TWO POINT CAMPUS

Έχω μία περίεργη σχέση με τα management sims. Από τη μία πλευρά η ενασχόλησή μου με τα βιντεοπαιχνίδια είναι μία εκδήλωση της ανάγκης απόδρασης από την καθημερινή ρουτίνα, μία αποσυμπίεση. Από την άλλη εξ ορισμού τα management sims, όπως το Planet Zoo ή το Planet Coaster έχουν ως κύριο στόχο το ρεαλισμό, άρα το escapism γυρίζει πίσω στην πραγματικότητα. Κάπου στο ενδιάμεσο όμως, υπάρχει η χρυσή τομή αυτών που νοητά κατατάσσω ως «χιουμοριστικά management sims” και που είναι η χρυσή τομή μεταξύ OCD μικροδιαχείρισης και της μεγάλης έμφασης στο χιούμορ. Βλέπετε οι καταβολές που είχα με το Monkey Island ήρθαν και κούμπωσαν ιδανικά πάνω στο πνεύμα των χρυσών, κατ’εμέ, παιχνιδιών της Bullfrog όπως το Dungeon Keeper και το Theme Hospital. Έχοντας αφιερώσει αρκετές ώρες πάνω και στα δύο είναι οι αγαπημένοι αντιπρόσωποι τόσο του είδους όσο και της ίδιας της Bullfrog. Μερικά χρόνια αργότερα, βγήκε και το εξαιρετικό Zeus: Master of Olympus της Impressions Games, αλλά και το άδικα ξεχασμένο The Movies (από την Lionhead Studios), άριστα αμφότερα κατά την ταπεινή μου άποψη. Η μεγάλη επάνοδος του είδους έγινε το 2018 με την κυκλοφορία του Two Point Hospital και του πιο αγνού sim, Project Hospital.  Το πρώτο θεωρείται η πιο κοντινός πνευματικός διάδοχος του Theme Hospital, πράγμα όχι τυχαίο αν αναλογιστεί κανείς ότι οι ιδρυτές της Two Point Studios είναι οι Mark Webley και Gary Carr, οι ιθύνοντες νόες πίσω από το γλυκό παιχνίδι με τους μπαλονοκέφαλους ασθενείς. Έπειτα από έναν ιδιαίτερα πετυχημένο κύκλο το Two Point Hospital παραδίδει τα σκήπτρα του σε μία άλλη συνέχεια, που εξετάζουμε εδώ, το Two Point Campus!

Όπως καταλαβαίνει ένας διορατικός αναγνώστης, το Two Point Campus (TPC) μεταφέρεται από τις κλινικές στα αμφιθέατρα αφού καλούμαστε να διαχειριστούμε ένα πανεπιστήμιο σε όλες τις εκφάνσεις του. Βασικό στοιχείο του TPC είναι ότι διατηρεί αναλλοίωτο όλο το χιούμορ που διακρίνει τη σειρά: τα μαθήματα στο πρόγραμμα σπουδών δεν είναι κάποια τετριμμένα θέματα όπως Φυσικές Επιστήμες, Κοινωνικές κ.ό.κ. Αντιθέτως εδώ έχουμε το state-of-the-art της ακαδημαϊκής γνώσης με γνωστικά πεδία όπως: Virtual Normality, Gastronomy, Internet History (ειδικό μάθημα επιλογής τα αρκουδόmemes), Spy School, και… Αρχαιολογία. Ήδη από την αρχή του παιχνιδιού οποιοσδήποτε έχει παίξει ένα χιουμοριστικό management sim θα βρεθεί στο στοιχείο του. Η χιουμοριστική έμφαση στις λεπτομέρειες κάνει την ενασχόληση πολύ άνετη: τα PA announcements είναι σαρδόνιες ατάκες η μία μετά την άλλη (π.χ. «Tuition is expensive, education is priceless”).

Το βασικό στοιχείο που όμως εξετάζουμε δεν είναι το χιούμορ του παιχνιδιού, αλλά το πόσο καλά στέκεται ως πρόταση management sim. Εδώ οι developers είχαν δύο επιλογές: είτε να ξεκινήσουν σχεδόν από το μηδέν, πλασάροντας ουσιαστικά το νέο περιτύλιγμα (ουκ ολίγες φορές έχουμε δει να συμβαίνει αυτό), είτε να ενσωματώσουν όλες τις βελτιώσεις που έλαβε το Two Point Hospital τα τελευταία τέσσερα χρόνια και να προχωρήσουν παραπέρα. Ευτυχώς εδώ συμβαίνει το δεύτερο. Το TPC έχει μικρούς αλλά σημαντικούς QoL μηχανισμούς που μπήκαν στον προκάτοχό του, που το καθιστούν ένα ιδιαίτερα ευχάριστο παιχνίδι. Για να σας δώσω ένα παράδειγμα, σε αντίθεση με άλλους αντιπροσώπους, βρήκα πολύ φρέσκια ιδέα ότι κυριολεκτικά ανά πάσα στιγμή να αλλάξουμε/επεκτείνουμε μία αίθουσα/δωμάτιο είτε να τα μεταφέρουμε αυτούσια από το ένα σημείο του κτηρίου στο άλλο χωρίς καμία ποινή εκτός του βασικού κόστους. Οι κακές επιλογές (ή οι επιλογές που έβγαζαν νόημα στην αρχή ενός campus, αλλά όχι όσο αυτό μεγαλώνει) δεν τιμωρούνται αλλά ο παίκτης έχει όλη την άνεση να είναι όσο ευρηματικός και δημιουργικός θέλει να είναι. Σκεφτείτε τώρα ότι αυτό δεν ισχύει μόνο για τα δωμάτια ενός κτηρίου, αλλά και για τα ίδια τα κτήρια του campus που προσπαθούμε να στήσουμε. Η ευελιξία που παρέχει το TPC πάνω στο σχεδιασμό, κάνει τη διαχείριση εύκολη και, το κυριότερο, ευχάριστη.

Μην αφήσετε όμως το παραπάνω να σας παραπλανήσει. Το Two Point Campus παραμένει ένας εξαιρετικά πολύπλοκος, βαθύς, και απαιτητικός τίτλος. Η διαχείριση μίας πανεπιστημιούπολης είναι μία δουλειά που πρέπει να εξισορροπήσει τις αντικειμενικές εκπαιδευτικές ανάγκες, τα οικονομικά, αλλά και τις υποκειμενικές ανάγκες και τα «θέλω» των φοιτητών. Άλλωστε, σε αντίθεση με το Two Point Hospital όπου οι ασθενείς έρχονται και φεύγουν, οι φοιτητές είναι εδώ για να μείνουν και να  μάθουν τουλάχιστον για τα επόμενα τρία χρόνια της ζωής τους. Αναπόφευκτα αυτό δημιουργεί ένα δέσιμο προς τους φοιτήτες (τουλάχιστον όσοι είναι ευνοούμενοι), αλλά οι απαιτήσεις τους μπορεί να είναι αρκετά αλλοπρόσαλλες ώστε να διατηρήσουμε τα επίπεδα «ευτυχίας» τους και άρα αποδοτικότητας υψηλά.

Όπως σε κάθε οργανισμό έτσι και εδώ έχουμε να καλύψουμε τις απαραίτητες ανάγκες σε προσωπικό (διδάσκοντες, διαχείρισης, και επιστάτες). Αναμενόμενα, πρέπει να προσέχουμε τόσο τις ανάγκες τους όσο και τις απαιτήσεις σε εκπαίδευση ώστε να συνάδουν με τους μοντέρνους καιρούς. Αυτό έχει πάντα κίνδυνο να τινάξει την μπάνκα στον αέρα, αφού τίποτα δεν γίνεται με το αζημίωτο. Ευτυχώς, όσο προχωράμε οι πηγές εσόδων μας πολλαπλασιάζονται: από το νοίκι που λαμβάνουμε από τις εστίες, τα δίδακτρα, μέχρι τις πωλήσεις στους αυτόματους πωλητές (και marketing promos βεβαίως-βεβαίως). Μπορούμε παράλληλα να κατευθύνουμε τρόπον τινά, τα χαρακτηριστικά τόσο του προσωπικού όσο και των φοιτητών μας μέσω των εκπαιδευτικών προγραμμάτων αλλά και των student societies, με τα τελευταία να δίνουν συγκεκριμένα bonuses (π.χ. ο φοιτητής τρέχει γρηγορότερα από τάξη σε τάξη).

Μέσα σε όλα εντάσσεται και η κοινωνική ζωή των ανθρώπων στο campus. Από μεγάλα party στο student union μέχρι αθλητικά γεγονότα (knight jousting κανείς;). Όσο προχωράει η ζωή στο campus τόσο αυξάνονται και οι απαιτήσεις που πρέπει να καλύψουμε, διατηρώντας πάντα τις ισορροπίες μεταξύ διασκέδασης και υποχρεώσεων. Έτσι ενώ οι πρωτοετείς φοιτητές προτιμούν να έχουν κοινό δωμάτιο στις εστίες για να μπορούν να συναναστρέφονται, οι τελειόφοιτοι προτιμούν κάτι πιο απομονωμένο για να μπορούν να διαβάζουν και να αφιερώνουν πιο… προσωπικό χρόνο για το αμόρε τους. Όλα συνεισφέρουν στη μεγαλύτερη αποδοτικότητά τους, που με τη σειρά της φέρνει βαθμούς, που με τη σειρά τους φέρνουν το πρεστίζ για το πανεπιστήμιο, που με τη σειρά του φέρνει… λεφτά. Το μοντέλο οργάνωσης είναι περισσότερο βασισμένο στο αγγλοσαξωνικό σύστημα, όπου οι επιχειρηματοποίηση του campus είναι το status quo.

Όλο το UI είναι σχεδιασμένο για να μπορούμε να παρακολουθούμε κάθε λεπτομέρεια οποιοδήποτε μετρήσιμου υποσυστήματος μας ενδιαφέρει. Εκεί ξεχωρίζει και το TPC, αφού ο αρχιτεκτονικός σχεδιασμός και η διάταξη των δωματίων, αμφιθεάτρων, υπηρεσιών κ.ά. πρέπει να εξυπηρετεί την οργανική διαδικασία τόσο εκμάθησης όσο και της ευρύτερης ευημερίας του προσωπικού και των φοιτητών. Με το πέρας κάθε ακαδημαϊκού έτους, έχουμε όλη την άνεση να προβούμε σε δραστικές ενέργειες (κάθε ακαδημαϊκό έτος αντιστοιχεί σε περίπου 20 λεπτά πραγματικού χρόνου χωρίς παύσεις) ανακατασκευής και διακόσμησης. Δωμάτια που ήταν επαρκή την προηγούμενη χρονιά, είναι ξεπερασμένα και χρίζουν αναβάθμισης για την επόμενη εάν θέλουμε να προσελκύσουμε περισσότερους φοιτητές και να βελτιώσουμε τους βαθμούς τους. Κάποια δεν ταιριάζουν στη διαρρύθμιση και πρέπει να μεταφερθούν, ενώ άλλα μπορούν να μπουν στο νέο οικόπεδο που μόλις αγοράσαμε. Οι επιλογές είναι αναρίθμητες και μόνος περιορισμός είναι η δημιουργική φαντασία του παίκτη.

Το Two Point Campus έρχεται ως ένα ολοκληρωμένο πακέτο. Ενσωματώνοντας όλες τις βελτιώσεις και τα μαθήματα (pun not intended) που πήραν από το Two Point Hospital, υπόσχεται κάμποσες ώρες ενασχόλησης προσπαθώντας να βγάλετε τον καλύτερο αρχιτέκτονα, πρύτανη, και διαχειριστή από μέσα σας. Με την ύπαρξη δώδεκα ξεχωριστών επιπέδων και με πλάνο για αρκετά DLC (περιμένω εναγωνίως το MAT-Library-Zardiniera DLC), έχουμε να κάνουμε με έναν από τους καλύτερους management sims αυτήν τη στιγμή στην αγορά!