SPECIALS

LATE TO THE PARTY: STAR WARS – DARK FORCES

Θα ξεκινήσω με 2 διαπιστώσεις. Πρώτη, δεν υπάρχει παιχνίδι Star-Wars που να μην κυμαίνεται από αξιόλογο έως άριστο. Υπάρχουν κάποιες εξαιρέσεις όπως το πρόσφατο Battlefront 2, αλλά δεν αρκούν για να αλλοιώσουν την γενική εικόνα. Δεν θα ήταν υπερβολή να πω ότι σε αναλογία υπάρχουν πολύ περισσότερα καλά Star Wars παιχνίδια από ταινίες και συνήθως το πρώτο μέσο, υπό προϋποθέσεις μπορεί να έχει το πάνω χέρι στο πόσο ικανοποιητικά θα σερβίρει στον παίκτη την ιστορία και θα τον κρατήσει. Star Wars δεν είναι μόνο τα μουγκρητά του Chewbacca, τα punch lines του Han Solo, οι καρικατούρες τύπου Jar Jar Binks και οι πριγκίπισσες που γυρνάνε πλάτη στον εχθρό. Ενώ ακόμη και την αρχική τριλογία, βλέπω πλέον καθαρά μέσα από το πρίσμα της νοσταλγικής ανάμνησης του παιδικού εαυτού μου γιατί αντικειμενικά αν την αναλύσω είναι φίσκα στις σεναριακές ευκολίες και τις κλισέ καταστάσεις, από την άλλη αρκετά παιχνίδια όπως τα Knights of the Old Republic, τα Jedi Outcast, το Rogue Squadron, το Shadow of the Empire, το Super Star Wars κ.α. εξακολουθώ να γουστάρω ανεξαρτήτως ηλικίας και οπτικής γωνίας. Γιατί αναδεικνύουν τον πλούτο σε lore αυτού του κόσμου, γιατί έχουν λιγότερους περιορισμούς από το μέσο του κινηματογράφου και της τηλεόρασης, γιατί στήνουν πιο πιστευτά σκηνικά και με απορροφούν στα τεκταινόμενα.

Δεύτερη διαπίστωση, ο χρόνος δεν ήταν καλός με το Doom. Μπορεί το 1993 που κυκλοφόρησε να ήταν κάτι πρωτόγνωρο (για να είμαστε απόλυτα σωστοί, το Wolfenstein που είχε κυκλοφορήσει στην αγορά ένα χρόνο νωρίτερα, έδειξε το δρόμο και στα υπόλοιπα) και η επίδραση του να είναι αδιαμφισβήτητη στο είδος, όμως το παιχνίδι αυτό καθ’ αυτό έχει ξεπεραστεί σε όλους τους τομείς από μεταγενέστερα παιχνίδια (ακόμη και από τα sequels του), είτε μιλάμε για πλοκή, είτε για ατμόσφαιρα, ή για δράση-gameplay, A.I. αντιπάλων και σχεδιασμό περιοχών. Αυτά, πάντα υπό το πρίσμα κάποιου που ασχολήθηκε πριν ενάμιση περίπου χρόνο για πρώτη φορά. Με αφορμή το The Last Jedi που κάνει πρεμιέρα αύριο στους κινηματογράφους, θα ρίξουμε μια ματιά στο Star Wars: Dark Forces του 1995, σε ποια πράγματα διαφοροποιείται από τα υπόλοιπα «Doom clones» (ή «corridor shooters» όπως συνήθιζαν να τα αποκαλούν τα ελληνικά περιοδικά της εποχής) και αν φυσικά βαστάει η μπογιά του μέχρι σήμερα.

Dark Forces 01Ψαρωτικό σκηνικό, δε βρίσκετε;
Για αρχή θα ήθελα να ξεκαθαρίσω πως η κόπια που έπαιξα είναι από GOG και χρησιμοποίησα το XL Engine (DarkXL), ένα source port που προσφέρει Full HD και Widescreen υποστήριξη, την ομαλότητα των 60 frames καθώς και δυνατότητα mouselook χειρισμού, τόσο για λόγους άνεσης στη μετατροπή των εικόνων που θα συνόδευαν το κείμενο, όσο και για δική μου ευκολία στο χειρισμό ώστε να μη χρειάζεται να δέσω κόμπο τα δάχτυλα μου για να παίξω ένα shooter παιχνίδι. Πέρα από τα σαφή προτερήματα έναντι του DOSBox, είχα και ένα κοινό μέτρο σύγκρισης καθώς και το Doom το είδα μέσω του αντίστοιχου source port (GZDoom). Το συγκεκριμένο είναι συμβατό με μερικά παιχνίδια ακόμη όπως Daggerfall και Outlaws, ενώ παρόλο που βρίσκεται σε alpha, και λίγο πριν μπει σε beta στάδιο, ήταν απολύτως λειτουργικό (πέρα από κάποια bugs, όχι κάτι αποτρεπτικό όμως). Το στήσιμο του Dark XL είναι πανεύκολο, πρώτα κάνουμε extract τα αρχεία σε ένα νέο φάκελο οπουδήποτε, τρέχουμε το XL Engine Launcher και ορίζουμε το path που βρίσκεται το εκτελέσιμο αρχείο του παιχνιδιού, επιλέγοντας πρώτα το εικονίδιο που αντιστοιχεί στο Dark Forces στο μενού της και τέλος πατάμε play.

Dark Forces 02Μεταξύ των περισσότερων αποστολών υπάρχουν cut-scenes και μάλιστα με πλήρως ηχογραφημένους διαλόγους!
Το Dark Forces είναι η απαρχή της εποποιίας του περίφημου Kyle Katarn, μισθοφόρου που αναλαμβάνει δύσκολες αποστολές για λογαριασμό της Rebel Alliance. H origin ιστορία του είναι η κλασική περίπτωση ανθρώπου που χειραγωγήθηκε από την Galactic Empire με αφορμή το θάνατο του πατέρα του που προκάλεσαν οι Επαναστάτες, ώστε να ενταχθεί ως πράκτορας στις δυνάμεις της. Μαθαίνει φυσικά κάποια στιγμή ότι του έπαιξαν βρώμικο παιχνίδι και αποφασίζει να λιποτακτήσει και να στραφεί εναντίον τους. Και τι πιο φυσικό, να προσφέρει τις υπηρεσίες του με το αζημίωτο στους Rebels προκαλώντας δολιοφθορές και σαμποτάροντας επιχειρήσεις της Αυτοκρατορίας. Το Dark Forces είναι το πρώτο παιχνίδι με το συγκεκριμένο χαρακτήρα. Τα υπόλοιπα είναι κατά σειρά: Jedi Knight: Dark Forces 2, το expansion του, Mysteries of the Sith, Jedi Knight 2: Jedi Outcast και Jedi Knight: Jedi Academy (στο τελευταίο ο Kyle δεν είναι playable χαρακτήρας). Τα πρώτα 2 είναι κι αυτά FPS (για την ακρίβεια έχει και προοπτική 3ου προσώπου αλλά χρησιμεύει από κάποιο σημείο και μετά), ενώ τα επόμενα 2 είναι 3rd person action ή όπως εύστοχα χαρακτηρίζει η κοινότητά τους, “Jedi simulator”.

Dark Forces 03Η Jan Ors πέρα από πιλότος μας, αναλαμβάνει και το briefing για κάθε αποστολή.
Το πρώτο σημείο στο οποίο κερδίζει το Doom και φυσικά διαφοροποιείται είναι ότι εδώ υπάρχει ιστορία δομημένη σε αποστολές και objectives. Δεν μπαίνουμε απλά σε ένα επίπεδο χωρίς να μην ξέρουμε γιατί είμαστε εκεί και να σκοτώνουμε απλά ό,τι κινείται. Στην πρώτη αποστολή θα επιχειρήσουμε να κλέψουμε τα σχέδια του Death Star και να τα παραδώσουμε στη Mon Mothma (σε άλλους πήρε μια ολόκληρη ταινία, ο Kyle ξηγήθηκε συντομότερα). Αυτή είναι ίσως και η μόνη που τοποθετείται χρονολογικά πριν το A New Hope. Όλες οι υπόλοιπες λαμβάνουν χώρα μετά την καταστροφή του Death Star αλλά πριν τα γεγονότα του Return of the Jedi. Από εκεί και πέρα οι Rebels θα ανακαλύψουν ότι η Αυτοκρατορία χρησιμοποιεί κάποιο νέο είδος Stormtrooper με την ονομασία Dark Trooper για να χτυπήσει βάσεις τους. Έτσι το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας θα βρισκόμαστε προσπαθώντας να εντοπίσουμε το μέρος κατασκευής τους και να εκτιμήσουμε το μέγεθος της απειλής που αποτελούν. Τα διάφορα επίπεδα είναι αρκετά ξεχωριστά σε διαρρύθμιση και προσέγγιση παιξίματος και μοιάζουν με πραγματικά μέρη, τουλάχιστον όσον αφορά το ύφος του Star Wars σύμπαντος. Το Dark Forces διαθέτει συνολικά 14 missions, από τις οποίες θα θυμάμαι περισσότερο:

  • Gromas Mines – στόχος μας είναι να ανατινάξουμε το μέρος όπου εξορύσσεται το υλικό από το οποίο ενισχύεται η πανοπλία των Dark Troopers, ξεκινάει απλά και εύκολα αλλά μπορεί να αποδειχθεί ιδιαίτερα επικίνδυνη η περιήγηση στα τούνελ που οδηγούν στη μονάδα εξόρυξης.
  • Detention Center – κύριο μέλημά μας είναι να διεισδύσουμε στην υψίστης ασφαλείας φυλακή όπου κρατείται ο Crix Madine (τον θυμάστε;) και να τον βγάλουμε με ασφάλεια από εκεί. Από τα επίπεδα που βρίθουν σε κρυφές περιοχές.
  • Jabba’s Ship – σκοπός εδώ είναι αρχικά να ξεγλιστρήσουμε από τους Kell Dragons στην αρένα, έπειτα να βρούμε τον εξοπλισμό μας και να διαφύγουμε. Σχετικά μεγάλη αποστολή, με αρκετές παγίδες και το παρεάκι του Γυμνοσάλιαγκα να καραδοκεί για να ταπεινώσουν κάθε υποψήφιο Rambo.
  • Imperial City – προσφέρεται για run ‘n gun στιγμές, αλλά ο αυξημένος αριθμός Stormtroopers, αξιωματικών και λοιπών Αυτοκρατορικών Σκουληκιών™ μπορεί να κάνει τη ζωή μας δύσκολη. Εδώ επίσης θα συναντήσουμε ένα από τα 4 bosses του παιχνιδιού, θα αρκεστώ να πω ότι νικιέται πολύ εύκολα, τουλάχιστον δίνει την ευκαιρία στον εαυτό του για έναν αντρίκιο θάνατο, σε σχέση με τον slapstick εξευτελισμό του στην αρχική τριλογία.

Dark Forces 04Πολεμώντας ένα Dark Trooper. Η αλήθεια είναι πως φέρνει λίγο σε T-101, αν κρατάμε απόσταση θα είμαστε εντάξει.


Ένας ακόμη τομέας που έχουμε σημαντικά βήματα εξέλιξης είναι το gameplay. Σε σχέση με το Doom έχουμε για πρώτη φορά άλμα, σκύψιμο και τη δυνατότητα να κοιτάξουμε πάνω ή κάτω. Ναι, μπορεί το GZDoom να προσθέτει αυτές τις δυνατότητες αλλά όσον αφορά στο σκύψιμο, η χρηστικότητα του είναι πολύ περιορισμένη ενώ το άλμα ναι μεν βοηθάει σε διάφορες περιπτώσεις αλλά φαινόταν πως το platforming στοιχείο δεν ήταν τόσο φινιρισμένο όσο στο Dark Forces (λογικό ως ένα βαθμό αφού τα άλματα γινόντουσαν αυτόματα αν είχες φόρα, στο original). Πιο συγκεκριμένα παρατήρησα καθετότητα στις περιοχές τόσο στην αναρρίχηση όσο και το στρίμωγμα σε στενά σημεία, αεραγωγούς κ.α. κάτι που δείχνει και στην ύπαρξη πολλών ορόφων στις περισσότερες αποστολές. Μέσα στο πιστολίδι, ποικιλία προσφέρουν (εκτός από το platforming) και οι στιγμές που πρέπει να λύσουμε κάποιο puzzle και οι οποίες είναι κάτι περισσότερο από το απλά τραβάμε τυχαία 5000 μοχλούς για να δούμε ποια πόρτα άνοιξε. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι ανελκυστήρες στην αποστολή Detention Center ή το άνοιγμα του vault στην Imperial City.

Dark Forces 05Όσοι έχουν συνηθίσει την τακτική “γιούργια” από άλλα FPS, εδώ θα φάνε τα μούτρα τους. Προσέξτε τη νάρκη πίσω από την κολόνα, η εμβέλεια τους είναι αρκετά μεγάλη. Ο πιο ασφαλής τρόπος είναι να την ενεργοποιήσουμε από απόσταση με ένα thermal detonator.
Θετικό είναι το πρόσημο και για τη δυσκολία του παιχνιδιού. Έπαιξα την campaign μέχρι το τέλος σε Hard (είμεθα σκληροί) και σε αντίθεση με το Doom στην Ultra-Violence δυσκολία (το αμέσως προηγούμενο επίπεδο από το Nightmare) που βρήκα σχετικά εύκολο, εδώ τα πράγματα ήταν αρκετά ζόρικα. Οι λόγοι βρίσκονται στο σχεδιασμό των επιπέδων αλλά και στους ίδιους τους εχθρούς. Ενώ στο Doom οι εχθροί είναι, συνήθως, ανά περίσταση περισσότεροι, είτε είναι πιο αργοκίνητοι, είτε οι βολές τους δεν είναι ιδιαίτερα γρήγορες. Αυτό σε συνδυασμό με τα ανοιχτά επίπεδα τύπου αρένας και τους ευρύχωρους διαδρόμους, κάνει εύκολη υπόθεση την αποφυγή και εξόντωσή τους. Στο Dark Forces, οι μάχες εξελίσσονται σε μικρότερους χώρους ή ακόμα και δωμάτια και στενά περάσματα και η συντριπτική πλειοψηφία των εχθρών διαθέτει ακριβής ranged επίθεση (φανταστείτε ότι ακόμη και οι ταπεινοί Stormtroopers δε βαράνε στο γάμο του Καραγκιόζη όπως στις ταινίες), ενώ μερικοί από αυτούς είναι ιδιαίτερα θανάσιμοι όπως οι Trandoshans με τα concussion rifles που φέρουν, και μπορούν να μας κάνουν σκόνη με λίγες μόλις ριπές.

Στις τάξεις των εχθρικών πλασμάτων θα βρούμε ζώντα πλάσματα όπως Gamoreans, Dianogas, Imperial Commandos (εκείνοι οι τύποι με τα kitsch κράνη που μοιάζουν με το κεφάλι του Alien) κ.α. αλλά και διάφορους μηχανικής προέλευσης όπως laser turrets, probe droids κλπ. Κερασάκι στην πρόκληση είναι ο πεπερασμένος αριθμός προσπαθειών-ζωών που έχουμε. Ναι σωστά διαβάσατε, δεν υπάρχει δυνατότητα σωσίματος από τον παίκτη, το παιχνίδι σώζει μόνο πριν από κάθε αποστολή. Αν πεθάνετε, ξεκινάτε στο πλησιέστερο checkpoint (πάντα κάπου κοντά στο σημείο που χάσατε) και αν ξεμείνετε από ζωές πρέπει να παίξετε την αποστολή από την αρχή. Πάντως υπάρχει μια χείρα βοηθείας με τη μορφή μυστικών, κι αυτά περιλαμβάνουν από έξτρα όπλα, ammo και ανανέωση ασπίδας, μέχρι revive (full γέμισμα ζωής και ασπίδας) και έξτρα ζωές (κάθε επίπεδο έχει τουλάχιστον μία).

Dark Forces 06Stop right there criminal scum Rebel scum!!
Στην προσπάθεια μας ενάντια στις Αυτοκρατορικές δυνάμεις, αρωγός θα είναι διάφορα όπλα και εργαλεία που θα βρούμε είτε στα πτώματα των αντιπάλων μας είτε διασκορπισμένα σε κάθε περιοχή. Την εμφάνισή τους κάνουν τα γνωστά μας Blaster Rifle (αρκετά αποτελεσματικό για κοντινές-μέτριες αποστάσεις, ανακριβές σε μακρινές) και Thermal Detonator (χειροβομβίδες που εκρήγνυνται όταν έρθουν σε επαφή με κάτι ή με καθυστέρηση 3 δευτερολέπτων αν ριφθούν με alt-fire), ενώ κάποια όπως το concussion rifle και fusion cutter ανήκουν στα βαρύ πυροβολικό που μπορεί να διαλύσει ομάδες εχθρών σε μεσαία-μακρινή απόσταση. Συνολικά θα έχουμε στην κατοχή μας κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, 10 όπλα, τα περισσότερα εκ των οποίων με κάποιου είδους εναλλακτική χρήση/secondary fire. Πέρα από αυτά θα βρούμε διάφορα gadgets όπως night vision goggles (στο σκοτάδι δεν μπορούμε να γίνουμε αντιληπτοί, εκτός κι αν πυροβολήσουμε πρώτοι, όπως ο Han Solo…), αντιασφυξιογόνα μάσκα για να μπορούμε να αναπνεύσουμε σε χώρους με μολυσμένο αέρα, πέδιλα που αυξάνουν την τριβή με παγωμένες επιφάνειες κ.α. Τα περισσότερα καταναλώνουν μπαταρίες, οπότε καλό είναι να μην χρονοτριβούμε αναίτια.

Dark Forces 07Το concussion rifle εν δράση. Δώστε τους μια δόση από το δικό τους φάρμακο, προσέξτε μόνο το splash damage σε κλειστές περιοχές!
Εν τέλει, πέρασα κάποιες ωραίες στιγμές με το Dark Forces, και μπορώ να πω ότι το διασκέδασα περισσότερο από τα 2 πρώτα Doom. Δεν είμαι ο μεγαλύτερος ή ο πιο διαβασμένος fan του Star Wars και έτσι υποψιάζομαι ότι οι φανατικοί θα το λατρέψουν ακόμη περισσότερο. Σίγουρα κι αυτό είναι ένα προϊόν την εποχής του, με κάποιες σχεδιαστικές επιλογές να δείχνουν σημάδια γήρατος όπως και στο παιχνίδι της id, οπότε συνιστάται και η κατάλληλη διάθεση. Ίσως όχι κάτι που θα χαρακτήριζα απαραίτητο πλέον, αρκετά καλοφτιαγμένο και πειστικό όμως για να κρατήσει κάποιον μέχρι το τέλος και να μην θεωρείται ως ένας Doom κλώνος του κιλού ή ένα απλά αραχνιασμένο έκθεμα στον τομέα ιστορίας των FPS παιχνιδιών.

Παναγιώτης Μητράκης

Τέκνο των 80's, ξεκίνησε τη gaming πορεία του με coin-ops και το κλασικό Game Boy. Ξαπόστασε στο αγαπημένο του SNES και ήρθε σε επαφή με το PC gaming το 1998, με παιχνίδια-σταθμούς όπως Half-Life και Baldur's Gate. Δε λέει όχι σε (σχεδόν) κανένα είδος αλλά έχει μια προτίμηση σε RPG και survival horror και προσπαθεί να μυήσει κι άλλους στα Silent Hill, τα S.T.A.L.K.E.R. και τις δημιουργίες της Looking Glass και της Obsidian.

6 Comments

  1. Πρέπει να έχω κυριολεκτικά περί τα 20 χρόνια να το παίξω το πρώτο Dark Forces. Ακόμα θυμάμαι πως η λύση σε έναν από τους “γρίφους” του παιχνιδιού (συγκεκριμένα στο Detention Center, όπου έπρεπε να “παίξεις” με τα ασανσέρ προκειμένου να βρεθείς μέσα στα φρεάτιά τους και να προχωρήσεις την πίστα) μου είχε έρθει γύρω στις 6μιση το πρωί κυριολεκτικά στον ύπνο μου, λίγο πριν ξυπνήσω για να πάω σχολείο.

    Τεράστια παιχνιδάρα πάντως, οι Dark Troopers προκαλούσαν απλά φόβο σαν υπόσταση. Και ΠΡΟΦΑΝΩΣ όσον αφορά εμάς, ο Kyle Katarn θα είναι ΠΑΝΤΑ αυτός που έκλεψε τα σχέδια του Death Star.

  2. Θυμάμαι το είχαμε φέρει από την Αμερική με τον αδερφό μου το καλοκαίρι του ’95 και το είχαμε πραγματικά ΛΙΩΣΕΙ. Για ανεξήγητο λόγο, η γιωτοσύνη μας άγγιξε τέτοια υψηλά επίπεδα που κάναμε να περάσουμε το δεύτερο επίπεδο στους υπονόμους εβδομάδες ολόκληρες.

    Απολαυστικό παιχνίδι, ευχαριστώ για τη βόλτα στο τούνελ με τις αναμνήσεις, Αδάνιε!

  3. Ναι το επίπεδο με τους υπονόμους είναι από τα πρώτα σημεία που το παιχνίδι δείχνει τα δόντια του, ελάχιστα πυρομαχικά για να σηκώσεις, λαβύρινθος, και μέρη που δε βλέπεις ούτε μισό μέτρο μπροστά χωρίς φακό. Πονοκέφαλος για πολλούς παίχτες… 🙂

  4. Θυμάμαι ότι τότε κυκλοφορούσε πολύ ένα demo του (από τα περιοδικά που προσέφεραν – άκουσον άκουσον – ένα ολόκληρο CD!) που περιείχε την πρώτη πίστα και ήταν αρκετή για να με πείσει να το αποκτήσω μερικές εβδομάδες αργότερα (κόστιζε ακριβά κιόλας, περίπου 17.000 δρχ, κοινώς 50 ευρώ!). Παρ’ όλο που μου άρεσε τρελά ο συνδυασμός γρίφων και δράσης, η όλη φάση με την έλλειψη save ήταν και ο λόγος που δεν το τερμάτισα ποτέ, αφού έπρεπε να κάτσεις να τελειώσεις τη πίστα για να αποθηκευτεί η θέση σου, αλλιώς πάλι από την αρχή. Γιατί ρε LucasArts;

    Μακάρι να βλέπαμε ένα remake του με σύγχρονα γραφικά, αλλά έτσι όπως είναι το καθεστώς πια, είναι μάλλον όνειρο θερινής νυκτός…

  5. Ωραίο review, σε ένα πολυαγαπημένο παιχνίδι. Σε μια εποχή όπου οι ADSL συνδέσεις ήταν επρόκειτο μάλλον για κάποιον αστικό μύθο, αναζητούσα μανιωδώς το Home of the Underdogs και το Abandonware Ring για να βρω την πλήρης έκδοση του. Λάτρευα τα Jedi Knight, ειδικά το 1ο το οποίο με έμπασε στον κόσμο του Star Wars, αλλά το Dark Forces μου διέφευγε για πολλά χρόνια, είχα μονάχα ορισμένα screenshots για να φαντάζομαι πως μπορεί να είναι.

    Διαφωνώ βέβαια παντελώς με την συλλογιστική σου όσον αφορά τα Doom 1 & 2, αφού οι arcade παρακαταθήκη των Doom τους έχει επιτρέψει να στέκονται και σήμερα περήφανα ως all-time classics, ενώ οι γερασμένες και ξεπερασμένες κινηματογραφικές πινελιές του Dark Forces (και του sequel του με τα FMV!) δεν μπορούν να σταθούν σήμερα. Έκανε πολλά ωραία πράγματα στην εποχή του, όμως ξεπεράστηκε σχετικά γρήγορα από παιχνίδια που κυκλοφόρησαν μετά, ακριβώς στους τομείς όπου πρωτοπορούσε.
    (ουσιαστικό, δεμένο με το gameplay σενάριο και pacing, “πίστες” με objectives που άλλαζαν και όχι απλά ένα διακόπτη που έπρεπε να τραβήξεις για να λήξει η πίστα κλπ)

    Μποράτσε, αυτή η καταραμένη πίστα με τους υπονόμους που δεν έβλεπες την τύφλα σου έχει οδηγήσει σε παράνοια πολύ κόσμο. Όπως και αυτή στα χιόνια που απαιτούσε προσεκτικό platforming. H αναμέτρηση με τον Boba Fett όμως ήταν μεγάλη έκπληξη και σίγουρα έχει μείνει στο μυαλό ύστερα από τόσα χρόνια!

    Fun fact: Ένα άλλο ξεχασμένο FPS από την Lucasarts, το Outlaws, χρησιμοποιούσε την ίδια μηχανή και κυκλοφόρησε 2 χρονάκια μετά. Δυστυχώς, δεν πούλησε ιδιαίτερα και λίγος κόσμος το θυμάται.

  6. Έκανε πολλά ωραία πράγματα στην εποχή του, όμως ξεπεράστηκε σχετικά γρήγορα από παιχνίδια που κυκλοφόρησαν μετά, ακριβώς στους τομείς όπου πρωτοπορούσε.

    Ε ναι σίγουρα κι αυτό με τη σειρά του, ξεπεράστηκε από τα επόμενα fps (το λέω και στον επίλογο, ότι χρειάζεται το ανάλογο mindset) αφού πλέον ’96-’97 έχουμε αρχίσει να μπαίνουμε για τα καλά στην περίοδο που τα fps ζυμώνονταν στη μορφή που τα ξέρουμε ως επί το πλείστον σήμερα.
    Όσον αφορά τη σύγκριση με τα πρώτα Doom, αν αυτά είναι σκέτο σουβλάκι, το Dark Forces έχει και πατάτες μαζί. Ακόμη λείπουν πράγματα για να συμπληρωθεί η μερίδα, αλλά δεν είναι και bare bones 😀

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL