Multiplayer

Τελευταία φορά που έπαιξα με αυτοκινητάκια πρέπει να ήταν το Rocket League. Έκτοτε οι μόνες μου οδηγικές εμπειρίες ήταν τα οχήματα σε sandboxes τύπου GTA. Παρόλα αυτά πάντα έριχνα κλεφτές ματιές σε παιχνίδια παρόμοια με αυτά που μεγαλώσαμε. Έτσι όταν δόθηκε η ευκαιρία να δοκιμάσω τον νέο τίτλο της THQ Nordic, δια χειρός Rainbow, με θέμα τα υπερογκώδη Monster οχήματα δεν υπήρχε περίπτωση να μην λυγίσω. Ξεκινώντας το ταξίδι μου με το πληθωρικό μου όχημα, περίμενα να ξεκινήσω να τρέχω αγώνες σε κάποια ειδικά διαμορφωμένη πίστα. Παρόλα αυτά και προς έκπληξή μου, διαπίστωσα ότι ξεκίνησα με ένα όχημα στην μέση του πουθενά. Ούτε αγώνας, ούτε τίποτα. Εγώ και κάτι βουνά, να ορθώνουν το ανάστημά τους και να προσπαθώ να τα σκαρφαλώσω ενάντια στους νόμους της βαρύτητας. Αυτή η πρώτη εμπειρία είναι και το σημείο κλειδί για το Monster Jam Steel Titans 2. Ένα μεγάλο μέρος της όλης εμπειρίας σχετίζεται με έναν ημι-ανοιχτό κόσμο και μεγάλες περιοχές έτοιμες προς εξερεύνηση, μακριά από τα φώτα των αγώνων. Σίγουρα ενδιαφέρον και ομολογώ ότι αν και κάποιες φορές η δυσκολία των περιοχών φαντάζει εξωφρενική, είναι κάτι που μπορεί να αυξήσει τον χρόνο ζωής ενός τέτοιου παιχνιδιού. Ειδικά δε αν κάποιος είναι φανατικός με την ολοκλήρωση όλων των achievements τότε να είναι προετοιμασμένος ίσως και για τριψήφιο αριθμό ωρών ώστε να καταφέρει να ολοκληρώσει τα πάντα. Πανηγυρίζοντας ακόμη μία νίκη με ένα... πρωτότυπο όχημα Τώρα σε ότι αφορά τους αγώνες, αυτοί χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες. Τους κλασσικούς όπου ο πιο γρήγορος κερδίζει, τις επιδείξεις ικανοτήτων και τους αγώνες ισορροπίας επάνω σε δύο τροχούς. Τo κακό όμως είναι ότι η σειρά αυτή δεν αλλάζει σχεδόν σε κανένα event. Και επειδή το αντίστοιχο career mode είναι αρκετά μεγάλο σε διάρκεια σύντομα η επανάληψη αυτή καταντάει κουραστική και επαναλαμβανόμενη. Ευτυχώς που υπάρχει η προαναφερθείσα δυνατότητα της εξερεύνησης για να σπάει η μονοτονία, αφού και η ποικιλία στις πίστες δεν χαρακτηρίζεται ως συνταρακτική. Η οποία μονοτονία, πηγάζει από το γεγονός ότι η AI πολλές φορές δρα τελείως αψυχολόγητα, σαν να θέλει να μας δώσει ένα προβάδισμα. οπότε ακόμη κι αν δεν έχουμε τις τέλειες οδηγικές ικανότητες, οι πιθανότητες είναι με το μέρος μας. Ευτυχώς προχωρώντας αυτό κάπως βελτιώνεται, αλλά όχι δραματικά. Κι όπως θα παίρνω τις στροφές εσύ αν θες απεγκατέστησέ με Κάπως υποτονικό βρήκα και τον χειρισμό. Το παιχνίδι ακροβατεί μεταξύ arcade και simulation χωρίς να παίρνει κάποια ξεκάθαρη θέση. Το αποτέλεσμα είναι να μην είναι πάντα ξεκάθαρη η απόκριση του οχήματός μας. Εκεί που νιώθουμε ότι έχουμε τον έλεγχο, μπαμ τούμπα. Oμοίως κι όταν προσπαθούμε να παίξουμε με τους τροχούς. Το παιχνίδι επιλέγει να λειτουργήσει σαν ένα Monster Mario Kart. Και μπορεί στους απλούς αγώνες κάτι τέτοιο να μην αποτελεί εμπόδιο, στα σημεία όμως εκείνα στα οποία πρέπει να κάνουμε πιρουέτες και λοιπά ακροβατικά, η αποτυχία λόγω μη απόκρισης του οχήματος είναι το λιγότερο ενοχλητική. Ευελπιστώ αυτό το θέμα του χειρισμού τουλάχιστον να διορθωθεί σύντομα, αφού υπάρχει ήδη μεγάλη κατακραυγή από τα σχετικά user reviews. Κατώτερη των περιστάσεων ήταν και η ιδέα της προσθήκης έξτρα δυνατοτήτων στο κάθε όχημα. Με τον αριθμό των οχημάτων να είναι αρκετά μεγάλος, αυτές οι έξτρα λειτουργίες λ.χ. επιπλέον boost, θεωρητικά θα έπρεπε να προσφέρουν έναν πλουραλισμό επιλογών. Εντούτοις, οι διαφορές ήταν ανεπαίσθητες και δεν έπαιζαν κάποιον καίριο ρόλο αφού στην πράξη όλα τα οχήματα καταλήγουν λίγο πολύ τα ίδια. Μπορεί να μείναμε λίγο πίσω, αλλα δεν τα παρατάμε Εκεί όμως που πραγματικά απογοητεύτηκα ήταν στον εικαστικό τομέα. Περίμενα από ένα τέτοιο παιχνίδι να είναι γεμάτο λάσπη, σκόνη και αντίστοιχη ροκ μουσική αντίστοιχη των monster οχημάτων. Αυτό που μας δίνεται είναι ένας οπτικός τομέας που θυμίζει περασμένες δεκαετίες με πολλά εφφέ να λάμπουν δια της απουσίας τους. Τρανταχτότερο όλων, η κίνησή μας στο νερό και στην λάσπη. Παρόλο τον όγκο μας, δεν παρουσιάζεται καμία αλλαγή σε αυτό. Σαν να τρέχουμε επάνω σε μοκέτα, τόσο στο κομμάτι της οδήγησης όσο και σε αυτό που απεικονίζεται επί της οθόνης. Όπως καθίσταται σαφές, το παιχνίδι δεν εντυπωσιάζει ούτε στον τεχνικό τομέα των γραφικών. Πέραν των φωτορεαλιστικών μοντέλων των οχημάτων, δεν υπάρχει κάτι το εντυπωσιακό για να παρουσιαστεί μέσω αυτών. Ούτε καν έχει δωθεί η απαραίτητη σημασία να σχεδιασθεί ένας λεπτομερής κόσμος, μιας που μας ζητάν να τον εξερευνήσουμε. Τουλάχιστον αν υπήρχε το σχετικό οφθαλμόλουτρο, τα πράγαμτα θα ήταν σαφώς καλύτερα. Τώρα αυτό που έχουμε απέναντί ούτε φαίνειται μα ούτε και είναι αντάξιο του ονόματος της THQ Nordic. Καδράροντας ένας μεγάλο άλμα με την φωτογραφική του παιχνιδιού Είναι ξεκάθαρο λοιπόν ότι το Monster Jam Steel Titans 2 κυκλοφόρησε απλώς για να κυκλοφορήσει. Αποτυγχάνει να προσφέρει τα απολύτως βασικά, με πρώτο την διασκέδαση. Αν είχε διαλέξει να ακολουθήσει κάποια συγκεκριμένη κατεύθυνση, έστω κι αν αυτή ήταν η πλήρως arcade, πιθανότατα τα πράγματα να ήταν πολύ διαφορετικά. Εν προκειμένω έχουμε να κάνουμε με έναν racing τίτλο ο οποίος έχει κρίση ταυτότητας και αυτό βγαίνει την ώρα της «δράσης». Θέλει και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο. Και Need For Speed και Tony Hawk. Η προσθήκη της εξερεύνησης του ημιανοιχτού του κόσμου αποτελεί κυριολεκτικά σανίδα σωτηρίας. Αποτελεί δε το μόνο στοιχείο που μπορεί να αυξήσει την αντοχή του παιχνιδιού στον χρόνο. Κι αυτό βέβαια κυρίως για όσους αρέσκονται στο achievement hunting. Μία από τις εντυπωσιακότερες περιοχές του παιχνιδιού Τέλος, ήμουν σίγουρος ότι ως είθισται σε τέτοιου τύπου κυκλοφορίες, θα υπήρχαν DLCs τα οποία θα προσέφεραν είτε νέα οχήματα, είτε νέες πίστες. Εδώ πέρα όμως, όταν αυτό συμβαίνει ταυτόχρονα με την κυκλοφορία του παιχνιδιού, μόνο ως αρνητικό μπορώ να το εκλάβω. Είναι σαν να σου λένε ότι απλώς κόπηκε υλικό για να προστεθεί με αυτή την μορφή. Τουλάχιστον αυτού του τύπου οι αγορές δεν μπορούν να επηρεάσουν την τροπή των διαδικτυακών αγώνων προσφέροντας κάποιο υπερόχημα, οπότε και καθίστανται προαιρετικές. Θεωρώ ότι θα μπορούσαν κάλλιστα να είχαν ενσωματώσει αρχικό παιχνίδι και DLCs σε ένα μεγάλο expansion του πρώτου. Μαζί δε με μία γραφική αναβάθμιση σαν ένα remaster, που είναι και της μόδας, του πρώτου Monster Steel Titans θα φάνταζε αρκετά πιο τίμιο. Με αυτά κατά νου, αν έχετε το πρώτο παιχνίδι, δεν βλέπω τον λόγο για να αποκτήσετε κι αυτό εδώ. Τώρα αν δεν ανήκετε σε αυτή την κατηγορία, θα σας το πρότεινα μόνο αν ανήκετε στους «βαμμένους» της racing κατηγορίας. Ακόμη κι έτσι όμως, δεν αποκλείεται να το βρείτε αρκετά σύντομα ως μέρος κάποιου bundle.