσω τα πυρομαχικά μου, και αν δεν του τα δώσω σπάζεται κιόλας! Έχουμε συνηθίσει το σύνδρομο του “Chosen One” στους πρωταγωνιστές των games μας, αλλά το να τα περιμένουν όλοι ΟΛΑ από εμάς ακόμα και σε μια μετα-ζομπο-αποκαλυπτική κοινωνία (και να σπάζονται κιόλας αν δεν τους τα δίνουμε όλα στο πιάτο!) είναι too much βρε αδερφέ.

Επίσης, δεν γίνεται να κάνεις repair ένα αντικείμενο όσο είναι στο Inventory ενός Survivor. Πρέπει να πατήσεις πρώτα ένα κλικ για να το στείλεις στο Stash της ομάδας σου ακριβώς στο διπλανό παράθυρο, ΑΠΟ ΕΚΕΙ να πατήσεις το κουμπί Repair, και μετά να το ξαναπας στο Inventory. Γιατί; Γιατί έτσι.

Αρκετά από τα τεχνικής φύσεως κυρίως ψεγάδια ίσως να γινόταν αντικείμενο εντονότερης κριτικής αν μιλούσαμε για ΑΑΑ υπερπαραγωγή, αλλά ας θυμόμαστε κιόλας πως η Undead Labs δεν είναι και ο υπερκολοσσός του gaming (άσχετα που η “αιγίδα” της Microsoft θα έπρεπε να λειτουργεί αποτρεπτικά σε κάποια θέματα και να μην περιορίζεται στην αποκλειστικότητα του game σε Windows 10 και Xbox, προς το παρόν έστω). Όσο εκνευριστικά κι αν είναι τα glitches και οι λοιπές μικρές ατυχείς σχεδιαστικές επιλογές στο gameplay, κυριότερο “αρνητικό” που θα μπορούσε να προσάψει κάποιος στο State of Decay 2 είναι πως είναι “απλώς” μια ελαφρώς βελτιωμένη εκδοχή του State of Decay 1 χωρίς να πρωτοτυπεί ιδιαιτέρως παραπάνω: καλύτερα γραφικά, μεγαλύτερος κόσμος, ελάχιστα πιο βαθύ character/base system, co-op… και αυτά.

Από την άλλη βέβαια, το παραπάνω λογικά θα φαντάζει χαράς ευαγγέλιο στους φανς του πρώτου παιχνιδιού. Και πράγματι, όσοι απόλαυσαν δεόντως το στυλ παιχνιδιού του πρώτου, μπορούν να επενδύσουν άφοβα και στο 2 (το οποίο μάλιστα διατίθεται έναντι 30 ευρώ, σε αντίθεση με τα 50-60 που θα κόστιζε μια ΑΑΑ κυκλοφορία). Και, όσον αφορά τις “καινοτομίες”… ας περιμένουμε τα DLC που νομοτελειακά θα κυκλοφορήσουν.

Προτεινόμενο συνοδευτικό άκουσμα ως υπόκρουση:

Pros

  • Διατήρηση και ενίσχυση του ιδιαίτερου χαρακτήρα του πρώτου State of Decay.
  • Τρεις, μεγάλου μεγέθους, διαθέσιμοι game maps.
  • Ύπαρξη co-op mode, ένα πάγιο αίτημα των φανς.
  • Σαφής βελτίωση των γραφικών, χωρίς βέβαια να μετατρέπονται σε cutting-edge.
  • Σχετικά χαμηλή τιμή στα 30 ευρώ.

Cons

  • Τα πάσης φύσεως bugs και glitches καταλήγουν περιστασιακά πιο επικίνδυνα από τα ζόμπι.
  • Μερικές ατυχείς σχεδιαστικές επιλογές που δυσκολεύουν αναίτια τη ζωή του παίκτη.
  • Όχι ιδιαίτερα καινοτόμο σε σχέση με το 1, μέχρι να “κουμπώσουν” πάνω του τα μελλοντικά DLC.
  • Η (προσωρινή έστω) αποκλειστικότητα διάθεσης στο Microsoft Store ίσως ξενίσει κάποιους επίδοξους αγοραστές.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 78%

78%

Κώστας Καλλιανιώτης

Αρχαιολόγος/Ιστορικός, RPG Player, Οπαδός των Motörhead, Καταναλωτής Προβατίνας.

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL