Action Adventure

Είθισται εδώ και χρόνια στον κόσμο των βιντεοπαιχνιδιών οι μικρές εταιρείες να είναι αυτές που δημιουργούν σμαράγδια, τα οποία τείνουν να ξεφεύγουν από την πεπατημένη. Θες επειδή ακόμη δεν έχουν παγιδευθεί στον φαύλο κύκλο της συνεχούς εμπορικής επιτυχίας; Θες επειδή λειτουργούν περισσότερο με όραμα και συναίσθημα; Ένα είναι σίγουρο. Ο ευρύτερος χώρος των adventure και των platformer δεν θα ήταν ποτέ ίδιος αν δεν υπήρχαν οι indie δημιουργοί. Εκεί όπου ξεκίνησαν όλα Κάτι αντίστοιχο συνέβη και με την περίπτωση του Ary and the Secret of Seasons, όπου δύο άσημα στούντιο, η eXiin και η Fishing Cactus, ένωσαν τις δυνάμεις τους. Και το αποτέλεσμα; Ένα action adventure ανοιχτού κόσμου με πολλά στοιχεία platformer, το οποίο ντύνουν όμορφα καρτουνίστικα γραφικά. Κι ενώ ομολογουμένως η πρώτη μου επαφή με τον τίτλο ξεκίνησε στραβά, όσο προχωρούσα τόσο άλλαζε η γνώμη μου. Θα έλεγα ότι αυτό οφείλεται τόσο στο ότι η πρώτη εντύπωση για εμένα έχει πάντα ισχυρό αντίκτυπο για το τι άποψη θα διαμορφώσω, όσο και στο ότι το παιχνίδι αργεί να ξεδιπλώσει αυτά που έχει να προσφέρει. Και είναι κάμποσα. Ανατολίτικη αισθητική χωρίς Kung Fu σκύλους δεν γίνεται Βρισκόμαστε στον μαγικό κόσμο του Valdi, ένα μέρος όπου ο χρόνος δεν κυλάει όπως τον έχουμε συνηθίσει. Πιο σωστά, ενώ η ροή του χρόνου είναι υπαρκτή, εντούτοις σε κάθε ένα από τα τέσσερα γεωγραφικά του διαμερίσματα, οι εποχές είναι σταθερές. Όλα αυτά όμως μέχρι ο Κακός Μάγος να φέρει τα πάνω κάτω και να αντιστρέψει τις εποχές. Και σαν φυσικό επακόλουθο κάποιος πρέπει να φέρει την ισορροπία. Πρωταγωνιστής λοιπόν είναι η Ary, ένα κορίτσι του οποίου όσο μπόι του λείπει, τόσο το λέει η ψυχούλα της. Αυτό που την κάνει όμως να ξεχωρίζει είναι η ικανότητα της να ελέγχει τις εποχές και πιο συγκεκριμένα τον καιρό γύρω της. Με αυτό το όπλο της λοιπόν φεύγει από το σπιτικό της για να φέρει την ισορροπία στον κόσμο καθώς και να μάθει τι απέγινε ο χαμένος της αδερφός. Ίσως όχι και ο δυσκολότερος γρίφος που κατάφερα να λύσω Η παραπάνω ιδέα εναλλαγής των εποχών είναι και το σημείο κλειδί του τίτλου. Ο χάρτης του παιχνιδιού, αν και χωρίζεται σε μεγάλα επιμέρους διαμερίσματα, μπορεί να χαρακτηριστεί ως ανοιχτού τύπου. Αυτόν τον ανοιχτό κόσμο μπορούμε να τον εξερευνήσουμε τόσο για να τρέξουμε την κεντρική ιστορία όσο και για να ανακαλύψουμε επιμέρους μυστικά. Μία πολύ γενικευμένη άποψη θα ήταν ότι προσομοιάζει το Breath of the Wild, κάτι που δεν ήταν τελείως λάθος. Η λίστα περιλαμβάνει όλα τα στοιχεία του Zelda που ποτέ δεν είδαμε στην μητέρα πλατφόρμα. Εχθρούς σχετικούς με το περιβάλλον τους, διάσπαρτους γρίφους που θα προσφέρουν θησαυρούς καθώς και μπουντρούμια ή σπηλιές προς εξερεύνηση. Η αλήθεια όμως πίσω από όλα αυτά είναι ότι υπάρχουν ξεκάθαρα για να προσδώσουν τεχνηέντως μεγαλύτερη διάρκεια ζωής στον τίτλο. Στην πραγματικότητα κάποιος που θα ασχοληθεί μόνο με την κεντρική ιστορία και κάνα δυο ακόμη βασικά side quests, δεν θα χρειαστεί περισσότερο από 6-7 ώρες για να δει τους τίτλους τέλους. Κάτι τέτοιο βεβαίως είναι φυσιολογικό όσον αφορά ένα open world παιχνίδι, μόνο που εν προκειμένω υπάρχουν μεγάλες περιοχές και αποστάσεις που πρέπει να διανύσουμε, οι οποίες είναι πλήρως κενές. Τι να το κάνω αν έχεις σχεδιάσει έναν έξυπνο γρίφο τον οποίο για να τον βρω πρέπει να χαζολογήσω άσκοπα σε ένα άδειο λιβάδι; Σίγουρα δεν πρόκειται για το μεγαλύτερο αμάρτημα του AatSoS, αλλά σε κάθε περίπτωση, μετά από ένα σημείο, αρχίζει να κουράζει κάποιον που ψυχαναγκαστικά θέλει να μην αφήσει τίποτα ανολοκλήρωτο. Καλό το σκαρφάλωμα, αλλά αν πέσεις πώς ξανανεβαίνεις; Όπως αναφέρθηκε και στην αρχή, το παιχνίδι ζωντανεύει μέσα από πολύ όμορφα γραφικά με πολύ ταιριαστές παλέτες ανά εποχή. Τόσο οι εναλλαγές της βλάστησης και του τοπίου ανά περιοχή όσο και οι αλλαγές που μπορούμε να επιφέρουμε αλλάζοντας τοπικά τον καιρό χαρακτηρίζονται ως άκρως ευρηματικές. Έπιασα πολλές φορές τον εαυτό μου να πειραματίζομαι απλώς και μόνο για να δω πως θα ήταν ένα μέρος αν είχε άνοιξη, χειμώνα κτλ. Παρόλα αυτά όμως δεν μπορώ να μην σταθώ στο γεγονός ότι, ενώ σε ένα platformer η ακρίβεια των κινήσεων μας είναι αυτή που καθορίζει την επιτυχία μας, στο AatSoS πολλές φορές δεν ήξερα που έπρεπε να προσγειωθώ. Η πραγματική θέση του μοντέλου ενός κομματιού πάγου λ.χ. απείχε σε σχέση με αυτήν που παρουσιαζόταν από τα γραφικά με αποτέλεσμα είτε να στέκομαι στον αέρα είτε να περνάω μέσα από αυτόν. Κι ενώ σε κάποιο άλλο είδος παιχνιδιού κάτι τέτοιο ίσως και να το συγχωρούσαμε, στην προκειμένη περίπτωση θεωρείται ως θανάσιμο αμάρτημα διότι φανταστείτε να είστε λίγα άλματα πριν από την ολοκλήρωση ενός επιπέδου και στο τελευταίο να δείτε την πρωταγωνίστρια να περνάει μέσα από το πάτωμα και να χάνεται στο κενό... Το παραπάνω μαζί με ορισμένες ατασθαλίες της κάμερας, δυστυχώς αρκετές φορές κατά την διάρκεια της μάχης, είναι ίσως οι δύο κύριοι παράγοντες που του αφαιρούν πόντους από την τελική του βαθμολογία. Riders on the storm, στην κυριολεξία... Το AatSoS είναι ένας πολύ ευχάριστος τίτλος ο οποίος καταφέρνει αυτό ακριβώς για το οποίο φτιάχτηκαν τα παιχνίδια. Να προσφέρει χαλάρωση και διασκέδαση μέσω του escapism, όπως λέμε εδώ στο χωριό μου. Βασανίζεται βέβαια από ορισμένες παιδικές ασθένειες, οι οποίες όμως σε καμία περίπτωση δεν το καθιστούν απλησίαστο. Ο μόνος λόγος για να μην το αποκτήσει κάποιος στην αρχική του τιμή θα είναι μόνο αν έχει σκοπό να ασχοληθεί με την κεντρική του ιστορία και μόνο, η οποία όσο και να προσπαθεί, δεν μπορεί να προσφέρει αρκετές ώρες ενασχόλησης. Παρ' όλα αυτά ο κόσμος του είναι έτσι σχεδιασμένος που σε παρασέρνει στο να τον ανακαλύψεις, ακόμη κι αν κάπου-κάπου φαίνεται σαν να μην ολοκληρώθηκε ποτέ.

ARY AND THE SECRET OF SEASONS

CARRION

DEATH STRANDING

(Update) Lord of the Rings: Gollum από την Daedalic

Νέος τίτλος Τεν Τεν από την Microids