LORD OF THE RINGS ONLINE: HELM’S DEEP

Κάθε πρωτότυπο έργο λογοτεχνίας, τηλεόρασης ή κινηματογράφου έχει 2-3 σκηνές οι οποίες θα ορίζονταν ως οι πλέον κλασικές του, το σήμα-κατατεθέν ολόκληρου του franchise, μια αλληλουχία τόσο αναγνωρίσιμη που και μόνο στην θέα ή το άκουσμά της κάποιος φαν αμέσως θα ούρλιαζε με λύσσα και σπασμούς πόρωσης “ΠΩ αυτό δεν είναι από το τάδε βιβλίο/έργο; ΠΟΣΟ ΕΠΟΣ” (με την επακόλουθη συζήτηση γύρω από το πόσο σπουδαίο είναι το τάδε έργο, πόσο τον παίρνουν όσοι διαφωνούν, πόσο false είναι η “αντίπαλη” σειρά κτλ). Έτσι, κάθε φορά που το πρωτότυπο έργο μεταφέρεται σε ένα νέο μέσο, μια από τις κυρίαρχες μέριμνες των φανς αλλά και των ιθυνόντων της μεταφοράς είναι το πότε θα προχωρήσει αρκετά η φάση ώστε να δούμε τις σκηνές αυτές στο νέο μέσο, αλλά και προφανώς το πόσο πιστά θα γίνει η μεταφορά. Τα παραδείγματα αρκετά, ειδικά στον κόσμο του science fiction και του fantasy: το Red Wedding στην σειρά Game of Thrones, οι μάχες στα Death Stars στα Star Wars…και οι μάχες στην Minas Tirith και το Helm’s Deep στο Lord of the Rings.

Καθ’όλη την πορεία του Lord of the Rings Online από το 2007 έως και σήμερα, διαμέσου του συνδρομητικού μοντέλου αρχικά και του Free-to-Play αργότερα, οι παίκτες είχαν την ευκαιρία να αντικρίσουν από την οπτική γωνία του χαρακτήρα τους μέρη και πρόσωπα που είχαν αναγνώσει και στήσει στην φαντασία τους στο πρωτότυπο κείμενο του Tolkien. Μετά από 7 σχεδόν χρόνια πορείας μέσα από Angmar, Moria, Mirkwood και Isengard, το τελευταίο expansion του game θα παρείχε επιτέλους την ευκαιρία στους παίκτες να εξερευνήσουν το Rohan στην πλήρη έκτασή του (μιας και το περσινό expansion Riders of Rohan παρείχε πρόσβαση μόνο στις εκτάσεις του ανατολικού Rohan) και να ζήσουν και οι ίδιοι μια από τις πλέον σπουδαίες και χαρακτηριστικές στιγμές του LOTR (και της λογοτεχνίας γενικότερα, θα λέγαμε), την σπουδαία μάχη του Helm’s Deep.

Άλλοι λάτρεψαν το νέο υλικό. Αλλοι, όπως γίνεται ΠΑΝΤΑ σε κάποιο update/expansion οποιουδήποτε ΜΜΟ, δήλωσαν ευθέως την δυσαρέσκειά τους (παράλληλα με τα τυπικά δράματα του στυλ “το expansion θα καταστρέψει το game, όλο το guild μου παράτησε το παιχνίδι, σταματάω κι εγώ μετά από τόσα χρόνια” κτλ). Έχοντας λιώσει κάθε πτυχή του expansion από τις πρώτες ώρες της επίσημης κυκλοφορίας του μέχρι σήμερα, θα επιχειρήσω μια όσο το δυνατόν πιο αντικειμενική προσέγγιση ανάλυσης του νέου υλικού που προσφέρει, των αλλαγών που επιφέρει σε καίριες πτυχές του gameplay, αλλά και στα (αναμενόμενα, δυστυχώς) προβλήματα που παρουσιάζει.

 Βέβαια, όταν μπορείς να ατενίζεις σκηνικά όπως αυτό στο Edoras, τα προβλήματα φαντάζουν ξαφνικά όλο και πιο ασήμαντα…

Πρώτη και σημαντικότατη αλλαγή που θα συναντήσει όποιος logάρει στο game για πρώτη φορά μετά την κυκλοφορία του expansion θα είναι η ριζική αλλαγή στο σύστημα των Class Traits, το οποίο στην ουσία…καταργείται πλήρως. Η τυπική διαδικασία του να κερδίζετε Class και Legendary Traits για τον κάθε χαρακτήρα σας ολοκληρώνοντας quests και deeds, να πηγαίνετε στον Bard της γειτονιάς σας και να “φοράτε” αυτά που αντιστοιχούν στο στυλ παιξίματος που επιθυμείτε ανάλογα με το “tree” στο οποίο ανήκουν (με τα επακόλουθα bonus που επιφέρονται όταν φορούσατε 3 και παραπάνω traits του ιδίου “tree”), δεν υφίσταται πλέον. Αντ’αυτού, μπαίνοντας στο “Traits” tab του χαρακτήρα σας θα αντικρίσετε 3 Skill Trees ίδιας φιλοσοφίας με το 99,9% των υπόλοιπων ΜΜΟ εκεί έξω: κάθε χαρακτήρας διαθέτει 3 ξεχωριστά Trees ανάλογα με την class του, levelάροντας ή ολοκληρώνοντας quests και deeds κερδίζετε Skill Points, και μετά απλά δημιουργείτε το build που θέλετε κατανέμοντας αυτούς τους πόντους στο tree που θέλετε.

Αυτή η αλλαγή σημαίνει παράλληλα πως καταργούνται αρκετά από τα skills που ίσως να είχατε συνηθίσει να έχετε στο toolbar του χαρακτήρα σας, καθώς πλέον ορισμένα skills του συνήθους skill rotation κάποιου ενδέχεται να ανήκουν σε διαφορετικό tree και έτσι μόνο αν αφιερώσετε τους κατάλληλους πόντους και στα 2 ανάλογα trees θα έχετε πρόσβαση σε αυτά τα Skills (πάντως, πέραν των περιορισμών/καταργήσεων, έχουν προστεθεί και αρκετά νέα skills στο κάθε Skill Tree). Για παράδειγμα, ως Champion που έχει επικεντρωθεί στο “κόκκινο” Single Target DPS Tree του, ο main χαρακτήρας μου έχει κερδίσει 2-3 ακόμα skills που αυξάνουν το Fervor και προκαλούν damage, αλλά έχει χάσει σχεδόν όλα τα “emergency skills” του όπως έκτακτα Heals και Health Bubbles, τα οποία πλέον ανήκουν στο “μπλε” Skill Tree που είναι περισσότερο προσανατολισμένο στο Tanking. Το νέο σύστημα είναι ΠΟΛΥ πιο απλό σαν λογική και φιλοσοφία αλλά έχει σχολιασθεί ποικιλοτρόπως, και για το γεγονός της κατάργησης πολλών skills (κάποιος μπορεί να χαρέι ή και να λυπηθεί με αυτό, ανάλογα με τον αριθμό των skills που είχε στο σύνηθες rotation του) αλλά και γιατί αρκετοί θεωρούσαν το σύστημα των Traits ένα από τα πράγματα που έκαναν το LOTRO να ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα ΜΜΟ που κυκλοφορούν και πως πλέον το game γίνεται απλά ένα WoW ή SWTOR με Tolkienικό μανδύα όσον αφορά τα Skills του.

Ε δεν έχουν κι άδικο εδώ που τα λέμε…αν τα εικονίδια αντί για σπαθιά είχαν Lightsabers, το παραπάνω Skill Tree θα μπορούσε άνετα να είναι από τον Sith Warrior μου στο SWTOR. 

Πέρα από την ουσιαστικότατη αλλαγή στα Traits, επόμενη βαρύγδουπη προσθήκη στο LOTRO είναι το σύστημα των Epic Battles, που συνδέεται προφανώς άμεσα με το Epic Storyline και τα γεγονότα της μάχης στο Helm’s Deep. Τα Epic Battles είναι στην ουσία 5 γιγαντιαία Skirmishes μεγάλου σκέλους και διάρκειας (πάνω από 30-40 λεπτά το καθένα!), τα οποία μπορούν να πραγματοποιηθούν solo ή σε group/raid, και που εξιστορούν όλη την αλληλουχία των γεγονότων της πολυτραγουδισμένης μάχης: Helm’s Dike (η αρχή της εισβολής και η πρώτη γραμμή άμυνας στους οχυρωμένους λοφίσκους μπροστά από το φρούριο του Helm’s Deep), Deeping Wall (μάχη στις πολεμίστρες του Helm’s Deep για την απόκρουση της κυρίως εισβολής), Deeping-Coomb (αντιμετώπιση των Uruk-hai που μπουκάρουν μέσα στο προαύλιο του φρουρίου μετά την ανατίναξη του εξωτερικού τείχους), Glittering Caves (αντιμετώπιση της εισβολής στο δίκτυο σπηλιών στο βάθος του φαραγγιού – στις ταινίες του Peter Jackson οι σπηλιές αυτές τοποθετήθηκαν ΜΕΣΑ στο φρούριο, για λόγους αφήγησης και δραματικής έντασης) και Hornburg (η τελευταία γραμμή άμυνας στην “ακρόπολη” του φρουρίου, λίγες στιγμές πριν την αυγή).

Κατά την διάρκεια του κάθε Epic Battle, η πρόοδός μας υπολογίζεται από έναν μετρητή Merit, ο οποίος αυξάνεται ή μειώνεται ανάλογα με τις επιτυχίες ή τις αποτυχίες μας κατά την διάρκεια της κάθε μάχης. Ως “επιτυχία” ή “αποτυχία” ορίζονται μια σειρά από παραμέτρους, όπως πχ το πόσοι στρατιώτες θα πεθάνουν από τις επιθέσεις των Uruks, πόσα λάβαρα των Rohirrim θα καούν από τους Sappers/Saboteurs του εχθρού, πόσα Barricades ή Siege Engines θα καταστραφούν, αλλά και το ποιά θα είναι η απόδοσή μας σε μια σειρά από ξεχωριστά random Side-Missions που εμφανίζονται στην κάθε μάχη. Ανάλογα με την τελική απόδοσή μας σύμφωνα με το Merit μας, στο τέλος της κάθε μάχης λαμβάνουμε το συνολικό Rating μας (Iron, Bronze, Silver, Gold ή Platinum) και το ανάλογο Medal. Όλα τα medals (εκτός από το Iron) συγκεντρώνονται και υπολογίζονται στο Epic Battles tab μας, και συμπληρώνοντας 20 Medals ενός είδους κερδίζουμε ένα αντίστοιχης ποιότητας κομμάτι Helm’s Deep Jewelry ανάλογα με την class μας (προφανώς τα καλύτερα αντικείμενα βρίσκονται στην Platinum κατηγορία).

Το Epic Battles Tab. Where legends and medal farmers are born.

Στα πλαίσια των Epic Battles έχουν εισαχθεί και 3 επιμέρους “sub-classes” με ξεχωριστά Skill Trees, ανάλογα με τον ειδικό ρόλο που επιθυμεί να έχει κάποιος κατά την διάρκεια της μάχης. Αυτές είναι οι: Engineer, Officer και Vanguard. Ο Engineer ειδικεύεται στην κατασκευή παγίδων, την χρήση Siege Engines, αλλά και την απενεργοποίηση εχθρικών κατασκευών που απειλούν τους Rohirrim. Ο Officer είναι ο καταλληλότερος στο να δίνει εντολές στους διάφορους Commanders των Rohirrim που βρίσκονται σε κάθε μέτωπο της μάχης, οι οποίοι Commanders ελέγχουν και δίνουν Buffs σε ομάδες στρατιωτών που μάχονται μπροστά τους. Τέλος, ο Vanguard είναι περισσότερο στρατιώτης της πρώτης γραμμής, μαχώμενος στην καρδιά της μάχης και χρησιμοποιώντας τα Killstreaks που πραγματοποιεί για να αυξήσει το damage του.

Θεωρητικά, πτυχές των παραπάνω ρόλων μπορούν να πραγματοποιηθούν εξίσου από όλους τους χαρακτήρες ανεξαρτήτως του ρόλου τους (δηλαδή, ο καθένας μπορεί απλά να πολεμήσει στεγνά στην πρώτη γραμμή, να δίνει κάποιες εντολές στους Commanders ή να χειριστεί έναν καταπέλτη ή μια βαλίστρα που βρίσκεται στην κάθε πίστα). Η ειδίκευση στο κάθε Skill Tree όμως μέσω της κατανομής Points στο ανάλογο Tree (τα οποία Points αποκτούνται κάθε φορά που κερδίζουμε ένα Medal για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια μιας από τις 5 Epic Battles) προσφέρει βελτιστοποίηση και εξειδίκευση προς κάποιον συγκεκριμένο ρόλο. Έτσι, όσο προχωράμε στο αντίστοιχο Skill Tree, o Engineer θα μπορεί να στήνει πιο ισχυρές παγίδες σε συντομότερο χρόνο και με πιο γρήγορο Cooldown, να οπλίζει γρηγορότερα και να αναβαθμίζει τα Siege Engines ή και να στήνει δικά του όπου επιθυμεί, και να αντιμετωπίζει/απενεργοποιεί γρηγορότερα εχθρικές κατασκευές όπως Ladders ή εκρηκτικούς μηχανισμούς. Αντίστοιχα ο Officer Θα μπορεί να δίνει πιο ισχυρές και εξειδικευμένες εντολές στους Commanders (όπως η δυνατότητα να δώσουν στους Soldiers τους καλύτερο εξοπλισμό ή να εξαπολύουν ανά τακτά διαστήματα volleys από βέλη προς τον εχθρό) και με συντομότερο Cooldown στην κάθε εντολή, ενώ ο Vanguard ως πιο “ωμή” εξειδίκευση απλά προξενεί μεγαλύτερο Damage, δέχεται μεγαλύτερα ποσοστά Healing και λαμβάνει για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα τα οφέλη των Killstreaks που πραγματοποιεί.

Ευτυχώς μπορούμε να αποθηκεύσουμε τα Specs των ρόλων μας και να εναλλασόμαστε ανάμεσά τους αν θέλουμε στη διάρκεια της μάχης, οπότε υπάρχει μια άλφα δυνατότητα προσαρμογής στον ρόλο που επιτάσσει η εκάστοτε περίσταση.

Προφανώς, και πέρα για πέρα αναμενόμενα, και αυτή η πτυχή του expansion δέχθηκε σφοδρή κριτική. Πρώτη αιτία παραπόνων είναι τα (εξίσου αναμενόμενα, δυστυχώς) bugs που περιέχουν οι Epic Battles, με ορισμένα εξ’αυτών να είναι ιδιαιτέρως σοβαρά, καθώς επηρεάζουν άμεσα την απόδοσή μας στις μάχες. Πχ στο Helm’s Dike πάρα πολύ συχνά οι Rohirrim NPC στρατιώτες απλά στέκονται και χάσκουν χωρίς να συμμετέχουν στις μάχες ούτε καν όταν δέχονται επίθεση, με αποτέλεσμα να πεθαίνουν άμεσα και να καταρρακώνεται το Rating μας. Σε γνωστά και καταγεγραμμένα bugs οφείλεται και το γεγονός ότι αρκετά Side-Quests των μαχών δεν εμφανίζονται στο καθημερινό rotation ή όταν εμφανίζονται δεν μπορούν να ολοκληρωθούν ποτέ γιατί πχ κάποιο από τα waves του εχθρού δεν γίνεται spawn ποτέ.

Άλλο παράπονο των παικτών είναι το ξεκάθαρο imbalance ανάμεσα στους 3 διαθέσιμους ρόλους που μπορεί να επιλέξει ο παίκτης, παράπονο το οποίο σίγουρα έχει βάση. Ως έχει, πρακτικά ο Engineer είναι o πιο ουσιαστικός και σημαντικός ρόλος που μπορεί να επιλέξει κανένας (επικά σκηνικά σε Raid με 12 άτομα να έχουν speccάρει ΟΛΟΙ ως Engineer – μαλώναμε για το ποιος θα χρησιμοποιεί τα Siege Engines) ενώ στον αντίποδα ο Vanguard ουσιαστικά δεν έχει λόγο ύπαρξης, καθώς τα οφέλη που προσφέρει η εξειδίκευση στο Tree του είναι μηδαμινά μπροστά στα benefits του Engineer κυρίως αλλά και του Officer. Τέλος, κάποιοι δηλώνουν δυσαρέσκεια με την ίδια την φύση των Epic Battles και της “Real-Time Strategy” αισθητικής που ενίοτε αποπνέουν (στόχευση καταπελτών, ενισχύσεις στο κατάλληλο μέρος, χρήση εντολών προς τους στρατιώτες μας κτλ) καθώς, όπως χαρακτηριστικά λένε “σκάσανε τα λεφτά στο expansion μόνο και μόνο για να κλικάρουν σε κουμπάκια και banners“.

Όπως και να έχει, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε στην Turbine πως κατάφερε με τους όποιους περιορισμούς θέτει η αρκετά παλαιά game engine του LOTRO να δημιουργήσει epic battles οι οποίες είναι πραγματικά ΕΠΙΚΕΣ. Το συναίσθημα του να βλέπεις αυτήν την μάζα από Uruk-hai να έρχεται κατά πάνω σου, το άγχος του να αντιμετωπίζεις τόσα waves εχθρών συνεχόμενα επί πόσην ώρα, η αγωνία του να πολεμάς κάποιο Troll το οποίο κοπανάει με λύσσα το Main Objective κάποιου Side-Quest, αναγκάζοντάς σε να βαράς με βία τα κουμπιά του Skill Rotation σου για να το σκοτώσεις πριν διαλύσει το Objective και χαλάσει το τέλειο Rating σου… η συμμετοχή στα Epic Battles είναι ίσως η πιο έντονη εμπειρία που έχω ζήσει ποτέ στο LOTRO, και πραγματικά σε κάνουν να νιώθεις πως ζεις από κοντά τα γεγονότα της πολιορκίας στο Helm’s Deep δίπλα στους γνωστούς και αγαπημένους ήρωες όπως ο Aragorn, o Legolas και ο Gimli (κατά την διάρκεια των μαχών πετιούνται ενίοτε και speech bubbles με τους ξεκαρδιστικούς διαλόγους του Legolas με τον Gimli σχετικά με τον διαγωνισμό kill count που είχαν μεταξύ τους – “Eight, and we haven’t even started!“, “Nine and Ten with the same shot!“).

Δώστε βάση στους εχθρούς που φαίνονται από κάτω. Τι να λέμε τώρα…δεν περιγράφω άλλο.

Eκτός από τα παραπάνω που είναι και το ζουμί του expansion λίγο-πολύ, με το Helm’s Deep εισάγονται και μερικές έξτρα αναμενόμενες προσθήκες αλλά και ορισμένες αλλαγές. Στις προσθήκες προφανώς λογίζεται η αύξηση του Level Cap από τα 85 στα 95, το νέο “Westemnet” crafting tier, η εμφάνιση ΠΟΛΛΩΝ νέων Warbands ποικίλου επιπέδου δυσκολίας, και η συνέχιση της ιστορίας προς το δυτικό Rohan, το οποίο αποτελείται από 5 ξεχωριστά Regions (Kingstead, Eastfold, Broadacres, Stonedeans και Westfold). Το κάθε region έχει τις δικές του πόλεις/quest hubs, αν και τα κεντρικά Hubs του Westemnet όπου θα βρούμε όλους τους vendors, trainers και crafters είναι 2, η πόλη Aldburg στο Eastfold και προφανώς το φρούριο του Helm’s Deep στο Westfold (η πρωτεύουσα Edoras είναι μεν επισκέψιμη και κεντρικότατη τοποθεσία κατά την αρχή των περιπλανήσεών μας στο Westemnet, αλλά στην πορεία του Epic Storyline και ακολουθώντας το σενάριο των βιβλίων θα εκκενωθεί, με τον βασιλιά Theoden να οδηγεί τους μάχιμους Rohirrim προς τα Fords of Isen, ενώ η Eowyn ως “αντιβασιλέας” οδηγεί τον άμαχο πληθυσμό προς το Dunharrow).

Οι λοιπές μικροαλλαγές που παρατηρούνται είναι πάρα πολλές για να αναφερθούν όλες σε ένα απλό review (μπορείτε να τσεκάρετε τα Release Notes του expansion για περισσότερες λεπτομέριες), αλλά ως σημαντικότερες ας επισημανθούν δύο. Από τη μία, η ανακαίνιση του συστήματος Housing Storage τόσο στα personal houses όσο και στα Kinship houses, σύμφωνα με την οποία καταργούνται τα ξεχωριστά chests που είχαμε σε διαφορετικά δωμάτια και πλέον όλο το Storage είναι σε ένα ενωποιημένο μενού όπως στα προσωπικά μας Vaults (εμένα ρε γαμώτο μου άρεσε ο αρχικός διαχωρισμός…είχες ένα chest για τα materials, ένα για τα όπλα, ένα για το φαΐ, είχε γούστο η φάση :-/). Από την άλλη, η ΚΑΤΑΚΟΡΥΦΗ αύξηση του DPS που μπορούν να πραγματοποιήσουν όλες οι classes. Πραγματικά, με όλους τους characters που δοκίμασα τα landscape mobs πλέον πέφτουν σαν τις μύγες, σε βαθμό που λες πως η πρόκληση του game έπεσε επίτηδες για να μπορούν να εισάγουν ακόμα περισσότερους ηλίθιους και άχρηστους στο LOTRO μπας και βγάλουν κάνα έξτρα λεφτό.

Ακόμα και στην διάρκεια των Epic Battles, μπορεί μεν να γίνεται ο κακός χαμός, αλλά οι πιθανότητες να πεθάνει ο χαρακτήρας μας από χτυπήματα αντιπάλων αγγίζουν το μηδέν.

Αυτή η τάση απλοποίησης και μείωσης του challenge που ανέφερα παραπάνω είναι και το κυριότερο που με ενοχλεί όσον αφορά το νέο σκηνικό που διαμορφώνεται στο LOTRO μετά την κυκλοφορία του Helm’s Deep. Σίγουρα από πλευράς περιεχομένου οι Epic Battles είναι εξαιρετικές σαν σύλληψη και υλοποίηση (αρκεί βέβαια να διορθωθούν τα bugs και να tweakαριστούν οι 3 επιμέρους sub-classes) και δημιουργούν εξαιρετικές προοπτικές και για έξτρα παρόμοια Epic Battles στο μέλλον (σκεφτείτε την πολιορκία της Minas Tirith ως Big Battle και ελάτε να κλάψουμε όλοι μαζί…), και είναι καθαρά θέμα οπτικής γωνίας του καθενός το αν θα γίνουν αποδεκτές ή όχι οι αλλαγές στο Skill Tree, αλλά…δεν ξέρω, νιώθω πως το game σταδιακά θυσιάζει κομμάτια του τόσο ιδιαίτερου χαρακτήρα του προκειμένου να γίνει περισσότερο “F2P MMO της σειράς” και να έχει ευρύτερο appeal.

Προς αυτήν την κατεύθυνση με οδηγεί και η οικτρή υποβάθμιση στην ποιότητα της μουσικής του game (από τα ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ορχηστρικά κομμάτια του Chance Thomas που ακούγαμε στο Eastemnet, η μουσική του Westemnet είναι πλήρως generic fantasy και “ντεκαβλέ” χωρίς ίχνος νεύρου, έντασης και ιδιαίτερου Tolkienικού επικού χαρακτήρα), αλλά και η ΑΒΥΣΣΑΛΕΑ μείωση στην ευρύτερη ποιότητα του writing όσον αφορά διάφορες λεπτομέριες που από πάντα έκαναν την διαφορά στο LOTRO, όπως οι περιγραφές στα Deeds/Titles ή τα ονόματα και οι περιγραφές στα νέα skills.

Παράδειγμα του τι εννοώ με το τελευταίο:

-Το Orc-Slayer deed στην Angmar λεγόταν “BANE OF THE ORCS” και ως περιγραφή του είχε το κείμενο “Numbering in the tens of thousands, Orcs have long formed the mainstay of the Enemy’s armies. You long ago lost count of how many of these foul creatures have fallen before you – and yet their numbers seem undiminished”.

-To αντίστοιχο Orc-Slayer deed στο Westemnet ονομάζεται…”ORC-SLAYER OF THE WESTEMNET“. Και η περιγραφή του: “YOU HAVE DEFEATED MANY ORCS IN WESTERN ROHAN“.

Και αυτή η αλλαγή ισχύει για ΟΛΑ ΜΑ ΟΛΑ τα deeds και Titles του expansion σε σχέση με το παλαιότερο περιεχόμενο.

Ε δεν είναι εμφανής η πτώση στην ποιότητα του δημιουργικού writing; Το πρώτο deed και η περιγραφή του, σου βγάζει την εντύπωση ενός game με βάθος, σημασία στην λεπτομέρια του Lore, και ποιοτικό και ευφάνταστο writing που στοχεύει στο να εντείνει το immersion. Το δεύτερο deed μου βγάζει νοοτροπία του στυλ “ΕΛΑ ΜΩΡΕ ΤΩΡΑ ΠΟΙΟΣ ΔΙΑΒΑΖΕΙ ΤΙΣ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΣ ΕΝ ΕΤΕΙ 2013, βάλε εκεί ένα απλό place-holder κείμενο και δώσε βάση στις σφαγές, εκεί είναι το ζουμί!“.

“Εδώ μας βάλανε Skill Trees βγαλμένα από το WOW βρε βλάκα, με τις περιγραφές και τους υπότιτλους ασχολείσαι ΖΩΟ;” ίσως αναφωνήσει κάποιος, ρίχνοντάς μου και μια νοητή μπουνιά μπας και την νιώσω μέσα από το χωροχρονικό συνεχές. Σε εσάς τους χωροχρονικούς νταήδες όμως απαντάω πως ΟΛΑ συνδέονται και έχουν σχέση, και θα μου το θυμηθείτε στην επόμενη απλοποίηση που θα δούμε στο game.

Αφήνοντας στην άκρη το debate για τις απλοποιήσεις και τις αμφιλεγόμενες σχεδιαστικές επιλογές, η θέα του νικηφόρου πεδίου μάχης και των σορών με τα πτώματα των Uruk-hai μπροστά στο πληγωμένο φρούριο είναι άνετα μέσα στις Top Gaming Μoments μου.

Παρ’όλα τα παράπονα που εκφράζω ή μεταβιβάζω με βάση τα vibes που λαμβάνω από την community, οφείλουμε να δώσουμε σημασία και στους στεγνούς αριθμούς. Και σύμφωνα με αυτούς, το chat channel “GlobalLFF” (για τους αμύητους, LFF = “Looking for Fellowship”, το αντίστοιχο “LFG” αλλά τροποποιημένο για να είναι πιο Tolkienικό) στον server Laurelin όπου παίζω κατά κύριο λόγο, μετράει κατά μέσο όρο 600 με 700 συνδεδεμένους χρήστες ανά πάσα στιγμή της ημέρας! Ο αριθμός αυτός είναι εκπληκτικός δεδομένου ότι τις καθημερινές πριν κυκλοφορήσει το expansion οι μέγιστοι συνδεδεμένοι χρήστες στο κανάλι άγγιζαν τους 200-300 το πολύ. Μένει βέβαια να δούμε για πόσο θα διατηρηθούν σε αυτό το επίπεδο οι αριθμοί, αλλά ακόμα και τώρα είναι σαφής ένδειξη ότι ο κόσμος δεν έχει γυρίσει και τόσο την πλάτη του στο Helm’s Deep όσο διατείνονται οι απανταχού Griefers.

Όπως και να έχει, η εξαιρετική εξέλιξη του Epic Storyline με την επική κατάληξή του στα Epic Battles του Helm’s Deep, ο μοναδικός τρόπος που καταφέρνει η Turbine να δέσει τόσο καλά την πορεία του ταπεινού μας χαρακτήρα με το σενάριο των βιβλίων και με τα σημαντικότερα και γνωστότερα γεγονότα και πρόσωπα του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών, και οι προοπτικές για την περαιτέρω εξέλιξη του σεναρίου (βρε λες να πάμε προς GONDOR του χρόνου;) εξακολουθούν να είναι το σημαντικότερο “συν” του expansion για όποιον επιλέξει να αγνοήσει τις αμφιλεγόμενες αλλαγές/προσθήκες και τον ντόρο που έχουν ξεσηκώσει. Στην τελική, όπως έλεγε και ένας παλιός γνωστός σε μια παλιά ταινία (από την κυκλοφορία της οποίας έχει περάσει αισίως δεκαετία – κατάθλιψη σε πιάνει πια): “the battle for Helm’s Deep is over. The battle for Middle-Earth is about to begin“…

Σημείωση: Σε αντίθεση με την υπόλοιπη Epic Storyline του LOTRO από την αρχή του game έως και το ανατολικό Rohan, όπου κάποιος έχει δωρεάν πρόσβαση στα Epic Quests του κυρίως σεναρίου άσχετα αν έχει ξεκλειδώσει κάποια περιοχή με Turbine Points ή όχι, η Epic Storyline του Helm’s Deep expansion συνδέεται άμεσα με το feature των Epic Battles και ως εκ τούτου ΔΕΝ είναι διαθέσιμη σε όσους δεν έχουν αγοράσει το expansion, άσχετα αν είναι F2P ή VIP.

Pros

Cons