REVIEWS
Trending

SYBERIA: THE WORLD BEFORE

Μαζευτείτε γύρω παιδιά, θα σας πω την ιστορία της Kate και του ατελείωτου ταξιδιού...

Τα Syberia είναι μια σειρά που πολλοί έχουν λατρέψει. Μπορεί να μην είχαν τους πιο προκλητικούς γρίφους ή τις πιο περίπλοκες ιστορίες, αλλά αυτή η αίσθηση περιπέτειας και ταξιδιού σε πανέμορφες τοποθεσίες που δεν θα ήταν εφικτό να δούμε στην πραγματικότητα, ήταν κάτι μοναδικό. Δεν ήταν όμως μόνο αυτό, αλλά ένας συνδυασμός στοιχείων: οι σουρεάλ καταστάσεις που αναμειγνυόμασταν, οι ιδιαίτεροι χαρακτήρες που συναντούσαμε, και φυσικά, η Kate Walker, μια ηρωίδα με την οποία πιστεύω θα μπορούσαν να ταυτιστούν οι ρομαντικοί εξ ημών.

Σχεδόν πέντε χρόνια πέρασαν από την κυκλοφορία του Syberia 3 (πως περνάει ο καιρός!) και ακόμα θυμάμαι τα ανάμεικτα συναισθήματα που μου είχε αφήσει το συγκεκριμένο. Η ατμόσφαιρα του κόσμου του εκλιπόντος Benoît Sokal ήταν υποτονική στο συγκεκριμένο, αλλά το μεγαλύτερο πρόβλημα εκείνου του παιχνιδιού – μετά τα τεχνικά προβλήματα κατά το λανσάρισμα – ήταν πως τόσο οι χαρακτήρες όσο και η ιστορία, στο μεγαλύτερο μέρος τους δεν σε έκαναν να νοιαστείς ιδιαίτερα και να δεθείς συναισθηματικά μαζί τους. Ως εκ τούτου, ήμουν ανήσυχος κατά πόσο το Syberia: The World Before θα μπορούσε να επιστρέψει σε μια συμπαγή και ενδιαφέρουσα εξιστόρηση που να προκαλεί πλειάδα συναισθημάτων.

Από την εισαγωγή τα πράγματα φαίνονται πιο υποσχόμενα από το προηγούμενο μέρος.

Η ιστορία συνεχίζει από το σημείο που τελείωσε το προηγούμενο μέρος: Η Kate έχει απαχθεί και βρίσκεται φυλακισμένη σε ένα παράνομο ορυχείο αλατιού. Εκεί μαζί με την συγκρατούμενη της Katyusha, προσπαθεί απλά να επιβιώσει. Κάποια στιγμή λαμβάνει ένα γράμμα από τη φίλη της Olivia (τη θυμάστε;) που θα την συνταράξει. Έτσι, αποφασίζει να επισπεύσει την απόδραση της. Κατά την απόδραση της με τη νεαρή συγκρατούμενη της, ανακαλύπτουν μέσα στα τούνελ ένα παλιό τρένο από την εποχή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και μέσα σ’ αυτό ένα την ζωγραφιά μιας κοπέλας που φέρει ασυνήθιστη ομοιότητα με την Kate.

Κατά την απόδραση μας από το ορυχείο

Αυτό δίνει ώθηση να ξετυλιχθούν μια σειρά από γεγονότα που περιστρέφονται γύρω από την αναζήτηση της συγκεκριμένης γυναίκας. Η αναζήτηση αυτή θα μας οδηγήσει στο Vaghen, την πρωτεύουσα του Osterthal, και από εκεί στις γύρω περιοχές. Στο Syberia: The World Before γίνεται ξανά αισθητή η επιρροή του Hans Voralberg στην ανακατασκευή της πόλης μετά τον Μεγάλο Πόλεμο, με την μηχανική ορχήστρα έξω από την μουσική ακαδημία της να είναι μία από τις εντυπωσιακότερες κατασκευές του φημισμένου εφευρέτη. Είναι αξιοπερίεργο πάντως πως το παιχνίδι αλλάζει το όνομα του Ναζιστικού Κόμματος σε… Brown Shadow και αντικαθιστά τη σβάστικα με ένα άλλο σύμβολο, σε μια προσπάθεια παραλληλισμού που όλα τα υπόλοιπα στοιχεία μένουν ίδια . Εναλλακτική ιστορία του κόσμου του Sokal ή σημεία των καιρών;

Στη νέα μας περιπέτεια θα έχουμε την ευκαιρία να ξανανταμώσουμε παλιούς γνωστούς…

Ως παίκτες, γνωρίζουμε από νωρίς πως το πρόσωπο που ψάχνουμε είναι η Dana Roze, καθώς έχουμε την έλεγχο της από τον πρόλογο του παιχνιδιού. Το gameplay όσο και ο βασικός κορμός της αφήγησης έχουν στηριχθεί πάνω στην μετάβαση μεταξύ του ελέγχου της Kate και της Dana. Η πρώτη βλέπει τα γεγονότα το 2005, ενώ η δεύτερη την περίοδο 1937-1945. Μην μπερδεύεστε, δεν πρόκειται για κάποιο ταξίδι στο χρόνο. Ουσιαστικά τα τμήματα που ελέγχουμε τη Dana, αντί να τα διαβάζαμε σε κάποιες σημειώσεις, τα βιώνουμε από πρώτο χέρι και οι ενέργειες της γίνεται γνωστές στην Kate χρόνια αργότερα. Οι γρίφοι έχουν υποστεί το μεγαλύτερο lifting μέχρι τώρα. Αν και τα σημάδια ήταν εμφανή από το 3ο μέρος, πλέον ακολουθούν το μοτίβο που είδαμε για πρώτη φορά εκεί, δηλαδή το χειρισμό διαφόρων μηχανικών κατασκευών, ώστε να βρούμε διακόπτες, μοχλούς, κινητά μέρη κ.α. που θα μας αποκαλύψουν μυστικά ή αντικείμενα απαραίτητα για να προχωρήσουμε. Το backtracking έχει πρακτικά εξαλειφθεί καθώς η λύση των puzzles μπορεί να αναζητηθεί στην περιοχή που αυτά βρίσκονται, ενώ το inventory αν και συνεχίζει να υπάρχει, δεν θα υπάρξει στιγμή που να έχουμε πάνω μας περισσότερα από 2-3 αντικείμενα. Τουτέστιν, αν κάποιος ψάχνει πως θα χρησιμοποιήσει μαϊμούδες πάνω σε αντλίες ή να συνδυάσει σφουγγαρίστρες με σκαντζόχοιρους, καλύτερα να κοιτάξει αλλού.

Η ενεργοποίησης της «ορχήστρας» του Vaghen: ένα από τα πιο ικανοποιητικά puzzles του παιχνιδιού.

Διατηρώντας την παράδοση της σειράς, το Syberia: The World Before αναβλύζει την ζεστασιά που γυρεύει κάθε ενήλικας που προσπαθεί να κρατήσει ζωντανό τον έφηβο μέσα του. Οπτικά είναι πανέμορφο, με αρκετή λεπτομέρεια σε περιβάλλοντα και, ειδικά, χαρακτήρες με εξαίρεση κάποια θολά textures σε κοντινές λήψεις της κάμερας π.χ. puzzles, που ουδόλως αλλοιώνουν τη συνολική εικόνα. Μάλιστα η χρήση της κάμερας, σε συνδυασμό με διάφορα εφέ και φωτοσκιάσεις αποδίδει με κινηματογραφικό τρόπο τα διάφορα περιβάλλοντα, είτε πρόκειται για φυσικά τοπία ή για αστικά περιβάλλοντα, τα οποία έχουν έντονο άρωμα Κεντρικής Ευρώπης. Ομοίως, ο τομέας του ήχου δε θα μπορούσε να υπολείπεται από τη στιγμή που τις συνθέσεις ανέλαβε ο γνωστός μας από τα προηγούμενα επεισόδια, Inon Zur, ενώ την εκτέλεση τους η Budapest Scoring Orchestra. Πρόκειται για ιδιαιτέρως καλαίσθητα ακούσματα κλασικής μουσικής με έμφαση στα έγχορδα και το πιάνο, που χρωματίζουν ιδανικά τις πιο συναισθηματικές σκηνές του τίτλου.

Οι περισσότερες τοποθεσίες στο The World Before είναι σαν πίνακες ζωγραφικής.
Κύκνοι εν πτήσει – απόδραση – ελευθερία: η Kate βλέπει κάτι από τον εαυτό της σε αυτούς. Ίσως και εμείς.

Αυτό λοιπόν είναι το Syberia: The World Before. Εναλλαγές συναισθημάτων, ιδιόρρυθμες steampunk επινοήσεις, απόδραση από τα καλούπια της κοινωνίας και το να ακούς το κάλεσμα σου, και όπως τα πρώτα δύο παιχνίδια, ένα σύνολο μεγαλύτερο από το άθροισμα των επιμέρους στοιχείων του. Οι δημιουργοί του παιχνιδιού κατάφεραν κάτι σημαντικό, να αντιστρέψουν τη δυσφορία για το τρίτο μέρος και να μας ενθουσιάζουν για την πιθανή (όπως διαφαίνεται από το φινάλε) συνέχεια. Η απώλεια του Benoît Sokal, ως ανθρώπου και καλλιτέχνη είναι μεγάλη, αλλά μετά το έργο που παρέδωσε το στούντιο από τη Γαλλία, δε μπορούμε παρά να είμαστε αισιόδοξοι για το μέλλον.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 84%

84%

Αναπόληση περασμένων ζωών

Μετά το στραβοπάτημα του τρίτου μέρους, το Syberia: The World Before μας προσφέρει αυτή τη ζεστή αίσθηση μελαγχολίας και μαγικού ρεαλισμού για την οποία είναι γνωστή η σειρά. Αν είχε και μερικά πιο δύσκολα puzzles, θα μπορούσε να είναι το κορυφαίο Syberia έως τώρα. Ευχαριστούμε για όλα κύριε Sokal...

Παναγιώτης Μητράκης

Τέκνο των 80's, ξεκίνησε τη gaming πορεία του με coin-ops και το κλασικό Game Boy. Ξαπόστασε στο αγαπημένο του SNES και ήρθε σε επαφή με το PC gaming το 1998, με παιχνίδια-σταθμούς όπως Half-Life και Baldur's Gate. Δε λέει όχι σε (σχεδόν) κανένα είδος αλλά έχει μια προτίμηση σε RPG και survival horror και προσπαθεί να μυήσει κι άλλους στα Silent Hill, τα S.T.A.L.K.E.R. και τις δημιουργίες της Looking Glass και της Obsidian.

12 Comments

  1. Ψήνομαι, ακόμα και αν η έλλειψη σοβαρών γρίφων ήταν κάτι που περίμενα.

    Το Syberia 3 δεν το έχω παίξει ακόμα (βρίσκεται στη Steam library από κάποιο bundle – ούτε που θυμάμαι πως), αλλά με αυτά που διαβάζω για ιστορία/τεχνικά προβλήματα κλπ, μάλλον σε κανένα youtube θα το παρακολουθήσω για να κάνω catchup.

  2. Μου άρεσε πολύ η παρουσίαση, Αδάνιε.

    Χαίρομαι που επιβεβαιώνεται το ζεστό και ‘Ορθόδοξο’ βάιμπ που μου άφησε ο πρόλογος και θα το ξεκινήσω μόλις τελειώσω το God of War που με παιδεύει το τελευταίο τετράμηνο. Ζώρζ, δεν χρειάζεται καν να βασανιστείς με YouTube Syberia 3, καθώς το World Before περιλαμβάνει ένα πλήρες recap video των τριών πρώτων παιχνιδιών, το οποίο δείχνει όσα ακριβώς πρέπει από το τρίτο μέρος.

    (Spoiler Alert : Δεν χάνεις απολύτως τίποτε.)

  3. Ωραίο το review και ευτυχώς ήταν αυτό που ήθελα να διαβάσω. Ένας καλός από όλες τις πλευρές τίτλος, αντάξιος των 2 πρώτων. Στην ίδια περίπτωση με τον [USER=102595]@Sephir[/USER] και εγώ, αγόρασα το 3ο μέρος από το eneba περίπου 1 ολάκερο γιούρο περιμένοντας να το παίξω κάποια στιγμή αλλά ακόμα τζίφος.

  4. [QUOTE=”Sephir, post: 595825, member: 102595″]

    αλλά με αυτά που διαβάζω για ιστορία/τεχνικά προβλήματα κλπ, μάλλον σε κανένα youtube θα το παρακολουθήσω για να κάνω catchup.
    [/QUOTE]
    Λάθος!

    Να ασχοληθείς μαζί του και δεν θα το μετανιώσεις.

    Με gamepad το παιχνίδι πετάει ενώ τα τεχνικά προβλήματα είναι αμελητέα και δεν χαλάνε την εμπειρία.

    Το πολύ-πολύ, αλλάζεις την ομιλία στα γαλλικά με αγγλικούς υποτίτλους και συνεχίζεις ακάθεκτος.

    Το 3 έχει λάβει κακές κριτικές, αλλά τις θεωρώ υπερβολικές, και μέρος του μπούγιου που συνηθίζεται στην gaming κοινότητα.

  5. Άντεξα να παίξω σχεδόν το 80% του τρίτου και το παράτησα λίγο πριν το φινάλε (έχω γράψει γι’αυτό παλαιότερα στο φόρουμ), όταν συνάντησα τον γελοιότατο γρίφο με το φάρμακο του ωρολογοποιού. Σαν σύνολο είναι ένα πολύ μέτριο ‘eurotrash’ adventure, από εκείνα που παίζαμε τις ζοφερές ημέρες των πρώτων 00’ς, που έψαχνες τα adventures με το τουφέκι και συμβιβαζόσουν και με τον τραχανά. Σε καμία περίπτωση αντάξιο του βαριού του ονόματος.

  6. Εχοντας λιωσει του κοσμου τα adventures τα καλοκαιρια μου (απο τα myst εως τα syberia, απο το grim fandango εως τα monkey island, τα longest journey και τελος την καλη telltale) εννοειται πως θα το αγορασω οταν βγει σε sale! Thanks για το review Adhan! Απλα μου επιβεβαιωσες ο,τι ηδη ηξερα! Δεν ξερω ρε σεις αλλα τα syberia που θυμιζουν εντονα κατι απο τα παλια καλα χρονια 🙂
    Ps. Οποιος θελει να το αγορασει να παιξει πρωτα το prologue που ειναι δωρεαν στο steam για να παρει μια ιδεα απο το σεναριο!

  7. Μόλις ολοκλήρωσα τον ΥΠΕΡΟΧΟ γρίφο στην Πλατεία της Μουσικής του Βάγκεν, με την Kate. Τί ομορφιά από τα παλιά ήταν αυτή; Τί αίσθηση ολοκλήρωσης και μεγαλείου; Χωρίς να ενέχει κανένα παράλογο στοιχείο, στηριζόμενος στην παρατήρηση του περιβάλλοντος και την ευφυή διασταύρωση πληροφορίων, με έκανε να νιώσω Σεϊχης της Σκέψης, Λεγάτος της Λογικής και δε συμμαζεύεται ασούμ. Τεράστιο ρεφάρισμα μετά το φρικτό γρίφο του ρολογά με τα χάπια στο ατυχές τρίτο μέρος της σειράς.

  8. Θεοί, ΤΙ ΕΠΟΣ, τί σκληρό κατοστάρι ήταν αυτό; Νομίζω με διαφορά το κορυφαίο Syberia ΟΛΩΝ. H δε εξομολόγηση της Kate στην Olivia στο τηλέφωνο (‘Ι am the person who boards that train without destination…’) ήταν πανέμορφη κατάθεση ψυχής. Μερικοί το ‘χουμε αυτό το κουσούρι και οι Γάλλοι το πακετάρισαν υποδειγματικά.

    Τα πάντα είχε ρε. Ταξίδι, μυστήριο, ιστορία, μαγικό ρεαλισμό…κατόρθωσε να το δέσει υπέροχα και με τον ανθρώπινο παράγοντα, κάτι που έλειπε θεωρώ από τα δύο πρώτα παιχνίδια. Όχι πως έχαναν κάτι σε μαγεία, αλλά ας πούμε ήταν πιο…ονειρικά, υψιπετή σε σχέση με το The World Before.

    Αχαχεγκλεγκλούμπα αριστούργημα μεγατόνων, δεν περίμενα τέτοιο ανέβασμα στο φινάλε.

  9. [QUOTE=”Borracho, post: 595867, member: 102590″]
    Άντεξα να παίξω σχεδόν το 80% του τρίτου και το παράτησα λίγο πριν το φινάλε (έχω γράψει γι’αυτό παλαιότερα στο φόρουμ), όταν συνάντησα τον γελοιότατο γρίφο με το φάρμακο του ωρολογοποιού. Σαν σύνολο είναι ένα πολύ μέτριο ‘eurotrash’ adventure, από εκείνα που παίζαμε τις ζοφερές ημέρες των πρώτων 00’ς, που έψαχνες τα adventures με το τουφέκι και συμβιβαζόσουν και με τον τραχανά. Σε καμία περίπτωση αντάξιο του βαριού του ονόματος.
    [/QUOTE]
    Γράφοντας πάνω στο θέμα μερικούς μήνες μετά, και παίζοντας το Syberia 3 αυτόν τον καιρό, δεν ξέρω αν ήταν τυπογραφικό λάθος του Borracho, γι’ αυτό να πω ότι ο γρίφος με το φάρμακο βρίσκεται γύρω στο 30% του παιχνιδιού και όχι τόσο κοντά στο τέλος. Επίσης, δεν έχει καμιά δυσκολία, είναι σχεδόν αυτόματος!
    Θα σου πρότεινα Borracho, αν δεν το έχεις κάνει refund, να ξαναδοκιμάσεις το παιχνίδι. Ναι μεν δεν έχει τόσο συναισθηματικές στιγμές (και οι περισσότεροι καταλαβαίνω έχετε και μεγάλο backlog να χωρέσετε στο χρόνο σας), αλλά μόνο για να δεις την ιστορία και να εξασκηθεί κανείς στους γρίφους του πιστεύω ότι αξίζει.
    Αυτή τη στιγμή έχω φύγει με το πλοίο και έχω προσαράξει, εκεί που έχω προσαράξει.

  10. Παναγία μου, 30% ήταν ως εκεί;! Εκτός από το ότι μου φάνηκε αιώνας και πήγα σούρνωντας, είχα ρίξει βλέφαρο σε walkthrough για να δω πόσα κομμάτια/περιοχές απόμεναν και έτσι σχημάτισα την εντύπωση πως ήμουν κοντά στο τέλος.

    Δεν αναφερόμουν στη δυσκολία, αυτή ήταν πραγματικά χαμηλή. Η ίδια η ύπαρξη του γρίφου όμως, πήγαινε ενάντια σε κάθε λογική. Γέρος, με πρόβλημα υγείας που εξαρτάται από τα χάπια του, αντί να τα φοράει μενταγιόν στο λαιμό, τα τριπλοκλειδώνει στο Μαγικό Ρολοϊ του Κούκου, έτσι βρε αδερφέ, για μια ώρα ανάγκης.

    Ήταν η χαριστική βολή για μένα. Δεν μ’έπιανε που δε μ’έπιανε συναισθηματικά πουθενά το παιχνίδι όσο και να το ζόριζα, έσκασε και αυτός ο -οι Θεοί να τον κάνουν- γρίφος και με αποτέλειωσε, έφαγε λυσσασμένο rage uninstall.

    Μεγαλώνοντας και μπλαβιάζοντας από το ξύλο της παιδοκομίας, αποκτάω και μια περίεργη ελεύθερια από παλιούς ιδεοψυχαναγκασμούς : όχι, δεν χάνω απολύτως τίποτε αν δεν ασχοληθώ με κάτι που δεν με γεμίζει συναισθηματικά ή δεν με διασκεδάζει. Αφήνω τη συμπλήρωση λίστας για ανθρώπους με την τερατώδη πολυτέλεια του ελεύθερου προσωπικού χρόνου 😀

    Έχοντας το παραπάνω υπ’ όψιν, έκανα τ’αδύνατα δυνατά προκειμένου να βιώσω ολόκληρο το υπέροχο Syberia: The World Before (το οποίο αγνοεί εν πολλοίς τα γεγονότα του 3) και δεν το μετάνιωσα στιγμή. Με έκανε να θέλω συνεχώς να δω τί θα γίνει στη συνέχεια, όπως και τα δύο πρώτα, μυθικά πλέον, παιχνίδια της σειράς.

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL