REVIEWS
Trending

THE LAST OF US PART I

Έχουν χυθεί τόνοι ψηφιακού μελανιού για το περίφημο Last of Us της Naughty Dog. Δικαιολογημένα ή μη, είναι κάτι που έγκειται στην προσωπική άποψη του καθενός. Ωστόσο, δεν μπορούμε να μην παραδεχτούμε την τεράστια επίδρασή του στο χώρο του gaming, όταν πρωτοεμφανίστηκε πριν δέκα χρόνια ακριβώς, στη δύση της ζωής του Playstation 3. Μιλάμε για ένα φαινόμενο στα αφηγηματικά games, που κατέστησε τη Naughty Dog ως πρωτοπόρο ομάδα ανάπτυξης στο είδος, η οποία ούτως ή άλλως είχε καταθέσει τα διαπιστευτήριά της με τίτλους όπως τα Jak & Dexter και φυσικά τα Uncharted, απλώς όχι με τόσο ισχυρό «κρότο».

Έκτοτε, η πορεία του franchise συνεχίστηκε με την κυκλοφορία ενός αξιόλογου DLC (Left Behind), μιας remastered έκδοσης για το πρωτοεμφανιζόμενο τότε PS4 και ενός αμφιλεγόμενου (επιεικής ο όρος) sequel, που δίχασε ιδιαίτερα το κοινό με κάποιες αποφάσεις που πήρε για την τύχη των πολυαγαπημένων πρωταγωνιστών, Joel και Ellie. Η πρόσφατη πολιτική της Sony λέει ότι κάποια στιγμή θα δούμε και το δεύτερο μέρος στις οθόνες μας, εντούτοις επί του παρόντος εκείνο που μας απασχολεί στο παρόν review είναι η remastered remake έκδοση για το PS5, η οποία μεταφέρθηκε «επιτυχώς» στα PC μας, λίγες ημέρες μετά την ολοκλήρωση της τηλεοπτικής σειράς της HBO.

Η εισαγωγική σεκάνς είναι ένα από τα πολλά highlights του παιχνιδιού.

Η λέξη «επιτυχώς» μπήκε σε εισαγωγικά, διότι κατά τα λεγόμενα πολλών παικτών, αλλά και μερίδας δημοσιογράφων, το PC port είναι καταστροφικό. Εξάλλου, η ομάδα ανάπτυξης που συμμετείχε στην παραγωγή είναι η Iron Galaxy, η οποία συγκέντρωσε τα περισσότερα πυρά, εξαιτίας της κακής φήμης που απέκτησε για το εντελώς απαράδεκτο port του Batman: Arkham Knight, αλλά και το σχετικά ελλιπές (σε σύγκριση με εκείνα της Nixxes και των Spiderman) του Uncharted: Legacy of Thieves Collection. Ο χαμός που δημιουργήθηκε (Mostly Negative feedback στο Steam) ανάγκασε την ίδια την Naughty Dog να παραδεχτεί δημόσια ότι η έκδοση έχει προβλήματα και να υπόσχεται ότι θα τα λύσει σύντομα, με μια σειρά από patches. Ήδη, την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, το Last of Us έχει δεχτεί δύο hotfixes και έπεται συνέχεια.

Ωστόσο, δεν μπορώ να κρύψω ότι η προσωπική μου εμπειρία με την έκδοση αυτή δεν έχει ουδεμία σχέση με τα παράπονα εκατοντάδων παικτών. Διότι, με την εξαίρεση της μεγάλης καθυστέρησης του αρχικού shader compilation (κάπου τριάντα λεπτά σε i7 11700k και SSD NVMe δίσκο – ποιος ξέθαψε τον Spectrum από το πατάρι;) και ενός crash στο desktop όταν αποπειράθηκα να κάνω έξοδο στα menus, δεν αντιμετώπισα κανένα αξιοσημείωτο πρόβλημα με το παιχνίδι. Συνεπώς, θα αποφύγω να μπω στο «τριπάκι» του θαψίματος του παιχνιδιού λόγω τεχνικών θεμάτων, ακριβώς γιατί… δεν είδα κανένα. Φυσικά, δεν αρνούμαι ότι υφίστανται σε κάποια configurations, όμως, με την ελπίδα ότι τα προβλήματα αυτά θα εξαλειφθούν σύντομα για όλους τους παίκτες, θα αναφερθώ καθαρά στα περί του παιχνιδιού και μόνο.

Once, a civilization was here, thriving…

Ένα παιχνίδι που αποτελεί μία από τις πιο έντονες εμπειρίες στο χώρο του gaming. Ίσως όχι τόσο στην υπόθεσή του καθ’ αυτή, που ούτως ή άλλως στηρίζεται σε γερές βάσεις, όσο σε επίπεδο ανάπτυξης της πλοκής και εξέλιξης χαρακτήρων. Το δίδυμο Joel και Ellie είναι ένα από τα πιο καλογραμμένα και πειστικά που έχουμε δει, με τα κίνητρά τους να είναι απολύτως επαρκή και το συναισθηματικό δέσιμο που αναπτύσσεται μεταξύ τους να ξεδιπλώνεται αριστουργηματικά μπροστά στα μάτια του παίκτη. Οι ακραίες καταστάσεις που βιώνει, οι συνεχείς ανατροπές και το εξουθενωτικό βάδισμα προς το πικρό φινάλε, αφήνουν τον παίκτη άναυδο, αλλά ταυτόχρονα τον βάζουν να συλλογιστεί αν πρόκειται για φυσικό επακόλουθο, αναλογιζόμενος και το τι έχει περάσει ο Joel στο παρελθόν. Σίγουρα, όσοι είστε γονείς, ίσως να τον καταλάβετε λίγο παραπάνω.

Βέβαια, η αλήθεια είναι ότι δύσκολα να μην έχει πάρει κάτι το αυτί σας για το τι συμβαίνει στο Last of Us. Εξάλλου, πρόκειται για μια παραγωγή που μετράει ήδη δέκα χρόνια, ενώ η πρόσφατη τηλεοπτική σειρά ακολουθεί σε μεγάλο βαθμό την πλοκή του παιχνιδιού (συνεπώς, έχετε φάει ήδη ΤΟ “spoiler”, αν την έχετε παρακολουθήσει). Αν όμως για κάποιο λόγο, ήσασταν μαντρωμένοι σε κάποιο υπόγειο, χωρίς διαδίκτυο και έχετε πλήρη άγνοια, τότε το Last of Us θα αποτελέσει για εσάς μια απολαυστικότατη εμπειρία.

Οι στενές επαφές με τους clickers, καλό είναι να αποφεύγονται.

Πόσο μάλλον, όταν παρουσιάζεται τόσο ενισχυμένη οπτικοακουστικά στα PC μας. Η δουλειά που έχει γίνει είναι καταπληκτική σε όλα τα επίπεδα και συχνά αφήνει με ανοικτό το στόμα, παρ’ όλο που η ραχοκοκαλιά του παιχνιδιού παραμένει σχεδόν ίδια και απαράλλακτη από το 2013. Ο ισχυρισμός ότι σε επίπεδο hardware το Last of Us είναι αρκετά απαιτητικό είναι αληθής, ωστόσο η μηχανή γραφικών είναι ικανή να εκμεταλλευτεί κάθε πόρο του συστήματος σας, ενώ παράλληλα παρέχει μια σειρά από δεκάδες επιλογές παραμετροποίησης, έτσι ώστε να φέρετε το παιχνίδι στα μέτρα σας.

Ιδιαίτερα, αν σκοπεύετε να παίξετε το παιχνίδι σε 2k ή 4k ανάλυση, θα χρειαστείτε ένα μικρό τερατάκι από άποψη GPU και μνήμης (τα 16GB σιγά-σιγά μοιάζουν λίγα ή μου φαίνεται;), αλλά το οπτικό αποτέλεσμα θα σας αποζημιώσει με κρυστάλλινα textures, αριστουργηματικούς φωτισμούς και περιβάλλοντα ικανά να σε κάνουν να χαζέψεις παρακολουθώντας τα. Σε συνδυασμό δε με την άψογη σκηνοθεσία των ανθρώπων της Naughty Dogs και την έξοχη απεικόνιση της μιζέριας, της κατάπτωσης και της ζοφερής νέας πραγματικότητας ενός παρηκμασμένου κόσμου, το Last of Us παίρνει άριστα στον τομέα της ατμόσφαιρας.

Όλα μοιάζουν ωραία και ήσυχα… για πόσο όμως;

Σε παρόμοιο μήκος κύματος βρίσκεται ο ήχος, με το soundtrack του Gustavo Santaolalla να θεωρείται πια κλασικό και άκρως ταιριαστό με τα τεκταινόμενα, ενώ το voice-over αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση – το αγγλικό τουλάχιστον. Σωστά μαντέψατε, υπάρχει και εδώ η ελληνική μεταγλώττιση που είχαμε ακούσει στο Playstation (πέρα από τους ελληνικούς υπότιτλους φυσικά), εντούτοις δεν την επέλεξα, καθώς πάντα προτιμώ τις πρωτότυπες ομιλίες σε κάθε παιχνίδι ή/και ταινία που παρακολουθώ, όποιες και αν είναι αυτές (αγγλικά, ρώσικα, ιαπωνικά κλπ). Εκτιμώ ότι δεν θα είναι πολλοί οι PC users που θα επιλέξουν τα ελληνικά, αλλά σε κάθε περίπτωση, είναι καλοδεχούμενα σαν επιλογή.

Στο κυρίως παιχνίδι, το Last of Us κινείται στα γνωστά πλαίσια της Naughty Dog, προσφέροντας, κατά κύριο λόγο, μια γραμμική, action, εμπειρία με έντονα κινηματογραφικά στοιχεία και gameplay που είναι απλό μεν αλλά με αρκετή ποικιλία δε. Στα πρότυπα του Uncharted λοιπόν, η δομή του Last of Us χωρίζεται σε εξερεύνηση και μάχες, με την πρώτη να αφορά κυρίως τη διαδικασία συλλογής πρώτων υλών για τη δημιουργία αυτοσχέδιων όπλων και accessories και την επίλυση απλών γρίφων, ενώ οι μάχες δεν περιορίζονται μονάχα στο τυπικό πιστολίδι, που είναι επαρκέστατο, αλλά διαθέτει έντονο το στοιχείο του stealth. Η προσέγγισή μας εξαρτάται κυρίως από την τοποθεσία που βρισκόμαστε, αλλά και με το είδος των εχθρών που αντιμετωπίζουμε.

Μερικές φορές, πρέπει να γυρίσεις τον κόσμο ανάποδα για να βρεις τη λύση.

Το πιο συνηθισμένο είδος είναι φυσικά οι μεταλλαγμένοι, διαφόρων ειδών και μεγεθών, ενώ δε λείπουν και οι «υγιείς» (σωματικά) άνθρωποι, που πολλές φορές αποδεικνύονται χειρότεροι των μεταλλαγμένων και όχι μόνο στο πεδίο της μάχης. Το σύστημα μάχης είναι από τα ισχυρά χαρτιά του παιχνιδιού, καθώς λειτουργεί απρόσκοπτα είτε χρησιμοποιούμε πυροβόλα όπλα (πιστόλια, shotguns, rifles) είτε πιο αθόρυβα (μαχαίρια, τόξα) είτε ακόμα και για crowd control καταστάσεις, όπως μολότοφ και εκρηκτικές παγίδες. Το στοίχημα που κερδίζει εδώ η Naughty Dog είναι το πόσο οργανικά συνδυάζεται το action με το stealth στοιχείο και το πόσο απολαυστικό είναι το καθένα ξεχωριστά. Αρωγός σε αυτό αποτελεί ο άψογος χειρισμός και η άμεση απόκριση του Joel στις εντολές μας, κάνοντας την ενασχόληση με το παιχνίδι πολύ ευχάριστη, είτε ο ρυθμός είναι χαμηλός και παρακολουθούμε τις συζητήσεις των πρωταγωνιστών, ψάχνοντας για την επόμενη έξοδο είτε επιταχύνει τοποθετώντας μας σε πολύ επικίνδυνες καταστάσεις για τη σωματική μας ακεραιότητα.

Ωστόσο, τουλάχιστον στο «μέτριο» επίπεδο δυσκολίας, η ΑΙ δεν είναι και η πιο εξελιγμένη που έχουμε δει ποτέ, καθώς είναι αρκετά εφικτό να ξεπαστρέψουμε ορδές από μεταλλαγμένους, αν είμαστε λίγο προσεκτικοί. Παρ’ όλα αυτά, το παιχνίδι δε γίνεται ποτέ πολύ εύκολο και αν εμπλεκόμαστε συνεχώς σε μάχες χωρίς να καταστρώνουμε προηγουμένως κάποιο πλάνο, θα δεινοπαθήσουμε για να προχωρήσουμε παρακάτω. Συνεπώς, το παιχνίδι μας προτρέπει να χρησιμοποιήσουμε κάθε μέσο για να τη βγάλουμε καθαρή, μην ξεχνάμε ότι προπάντων προσπαθούμε να επιβιώσουμε και όχι να εξολοθρεύσουμε ό,τι αναπνέει, ενώ επιβραβεύει και τυχόν μικρές παρεκκλίσεις από το κυρίως μονοπάτι, με περισσότερο loot, πυρομαχικά κλπ. Γενικότερα, το Last of Us δείχνει να έχει «γεράσει» καλά και σίγουρα η μικρή τόνωση που του έκανε η Naughty Dog, ενσωματώνοντας μερικά χαρακτηριστικά από το πιο πρόσφατο Last of Us Part II, το ωφέλησε με το παραπάνω έτσι, ώστε να μην υστερεί έναντι των σύγχρονων παραγωγών.

Είναι καλή ιδέα να πυροβολήσω ή θα με ακούσουν όλοι οι clickers της περιοχής;

Απεναντίας, το Last of Us δεν υστερεί, αλλά υπερέχει έναντι πολλών σύγχρονων και πολυδιαφημισμένων παραγωγών, ενώ εξακολουθεί να αποτελεί παιχνίδι-πρότυπο για το πως στήνεται ένα αφηγηματικό παιχνίδι. Με διάρκεια που μπορεί να κρατήσει για πάνω από δώδεκα ώρες και με την προσθήκη του αυτόνομου DLC Left Behind, που την επεκτείνει για άλλες τέσσερις περίπου, το Last of Us Part I είναι ένα παιχνίδι που οφείλετε να παίξετε στο PC σας, ιδιαίτερα αν δεν είχατε την τύχη να δοκιμάσετε στο παρελθόν. Βέβαια, διατηρώ τις επιφυλάξεις μου για τα τεχνικά προβλήματα που αναφέρονται στο διαδίκτυο, οπότε δεν μπορώ να το προτείνω ανεπιφύλακτα, τουλάχιστον μέχρι να κυκλοφορήσουν τα απαραίτητα διορθωτικά patches. Αν όλα πάνε καλά, τότε…μην το σκέφτεστε.

 

Ευχαριστούμε θερμά τη Sony Hellas για την παροχή του review code.

Go to discussion...

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 94%

94%

Endure and Survive

Ένα μοναδικής ποιότητας παιχνίδι, που αξίζει να δοκιμάσετε στο PC σας. Αν επιλυθούν τα τεχνικά προβλήματα που έχουν αναφερθεί, τότε πρόκειται για ένα must-have.

Γιώργος Δεμπεγιώτης

Συντάκτης-λάτρης των action, shooter, adventure, RPG’s και ενίοτε racing παιχνιδιών, προτιμά κυρίως το single-player gaming. Που και που ξεσπάει σε κανά multi, αλλά δεν το παρακάνει κιόλας.

29 comments

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL