Captain's Log

Γιατί ο κόσμος χρειάζεται τα “σκουπίδια” της Marvel

Be your own hero

Σήμερα θα ξεφύγουμε από τη συνηθισμένη gaming-focused θεματολογία μας διότι μία πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση στο forum του site μού έδωσε την αφορμή να γράψω ορισμένα πράγματα για το Marvel Cinematic Universe, το τι θεωρείται πραγματικός κινηματογράφος και ποιο τελικά είναι το μήνυμα που εμείς ως θεατές λαμβάνουμε. Ο φημισμένος σκηνοθέτης Martin Scorsese πριν από κάποιο καιρό εξέφρασε την άποψη ότι οι ταινίες της Marvel “δεν είναι σινεμά”, διευκρινίζοντας αργότερα σε σχετικό άρθρο του ότι “το σινεμά ασχολείται με χαρακτήρες – την πολυπλοκότητα των ανθρώπων, την αντιφατική και ενίοτε παράδοξή τους φύση, τους τρόπους που μπορεί να πληγώσουν ή να αγαπήσουν ο ένας τον άλλο και στο τέλος να έρθουν αντιμέτωποι με τους εαυτούς τους.” Είναι μία όμορφη φράση που περικλείει τους βασικούς λόγους για τους οποίους το κινηματογραφικό είδος του drama -χρησιμοποιώ την αγγλική λέξη για να τονίσω ότι μιλάμε για το κινηματογραφικό είδος, όχι το αρχαιοελληνικό θέατρο – μονοπωλεί κάθε χρόνο τα κινηματογραφικά βραβεία. Εξερευνά, συγκινεί, αγγίζει, κριτικάρει. Σημαίνει όμως αυτό ότι κανένα άλλο είδος δεν έχει το δικαίωμα να ονομάζεται “σινεμά”;

Πριν προχωρήσω παρακάτω, ας πούμε το προφανές: Ασφαλώς η μέση ταινία του MCU δεν μπορεί να θεωρηθεί το ίδιο βαρύνουσα για την τέχνη και τον πολιτισμό με ένα drama από έναν θρύλο όπως ο Scorsese. Ένα drama έχει την στόχευση και την πολυτέλεια να αφιερώσει τις 2+ ώρες της διάρκειάς του στην εξερεύνηση και ανάλυση των χαρακτήρων του. Αντίθετα, ένα blockbuster (είτε μιλάμε για μια ταινία της Marvel είτε για κλασικούς action τίτλους των 80s) επιδιώκει να συναρπάσει το κοινό με δράση, εφέ, εντυπωσιακές sequences. Και τα δύο είδη επιδιώκουν εντέλει την ψυχαγωγία με την ευρεία έννοιά της, ωστόσο τα dramas ενδιαφέρονται περισσότερο να εξερευνήσουν το θέμα τους και να παραδώσουν το μήνυμά τους στο μυαλό του θεατή παρά να τον διασκεδάσουν. Η διάκριση και διαμάχη μεταξύ “υψηλής” και “λαϊκής τέχνης” ασφαλώς δεν είναι καινούριο φαινόμενο και εδώ ίσως εντοπίζεται ένα κενό στην επιχειρηματολογία του Scorsese, καθώς ειδικά ο αμερικανικός κινηματογράφος έχει παράδοση στην δημιουργία blockbusters σχεδόν από την αυγή του. Από τα ιστορικά έπη των 1950s και την ταινία Jaws του Steven Spielberg που γέννησε τον όρο blockbuster μέχρι τις σημερινές υπερπαραγωγές, το Χόλιγουντ είχε πάντοτε ταινίες που έβαζαν ως πρώτο στόχο το θέαμα.

Πέρα από όλα αυτά πάντως, δεν έχω σκοπό να μπω στη συζήτηση για το αν οι ταινίες της Marvel είναι “σκουπίδια”, όπως τις χαρακτήρισε ένας φίλος στο forum. Οποιοσδήποτε έχει κατασταλάξει σε μία άποψη για το θέμα αυτό δεν περιμένει εμένα να γράψω δυο γραμμές για να την αλλάξει. Ο καθένας μας έχει τα δικά του κριτήρια, τις δικές του προτιμήσεις και απόψεις, τη δική του σκέψη, οπότε είναι ελεύθερος να κρίνει κάθε είδους media κατά το δοκούν. Άλλωστε όλοι μας ως gamers γνωρίζουμε πολύ καλά πόσο μπορεί να διαφέρουν οι απόψεις για ένα παιχνίδι, το αριστούργημα του ενός είναι το σκουπίδι του άλλου. Προτιμώ λοιπόν να παραθέσω ένα επιχείρημα για τον λόγο που οι ταινίες και σειρές της Marvel, ανεξαρτήτως του πόσο ποιοτικές τις θεωρεί κάποιος, είναι σημαντικές για όλους μας. Για την κοινωνία που έχουμε αλλά και για την κοινωνία που θέλουμε να έχουμε.

Οι ταινίες της Marvel απευθύνονται σε ένα ευρύ, παγκόσμιο κοινό και κατά συνέπεια έχουν το προνόμιο να μπορούν να επηρεάσουν δεκάδες εκατομμύρια κόσμο με τα μηνύματα που εμπεριέχουν. Τι βλέπουμε λοιπόν σε μια superhero movie; Απλούς ανθρώπους που αποκτούν υπερφυσικές ιδιότητες και αποφασίζουν να τις θέσουν στην υπηρεσία της ανθρωπότητας. Ανθρώπους με ελαττώματα, με προβλήματα, με διλήμματα και ένστικτα που προσπαθούν παρ’ όλα αυτά να βάλουν τις ζωές τους σε τάξη και να προσφέρουν στο κοινό καλό. Ανθρώπους που αντιμετωπίζουν και πολεμούν σοβαρές κοινωνικές παθογένειες, που βάζουν τα ιδανικά τους πάνω από το προσωπικό όφελος. Ανθρώπους οι οποίοι έρχονται απέναντι από το σκοτεινό κομμάτι του εαυτού τους και το υπερνικούν. Ταινίες με μαζική απήχηση και τεράστιο κοινό λένε σε όλους μας “προσπάθησε να γίνεις καλύτερος άνθρωπος και να νοιάζεσαι για τους γύρω σου”.

Ο Tony Stark είναι ένας εγωπαθής, φιλήδονος έμπορος όπλων που έρχεται κατάφατσα με τις συνέπειες των πράξεών του. Η ιστορία του τελειώνει με τον ίδιο να θυσιάζεται, να αφήνει πίσω πλούτη, οικογένεια και προσωπική ευτυχία για να σώσει τους συνανθρώπους τους. O Steve Rogers ξεκινά ως ένας στρατιώτης που θέλει τυφλά να υπηρετήσει τη χώρα του. Καταλήγει ως ένας άνθρωπος που μαθαίνει να εκτιμά τις χαρές της ζωής. Ο Thor πίστευε ότι το πεπρωμένο του ήταν να γίνει βασιλιάς, εντέλει αποδέχεται ότι πρέπει να αγαπήσει αυτό που πραγματικά είναι. Οι ταινίες της Marvel μάς μίλησαν για την ανευθυνότητα του παγκόσμιου εμπορικού-στρατιωτικού λόμπι, για τους κινδύνους της μαζικής παρακολούθησης και ελέγχου, για το ένοχο παρελθόν της αποικιοκρατίας, για τις συνέπειες της αδιαφορίας των ισχυρών για τους αδύναμους. Τα θέματα αυτά σχολιάστηκαν εξ απαλών ονύχων, ασφαλώς. Επιδερμικά θα πει κάποιος, χωρίς το βάθος που θα είχε ένα drama με αντίστοιχη θεματολογία. Δεν διαφωνώ. Όμως είναι σημαντικό να αναλογιστούμε πόσο ισχυρό είναι το μήνυμα που στέλνεται και πόση αποτελεσματικότητα έχει η μετάδοσή του όταν γίνεται μέσω ταινιών που βλέπει όλος ο κόσμος.

Έστω και αν οι ταινίες αυτές δίνουν ένα απλό ερέθισμα, για κάποιους θα είναι αρκετό ώστε να εντρυφήσουν και να επεκταθούν σε άλλα έργα με πληρέστερη ανάλυση. Κάποιοι, οι πολλοί, θα σταματήσουν εκεί, όμως ακόμη και σε αυτή την περίπτωση το αρχικό αυτό ερέθισμα έχει μεγάλη αξία. Γενιές ολόκληρες παιδιών, εφήβων, ενηλίκων βλέπουν και αγαπούν χαρακτήρες οι οποίοι θέλουν να κάνουν καλό, θέλουν να προσφέρουν. Υπάρχει κάτι πιο όμορφο από αυτό;

Αλέξανδρος Γκέκας

Αφοσιωμένος PC gamer, ο Αλέξανδρος παίζει τα πάντα ανάλογα με τη διάθεση της στιγμής, δείχνει όμως προτίμηση σε turn-based, strategy, RPGs και θεωρεί το UFO: Enemy Unknown ως το καλύτερο παιχνίδι όλων των εποχών. Κατά τα άλλα, προσπαθεί να κρύψει τα χελωνίσια αντανακλαστικά του αποφεύγοντας το competitive multiplayer γιατί, λέει, "δεν του ταιριάζει" και αναζητά τρόπους ώστε να αναγνωριστεί η "Church of Gaben" ως επίσημη θρησκεία στη χώρα μας.

163 Comments

  1. Με αυτά τα παιδιάσματα των θρεντς/κειμένων δεν πρόκειται να τον κατακτήσεις.

    Λοιπόν… Με βάση το [SIZE=26px]xorismos.gr[/SIZE]
    Άκου πτώμα να μαθαίνεις.
    “Έχεις ωραίο μυαλό και δεν είμαι ζόμπι… Θες να μου δώσεις το τηλέφωνο σου; ”
    Μετά θα του πεις “φοράω ένα διάφανο παντελόνι, θα ήθελες να το δεις;”

  2. δεν έχω ασχοληθεί με το θέμα και θεωρώ τις ταινίες της Marvel ποιοτική πίτσα, αλλά δεν θα έλεγα ότι δεν υπάρχει δράμα και ανάπτυξη χαρακτήρων σε αυτές, μάλλον ο Σκορτσέζε είναι τυπικός γέρος που δεν μπορεί να χωνέψει ότι και τα μικιμάο έχουν σενάριο, πλοκή, δράμα, χαρακτήρες.

  3. [USER=103055]@Snipereye[/USER] μπα, είναι σημείο των καιρών, όλοι θα γεράσουμε και θα γίνουμε γεροπερίεργοι και θα κοιτάμε μέσα που δεν καταλαβαίνουμε και θα λέμε “ναι αλλά αν δεν παίξεις σε 480Χ320 δεν καταλαβαίνεις τι πάει να πει ωραία γραφικά, τι VR και κουραφέξαλα μου λέτε;”.

    Ο Σκορτσέζε και ο κάθε σκορτσέζος που μεγάλωσαν σε μια εποχή που του έμαθαν ότι είναι ιντελέκτουαλ μόνο αν ασχολείται με βιβλία και σινεμά, αδυνατεί να καταλάβει τι είναι ένα visual novel και πόσο εξαιρετική γραφή και βάθος μπορεί να έχει, ενδεχομένως να κοιτάζει τα Startrek και να νομίζει ότι είναι διαφημιστικά σποτ της νάσα και όταν θα αναγκάστηκε να βγάλει ταινία στο Netflix θα πρέπει να είχε βγάλει σπυράκια στον κώλο για 2 μήνες τουλάχιστον.

    Δεν τον κατηγορώ, σίγουρα και οι ιντελέκτουαλ του 18ου αιώνα θα έβλεπαν τον ρομαντισμό ως μικιμάο μπροστά στον κλασικισμό που έμαθαν αυτοί.

  4. Ταπεινή μου άποψη, σινεμά είναι. Με τον ίδιο τρόπο που Πλιάτσικας και Ραχμάνινοφ στέκουν αμφότεροι υπό την ομπρέλα της μουσικής. Διαφωνώ με τη διατύπωση πως:

    [QUOTE]
    “Και τα δύο είδη επιδιώκουν εντέλει την ψυχαγωγία με την ευρεία έννοιά της.”
    [/QUOTE]

    Ψυχαγωγία και διασκέδαση δεν ταυτίζονται, ούτε και είναι αλληλένδετες, ενώ δε δίνεται κάποιος ορισμός για την “ευρεία έννοια”, ώστε να μπορώ να συμπεράνω κάτι παραπάνω. Θεωρώ πως τα blockbusters στοχεύουν στη διασκέδαση, πιθανώς πασπαλισμένη με διακριτικά ψυχαγωγικά στοιχεία. Αυτά νομίζω πως ανακύπτουν από την “καθημερινή” φύση των ηρώων του MCU, μα σε επιδερμικό επίπεδο, όπως αναφέρεται και στο άρθρο. Τα blockbusters είναι χρήσιμα, γιατί παρέχουν ανέμελη διασκέδαση, που μπορεί να σου αφήσει και κάτι σαν επιμύθιο. Ριζική επίδραση πάνω στους πυλώνες της ενήλικης προσωπικότητάς σου ωστόσο, δε διαβλέπω πως θα έχουν ποτέ.

    Νομίζω πάντως πως στα 90 του ο Σκορτσέζε θα έχει πολύ πιο αποκρυσταλλωμένη εικόνα για την το περιεχόμενο της έννοιας του κινηματογράφου, τους στόχους του και τα μέσα που χρησιμοποιεί για να τους πετύχει, απ’ όσο θα μπορούσαμε να έχουμε εμείς ποτέ στο peak της πνευματικής μας διαύγειας.

  5. Notice: Η συνάρτηση WP_Object_Cache::add κλήθηκε εσφαλμένα. Το κλειδί της προσωρινής μνήμης δεν πρέπει να είναι κενή συμβολοσειρά. Παρακαλώ δείτε τη σελίδα Debugging in WordPress για περισσότερες πληροφορίες. (Το μήνυμα αυτό προστέθηκε στην έκδ. 6.1.0.) in /home/admin/web/ragequit.gr/public_html/wp-includes/functions.php on line 6031
    class="comment byuser comment-author-104373 even thread-even depth-1 has-avatar">

    απαπα… τον ερμο τον σκορτσεζο, που να ξερε ποσο πολυ ασχολουμαστε μαζι του σ αυτην την φιλοξενη, ημιπαράφρονη γωνιτσα του νετ..

    βρε ναυαρχε μου, δεν υπαρχει κανενας λογος να προσπαθουμε ν “αποδομησουμε” οσα λεει ο μαρτιν, ουτε να αναπτυσσουμε τους λογους που μας αρεσει οτιδηποτε. τιποτα δεν ειναι ασπρο και μαυρο μονο. εμενα π.χ. μ αρεσει πολυ ο κινηματογραφος του σκορτσεζου και συναμα απολαυσα ξερω γω και το 300 του σναιντερ (δεν τον χρησιμοποιω τυχαια σαν παραδειγμα. ξερω οτι εχει κανει “μαρβελοταινιες”. α, επισης το watchmen το θεωρω γενικως πολυ καλη ταινια) που μαλλον δεν θεωρει σινεμα ο μαρτιν. τι λεω? και τους αρχοντες που τους λατρευω, μπορει να βγει να τους θαψει.
    Ε, ΚΑΙ?? γιατι να δινουμε τοση σημασια στην αποψη του? και ειδικα οποιος διαφωνει μαζι του, γιατι να καθεται ν αναλυει τοσο μια “εντυπωσιακη” ατακα, που μπορει στο φιναλε να εγινε για διαφημιστικους λογους? το γουστο και τις προτιμησεις του καθενος, δε θα τα ορισει κανενας τρίτος, οσο σημαντικος κι αν ειναι στον τομεα του.

    δε λεω, σε τιμα που μπαινεις σε κοπο να κατανοησεις και την αντιθετη αποψη και να την αναλυσεις, αλλά ισως να μην εχει και τοση σημασια πια.

  6. [QUOTE=”Χειρομαλάχτης, post: 572418, member: 104201″]
    απαπα… τον ερμο τον σκορτσεζο, που να ξερε ποσο πολυ ασχολουμαστε μαζι του σ αυτην την φιλοξενη, ημιπαράφρονη γωνιτσα του νετ..

    βρε ναυαρχε μου, δεν υπαρχει κανενας λογος να προσπαθουμε ν “αποδομησουμε” οσα λεει ο μαρτιν, ουτε να αναπτυσσουμε τους λογους που μας αρεσει οτιδηποτε. τιποτα δεν ειναι ασπρο και μαυρο μονο. εμενα π.χ. μ αρεσει πολυ ο κινηματογραφος του σκορτσεζου και συναμα απολαυσα ξερω γω και το 300 του σναιντερ (δεν τον χρησιμοποιω τυχαια σαν παραδειγμα. ξερω οτι εχει κανει “μαρβελοταινιες”. α, επισης το watchmen το θεωρω γενικως πολυ καλη ταινια) που μαλλον δεν θεωρει σινεμα ο μαρτιν. τι λεω? και τους αρχοντες που τους λατρευω, μπορει να βγει να τους θαψει.
    Ε, ΚΑΙ?? γιατι να δινουμε τοση σημασια στην αποψη του? και ειδικα οποιος διαφωνει μαζι του, γιατι να καθεται ν αναλυει τοσο μια “εντυπωσιακη” ατακα, που μπορει στο φιναλε να εγινε για διαφημιστικους λογους? το γουστο και τις προτιμησεις του καθενος, δε θα τα ορισει κανενας τρίτος, οσο σημαντικος κι αν ειναι στον τομεα του.

    δε λεω, σε τιμα που μπαινεις σε κοπο να κατανοησεις και την αντιθετη αποψη και να την αναλυσεις, αλλά ισως να μην εχει και τοση σημασια πια.
    [/QUOTE]
    κουβέντα να γίνεται

  7. [QUOTE=”Χειρομαλάχτης, post: 572418, member: 104201″]
    Ε, ΚΑΙ?? γιατι να δινουμε τοση σημασια στην αποψη του? και ειδικα οποιος διαφωνει μαζι του, γιατι να καθεται ν αναλυει τοσο μια “εντυπωσιακη” ατακα, που μπορει στο φιναλε να εγινε για διαφημιστικους λογους? το γουστο και τις προτιμησεις του καθενος, δε θα τα ορισει κανενας τρίτος, οσο σημαντικος κι αν ειναι στον τομεα του.

    δε λεω, σε τιμα που μπαινεις σε κοπο να κατανοησεις και την αντιθετη αποψη και να την αναλυσεις, αλλά ισως να μην εχει και τοση σημασια πια.
    [/QUOTE]

    Ακριβώς. Δεν ξέρω γιατί έχεις σκαλώσει Ναύαρχε, ειλικρινά. Επίσης, να υπενθυμίσω ότι μιλάμε για τον Σκορσέζε, έτσι; Που ο τύπος κάνει άλλου είδους μπλοκμπάστερς ξέρω γω. Ας χαλαρώσουμε, δεν το είπε και κανάς Μπουνιουέλ ξέρω γω.

    Προσωπικά, για να πω και την αποψάρα μου, στα παπάρια μου γενικά οι απόψεις σαν του Στέφανου, που χαρακτηρίζουν τις Μαρβελοταινίες σκουπίδια, στα παπάρια μου και οι ακριβώς αντίθετες απόψεις. Ας περνάει καλά ο καθένας με ό,τι βλέπει. Εδώ συμφωνώ με τον Μητσάκο, ναι, ταινίες είναι όλα, στον κινηματογράφο προβάλλονται, πώς θα τις πούμε, κουραμπιέδες;
    Από εκεί και πέρα, είμαι της άποψης ότι όχι, δεν είναι τα πάντα υποκειμενικά. Κάποια πράγματα είναι αντικειμενικά. Κάποια πράγματα νομίζω είναι αντικειμενικά καλά. Κάποιες ταινίες είναι αντικειμενικά καλές. Και από τεχνικής άποψης μόνο να το πάρεις. Τι να κάνουμε τώρα, έτσι είναι.
    Υποκειμενικό είναι ότι προτιμάς τις ταινίες του Γκάι Ρίτσι παρά του Ταραντίνο. Αντικειμενικά, έχουν κάνει και οι δύο καλές ταινίες.
    Αν προσπαθήσει τώρα κάποιος, να έρθει να μου επιχειρηματολογήσει ότι “εγώ θεωρώ τέχνη και καλύτερη ταινία το Expendables απ’ τον Άγγελο Εξολοθρευτή επειδή πέρασα καλύτερα με το πρώτο και το γούστο είναι υποκειμενικό” και λοιπές μαλακίες, θα του γυρίσω την πλάτη και θα σηκωθώ να φύγω. Είμαι σίγουρος ότι είναι και κονσολάς επίσης.
    Και όχι μόνο στο σινεμά, σε κάθε είδους τέχνης νομίζω ότι ισχύει κάτι τέτοιο.

  8. [QUOTE=”Bathory, post: 572451, member: 102742″]
    Επίσης, να υπενθυμίσω ότι μιλάμε για τον Σκορσέζε, έτσι; Που ο τύπος κάνει άλλου είδους μπλοκμπάστερς ξέρω γω. Ας χαλαρώσουμε, δεν το είπε και κανάς Μπουνιουέλ ξέρω γω.
    [/QUOTE]

    Αυτό σκεφτόμουν κ εγώ διαβάζοντας το όλο θέμα! Δεν λέω , ταινιάρες έχει γυρίσει ο άνθρωπος, αλλά οι “χάρντκορ” σινεφίλ δεν θα τολμούσαν να το βάλουν στην ίδια πρόταση μέ κανα Παζολίνι ή Χάνεκε ξέρω γω.

    Προσωπικά όσες ταινίες “υπερ-ηρώων” έχω δει (κυρίως Μάρβελ φυσικά) έχω απογοητευτεί. Όχι λόγο theme, παιδί της φαντασίας είμαι, και αλίμονο σε όποιον πιστεύει ότι η φαντασία δεν είναι αναπόσπαστο κομμάτι των τεχνών ανά τους αιώνες, αλλά λόγο αντικειμενικών κριτηρίων που κοιτάω σε μια ταινία για να την χαρακτηρίσω καλή (σκηνοθεσία, ερμηνείες, ατμόσφαιρα, ανάπτυξη σεναρίου και χαρακτήρων κτλ.) Μεμονωμένες καλές στιγμές/σκηνές για το σινεμά έχουν, σαν σύνολο με τίποτα.

    Και πέρα αυτών, δεν διαπίστωσα ούτε καν κάποια όμορφη και χρήσιμη αξιοποίηση της φαντασίας για να πουν κάτι ουσιαστικό (π.χ. τα παλιά Star Trek, ή ακόμα και στην λογοτεχνία ο Μούρκοκ, η ακόμα και ο Τόλκιν σε ποιο κλασικές φόρμες παραμυθιού). Πάντα τις έβρισκα βιαστικές και επιδερμικές. Φυσικά με καλή παρέα και πίτσα καλά περνάς. Είναι στο τέλος χρήσιμες όμως? (Πολύ) μεγάλη κουβέντα αυτή, δεν ξέρω αν γίνετε γραπτώς σε ένα φόρουμ να πω την αλήθεια. Αλλά πολλές φορές σκεφτόμουν αν αυτά τα τεράστια μπάτζετ επενδυόταν σε άλλα πρότζεκτ κινηματογραφικά….αλλά εδώ πάμε και στην οικονομική διάσταση ποια (αναπόσπαστο κομμάτι αναγκαστικά) και ζητήματα κέρδους, ποπ προϊόντος κτλ. Και εκεί νομίζω βγαίνει η αντίδραση του κάθε Σκορτζέσε 😉

  9. Το προβλημα ειναι, και πιστευω οτι ο Σκορσεζε χτυπησε καμπανακι, ειναι οτι ταινιες που ανηκουν στην ποιοτητα του Σκορσεζε θα παραγκωνιστουν επειδη χρημα.
    Για τον Marvel κοσμο, τα πραγματα δεν μπορουν να ειναι εντελως ρηχα επειδη υπαρχει ενα κομικ background.
    Αυτος ο τυπακος προσεγγιζει το θεμα πολυ προσεκτικα. Ειναι 10 λεπτα αλλα γεματο με σκηνες απο ταινιες για την συγκριση.
    Μεταφερει τον φοβο του Σκορσεζε, οτι καποια στιγμη οι κινηματογραφοι θα παιζουν μονο pew pew, οχι οτι δεν θα βγαινουν πολυ ποιοτικες ταινιες. Νομιζω οτι τα βαζει ολα σε μια σειρα και ριχνει φως στην υποθεση.

    [MEDIA=youtube]mZrW8nD6qtM[/MEDIA]

    04.58

  10. Χριστέ μου, πάτησα Ακρί στον Πάθορι, τα Έσχατα του Κόσμου.

    Για να επικεντρωθώ λιγάκι στα γραφόμενα του Ναυάρχου, η κύρια ένστασή μου απέναντι στις Μαρβελοσαβούρες και τα ‘θετικά πρότυπα’ που αυτές προβάλλουν, αφορά στο γεγονός ότι ‘κλέβουν’ στον αφηγηματικό τους πυρήνα. Οι ήρωες μπορεί τάχα να έχουν το Χ, Ψ πρόβλημα, αλλά όλως τυχαίως είναι κινούμενα υπερόπλα, Εκλεκτοί, ζάπλουτοι, έχουν τελοσπάντων κάποια αντικειμενική ποιότητα και αβαντάζ που τους καθιστά εξωπραγματικούς.

    Δεν παρουσιάζουν δηλαδή σε ένα πιτσιρικά κάποιο εφικτό πρότυπο. Αντίθετα, ακριβώς με το να είναι τόσο ‘μακρινοί’ (Σούπερ Τσουτσούνα/Ατσάλινα Νύχια/Αόρατο Κομπιναιζόν/Αλέκιαστο Βρακάκι) περισσότερο κατευνάζουν συνειδήσεις και καλλιεργούν μια νοοτροπία του στύλ ‘Έλα μωρέ, αυτά μόνο στο σινεμά γίνονται, πού πας εσύ; Στο χωριό και τις φακές σου, σκλάβε.’

    Στον αντίποδα έχουμε κάτι δυνατό, όπως π.χ. τις δυο πρώτες σαιζόν του Mr. Robot (οι τελευταίες απλά δεν συνέβησαν ποτέ). Ρεαλιστικό, της εποχής του και μπορεί να παρακινήσει ένα πιτσιρικά να ψαχτεί σε μια δημιουργική κατεύθυνση. Αντί να υψώνει φράχτη, τείνει το χέρι. Και για να μην παρεξηγηθώ, αναφέρομαι στους τριανταφεύγα-σαραντακάτι που αλαλάζουν εκστατικοί με τα Μαρβελοτέτοια. Πιτσιρίκια και έφηβοι εξαιρούνται. Προφανώς και θα διαβάζουν κόμικς, θα βλέπουν φέσια και θα γουστάρουν. Είναι της ηλικίας.

  11. [QUOTE=”Savatar, post: 572459, member: 102698″]
    Μεμονωμένες καλές στιγμές/σκηνές για το σινεμά έχουν, σαν σύνολο με τίποτα.
    [/QUOTE]

    Σε αυτή την τροχιά σκέψης ειμαί και εγώ. Δεν είναι ταίνιες αλλά ένα
    υποσύνολο από σκετσάκια ενωμένα μεταξύ τους. Από ένα σημείο
    και μετά ήταν σα να έβλεπα μίξη “ταινίας” με dungeon raid στο WoW

    Από όλες τις σχετικές ταινίες του είδους έχω να θυμάμαι τις παρακάτω,
    κάθε μια για διαφορετικούς λόγους.
    Blade (1998)
    Xmen 2 (2003)
    Doctor Strange (2016)
    [I]Deadpool (2016)[/I]
    Thor: Ragnarok (2017)

    Οι υπόλοιπες δεν ήταν καν διασκεδαστικές.

    Βέβαια είναι μεγάλο το λογικό άλμα για να τις χαρακτηρίσεις <<σκουπίδια>>.
    Απλά πολλές από αυτές ήταν για straight to dvd.

  12. [QUOTE=”Bathory, post: 572451, member: 102742″]
    Δεν ξέρω γιατί έχεις σκαλώσει Ναύαρχε, ειλικρινά.
    [/QUOTE]

    Βρήκα ευκαιρία να κάνω συζήτηση για ένα θέμα που μου αρέσει Bathory, τίποτα παραπάνω. Σε προσωπικό επίπεδο η αντίδρασή μου όταν πρωτοάκουσα τις δηλώσεις ήταν κυριολεκτικά αυτή:

    [IMG]https://media1.tenor.com/images/ed9e4d9ca989543c167cf300de6cea37/tenor.gif?itemid=8736604[/IMG]

  13. [QUOTE=”Borracho, post: 572464, member: 102590″]
    Χριστέ μου, πάτησα Ακρί στον Πάθορι, τα Έσχατα του Κόσμου.
    [/QUOTE]
    Εδώ θα έπρεπε να στην φέρω και να κάνω ποστ-του ποστ σου-εντιτ σου γράφοντας κάτι του στυλ “ΥΓ. To Kingmaker είναι το GOAT crpg”
    αλλά 1)Βαριέμαι 2)Δεν είμαι 10 χρονώ και 3)έχω και ένα Solasta να τερματίσω.

    [IMG]https://media1.tenor.com/images/8b5f9ae2d38e55483bf4cb1d01c281e6/tenor.gif?itemid=3467082[/IMG]

  14. Τώρα που έχω χρόνο θα σχολιάσω μερικά από όσα είπατε.

    [QUOTE=”mits@kos, post: 572417, member: 102760″]
    Ψυχαγωγία και διασκέδαση δεν ταυτίζονται, ούτε και είναι αλληλένδετες, ενώ δε δίνεται κάποιος ορισμός για την “ευρεία έννοια”, ώστε να μπορώ να συμπεράνω κάτι παραπάνω. Θεωρώ πως τα blockbusters στοχεύουν στη διασκέδαση, πιθανώς πασπαλισμένη με διακριτικά ψυχαγωγικά στοιχεία. Αυτά νομίζω πως ανακύπτουν από την “καθημερινή” φύση των ηρώων του MCU, μα σε επιδερμικό επίπεδο, όπως αναφέρεται και στο άρθρο. Τα blockbusters είναι χρήσιμα, γιατί παρέχουν ανέμελη διασκέδαση, που μπορεί να σου αφήσει και κάτι σαν επιμύθιο. Ριζική επίδραση πάνω στους πυλώνες της ενήλικης προσωπικότητάς σου ωστόσο, δε διαβλέπω πως θα έχουν ποτέ
    [/QUOTE]

    Συμφωνώ σχεδόν σε όλα. Σαφώς ο κύριος στόχος ενός blockbuster είναι η διασκέδαση, ωστόσο τα blockbusters υψηλότερης ποιότητας έχουν συχνά και αυτά τα στοιχεία ψυχαγωγίας που ανέφερες. Έχω μια αμφιβολία για την τελευταία πρόταση γιατί η κάθε προσωπικότητα είναι διαφορετική και ενδέχεται να επηρεαστεί από κάθε είδους ερέθισμα.

    [QUOTE=”Χειρομαλάχτης, post: 572418, member: 104201″]
    Ε, ΚΑΙ?? γιατι να δινουμε τοση σημασια στην αποψη του? και ειδικα οποιος διαφωνει μαζι του, γιατι να καθεται ν αναλυει τοσο μια “εντυπωσιακη” ατακα, που μπορει στο φιναλε να εγινε για διαφημιστικους λογους? το γουστο και τις προτιμησεις του καθενος, δε θα τα ορισει κανενας τρίτος, οσο σημαντικος κι αν ειναι στον τομεα του.
    [/QUOTE]

    Δεν έχω άλλο λόγο πέραν του “άκουσα κάτι που θέλω να σχολιάσω”. Ο λόγος είναι ο ίδιος για τον οποίο ξεκίνησα να γράφω για games και συμμετέχω σε forums. Μου αρέσει το γράψιμο και η συζήτηση επί απόψεων, διασκεδάζω και ψυχαγωγούμαι.

    [QUOTE=”Savatar, post: 572459, member: 102698″]
    Πάντα τις έβρισκα βιαστικές και επιδερμικές. Φυσικά με καλή παρέα και πίτσα καλά περνάς. Είναι στο τέλος χρήσιμες όμως?
    [/QUOTE]

    Νομίζω πως ναι, και για τον λόγο που ανέφερα στο άρθρο και γιατί το να περάσεις καλά χρειάζεται σε όλους μας, είναι ανθρώπινη ανάγκη. Σε αντίθετη περίπτωση θα έπρεπε να εξοβελίσουμε το 90% του κινηματογράφου και, μια που είμαστε gaming site, σχεδόν όλο το gaming.

    [QUOTE=”lelos kounelos, post: 572460, member: 102768″]
    Το προβλημα ειναι, και πιστευω οτι ο Σκορσεζε χτυπησε καμπανακι, ειναι οτι ταινιες που ανηκουν στην ποιοτητα του Σκορσεζε θα παραγκωνιστουν επειδη χρημα.
    [/QUOTE]

    Δεν ήταν όμως πάντοτε παραγκωνισμένες; Ο Σκορσέζε λέει ένα πράγμα αλλά τα οικονομικά δεδομένα λένε κάτι εντελώς διαφορετικό. To Taxi Driver ήταν 14ο στο box office του 1976. Το Raging Bull ήταν 20ο στο box office του 1980. To Goodfellas ήταν 34ο στο box Office του 1990, το Cape Fear 18o στο box office του 1991. 44o το Casino το 1995, 24o το Gangs of New York το 2002 και ούτω καθεξής.

    [QUOTE=”Borracho, post: 572464, member: 102590″]
    Δεν παρουσιάζουν δηλαδή σε ένα πιτσιρικά κάποιο εφικτό πρότυπο. Αντίθετα, ακριβώς με το να είναι τόσο ‘μακρινοί’ (Σούπερ Τσουτσούνα/Ατσάλινα Νύχια/Αόρατο Κομπιναιζόν/Αλέκιαστο Βρακάκι) περισσότερο κατευνάζουν συνειδήσεις και καλλιεργούν μια νοοτροπία του στύλ ‘Έλα μωρέ, αυτά μόνο στο σινεμά γίνονται, πού πας εσύ; Στο χωριό και τις φακές σου, σκλάβε.’
    [/QUOTE]

    Αυτή όμως είναι η ερμηνεία που δίνεις εσύ, βασισμένη στην διαμορφωθείσα άποψή σου. Δεν μπορείς στην πραγματικότητα να γνωρίζεις πώς λαμβάνεται το ερέθισμα από τον καθένα. Πιθανολογείς.

  15. Ο καθένας μας μιλά από την προσωπική του εμπειρία, Άλεξ.

    Γνώρισα στη ζωή μου πολλούς χαλβάδες τεμπέλαρους με εικονοστάσια γεμάτα υπερήρωες και πολλούς αληθινούς ήρωες που δεν έχουν ιδέα με τί κερί γυαλίζει τα νύχια του o Wolverine. Πολλοί σαραντάρηδεςς μαμάκηδες, παγιδευμένοι ανάμεσα στο τάπερ και το πλυσταριό, γεμάτοι πάθος για ‘ήρωες που κάνουν το καλό’ και λίγοι γενναίοι, από μικροί στη φωτιά.

    Εξ’ ορισμού είμαι στη χαμηλή ταβέρνα των τελευταίων.

  16. [QUOTE=”Borracho, post: 572487, member: 102590″]
    Ο καθένας μας μιλά από την προσωπική του εμπειρία, Άλεξ.
    [/QUOTE]

    Ασφαλώς. Άρα αυτό σημαίνει ότι η εικόνα που έχεις διαμορφώθηκε από το εξαιρετικά μικρό δείγμα των προσωπικών σου επαφών. Σωστά;

  17. [QUOTE=”Admiral, post: 572486, member: 102598″]
    Νομίζω πως ναι, και για τον λόγο που ανέφερα στο άρθρο και γιατί το να περάσεις καλά χρειάζεται σε όλους μας, είναι ανθρώπινη ανάγκη. Σε αντίθετη περίπτωση θα έπρεπε να εξοβελίσουμε το 90% του κινηματογράφου και, μια που είμαστε gaming site, σχεδόν όλο το gaming.

    [/QUOTE]
    Θα βρώ πάτημα από αυτό, και θα πω πως είναι πολύ λάθος να το συγκρίνουμε με το gaming. Ο κινηματογράφος είναι μια παθητική μορφή “ψυχαγωγίας” , το gaming εμπεριέχει την διαδραστικότητα και εκεί αλλάζει τελείως το πράμα, δεν έχουμε πια τα ίδια κριτήρια. Κοινά σημεία μπορεί να έχουμε (σκηνοθεσία ή αφήγηση για παράδειγμα) αλλά η καρδιά του gaming είναι η διαδραστικότητα. Σόρρυ για το οφτόπικ, απλά το βρήκα σαν αφορμή 😉

    Και συνgamer Μποράτσε (γουέλκαμ μπακ και από μένα btw κάπως καθυστερημένα, μας έλειψες!), ξεκόλλα ποια με το στερεότυπο του παρθένου σαραντάρη νέρτνουλα που περιμένει το τάπερ της μαμάς, δεν ζούμε σε 90s αμερικάνικη teen κωμωδία, στο real life, εκτός από απαίσιο gameplay, θα βρεις από όλα. Σοβαρά, είναι ανάγκη στις ηλικίες μας να συζητάμε ότι δεν σε ορίζουν τέτοια πράματα στην ζωή?

  18. [QUOTE=”Savatar, post: 572491, member: 102698″]
    Θα βρώ πάτημα από αυτό, και θα πω πως είναι πολύ λάθος να το συγκρίνουμε με το gaming. Ο κινηματογράφος είναι μια παθητική μορφή “ψυχαγωγίας” , το gaming εμπεριέχει την διαδραστικότητα και εκεί αλλάζει τελείως το πράμα, δεν έχουμε πια τα ίδια κριτήρια. Κοινά σημεία μπορεί να έχουμε (σκηνοθεσία ή αφήγηση για παράδειγμα) αλλά η καρδιά του gaming είναι η διαδραστικότητα. Σόρρυ για το οφτόπικ, απλά το βρήκα σαν αφορμή 😉
    [/QUOTE]

    Αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον. Πώς πιστεύεις ότι επηρεάζει η διαδραστικότητα τη συζήτηση περί χρησιμότητας της λαϊκής/μη ψυχαγωγικής/χαμηλής (τα βάζω όλα για να μην σταθούμε στον ορισμό) τέχνης;

  19. Άλεξ, προτού αποσυρθώ στις Μεγάλες Λίμνες για ν’αγιάσω, είχα δυστυχώς γνωρίσει ΠΟΛΥ κόσμο. Φρικτά, δυσανάλογα πολύ κόσμο. Αφού κάηκα στο χυλό, μπορείς να πεις ότι παγώνω και το γιαούρτι πλέον με υγρό άζωτο πριν το πλησιάσω.

    [USER=102698]@Savatar[/USER] Ρε, μακάρι να ήταν μόνο στα Αμερικάνικα έργα αυτοί. Και εντάξει, δε σου λέω όλο το ‘κοστουμάκι’, αλλά ο χαλβάδικος πυρήνας καλά κρατεί, σχεδόν σε κάθε Δυτική κοινωνία. Αυτή η προσκόλληση στην ανευθυνότητα της εφηβείας και το βυζί της γονεϊκής ασφάλειας, με διαολίζει τα μέγιστα. Κυρίως γιατί χρειάστηκε τόση βία προκειμένου να το απαρνηθώ ο ίδιος, οπότε είμαι φυσικά τέρμα πικρόχολος απέναντι σε όσους βιώνουν ακόμη την γλυκιά πολυτέλεια του ‘αλλοι φροντίζουν για όλα’.

  20. [QUOTE=”Borracho, post: 572495, member: 102590″]
    Άλεξ, προτού αποσυρθώ στις Μεγάλες Λίμνες για ν’αγιάσω, είχα δυστυχώς γνωρίσει ΠΟΛΥ κόσμο. Φρικτά, δυσανάλογα πολύ κόσμο. Αφού κάηκα στο χυλό, μπορείς να πεις ότι παγώνω και το γιαούρτι πλέον με υγρό άζωτο πριν το πλησιάσω.

    [USER=102698]@Savatar[/USER] Ρε, μακάρι να ήταν μόνο στα Αμερικάνικα έργα αυτοί. Και εντάξει, δε σου λέω όλο το ‘κοστουμάκι’, αλλά ο χαλβάδικος πυρήνας καλά κρατεί, σχεδόν σε κάθε Δυτική κοινωνία. Αυτή η προσκόλληση στην ανευθυνότητα της εφηβείας και το βυζί της γονεϊκής ασφάλειας, με διαολίζει τα μέγιστα. Κυρίως γιατί χρειάστηκε τόση βία προκειμένου να το απαρνηθώ ο ίδιος, οπότε είμαι φυσικά τέρμα πικρόχολος απέναντι σε όσους βιώνουν ακόμη την γλυκιά πολυτέλεια του ‘αλλοι φροντίζουν για όλα’.
    [/QUOTE]

    Λογικό, προφανώς τα προσωπικά μας βιώματα επηρεάζουν τον τρόπο που βλέπουμε τον κόσμο. Το gaming εσύ πώς το βλέπεις υπό αυτό το πρίσμα; Ένας 40χρονος που παίζει games είναι αντίστοιχα μαμόθρεφτος παρθένος βουτυρομπεμπές;

  21. Η μόνη σωστή απάντηση είναι ‘Εξαρτάται από τα παιχνίδια και τον τρόπο που παίζεις’. Αν για παράδειγμα είσαι άεργος στα 40 (προσοχή, όχι άνεργος) και όλη μέρα καίγεσαι στο Φορτνάητ φωνάζοντας διάφορα αυτιστικά, προφανώς είσαι 9-12 ετών και ούτε, άξιος καταφρόνιας και οστρακισμού.

    Αν τώρα βάλεις ένα ποιοτικό τίτλο για να χαλαρώσεις, να σκεφτείς και να χρησιμοποιήσεις το μυαλό σου έξω από τις φρικτά πεζές απαιτήσεις του μεροκάματου, είναι απολύτως ΟΚ. Πώς γίνεται εξάλλου να είναι λάθος κάτι που κάμω ΕΓΩ, το άλφα και το ωμέγα, ο Ζών(τοβολος);

  22. [QUOTE=”Borracho, post: 572499, member: 102590″]
    Η μόνη σωστή απάντηση είναι ‘Εξαρτάται από τα παιχνίδια και τον τρόπο που παίζεις’. Αν για παράδειγμα είσαι άεργος στα 40 (προσοχή, όχι άνεργος) και όλη μέρα καίγεσαι στο Φορτνάητ φωνάζοντας διάφορα αυτιστικά, προφανώς είσαι 9-12 ετών και ούτε, άξιος καταφρόνιας και οστρακισμού.

    [B]Αν τώρα βάλεις ένα ποιοτικό τίτλο για να χαλαρώσεις, να σκεφτείς και να χρησιμοποιήσεις το μυαλό σου έξω από τις φρικτά πεζές απαιτήσεις του μεροκάματου, είναι απολύτως ΟΚ.[/B] Πώς γίνεται εξάλλου να είναι λάθος κάτι που κάμω ΕΓΩ, το άλφα και το ωμέγα, ο Ζών(τοβολος);
    [/QUOTE]

    Σχετικά με το bold, μπορώ να κάνω το ίδιο με μια ταινία;

  23. καλα ρε, βαζετε ξυπνητηρια για να ποσταρετε για τις παρανυχιδες του γουλβεριν;

    [QUOTE=”Admiral, post: 572486, member: 102598″]
    Δεν ήταν όμως πάντοτε παραγκωνισμένες; Ο Σκορσέζε λέει ένα πράγμα αλλά τα οικονομικά δεδομένα λένε κάτι εντελώς διαφορετικό. To Taxi Driver ήταν 14ο στο box office του 1976. Το Raging Bull ήταν 20ο στο box office του 1980. To Goodfellas ήταν 34ο στο box Office του 1990, το Cape Fear 18o στο box office του 1991. 44o το Casino το 1995, 24o το Gangs of New York το 2002 και ούτω καθεξής.
    [/QUOTE]

    Κατσε λιγο ρε φιλαρακι. Ο Σκορσεζε δεν ειπε αφηστε να υπαρχουν οι ταινιες που δεν βγαζουν λεφτα. Τον πιασατε απο τον λαιμο τον ανθρωπο. Αυτο που ειπε ειναι οτι οι ταινιες που σας αρεσουν παραγκωνιζουν τον κλασσικο κινηματογραφο.
    Το λιγοτερο αγχος για κερδος το εχει ο σουπερ ηρωας. Αυτο ειναι πολυ κακο.
    Θα το ξαναγραψω
    To Irishman ειχε budget 159 μυρια και ειναι η ακριβοτερη ταινια που εκανε ο Σκορσεζε. Αυτα τα λεφτα δεν του τα εδιναν. Τα πηρε απο το Netflix αλλα επαιξε προβλημα με την προβολη στις αιθουσες. Δωσε βαση στην πενια, Ο κοσμος ηθελε να δει την ταινια.
    Ο λογος που το Netflix εδωσε την ταινια για προβολη σε μερικες αιθουσες ηταν τα oscar.

    Το Avengers Endgame ειχε budget 350 μυρια και επαιξε παντου, τελος.
    Δεν υπαρχει τελος εποχης του κλασσικου γιατι ξεκιναμε νεο κινηματογραφο.

  24. Άλεξ, ΦΥΣΙΚΑ και μπορείς να το κάνεις. Να ‘φχαριστηθείς ένα Τσόν Γουίκ ή ένα Νόμποντι είναι τίμιο, ανδροπρεπές και απολύτως θεμιτό.

    Όπως έχω ξαναγράψει, πρόβλημα υφίσταται όταν τα σκουπίδια αποτελούν το 90% της πνευματικής σου δίαιτας και νομοτελειακά, το βασικό σου ενδιαφέρον. Είναι σαν το κανονικό φαγητό : κανείς δε λέει να είσαι υστερίας διατροφής (αν είσαι, εύγε, έλα στην αγκαλιά μου) και το βρώμικο και την περκεράρα σου θα τη φας σαν άνθρωπος, αλλά θα είναι το 10%, η εξαίρεση, αν είσαι υγιής. Έτσι πρέπει να είναι και τα πνευματικά σκουπίδια/απόβλητα. Μερικές φορές απαραίτητα για παλάντζα, αλλά ποτέ πάνω από το 10% της πνευματικής σου δίαιτας.

  25. [QUOTE=”Borracho, post: 572510, member: 102590″]
    Άλεξ, ΦΥΣΙΚΑ και μπορείς να το κάνεις. Να ‘φχαριστηθείς ένα Τσόν Γουίκ ή ένα Νόμποντι είναι τίμιο, ανδροπρεπές και απολύτως θεμιτό.

    Όπως έχω ξαναγράψει, πρόβλημα υφίσταται όταν τα σκουπίδια αποτελούν το 90% της πνευματικής σου δίαιτας και νομοτελειακά, το βασικό σου ενδιαφέρον. Είναι σαν το κανονικό φαγητό : κανείς δε λέει να είσαι υστερίας διατροφής (αν είσαι, εύγε, έλα στην αγκαλιά μου) και το βρώμικο και την περκεράρα σου θα τη φας σαν άνθρωπος, αλλά θα είναι το 10%, η εξαίρεση, αν είσαι υγιής. Έτσι πρέπει να είναι και τα πνευματικά σκουπίδια/απόβλητα. Μερικές φορές απαραίτητα για παλάντζα, αλλά ποτέ πάνω από το 10% της πνευματικής σου δίαιτας.
    [/QUOTE]

    Κατανοητό, κλείσαμε με αυτό. Δυσκολεύομαι όμως ακόμα στην διαχωριστική γραμμή μεταξύ σκουπιδιού και μη σκουπιδιού. Θα δώσω ένα παράδειγμα από ταινίες και games. To Die Hard είναι σκουπίδι; Το Metro Exodus (το αναφέρω γιατί είναι το τελευταίο AAA που έκανες review) είναι σκουπίδι;

  26. [QUOTE=”lelos kounelos, post: 572509, member: 102768″]
    Κατσε λιγο ρε φιλαρακι. Ο Σκορσεζε δεν ειπε αφηστε να υπαρχουν οι ταινιες που δεν βγαζουν λεφτα. Τον πιασατε απο τον λαιμο τον ανθρωπο. Αυτο που ειπε ειναι οτι οι ταινιες που σας αρεσουν παραγκωνιζουν τον κλασσικο κινηματογραφο.
    Το λιγοτερο αγχος για κερδος το εχει ο σουπερ ηρωας. Αυτο ειναι πολυ κακο.
    Θα το ξαναγραψω
    To Irishman ειχε budget 159 μυρια και ειναι η ακριβοτερη ταινια που εκανε ο Σκορσεζε. Αυτα τα λεφτα δεν του τα εδιναν. Τα πηρε απο το Netflix αλλα επαιξε προβλημα με την προβολη στις αιθουσες. Δωσε βαση στην πενια, Ο κοσμος ηθελε να δει την ταινια.
    Ο λογος που το Netflix εδωσε την ταινια για προβολη σε μερικες αιθουσες ηταν τα oscar.

    Το Avengers Endgame ειχε budget 350 μυρια και επαιξε παντου, τελος.
    Δεν υπαρχει τελος εποχης του κλασσικου γιατι ξεκιναμε νεο κινηματογραφο.
    [/QUOTE]

    Το λιγότερο άγχος για κέρδος το έχει το blockbuster, όπως συμβαίνει εδώ και δεκαετίες. Μισό λεπτό όμως να εξηγήσουμε κάποια πράγματα. Το πρόβλημα που έπαιξε με τις προβολές στις αίθουσες ήταν ότι το Netflix πλήρωσε για την ταινία και ήθελε να την δείξει ταυτόχρονα στο Netflix, οπότε οι κινηματογράφοι που αισθάνονταν τότε ισχυροί έβαλαν βέτο γιατί ήθελαν να προστατεύσουν το theatrical window των 90 ημερών πριν την κυκλοφορία σε άλλο μέσο.

    Άρα, για να μην τα μπερδεύουμε: Άλλο πράγμα ότι δεν δόθηκε στον Σκορσέζε το μπάτζετ από τα studios (γιατί πίστευαν ότι είναι μεγάλο ρίσκο), άλλο ότι οι κινηματογράφοι δεν ήθελαν να παίξουν ταινία που είχε day 1 Nextflix release γιατί το συμφέρον τους ήταν να παραμείνει ως καθεστώς το theatrical release window. Οι Avengers δεν είχαν καμία απολύτως σχέση με το γεγονός ότι η ταινία δεν παίχθηκε στο σινεμά.

    [URL unfurl=”true”]https://www.theguardian.com/film/2019/nov/07/why-martin-scorseses-the-irishman-wont-be-coming-to-a-cinema-near-you[/URL]

  27. [QUOTE=”Mogrey665, post: 572522, member: 102904″]
    Ο κινηματογράφος και η τβ είναι του διαόλου. Μη σας πάω για τα ίντερνετς που εκεί νταξ καμία σωτηρία έχετε κλείσει θέση στην κόλαση.
    [/QUOTE]

    Ω Θεέ μου. Είναι… είναι και αυτό το thread σκουπίδι;

    [MEDIA=imgur]Y2qBvha[/MEDIA]

  28. Επιτέλους, ο Μαλαντρουά έλυσε τη συζήτηση πανέμορφα.

    Το Metro : Exodus είναι παιχνιδάρα από τη δέκατη κόλαση. Μελαγχολική και καλλιτεχνική με πολλά κιλά ραδιενεργά κοχόνες. Το Die Hard ξέρεις γιατί είναι εμβληματική αντροταινία και θα παραμείνει τέτοια (εκτός από την κορυφαία Χριστουγεννιάτικη ταινία όλων των εποχών) για πάντα; Ο Μακλέην είναι νορμάλ. Δικός μας. Περνάει το μισό έργο στο φωταγωγό κάνοντας τσιγαράκια και μανουριάζοντας. Σε προκαλεί να γίνεις κι εσύ ο Μακλέην.

    Και ένα κάρο απροσάρμοστοι που μεγαλώσαμε με το έργο, γίναμε. Είναι σχολείο το Die Hard.

    Τώρα με τις βλακείες που ξεκινάνε πάνω στο Σούπερ Μαζίνγκα 7 με το τεράστιο δράμα του Σάικλοψ και την παρηγοριά της Πλάκ Γουίτοου (σφαλιάρα αν έστω σκέφτηκες ‘Μα αυτοί δεν συμπίπτουν στο ίδιο timeline) να πούνε τί σε έναν άρχοντο παλαιάς κοπής;

  29. [QUOTE=”Admiral, post: 572521, member: 102598″]
    Το λιγότερο άγχος για κέρδος το έχει το blockbuster, όπως συμβαίνει εδώ και δεκαετίες. Μισό λεπτό όμως να εξηγήσουμε κάποια πράγματα. Το πρόβλημα που έπαιξε με τις προβολές στις αίθουσες ήταν ότι το Netflix πλήρωσε για την ταινία και ήθελε να την δείξει ταυτόχρονα στο Netflix, οπότε οι κινηματογράφοι που αισθάνονταν τότε ισχυροί έβαλαν βέτο γιατί ήθελαν να προστατεύσουν το theatrical window των 90 ημερών πριν την κυκλοφορία σε άλλο μέσο.

    Άρα, για να μην τα μπερδεύουμε: Άλλο πράγμα ότι δεν δόθηκε στον Σκορσέζε το μπάτζετ από τα studios (γιατί πίστευαν ότι είναι μεγάλο ρίσκο), άλλο ότι οι κινηματογράφοι δεν ήθελαν να παίξουν ταινία που είχε day 1 Nextflix release γιατί το συμφέρον τους ήταν να παραμείνει ως καθεστώς το theatrical release window. Οι Avengers δεν είχαν καμία απολύτως σχέση με το γεγονός ότι η ταινία δεν παίχθηκε στο σινεμά.

    [URL unfurl=”true”]https://www.theguardian.com/film/2019/nov/07/why-martin-scorseses-the-irishman-wont-be-coming-to-a-cinema-near-you[/URL]
    [/QUOTE]

    Ναυαρχε, μην χαθουμε τωρα στην μεταφραση μαναμαμου.
    1. Ο μοναδικος που ειπε ΟΚ στον Σκορσεζε ηταν το Netflix. οκ; ΟΚ
    2. Το μπερδεμα το ξεκινησε το Netflix, ναι, και ο μοναδικος λογος που ψευτοεπαιξε η ταινια σε αιθουσες ηταν τα Oscar. οκ; ΟΚ
    3. Εαν δεν επαιζε η ρεκλαμα μεσα απο την απονομη των oscar, η ταινια δεν θα επαιζε ποτε στις αιθουσες. οκ; ΟΚ

    Αυτο ειναι και το καμπανακι που χτυπησε ο γερακος με τις καμερες. Οι αιθουσες θα παιζουν pew pew και ο καλλιτεχνικος κινηματογραφος μονο σε streaming.
    Ας παμε σε ενα παραλληλο συμπαν. Εισαι θεατης και περιμενεις να βγει το lord of the rings, οπου ο Σαουρον παει να πεταξει το βραχιολι του σατανικου Μπιλμπο στην θαλασσα. Σου λενε, netflix παραγωγη αρα θα παιξει σε ελαχιστες αιθουσες, ισα για να μπει στην οσκαρικη αιθουσα, αρα δεν θα το δεις σε αιθουσα. θα περιμενεις να το δεις στην ΤV. δεν θα βρισεις πραγματα που δεν πρεπει;
    Παρε τις σκεψεις αυτες σου και βαλτες στην δικια μας διασταση και στο κεφαλι του Σκορσεζε. Αυτο συζηταμε.

    Επειδη οι εταιριες δεν θελουν ρισκα, ΗΔΗ τρωμε ανακυκλωση, ξυγκι απο μυγα και τα γνωστα. Το ξαναλεω, ειπαν οχι στα 160 μυρια του Σκορσεζε ο οποιος βγαζει λεφτα. Οταν επαιξε η ψευτοπροβολη του Irishman στις αιθουσες, επαιζαν εισιτηρια στην “μαυρη αγορα” με κοστος εως 85$. Το Νetflix δεν ανακοινωσε ποσοι ειδαν την ταινια αλλα καποιοι προχειροι υπολογισμοι μιλανε για πολλα μυρια.

    Δεν υπαρχει, περασε η μπογια της γενιας του Σκορσεζε, μια φουσκα ειναι. Με τον καθε Σκορσεζε θα βγαλουμε λεφτα αλλα με τα pew pew θα ρουφαμε σκονες στα καπο των πορσε μας και θα μας κανουν αερα στα @@ χιλιαδες τανες.
    Παρε απλα ταινιακια με ωραια εφε για να ενθουσιαζεται ο καθε ασχετος και κανε πασα το καλαμακι.

    EDIT
    Να προσθεσω οτι εαν και το Netflix αδιαφορουσε, η ταινια δεν θα γυριζοταν ποτε. κριμα δεν ειναι;

  30. [USER=102590]@Borracho[/USER] Νομίζω και εσύ ο ίδιος γνωρίζεις ότι χρησιμοποιείς ξεκάθαρα δύο μέτρα και δύο σταθμά, δεν υπάρχει συνοχή στην άποψή σου. Αν μου έλεγες “ναι ρε φίλε, τα games και ταινίες όπως το Die Hard ξέρω ότι είναι σκουπίδια αλλά μεγάλωσα με αυτά, με διαμόρφωσαν ως χαρακτήρα και τα αγαπάω” θα σου έλεγα οκ, το δέχομαι και μαγκιά σου. Αλλά εδώ είναι φανερό ότι έχεις προκατάληψη συγκεκριμένα με το είδος των superheroes, το έχεις συνδυάσει με τους παρθενομαμάκηδες στο μυαλό σου και δεν το κρίνεις με τον ίδιο τρόπο.

    Είναι πολύ κρίμα γιατί αυτή η προκατάληψη σε εμποδίζει να χαρείς ορισμένα πολύ όμορφα πράγματα. Χθες βγήκε το πρώτο επεισόδιο του Loki, με μια εκπληκτική αισθητική, υπέροχη μουσική και πάνω από το μισό επεισόδιο να αφιερώνεται στην εξερεύνηση του χαρακτήρα του Loki ο οποίος είναι ένας ανασφαλής bully που πληγώνει κόσμο για να δείξει δυνατός. Αν το μόνο πράγμα που σε σταματά από το να εκτιμήσεις μία πραγματικά ποιοτική δουλειά είναι ότι ο Loki είναι εξωγήινος και όχι μπάτσος στο LA, ασφαλώς είναι δική σου επιλογή και δικαίωμα αλλά είναι πραγματικά κρίμα. Εγώ πλέον καλύφθηκα όσον αφορά το κομμάτι αυτό, πήρα μια εικόνα για το πώς σκέφτεσαι.

    [USER=102768]@lelos kounelos[/USER] δυστυχώς το θέμα είναι ότι ο Σκορσέζε δεν τα φέρνει τα λεφτά. Ο Nolan π.χ. πήρε μπάτζετ 160 εκατομμύρια για το Interstellar και έφερε 700. Πήρε 160 για το Inception και έφερε 820. Ο Σκορσέζε δεν μπορεί να φέρει αυτά τα λεφτά, γι’ αυτό δεν του δίνουν αντίστοιχο μπάτζετ.

  31. [QUOTE=”Admiral, post: 572571, member: 102598″]
    Αν το μόνο πράγμα που σε σταματά από το να εκτιμήσεις μία πραγματικά ποιοτική δουλειά είναι ότι ο Loki είναι εξωγήινος και όχι μπάτσος στο LA
    [/QUOTE]
    Εδώ θα ήθελα να πω ότι κι εγώ από μια ηλικία και μετά άρχισα να πατάω φρένο σε “υπερβολές”, “μπούφλες με την ταχύτητα του φωτός”, “πολύχρωμες εκρήξεις”, “cgi στρατούς” κλπκλπ. Δεν μου έκανε διάθεση απλά να τα δω. Μου φαινόντουσαν χιλιοπαιγμένα και τετριμμένα.

    Πρόσεξτε, φρένο. Όχι σβήνω μηχανή.

    Προτιμώ να βλέπω κάτω από τις στολές, να στέκομαι στο ψυχογράφημα των χαρακτήρων, τις ιστορίες τους, και το προτιμώ αν η ταινία προβάλει κάτι πιο ανθρώπινο γενικά. Διστακτικά μεν, δίνω ευκαιρίες. Διαφορετικά θα είχα χάσει διαμάντια όπως π.χ. το Daredevil (σειρά), τα Batman του Nolan ή το Watchmen.

    Όσον αφορά τα υπερθεάματα, δεν είναι το τέλος του κόσμου, ούτε θα πάμε να πάρουμε πυρσούς και δικράνια. Ο καθένας επιλέγει αυτό που θέλει να δει. Και εντελώς αντικειμενικά, υπάρχουν ταινίες εκεί έξω πραγματικά κακές, [B]πολύ χειρότερες[/B] από τα πίου πίου των avengers, που δεν αξίζουν θέαση.

  32. [QUOTE=”Adhan, post: 572575, member: 102612″]
    Εδώ θα ήθελα να πω ότι κι εγώ από μια ηλικία και μετά άρχισα να πατάω φρένο σε “υπερβολές”, “μπούφλες με την ταχύτητα του φωτός”, “πολύχρωμες εκρήξεις”, “cgi στρατούς” κλπκλπ. Δεν μου έκανε διάθεση απλά να τα δω. Μου φαινόντουσαν χιλιοπαιγμένα και τετριμμένα.
    [/QUOTE]

    Κατανοητό και απόλυτα δεκτό. Πολύς κόσμος έχει κάποιες αναστολές και δισταγμό με το fantasy, sci-fi, superhero κλπ. Και εγώ έχω τέτοια κολλήματα, π.χ. με το animation. Πολύ σπάνια θα κάτσω να δω animated ταινία κι ας είναι η καλύτερη και πιο ενήλικη όλων των εποχών, γνωρίζω και αποδέχομαι όμως ότι είναι δικό μου θέμα/κόλλημα. Δεν αποδίδω ευθύνη στο έργο ούτε το υποτιμώ. Και όπως εσύ προσπαθώ κατά περίπτωση να το ξεπερνώ, π.χ. με το Spiderverse και το Invincible.

  33. [QUOTE=”Admiral, post: 572494, member: 102598″]
    Αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον. Πώς πιστεύεις ότι επηρεάζει η διαδραστικότητα τη συζήτηση περί χρησιμότητας της λαϊκής/μη ψυχαγωγικής/χαμηλής (τα βάζω όλα για να μην σταθούμε στον ορισμό) τέχνης;
    [/QUOTE]
    Ναι είναι όντως εξαιρετικά ενδιαφέρων το θέμα. Νομίζω πως το κλειδί είναι η λέξη “διαδραστικότητα”, το οποίο αυτομάτως θέτει διαφορετικά κριτήρια στην “ποιότητα” ψυχαγωγίας που μας προσφέρει ο κάθε τίτλος. Σε μια ταινία θα κάτσω αναπαυτικά σε μια αίθουσα/έναν καναπέ , θα αδειάσω το μυαλό μου και θα παρακολουθήσω μια ιστορία, μια τελείως παθητική δραστηριότητα (και δεν το λέω υποτιμητικά, το έχουμε ανάγκη, από όταν καθόμασταν γύρω από την φωτιά και εξιστορούσαμε ιστορίες και θρύλους). Στο παιχνίδι , ακόμα και αν περιλαμβάνει στοιχεία της παραπάνω δραστηριότητας (π.χ. αφήγηση μιας ιστορίας), θα αλληλεπιδράσω, και αυτή η αλληλεπίδραση είναι πλέων ενεργητική, θα πρέπει να αποφασίσω εγώ τι κουμπιά θα πατήσω και για ποιον λόγο. Πλέων τα κριτήρια μου (κατά κύριο λόγο) είναι η ποιότητα αυτής της διαδραστικότητας, το πως το παιχνίδι θα με προκαλέσει να αλληλεπιδράσω μαζί του : Με στρατηγική σκέψη? Με γρήγορα ανακλαστικά? Με σωστές αποφάσεις? Με σωστή παρατηρητικότητα? Με όλα τα παραπάνω μαζί? Και πώς επιτυγχάνεται αυτή όλη η αλληλεπίδραση? Υπάρχει ευχρηστία? Είναι κατανοητή? Εξελίσσεται όσο την μαθαίνω και την αντιλαμβάνομαι καλύτερα? Μου κρατάει το ενδιαφέρων με την πάροδο του χρόνου? Καλύπτει την ανάγκη μου να με προκαλέσει και μου προσφέρει ικανοποίηση όταν ανταποκρίνομαι στην πρόκληση αυτή? Πολύ διαφορετικά κριτήρια σε σχέση με μια παθητική μορφή ενασχόλησης όπως είναι η θέαση μιας ταινίας, και αυτό στην τελική είναι που μας έχει κάνει να αγαπάμε το gaming κάτι δεκαετίες τώρα 😉

    [QUOTE=”Borracho, post: 572499, member: 102590″]
    Αν για παράδειγμα είσαι άεργος στα 40 (προσοχή, όχι άνεργος) και όλη μέρα καίγεσαι στο Φορτνάητ φωνάζοντας διάφορα αυτιστικά, προφανώς είσαι 9-12 ετών και ούτε, άξιος καταφρόνιας και οστρακισμού.
    [/QUOTE]
    Και αν είσαι άεργος 40ρης που ξημεροβραδιάζεσαι στο καφενείο για πόκες? Ή αράζεις στο συνεργείο του κολλητού μιλώντας για πειραγμένα παπάκια? Ή απλά λιώνεις γυμναστήριο με “τα παιδιά” για να μαρμαρώσει και άλλο ο κοιλιακός? Ή κοιμάσαι όλη μέρα και το βράδυ αράζεις στο μπαράκι που δουλεύει ο κολλητός να πλακωθείς στα γουίσκια? Το πρόβλημα σου είναι το με το τι θα χαραμίσεις την παραγωγικότητα/δημιουργηκότητα σου δηλαδή και όχι ότι την χαραμίζεις? Εκτιμώ πως τα παραπάνω τα έχεις δει με τα μάτια σου. Και επίσης, μην κρίνουμε τον κάθε “άεργο 40ρη” έτσι εύκολα, δεν έχουμε ιδέα τι δαιμόνια κουβαλάει ο καθένας από πίσω του, όπως και είμαι σίγουρος πως αν συμβεί κάτι τέτοιο σε δικό σου άνθρωπο δεν θα τον “καταφρονούσες” αλλά θα (προσπαθούσες να) τον βοηθήσεις να αντιμετωπίσει τους πραγματικούς του δαίμονες (που δεν είναι ούτε το φορντνάιτ, ούτε τα γουίσκια, ούτε η πόκα…γιου νόου γουάτ αϊ μήν 😉 )

  34. Συμφωνώ και πραγματικά το θέμα του ‘γιατί είναι κάποιος έτσι’ είναι τεράστιο και εντελώς διαφορετικό. Η απαξίωσή μου αφορά μονάχα τους καλοζωϊσμένους ΤΕΜΠΕΛΗΔΕΣ, που το μοναδικό τους πρόβλημα είναι ο χρόνιος τρόμος απέναντι στον εφιάλτη της έμμισθης εργασίας (δυστυχώς γνώρισα πολλούς τέτοιους, καθώς χρημάτισα και ο ίδιος αρχιστράτηγος της σχετικής επονείδιστης στρατιάς για χρόνια).

    Είναι ένας συγκεκριμένος αριθμός από μπουνιές και σφαλιάρες που πρέπει να φας μέχρι μια ηλικία για να στρώσεις χαρακτήρα. Ο τρόπος που θα τις επεξεργαστείς, το πώς και το αν θα ξανασταθείς στα πόδια σου, σε προσδιορίζουν και ως άνθρωπο, αλλά ξεφεύγουμε πολύ από τη θεματική του νήματος.

  35. Ποστάρω εδώ αυτό το link (και όχι στο Off-topic), γιατί μάλλον πρόκειται για τον επόμενο Σκορσέζε… :Ρ

    [URL unfurl=”true”]https://www.indiegogo.com/projects/dromedy-short-film#/[/URL]

    Νομίζω ότι αξίζει τη στήριξη του Ρεηκουί! (Προβλέπω ο [USER=102590]@Borracho[/USER] να βρεθεί κατευθείαν στη θέση του παραγωγού)

    [SPOILER]Είναι και μεταλλάς το παιδί. ;)[/SPOILER]

  36. [QUOTE=”Savatar, post: 572609, member: 102698″]
    Ναι είναι όντως εξαιρετικά ενδιαφέρων το θέμα. Νομίζω πως το κλειδί είναι η λέξη “διαδραστικότητα”, το οποίο αυτομάτως θέτει διαφορετικά κριτήρια στην “ποιότητα” ψυχαγωγίας που μας προσφέρει ο κάθε τίτλος. Σε μια ταινία θα κάτσω αναπαυτικά σε μια αίθουσα/έναν καναπέ , θα αδειάσω το μυαλό μου και θα παρακολουθήσω μια ιστορία, μια τελείως παθητική δραστηριότητα (και δεν το λέω υποτιμητικά, το έχουμε ανάγκη, από όταν καθόμασταν γύρω από την φωτιά και εξιστορούσαμε ιστορίες και θρύλους). Στο παιχνίδι , ακόμα και αν περιλαμβάνει στοιχεία της παραπάνω δραστηριότητας (π.χ. αφήγηση μιας ιστορίας), θα αλληλεπιδράσω, και αυτή η αλληλεπίδραση είναι πλέων ενεργητική, θα πρέπει να αποφασίσω εγώ τι κουμπιά θα πατήσω και για ποιον λόγο. Πλέων τα κριτήρια μου (κατά κύριο λόγο) είναι η ποιότητα αυτής της διαδραστικότητας, το πως το παιχνίδι θα με προκαλέσει να αλληλεπιδράσω μαζί του : Με στρατηγική σκέψη? Με γρήγορα ανακλαστικά? Με σωστές αποφάσεις? Με σωστή παρατηρητικότητα? Με όλα τα παραπάνω μαζί? Και πώς επιτυγχάνεται αυτή όλη η αλληλεπίδραση? Υπάρχει ευχρηστία? Είναι κατανοητή? Εξελίσσεται όσο την μαθαίνω και την αντιλαμβάνομαι καλύτερα? Μου κρατάει το ενδιαφέρων με την πάροδο του χρόνου? Καλύπτει την ανάγκη μου να με προκαλέσει και μου προσφέρει ικανοποίηση όταν ανταποκρίνομαι στην πρόκληση αυτή? Πολύ διαφορετικά κριτήρια σε σχέση με μια παθητική μορφή ενασχόλησης όπως είναι η θέαση μιας ταινίας, και αυτό στην τελική είναι που μας έχει κάνει να αγαπάμε το gaming κάτι δεκαετίες τώρα 😉
    [/QUOTE]

    Συμφωνώ, θα κάνω όμως λίγο τον δικηγόρο του διαβόλου για να εξερευνήσουμε και άλλες οπτικές γωνίες πέρα από αυτή του gamer. Μια κινηματογραφική ταινία χαμηλής ποιότητας σε καθιστά παθητικό παρατηρητή για 2-3 ώρες. Ένα παιχνίδι εξίσου χαμηλής ποιότητας στην εξιστόρηση σε καθιστά ενεργητικό μεν, δέκτη δε αυτής της εξιστόρησης χαμηλής ποιότητας για 10,20, 60, 100+ ώρες. Καθαρά από άποψη καλλιέργειας του πνεύματος, αν δεχτούμε ότι το υλικό που δεχόμαστε θα πρέπει να είναι κατά 90% υψηλή τέχνη σύμφωνα με την αναλογία του Στέφανου, ένα παιχνίδι σε “παγιδεύει” σε περιεχόμενο χαμηλής πνευματικής ποιότητας για δεκάδες ώρες. Κυριεύει τον ελεύθερο χρόνο σου.

    Έπειτα υπάρχει και το θέμα ότι η ποιότητα του writing στα games βρίσκεται ακόμα σε νηπιακό επίπεδο ακόμα και αν το συγκρίνουμε με χολιγουντιανές μετριότητες. Ο πήχης της ποιότητας δηλαδή πέφτει ακόμη πιο χαμηλά διότι ακόμα και games που θεωρούνται κορυφαία σε σενάριο και χαρακτήρες διαπράττουν συγγραφικά εγκλήματα.

  37. [QUOTE=”Borracho, post: 572611, member: 102590″]
    Συμφωνώ και πραγματικά το θέμα του ‘γιατί είναι κάποιος έτσι’ είναι τεράστιο και εντελώς διαφορετικό. Η απαξίωσή μου αφορά μονάχα τους καλοζωϊσμένους ΤΕΜΠΕΛΗΔΕΣ, που το μοναδικό τους πρόβλημα είναι ο χρόνιος τρόμος απέναντι στον εφιάλτη της έμμισθης εργασίας (δυστυχώς γνώρισα πολλούς τέτοιους, καθώς χρημάτισα και ο ίδιος αρχιστράτηγος της σχετικής επονείδιστης στρατιάς για χρόνια).

    Είναι ένας συγκεκριμένος αριθμός από μπουνιές και σφαλιάρες που πρέπει να φας μέχρι μια ηλικία για να στρώσεις χαρακτήρα. Ο τρόπος που θα τις επεξεργαστείς, το πώς και το αν θα ξανασταθείς στα πόδια σου, σε προσδιορίζουν και ως άνθρωπο, αλλά ξεφεύγουμε πολύ από τη θεματική του νήματος.
    [/QUOTE]

    Αφού διαφωνήσαμε για αρκετή ώρα, τώρα θα σου δώσω δίκιο. Με την λήψη κάθε μορφής media θα πρέπει να συνυπάρχει η γνώση και συνειδητοποίηση ότι πρόκειται για μυθοπλασία και όχι για την πραγματική ζωή. Λατρεύω τις ταινίες της Marvel αλλά γνωρίζω ότι ένας real-life Tony Stark θα ήταν πιθανότατα ένα καθίκι που θα εγκληματούσε εναντίον της κοινωνίας για όλη του τη ζωή. Λατρεύω το Goodfellas αλλά ξέρω ότι οι real-life μαφιόζοι δεν θα πληρώσουν ποτέ για τα εγκλήματά τους. Μπορείς και πρέπει να ξεχάσεις για λίγο τις σκοτούρες της ζωής ξεφεύγοντας σε έναν εικονικό κόσμο αλλά απαγορεύεται να κλειδαμπαρωθείς σε αυτόν και να μην θέλεις να επιστρέψεις.

  38. [QUOTE=”Admiral, post: 572613, member: 102598″]
    Ο πήχης της ποιότητας δηλαδή πέφτει ακόμη πιο χαμηλά διότι ακόμα και games που θεωρούνται κορυφαία σε σενάριο και χαρακτήρες διαπράττουν συγγραφικά εγκλήματα.
    [/QUOTE]

    Δεν μπορώ να θυμηθώ ούτε ένα game, και όχι μόνο από αυτά που θεωρούνται κορυφαία σε σενάριο και χαρακτήρες, που να διαπράττουν τα συγγραφικά εγκλήματα που είδα στο Army of the Dead και το Wonder Woman 1984. Ίσως κάποια συγγραφικά πλημμελήματα.

    Και εντάξει, δεν διάλεξα το (τελικά αδιάφορο και αχρείαστο) Irishman, ή το (εκπληκτικό) Nomadland για να κάνω την σύγκριση με τα σενάρια και τους χαρακτήρες των games, αλλά ούτε ταινίες του Uwe Boll, έτσι; Μπλοκμπαστεριά με μπλοκμπαστεριά έβαλα στο ζύγι.

  39. [QUOTE=”Great0ldOne, post: 572617, member: 102687″]
    Δεν μπορώ να θυμηθώ ούτε ένα game, και όχι μόνο από αυτά που θεωρούνται κορυφαία σε σενάριο και χαρακτήρες, που να διαπράττουν τα συγγραφικά εγκλήματα που είδα στο Army of the Dead και το Wonder Woman 1984. Ίσως κάποια συγγραφικά πλημμελήματα.
    [/QUOTE]

    Δεν έχω δει το Army of the Dead αλλά το WW84 είναι σχεδόν ανεξήγητο για επαγγελματίες scriptwriters. Καταλαβαίνω πού το πήγαιναν αλλά η εκτέλεση είναι φρικτή.

  40. Τώρα νταξ θα αναφέρω τραγικό παράδειγμα αλλά η τελευταία μεταφορά mortal Kombat κάνει τα games να φαίνονται οσκαρικα.

    Και σίγουρα έχω δει αρκετές ταινίες που τραβούσα τα μαλλιά μου με τα σενάρια που είχαν γραψει. Αν πάμε στο τβ φορμάτ τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα.

  41. [QUOTE=”Admiral, post: 572571, member: 102598″]
    @lelos kounelos δυστυχώς το θέμα είναι ότι ο Σκορσέζε δεν φέρνει ΟΣΑ λεφτά ΦΕΡΝΟΥΝ ΟΙ ΑΛΛΟΙ. Ο Nolan π.χ. πήρε μπάτζετ 160 εκατομμύρια για το Interstellar και έφερε 700. Πήρε 160 για το Inception και έφερε 820. Ο Σκορσέζε δεν μπορεί να φέρει αυτά τα λεφτά, γι’ αυτό δεν του δίνουν αντίστοιχο μπάτζετ.
    [/QUOTE]

    Το διορθωσα.
    Οπως το εγραψες φιλτατε ειναι σαν ο Σκορσεζε να ειναι μαυρη τρυπα στα οικονομικα, οτι τοσα χρονια γυριζει ταμειακες καταστροφες.
    Departed, κοστισε 90 και επεστρεψε 290. Αλλες ταινιες του δεν πηγαν τοσο καλα αλλα εννοειται οτι δεν μπορει να φερει περισσοτερα απο μια ταινια με θεμα τον φανταστικο κοσμο.
    Ο Σκορσεζε δεν πουλαει ταινιες που εχουν t-shirt. κουπες, μανταλακια κτλ και αυτο ειναι επισης κακο για τα στουντιο.
    Αυτος ειναι ο λογος, το κερδος, που τρωμε ανακυκλωση. Στην αγορα το πολυ κερδος της παραγωγης, η μηδενικη ζημια κ.α δεν ηταν ποτε καλο για τον καταναλωτη. Αυτο το ξερουμε και απο τα πιτογυρα.

    [QUOTE=”Admiral, post: 572614, member: 102598″]
    Λατρεύω το Goodfellas αλλά ξέρω ότι οι real-life μαφιόζοι δεν θα πληρώσουν ποτέ για τα εγκλήματά τους.
    [/QUOTE]
    Δεν πληρωνουν με την εννοια του σουπερ ηρωα που τους καταστρεφει τα σχεδια. Η ζωη τους πληρωσε συμφωνα με τις αποφασεις και την ζωη που επελεξαν.
    [SPOILER][MEDIA=youtube]FZkZKWMu8xo[/MEDIA][/SPOILER]

    δεν προσθετω αλλα video γιατι θα βρεξει spoilers. αλλα θα υπενθυμισω τα απειρα ταμπελακια στο Irishman.
    [SPOILER][IMG]https://i.ibb.co/bWBsxhy/mob.jpg[/IMG]

    [URL unfurl=”true”]https://themobmuseum.org/blog/the-violent-saga-of-sally-bugs/[/URL]

    [/SPOILER]

    Οπως λεει και ο τυπος στο video που ποσταρα για τον Σκορσεζε, στις “αλλες” ταινιες δεν υπαρχει κινδυνος. προσθετω οτι παιζει πολυ undo στην καταστροφη. Thor να κολυμπαει στο διαστημα κ.α

  42. Νομίζω ότι αυτή η συζήτηση που άνοιξε ο Ναύαρχος, είναι “καταδικασμένη” να τείνει στο άπειρο, απλώς γιατί το υποκειμενικό στοιχείο και τα γούστα του καθενός παίζουν καθοριστικό ρόλο στην τελική απόφαση, παραγκωνίζοντας συχνά τα όποια αντικειμενικά κριτήρια.

    Για παράδειγμα, μιας και αναφέρθηκαν προηγουμένως αυτές οι ταινίες, το Nomadland, πέρα από την καταπληκτική ερμηνεία της πρωταγωνίστριας, δεν μου άρεσε από άποψη σκηνοθεσίας. Ίσα που έξυσε την επιφάνεια. Δεν θα την ξαναέβλεπα. Το Irishman, από την άλλη, μου άρεσε στο σύνολό της. Μπορεί να μην εφευρίσκει τον τροχό, αλλά αδιάφορο δεν το λες. Πέρασαν 3,5 ώρες χωρίς να το καταλάβω και κάποια στιγμή στο μέλλον μπορεί να την ξαναδώ.

    Το θέμα είναι τι κάνει “κλικ” στον καθένα.

  43. [QUOTE=”lelos kounelos, post: 572624, member: 102768″]
    Αυτος ειναι ο λογος, το κερδος, που τρωμε ανακυκλωση. Στην αγορα το πολυ κερδος της παραγωγης, η μηδενικη ζημια κ.α δεν ηταν ποτε καλο για τον καταναλωτη. Αυτο το ξερουμε και απο τα πιτογυρα.
    [/QUOTE]
    Σαφέστατα. Εξαρχής η αντίρρησή μου ήταν ότι το φαινόμενο αυτό δεν ξεκίνησε με το MCU. Πάντα έτσι ήταν.
    [QUOTE=”lelos kounelos, post: 572624, member: 102768″]
    Δεν πληρωνουν με την εννοια του σουπερ ηρωα που τους καταστρεφει τα σχεδια. Η ζωη τους πληρωσε συμφωνα με τις αποφασεις και την ζωη που επελεξαν.
    [/QUOTE]
    Φυσικά, ούτε αυτό συμβαίνει όμως συχνά στην πραγματική ζωή. Στην πραγματική ζωή οι villains πολύ συχνά κερδίζουν.

    [QUOTE=”lelos kounelos, post: 572624, member: 102768″]
    Οπως λεει και ο τυπος στο video που ποσταρα για τον Σκορσεζε, στις “αλλες” ταινιες δεν υπαρχει κινδυνος. προσθετω οτι παιζει πολυ undo στην καταστροφη. Thor να κολυμπαει στο διαστημα κ.α
    [/QUOTE]
    Ναι, αυτή η τακτική είναι πολύ συχνή στα περισσότερα video essays που ασχολούνται με το θέμα και δεν ενδιαφέρονται να εξερευνήσουν ένα θέμα αλλά να επιβεβαιώσουν την υπάρχουσα άποψη τους. Παρουσιάζουν επιλεκτικά τα στοιχεία που στηρίζουν το επιχείρημα τους και σπρώχνουν κάτω από το χαλάκι όλα τα υπόλοιπα.

    Π.χ. ο Thor κολυμπάει στο διάστημα και δεν πεθαίνει, άρα δεν υπάρχει κίνδυνος (τα περίφημα stakes). Παράλληλα ο Thor από την πρώτη ταινία μέχρι το Endgame έχει χάσει τη μητέρα του, τον πατέρα του, τον αδελφό του, την αδελφή του, όλους τους φίλους του, τον τίτλο του και την χώρα του. Κανένας κίνδυνος. Στο Die Hard ο Μπρους Γουίλις ξέρουμε 100% ότι δεν θα πεθάνει αλλά εκεί υπάρχει κίνδυνος γιατί δεν φοράει μπέρτα. Αστεία επιχειρήματα των youtubers που μπορεί εύκολα να καταρρίψει παιδί δημοτικού.

  44. [QUOTE=”Dim Gian Bot, post: 572626, member: 103716″]
    Νομίζω ότι αυτή η συζήτηση που άνοιξε ο Ναύαρχος, είναι “καταδικασμένη” να τείνει στο άπειρο, απλώς γιατί το υποκειμενικό στοιχείο και τα γούστα του καθενός παίζουν καθοριστικό ρόλο στην τελική απόφαση, παραγκωνίζοντας συχνά τα όποια αντικειμενικά κριτήρια.

    Για παράδειγμα, μιας και αναφέρθηκαν προηγουμένως αυτές οι ταινίες, το Nomadland, πέρα από την καταπληκτική ερμηνεία της πρωταγωνίστριας, δεν μου άρεσε από άποψη σκηνοθεσίας. Ίσα που έξυσε την επιφάνεια. Δεν θα την ξαναέβλεπα. Το Irishman, από την άλλη, μου άρεσε στο σύνολό της. Μπορεί να μην εφευρίσκει τον τροχό, αλλά αδιάφορο δεν το λες. Πέρασαν 3,5 ώρες χωρίς να το καταλάβω και κάποια στιγμή στο μέλλον μπορεί να την ξαναδώ.

    Το θέμα είναι τι κάνει “κλικ” στον καθένα.
    [/QUOTE]

    Ακριβώς αυτό. Στόχος μου είναι να αναδείξω ότι η άποψη για τα media έχει τεράστιο βαθμό υποκειμενικότητας και προσωπικής προτίμησης και πολύ μικρότερο βαθμό αντικειμενικής αλήθειας. Πέρα από τους γενικούς προσδιορισμούς που όλοι αντιλαμβανόμαστε, π.χ. την διαφορά ενός drama από ένα action film ή μια stoner comedy, πολλές άλλες κρίσεις βασίζονται αποκλειστικά στην ψυχοσύνθεση και τα γούστα αυτού που τις εκφράζει.

  45. Και να σταθώ Άλεξ σε κάτι που έγραψες ‘Τρως στη μάπα κακή γραφή για 10-20-100 ώρες’. Βασικά…όχι. Αν ένα παιχνίδι με απογοητεύσει στον τομέα της γραφής και της ατμόσφαιρας (δεν μιλάω για 2D brawler προφανώς, έτσι; ) δεν θ’ασχοληθώ καθόλου μαζί του, θα φύγει το ρηφάντ σύννεφο. Ευτυχώς με τα χρόνια, καλλιεργείται το αισθητήριο, τόσο στα παιχνίδια όσο και τις ταινίες.

    Π.χ. με το που εμφανίστηκε το Army of the Dead στο Netflix, πάτησα αυτόματο thumbs down και έληξε το θέμα εκεί.

    Και όσο και να χτυπιέσαι, οι υπερ-ήρωες θα είναι πάντα παιδικοί και γραφικοί. Γιατί τις δυσκολίες τις ξεπερνούν με από μηχανής θεούς, μαγικές δυνάμεις και πίφι-πάφα. Με φανταστικά πράγματα. Για μένα υπερήρωας είναι και θα είναι, ο πατέρας που συγκρατεί τα νεύρα του, ο φουκαράς που μετά από μια μέρα στο τέντωμα και το ξύλο θα γυρίσει με λουλούδια στη γυναίκα του, ο άγνωστος που θα αφήσει το πακέτο τα τσιγάρα του σ’ έναν άστεγο χωρίς να πει κουβέντα.

    Ήρωας είναι αυτός που στερείται, χάνει, λαβώνεται και αντί να ζαρώνει και να γίνεται ένα μισερό ανθρωπάκι, μεγαλώνει, απλώνει φτερούγες και σκεπάζει τον κόσμο όλο.

    ΥΓ Μου άρεσε και μένα το Nomadland. Δεν είχε υστερίες, μελοδράματα και περιττούς ρομαντισμούς. Εστίαζε σε ένα ‘αόρατο’ κομμάτι της κοινωνίας. Για Όσκαρ δεν ήταν, αλλά το μήνυμά του ταίριαζε με την επικρατούσα πολιτική αφήγηση των ΗΠΑ, οπότε, καμπανάκι, γουίνερ. Μαστόρικη πινελιά η συμμετοχή πραγματικών νομάδων.

  46. [QUOTE=”Admiral, post: 572628, member: 102598″]
    Φυσικά, ούτε αυτό συμβαίνει όμως συχνά στην πραγματική ζωή. Στην πραγματική ζωή οι villains πολύ συχνά κερδίζουν.
    [/QUOTE]
    Στην πραγματικη ζωη, οι villains πεθαινουν οπως στις ταινιες του Σκορσεζε. Ολοι αυτοι οι νεκροι ειναι υπαρκτα προσωπα και δεν θα το παω πολυ μακρυα, εδω, τον τελευταιο καιρο που η τοπικη μαφια ξεκαθαριζει το τοπιο. Φυσικα και κερδιζαν μεχρι που τους σκοτωσαν.

    [QUOTE=”Admiral, post: 572628, member: 102598″]
    Π.χ. ο Thor κολυμπάει στο διάστημα και δεν πεθαίνει, άρα δεν υπάρχει κίνδυνος (τα περίφημα stakes). Παράλληλα ο Thor από την πρώτη ταινία μέχρι το Endgame έχει χάσει τη μητέρα του, τον πατέρα του, τον αδελφό του, την αδελφή του, όλους τους φίλους του, τον τίτλο του και την χώρα του.
    [/QUOTE]
    Ο ιδιος φιλτατε, ο Thor. Περναει απο τοιχους, σκεπαζεται με τον ηλιο και νοιωθει κατι πονακια. Ο κοσμος, οι γυρω του, ναι, κινδυνευουν και πεθαινουν αλλα ο ιδιος εχει την ευκαιρια να επιστρεψει απο την καταστροφη. Το θεμα ειναι πως θα προστατεψει το περιβαλλον του και οχι πως θα σωθει ο ιδιος. Εαν δεν εχαναν πραγματα, οι ταινιες αυτες θα ηταν σαν το big brother. αραχτοι να πινουν μοχιτο.

    [MEDIA=youtube]yL9rSwrsMHw:59[/MEDIA]

    Αυτος ειναι κινδυνος και ωραιος αυτοσχεδιασμος.

    Το die hard ας το αποκαλεσουμε Ελβετια, εκτος μαχης και ουδετερη ζωνη. Ακομα και σε αυτο, ο κινδυνος υπηρχε, μια σφαιρα.

  47. Οι υπερήρωες λειτουργούν περισσότερο ως σύμβολα παρά ως άνθρωποι. Το backstory, οι στιγμές-ορόσημα στη ζωή τους, και ενίοτε οι ικανότητές τους αλλάζουν ανάλογα με τα κέφια του εκάστοτε σκηνοθέτη ή κομίστα. Πεθαίνουν (ηρωικά) και επιστρέφουν στο επόμενο reboot του franchise, ενδεχομένως με ελαφρώς διαφοροποιημένα χαρακτηριστικά. Σίγουρα υπάρχει δέσιμο με την εκδοχή του χαρακτήρα που αγάπησες και εκεί νιώθεις αρκετά αυτά τα stakes (π.χ. στο Infinity stones arc) αλλά πάντοτε ξέρεις ότι ο Thor, ο Wolverine, ή ο Iron-Man ως οντότητες είναι παντοτινοί, υπάρχουν ακόμα εκεί έξω, και δεν κινδυνεύουν να νικηθούν ποτέ αληθινά. Κάτι που συνήθως δεν συμβαίνει με τους χαρακτήρες του Σκορτσέζε, του Breaking Bad ή ακόμα και του Game of Thrones, που είναι πιο εφήμεροι και συχνά τα πάθη ή τα ζόρια που τραβάνε τους σημαδεύουν ή/και τους οδηγούν στον όλεθρο χωρίς να υπάρχει επιστροφή. Αυτό από μόνο του αρκεί για να ταυτιστεί περισσότερο μαζί τους ο θεατής και να θεωρηθεί το δράμα τους πιο “σημαντικό” από εκείνο των superheroes.

    Βέβαια, τούτο δεν αφορά μόνο τους υπερηρώες αλλά και άλλους εμβληματικούς χαρακτήρες, όπως π.χ. ο James Bond ή ο Sherlock Holmes.

    That said, προσωπικά έχω νιώσει και αγωνία και συγκίνηση στις ταινίες της Marvel και σίγουρα αυτή η έλλειψη “πραγματικών” stakes δεν τις καθιστά σκουπίδια ή παραμυθάκια ανάξια λόγου. Απλά είναι τόσο δημοφιλείς που γίνονται εύκολος στόχος για να νιώθουν κάποιοι πιο validated.

    Όσον αφορά τα games, Στέφανε με το μπαρδόν κιόλας αλλά όταν έχεις κάτσει να τερματίσεις στρατιές από Assassin’s Creed (και ειδικά το χαζοχαρούμενο Odyssey, το οποίο θυμάμαι ότι λάτρεψες) δυσκολεύομαι να πάρω στα σοβαρά τη δήλωση ότι αν το παιχνίδι δεν έχει ένα άλφα δραματουργικό βάρος το διώχνεις από τον σκληρό δίσκο με τις κλωτσιές. Νομίζω ακόμα προσπαθείς να ανάγεις προσωπικές διαπιστώσεις σε πανσυμπαντικές αλήθειες βάζοντας βολικούς αστερίσκους κι εξαιρέσεις. Και για να μην παρεξηγηθώ, δεν κρίνω το γούστο σου. Κρίνω την ανάγκη σου να κρίνεις το γούστο των υπολοίπων με επιθετικό τρόπο.

  48. Έχω την εντύπωση ότι το Odyssey του άρεσε επειδή πρώτον, γούσταρε το setting και δεύτερο κατέβασε ρολά/δεν το πήρε στα σοβαρά/το στόρι ήταν καγκουριά και φαρσοκωμωδία (ή κάτι τέτοιο είχε πει), οπότε μάλλον εμπίπτει στην κατηγορία games που δεν παίζει για το σενάριο.

  49. [QUOTE=”Adhan, post: 572643, member: 102612″]
    Έχω την εντύπωση ότι το Odyssey του άρεσε επειδή πρώτον, γούσταρε το setting και δεύτερο κατέβασε ρολά/δεν το πήρε στα σοβαρά/το στόρι ήταν καγκουριά και φαρσοκωμωδία (ή κάτι τέτοιο είχε πει), οπότε μάλλον εμπίπτει στην κατηγορία games που δεν παίζει για το σενάριο.
    [/QUOTE]

    Ο αξέχαστος Καγκουραλέξιος!

  50. Με κάλυψαν τα παιδιά!

    Η Καγκουρειάδα ήταν μια μεγαλειώδης φάρσα σε υπέροχο τοπίο. Το λάτρεψα για τον ψηφιακό τουρισμό με το Αριστοφανικό επίχρισμα σεναρίου. Ούτε οι ίδιοι ισχυρίστηκαν πως ήταν η δεύτερη έλευση του Ευριπίδη. Μια ευχάριστη καγκουριά και ως τέτοια την καταευχαριστήθηκα. #ΚαγκουραλέξιοΓύρναΠίσωΉΈστωΤηλεφώνα.

    Αν θες να μιλήσουμε για σοβαρά σενάρια, το ολόμαυρο ρεβιζιονιστικό έπος του Red Dead Redemption 2 στέκεται ολομόναχο στην κορυφή και διασκεδάζει με τους επίδοξους σφετεριστές. Για να μην πάω καν στον ίλιγγο πνευματικής απόλαυσης του Disco Elysium.

    Αυτό που είπε ο [USER=102768]@lelos kounelos[/USER] για τους ήρωες της Μάρβελ, ισχύει απόλυτα. Πάντα ρησετάρουν. Κανείς κίνδυνος, όχι μόνο στο εκάστοτε σενάριο αλλά και ολιστικά, στην ίδια τους την ύπαρξη. Στον αληθινό κόσμο, η μαγκιά και το καουμποηλίκι, πληρώνονται. Συνήθως με όλα όσα έχεις. Και πονάει πολύ. Και όταν το κάνεις, είσαι ήρωας, γιατί συνήθως, δεν έχει μετά.

  51. Ακριβώς, οπότε πάμε πάλι στη λογική “παίζω το τάδε παιχνίδι για το σενάριο/γραφή, το άλλο για το χαβαλεδιάρικο co-op, το τρίτο για την πρόκληση, το τέταρτο επειδή μ’αρέσει να ισοπεδώνω πόλεις ολάκερες” και πάει λέγοντας. Αστερίσκοι κι εξαιρέσεις για να είμαστε ούλοι ευχαριστημένοι 🙂

  52. Μην ξεχνάς τον σημαντικότερο αστερίσκο όλων : την αυτογνωσία.

    Παίζω ένα τρας για χαβαλέ; Γαμώ. Ξέρω πως είναι τράς, το δηλώνω και το χαίρομαι.

    Το πρόβλημά μου είναι με τον κόσμο που το τράς το βλέπει διαμάντι, που εθελοτυφλεί, πιθανώς με ολόκληρα κεφτεδάκια-της-μαμάς βουλωμένα στις κόγχες των ματιών του.

  53. Ρε συ Στέφανε, η αυτογνωσία είναι μόνο δικό σου προνόμιο; Η μήπως όταν δεν ταυτίζεται με τη δική σου πάει να πει ότι αξίζουν την αιώνια χλεύη, τον κοινωνικό στιγματισμό, και να μείνουν άλλα τρία χρόνια χωρίς καινούργια GPU;

  54. [QUOTE=”Borracho, post: 572635, member: 102590″]
    Και όσο και να χτυπιέσαι, οι υπερ-ήρωες θα είναι πάντα παιδικοί και γραφικοί.
    [/QUOTE]

    Αναρωτιέμαι πραγματικά πώς δεν αντιλαμβάνεσαι την απίστευτη ειρωνεία του να λέει κάτι τέτοιο ένας gamer. Μεγάλωσες με όλους να σου λένε ότι το gaming είναι για μωρά, αγωνίστηκες δεκαετίες να αλλάξεις αυτή την αντίληψη και τώρα κάνεις εσύ ακριβώς το ίδιο με ένα άλλο μέσο που εσύ δεν καταλαβαίνεις.

    [QUOTE=”lelos kounelos, post: 572636, member: 102768″]
    Στην πραγματικη ζωη, οι villains πεθαινουν οπως στις ταινιες του Σκορσεζε. Ολοι αυτοι οι νεκροι ειναι υπαρκτα προσωπα και δεν θα το παω πολυ μακρυα, εδω, τον τελευταιο καιρο που η τοπικη μαφια ξεκαθαριζει το τοπιο. Φυσικα και κερδιζαν μεχρι που τους σκοτωσαν.
    [/QUOTE]

    Στην πλειψηφία των ταινιών του Σκορσέζε (αν θυμάμαι καλά η εξαίρεση είναι το The Departed) υπάρχουν δέκα villains και πεθαίνουν οι εννιά, γιατί ο σκηνοθέτης θέλει να προσφέρει την κάθαρση. Στην πραγματική ζωή… να μην το συζητήσουμε με παραδείγματα γιατί θα μας κλείσουν μέσα.

    [QUOTE=”lelos kounelos, post: 572636, member: 102768″]
    Το die hard ας το αποκαλεσουμε Ελβετια, εκτος μαχης και ουδετερη ζωνη. Ακομα και σε αυτο, ο κινδυνος υπηρχε, μια σφαιρα.
    [/QUOTE]

    Λέλο θέλω να είμαι ειλικρινής, δεν πιστεύω αυτό που μου λες. Με το χέρι στην καρδιά, στις action movies του παρελθόντος πιστεύατε έστω και δευτερόλεπτο ότι θα πεθάνει ο ήρωας;

    [QUOTE=”Borracho, post: 572655, member: 102590″]
    Μην ξεχνάς τον σημαντικότερο αστερίσκο όλων : την αυτογνωσία.

    Παίζω ένα τρας για χαβαλέ; Γαμώ. Ξέρω πως είναι τράς, το δηλώνω και το χαίρομαι.

    Το πρόβλημά μου είναι με τον κόσμο που το τράς το βλέπει διαμάντι, που εθελοτυφλεί, πιθανώς με ολόκληρα κεφτεδάκια-της-μαμάς βουλωμένα στις κόγχες των ματιών του.
    [/QUOTE]

    Δεν το λες όμως Στέφανε. Σε ρώτησα ευθέως αν είναι σκουπίδι το Die Hard και έκανες δέκα τρίπλες για να μην απαντήσεις.

  55. [QUOTE=”Adhan, post: 572663, member: 102612″]
    Όταν ξέρεις τι χρώμα βρακί έχει η κάπτεν μάρβελ σε κάθε πραγματικότητα του μάλτιβερς

    [SPOILER]
    [IMG]https://i.imgur.com/v8QY1Hy.gif[/IMG]
    :trollface:
    [/SPOILER]
    [/QUOTE]

    Η επανάσταση των παρθενομαμάκηδων εναντίον των υπέρμαχων της toxic masculinity θα ξεκινήσει από εδώ!

    [IMG]https://thumbs.gfycat.com/CalculatingMassiveAssassinbug-size_restricted.gif[/IMG]

  56. εντωμεταξυ αυτο το στερεοτυπο παρθενομαμακηδες νερντς με σπυρια κλπ εχει χρονια που δεν υφισταται στην γενικη νερντ να το πω κοινοτητα (βαλε μεσα σουπερ ηρωες γκειμινγκ και οτι αλλο μπορεις να θεωρησεις νετρντ). οταν βλεπω τετοια σχολια ειναι σαν να διαβαζω πραγματικα ξεχασμενη στους αιωνες εφημεριδα.

  57. I feel mentally rapped by the answers of masculinity in this post.

    [QUOTE=”Mogrey665, post: 572665, member: 102904″]
    εντωμεταξυ αυτο το στερεοτυπο παρθενομαμακηδες νερντς με σπυρια κλπ εχει χρονια που δεν υφισταται στην γενικη νερντ να το πω κοινοτητα (βαλε μεσα σουπερ ηρωες γκειμινγκ και οτι αλλο μπορεις να θεωρησεις νετρντ). οταν βλεπω τετοια σχολια ειναι σαν να διαβαζω πραγματικα ξεχασμενη στους αιωνες εφημεριδα.
    [/QUOTE]

    Μπορούμε να στείλουμε τίποτα κοσπλέιερ τύπισσες σε όποιον έχει αμφιβολία, ειδικά αυτές που εκτός κάμερας είναι νέρντουλες 200%

  58. Άλεξ φοβάμαι θα ανακαλέσουμε την πρόσκλησή σου για το Τοξικά Αρρενωπό Γιώτ Τουρ ’21 -Νο Κορόνα- γαμώτο 🙂

    ΥΓ Για το Die Hard απάντησα ξεκάθαρα. Αστεράτη εργάρα, ούτε κατά διάνοια σκουπίδι. Σε παραπέμπω στο σχετικό πόστ.

  59. [QUOTE=”nitro912gr, post: 572671, member: 102594″]
    το grand plan του [USER=102598]@Admiral[/USER] είναι να το κάνει εδωμέσαreseterασαμερτάιμ το μαγαζί, εγώ αυτό ξέρω.
    [/QUOTE]

    Η άφιξη του Πάπα Βοράκιου του 1ου άνοιξε τις πύλες της κολάσεως….

  60. [QUOTE=”Borracho, post: 572669, member: 102590″]
    Άλεξ φοβάμαι θα ανακαλέσουμε την πρόσκλησή σου για το Τοξικά Αρρενωπό Γιώτ Τουρ ’21 -Νο Κορόνα- γαμώτο 🙂

    ΥΓ Για το Die Hard απάντησα ξεκάθαρα. Αστεράτη εργάρα, ούτε κατά διάνοια σκουπίδι. Σε παραπέμπω στο σχετικό πόστ.
    [/QUOTE]

    Δύναμή μας οι ευαίσθητες ψυχές μας. Τα δάκρυά μας από τον θάνατο του Tony Stark θα είναι ο νέος κατακλυσμός του Νώε που θα πνίξει τους άπιστους.

    Ναι βρε, δεν ήταν τυχαία η αναφορά μου στο Die Hard. Σου είπα ότι κατάλαβα πώς σκέφτεσαι και ήμουν σίγουρος από πριν για το τι θα μου πεις. Αυτό στο οποίο δεν απάντησες ποτέ είναι γιατί δεν είναι σκουπίδι με βάση τα ποιοτικά κριτήρια που εσύ ο ίδιος έθεσες σε προηγούμενα posts. Το επιχείρημά σου ήταν “o Μακλέην είναι δικός μας”. Που φυσικά σε όλες τις σχετικές ταινίες ο πρωταγωνιστής είναι σουπερήρωας χωρίς στολή. Ένας μεσήλικας μπάτσος φορώντας φανελάκι εξοντώνει μόνος του μια ομάδα εκπαιδευμένων τρομοκρατών/ληστών και εσένα σε χαλάει που ο Iron Man είναι αλεξίσφαιρος φορώντας πανοπλία. Έλα, είσαι προκατειλημένος και δεν θέλεις να το παραδεχθείς.

    [QUOTE=”nitro912gr, post: 572671, member: 102594″]
    το grand plan του [USER=102598]@Admiral[/USER] είναι να το κάνει εδωμέσαreseterασαμερτάιμ το μαγαζί, εγώ αυτό ξέρω.
    [/QUOTE]

    [IMG]https://www.reactiongifs.us/wp-content/uploads/2013/07/you_got_me_breaking_bad.gif[/IMG]

    #nitroCANCELLED

  61. [QUOTE=”mits@kos, post: 572674, member: 102760″]
    Θα μιλάτε καλά για τα κεφτεδάκια που με κόπο, στοργή και προδέρμ άλεσαν τα χέρια οποιασδήποτε μάνας.

    Και η μάνα του Τζων Μακλέιν έφτιαχνε.

    Και του τα έστελνε κιόλας.
    [/QUOTE]

    Όχι ρε! Παρθενομαμάκιας και ο Τζων Μακλέιν; Σίγουρα διάβαζε Γούλβεριν μικρός!

  62. [QUOTE=”Admiral, post: 572675, member: 102598″]
    Σίγουρα διάβαζε Γούλβεριν μικρός!
    [/QUOTE]

    Φέρτε μου τώρα τη σακαφιόρα, να της ρίξω το παγωτό στο χώμα, τραγουδώντας Τζόνυ Κας 2 οκτάβες χαμηλότερα.

    ΕΒΡΙΜΠΟΝΤΙ ΧΕΡΤΣ ΣΑΜΤΑΪΜΣ ΜΠΙΤΣ.

    Μικροί μόνο Σαΐνια, Αλμανάκο και κανένα Ρόδι, αν μας άφηνε το μεγάλο αδέρφι μας να το ακουμπήσουμε.

  63. [QUOTE=”Northlander, post: 572676, member: 102592″]
    Γίπι-κιμά-γέι μάδερφάκερ.
    [/QUOTE]

    Κύριε διευθυντά, με την ευκαιρία θα ήθελα να αιτηθώ όπως προστεθεί ριάξιο “τι παρθενομαμάκιας είναι αυτός”, προτείνοντας για φατσούλα την παρακάτω:

    [IMG]https://thathashtagshow.com/wp-content/uploads/2019/08/Eric-Butts.jpg[/IMG]

    Μπορεί να διαφωνούμε με τον Στέφανο αλλά πρέπει να του δοθεί η δυνατότητα να εκπροσωπείται και εκφράζεται ριαξιονικώς.

  64. [QUOTE=”Admiral, post: 572673, member: 102598″]
    “o Μακλέην είναι δικός μας”
    [/QUOTE]

    Στο Kunena [S]δεν θα[/S] συνέβαιναν αυτά…

    Εγώ πάντως τον λάτρεψα τον Μπρους τον Γουίλις στη σειρά Αυτός, Αυτή και τα [S]Μαρτύρια (του είχε αλλάξει τα φωτάκια η τρελλή)[/S] Μυστήρια. Από εκεί φάνηκε πόσο Die Hard ήταν. :Ρ

  65. [QUOTE=”Dim Gian Bot, post: 572626, member: 103716″]
    Το θέμα είναι τι κάνει “κλικ” στον καθένα.
    [/QUOTE]

    Αριστερό ή δεξί κλικ; Απορώ πραγματικά γιατί αφήνετε τέτοια θέματα στον αέρα.

    [SPOILER]
    [IMG]https://bookwraiths.files.wordpress.com/2019/03/bored-gif.gif[/IMG][/SPOILER]

  66. [QUOTE=”soad667, post: 572685, member: 102682″]
    Αριστερό ή δεξί κλικ; Απορώ πραγματικά γιατί αφήνετε τέτοια θέματα στον αέρα.

    [SPOILER]
    [IMG]https://bookwraiths.files.wordpress.com/2019/03/bored-gif.gif[/IMG][/SPOILER]
    [/QUOTE]

    Υπάρχει και το μεσαίο κλικ (στο ροδάκι του ποντικιού).

  67. [QUOTE=”stefan24, post: 572741, member: 103724″]
    Φτου και ανακάλυψα αργά το σχετικό θρνετ, να μην παρακολουθώ άμεσα τον παλμό, κρίμα κρίμα. Τώρα δεν το χάνω.
    [/QUOTE]

    Θα σου κάνω μία σύνοψη για να έρθεις up to speed.

    Αλέξανδρος:
    [IMG]https://akns-images.eonline.com/eol_images/Entire_Site/201569/rs_540x647-150709140408-4.jpg?fit=around%7C776:930&output-quality=90&crop=776:930;center,top[/IMG]

    Στέφανος:
    [ATTACH type=”full” alt=”5d0577.jpg”]2083[/ATTACH]

  68. Ή αλλιώς:

    Στέφανος:

    [QUOTE=”Borracho, post: 572464, member: 102590″]
    η κύρια ένστασή μου απέναντι στις Μαρβελοσαβούρες και τα ‘θετικά πρότυπα’ που αυτές προβάλλουν, αφορά στο γεγονός ότι ‘κλέβουν’ στον αφηγηματικό τους πυρήνα. Οι ήρωες μπορεί τάχα να έχουν το Χ, Ψ πρόβλημα, αλλά όλως τυχαίως είναι κινούμενα υπερόπλα,
    [/QUOTE]

    Αλέξανδρος:
    [IMG]https://lh3.googleusercontent.com/proxy/FIhrNYoxhjC8SfCFwyL1y35EsEMqEKtj0RYGAAKMCHdfO_gGr_L09FFKPA6J4Y9_U2GbZ2BF_u1y-ty-9YiGy4ch5PNzeFZS5V-oC9wugq88_J2x0D_0LDZ4wbU7XC-fAhcBfa2Q[/IMG]
    [IMG]https://metro.co.uk/wp-content/uploads/2016/10/rambo-gif.gif?crop=31px%2C0px%2C404px%2C212px&resize=1200%2C630[/IMG]
    [IMG]http://3.bp.blogspot.com/_6PNYwS0FNmE/TSbDcSvUErI/AAAAAAAACPc/9pgTPtqeIJg/s1600/Sylvester+Stallone+Rambo++DVD+movie+films+3D+gif+animation+blogspot+.gif[/IMG]
    [IMG]https://thumbs.gfycat.com/BlushingPolishedJackrabbit-max-1mb.gif[/IMG]
    [IMG]https://mattdursin.files.wordpress.com/2016/09/explosion.gif?w=477&h=208[/IMG]

    Στέφανος:

    [IMG]https://media1.tenor.com/images/8062cc57ca56434edf2de9b25f2ef1ce/tenor.gif?itemid=15086629[/IMG]

  69. [QUOTE=”Admiral, post: 572744, member: 102598″]
    Θα σου κάνω μία σύνοψη για να έρθεις up to speed.

    Αλέξανδρος:
    [IMG]https://akns-images.eonline.com/eol_images/Entire_Site/201569/rs_540x647-150709140408-4.jpg?fit=around%7C776:930&output-quality=90&crop=776:930;center,top[/IMG]

    Στέφανος:
    [ATTACH=full]2083[/ATTACH]
    [/QUOTE]
    Το αστείο είναι βέβαια είναι πως το γκρουπάκι που περιέγραψε ο Στέφανος (προσκυνητές της [S]Λιάρα[/S] Καμόρα στο τέμενος που βρίσκεται στο υπόγειο του μπαμπά) θα θεωρούσαν βαρετή μαλακία ([I]sic[/I]) το Τζόκερ επειδή δεν έχει πουνίδια, πόζες στο ηλιοβασίλεμα και τα [S]κουλ[/S] κούφια punchlines που έχουν συνηθίσει.

  70. Το Τζόκερ ήταν έξοχα Σκορσεζικό ρε, σα μοντέρνα ανάγνωση του Taxi Driver. Ρεσιτάλ ερμηνείας ο Phoenix και χρησιμοποιήσε ιδιοφυώς την ‘υπερ-ηρωϊκή’ σύνδεση σαν τυράκι, για να φέρει στις αίθουσες χαχόλους. Έξυπνο μάρκετινγκ ήταν το μπράντινγκ. Θα μπορούσε κάλλιστα να λέγεται ‘Son of Sam’ το έργο, αλλά τότε δεν θα πουλούσε τόσο. Εδώ είχαμε έξοχη σύμπνοια καλλιτεχνικού και μάρκετινγκ.

  71. Αν κάποιος είχε την ελάχιστη σωστή επαφή με το μέσο των comics/graphic novels θα έλεγε ότι το Joker δεν είναι έξυπνο marketing αλλά εναλλακτική σπουδή του χαρακτήρα όπως έχει γίνει πολλάκις στο μέσο από το οποίο άντλησε έμπνευση. Αυτά για όσους δεν απορρίπτουν με το καλημέρα ό,τι δεν πιστοποιεί τις όποιες ιδεοληψίες τους.

    Ενδεικτικά αναφέρω τη σύμπραξη Grant Morrison/Dave McKean για το Arkham Asylum: A Serious House on a Serious Earth.

  72. Το πιστεύω. Στα comics/graphic novels γίνεται απίστευτη δουλειά και έχουν πραγματικά δώσει ορισμένα αριστουργήματα. Έχω επιδερμική επαφή, αλλά γι’αυτό αποφεύγω τα σχετικά μαγαζιά. Όποτε μπω, θα χαλάσω τουλάχιστον κατοστάρικο σε πράγματα που με τραβάνε. Ξυστά περνάνε οι κομικόσφαιρες. Το Τζόκερ ήταν 100% ουσία. Ο χαρακτήρας δεν είχε απολύτως τίποτε το εξωπραγματικό/υπερφυσικό, οπότε μπορείς να τον καταλάβεις και να ταυτιστείς.

    Και μιας και το ‘φερε η κουβέντα, θυμάσαι το Defendor, Άλεξ; Είναι ένα καλό πρώτο βήμα για να βγεις από το τούνελ, να γίνεις μέλος του Eagle Fang Karate Do και να ξεκινήσεις τα μονόχειρα πουσάπς, στο δρόμο για την ενηλικίωση 😀

  73. [QUOTE=”Northlander, post: 572800, member: 102592″]
    το Joker δεν είναι έξυπνο marketing αλλά εναλλακτική σπουδή του χαρακτήρα
    [/QUOTE]
    Το πρώτο δεν αναιρεί το δεύτερο. Ναι έχει επιρροές από killing joke αλλά και πάλι η χρήση του χαρακτήρα ήταν ιδανική μέθοδος για να τσιμπήσει κοινό που έχει έστω λίγη τριβή με σούπερ ήρωες/villains. Άσχετα τελικά αν κάποιοι από αυτούς ξενέρωσαν τη ζωή τους γιατί άλλα περίμεναν…

  74. ναυαρχε, δηλαδη τι δειχνει αυτο? οτι ο κουτσουκος και ο μαρτης διαφωνουνε για το τζοκερ? και?
    άραγες μαλλον δεν εχουν τα ιδια γουστα και ισως δεν θα κανουν ποτε παρεα, ουτε θα πιουν μπυρες μαζι.
    ωστοσο κι οι 2 δεν πολυγουσταρουν τις ταινιες μαρβελ. :p

    οπως και να χει, δεν νομιζω οτι υπαρχει μια αρραγης ομαδα/φατρια/ αθρωπινη φυλη με κοινα γουστα και γνωρισματα, που η μονη της επιδιωξη στην ζήση αυτη ειναι να συκοφαντησει τα Κινηματογραφικα πονηματα του mcu. απλα σε αλλους αρεσουν, σε αλλους οχι, αλλοι αδιαφορουν πληρως γι αυτα. νομιζω μπορουμε να το δεχτουμε αυτο. και ισως να προχωρησωμε.

    εκτος αν δεν ειναι αυτο το θεμα, αλλά να βρουμε τρυπες στην κοσμοθεωρια του μπορατσο.
    ωστοσο, την κοσμοθεωρια του βοραχο την λατρευουμε, επειδη ακριβως ειναι γεματη τρυπες. η τελειοτητα της ειναι οτι εχει πολλες ατελειες κι αντιφασεις. 😎
    γκρινιαζει κανεις γιατι το ελβετικο εμενταλ εχει τρυπες? γκρινιαζει κανεις επειδη ο πυργος της πιζας ειναι στραβος? η γιατι η βηνους οφ μάιλο δεν εχει χερια??
    ε, μα. 😀

  75. [QUOTE=”Χειρομαλάχτης, post: 572809, member: 104201″]
    εκτος αν δεν ειναι αυτο το θεμα, αλλά να βρουμε τρυπες στην κοσμοθεωρια του μπορατσο.
    [/QUOTE]

    Χειρομαλάκτη η συζήτηση για το θέμα Σκορσέζε τελείωσε για μένα όταν είπα στον Στέφανο “καταλαβαίνω πλέον πώς σκέφτεσαι”. Πλέον λειτουργώ ως ο ψυχολόγος του, κάνω στοχευμένες ερωτήσεις ώστε μόνος του να αρχίσει να αμφιβάλλει και να οδηγηθεί οργανικά και τρυφερά στην επιφοίτηση και την εξέλιξη. Ο βραχυπρόθεσμος στόχος είναι η παροχή ερεθισμάτων διαφορετικών από αυτά που έχει συνηθίσει, ο μακροπρόθεσμος να κάνει pre-order τα εισιτήρια για το Thor 5.

    Και συνεχίζουμε. Ένας από εμάς, μπορούμε να ταυτιστούμε:

    [IMG]https://images-na.ssl-images-amazon.com/images/I/818E1Ixj3RL._AC_SX466_.jpg[/IMG]

    Εξωπραγματικός, δεν μπορούμε να ταυτιστούμε:
    [IMG]https://live.staticflickr.com/1523/24143390146_9610eff9a3_z.jpg[/IMG]

  76. [QUOTE=”Χειρομαλάχτης, post: 572819, member: 104201″]
    αληθεια τωρα? ισχυει το νουμερο? εχει φτασει στο 5??
    ρε αθεοφοβοι, χρηματοδοτησατε με τον οβολο σας ΗΔΗ 4 ταινιες ΘΩΡ ???
    :ROFLMAO::ROFLMAO::ROFLMAO::ROFLMAO:
    [/QUOTE]

    Είναι βαρύ το “σφυρί” του Θωρ…

  77. [QUOTE=”Χειρομαλάχτης, post: 572819, member: 104201″]
    αληθεια τωρα? ισχυει το νουμερο? εχει φτασει στο 5??
    ρε αθεοφοβοι, χρηματοδοτησατε με τον οβολο σας ΗΔΗ 4 ταινιες ΘΩΡ ???
    :ROFLMAO::ROFLMAO::ROFLMAO::ROFLMAO:
    [/QUOTE]

    Μέχρι τώρα είμαστε στις τέσσερις, ελπίζω πως το 5 είναι θέμα χρόνου.

    [IMG]https://busted.gr/wp-content/uploads/2021/06/Thor-_Love__Thunder_new_logo.jpg[/IMG]

    Πού να βρει ο Σκορσέζε τα (έστω γέρικα και ζαρωμένα) μπομπόλια να ονομάσει ταινία του “Love and Thunder”.

  78. [QUOTE=”Admiral, post: 572821, member: 102598″]
    Μέχρι τώρα είμαστε στις τέσσερεις, ελπίζω πως το 5 είναι θέμα χρόνου.

    [IMG]https://busted.gr/wp-content/uploads/2021/06/Thor-_Love__Thunder_new_logo.jpg[/IMG]

    Πού να βρει ο Σκορσέζε τα (έστω γέρικα και ζαρωμένα) μπομπόλια να ονομάσει ταινία του “Love and Thunder”.
    [/QUOTE]

    R rated;… :Ρ

  79. Οι θλιβερές και παιδαριώδεις απόπειρες των Αλέκυθων (ξεκάθαρα μεγαλοφυής σύμπτυξη των ‘Αλέξανδρος’ και ‘Μαμμάκυθος’) να υπονομεύσουν το κύρος της Εστέτ Αρμάδας μας, δεν θα περνούσαν ούτε σε δημοτικό Ιησουιτών στη Γκάνα.

    Μπού-για, οκτώ-μηδέν, η Αγία Έδρα σας γλεντά.

    [IMG]https://media.giphy.com/media/iDOSSzJFCZpSAp4jps/giphy.gif[/IMG]

  80. [QUOTE=”Borracho, post: 572825, member: 102590″]
    Οι θλιβερές και παιδαριώδεις απόπειρες των Αλέκυθων (ξεκάθαρα μεγαλοφυής σύμπτυξη των ‘Αλέξανδρος’ και ‘Μαμμάκυθος’) να υπονομεύσουν το κύρος της Εστέτ Αρμάδας μας, δεν θα περνούσαν ούτε σε δημοτικό Ιησουιτών στη Γκάνα.

    Μπού-για, οκτώ-μηδέν, η Αγία Έδρα σας γλεντά.

    [IMG]https://media.giphy.com/media/iDOSSzJFCZpSAp4jps/giphy.gif[/IMG]
    [/QUOTE]

    Μωρέ τι Πάπαρδος είναι τούτος; Φτου σου Μεγαλειότατε! :Ρ

  81. [USER=103724]@stefan24[/USER] Όπως ο Κάπταιν Αμέρικα έτσι και εγώ νιώθω την ανάγκη να βοηθήσω έναν συνάνθρωπό μου που βρίσκεται σε ανάγκη. Δεν αντέχω να βλέπω έναν νέο ακόμα άνθρωπο να ξοδεύει τη ζωή του βλέποντας μίζερες ταινίες από boomers για boomers. Έβαλα χθες να δω το Irishman και το σαλόνι μύρισε φορμόλη. Αναρωτιέμαι πόσες φορές χρειάστηκε το target group της ταινίας να αλλάξει πάνες ακράτειας στις 3,5 ώρες που διαρκεί.

  82. [QUOTE=”Admiral, post: 572884, member: 102598″]
    [USER=103724]@stefan24[/USER] Όπως ο Κάπταιν Αμέρικα έτσι και εγώ νιώθω την ανάγκη να βοηθήσω έναν συνάνθρωπό μου που βρίσκεται σε ανάγκη. Δεν αντέχω να βλέπω έναν νέο ακόμα άνθρωπο να ξοδεύει τη ζωή του βλέποντας μίζερες ταινίες από boomers για boomers. Έβαλα χθες να δω το Irishman και το σαλόνι μύρισε φορμόλη. Αναρωτιέμαι πόσες φορές χρειάστηκε το target group της ταινίας να αλλάξει πάνες ακράτειας στις 3,5 ώρες που διαρκεί.
    [/QUOTE]

    Δηλαδή τώρα Ναυαρχούκο μου μας λες ότι πρέπει να διαλέξουμε ανάμεσα σε πάνες ακράτειας και πάνες baybylino; :Ρ

  83. [QUOTE=”Dim Gian Bot, post: 572885, member: 103716″]
    Δηλαδή τώρα Ναυαρχούκο μου μας λες ότι πρέπει να διαλέξουμε ανάμεσα σε πάνες ακράτειας και πάνες baybylino; :Ρ
    [/QUOTE]

    Βεβαίως! Νιάτα, φρεσκάδα, νέες ιδέες, ανοικτά μυαλά. Αντί για βιξ, κολώνια Μυρτώ, αρθριτικά και αιμορροΐδες. Πώς περιμένεις αντρική ταινία από κάποιον που τελευταία φορά είχε στύση επί ΠΑΣΟΚ;

  84. Βλέπουμε όλοι πως ο Συνταγματάρχης των Μαμμάκυθων, Στρεψόδικος Άλεξ, αποπειράται να φτηνύνει τις ουσιώδεις πνευματικές απολαύσεις ημών των πρεσβύτερων. Χαμογελάμε μακάρια και τον αφήνουμε να παίζει με τα μολυβένια στρατιωτάκια του. Ίσως πρέπει να του θυμίσουμε πως δεν κάνει να τα πιπιλάει τόσο πολύ, αλλά μάλλον είναι αργά γι’αυτόν.

    [USER=103724]@stefan24[/USER] Σε περίπτωση που δεν το έχεις αντιληφθεί ακόμα, παίζει μέγιστος χαβαλές στο νήμα, δεν νομίζω πως κάνεις παίρνει σοβαρά τις μπηχτές ή το θεωρεί ‘καυγά’ οποιουδήποτε είδους!

  85. [QUOTE=”Borracho, post: 572892, member: 102590″]
    Βλέπουμε όλοι πως ο Συνταγματάρχης των Μαμμάκυθων, Στρεψόδικος Άλεξ, αποπειράται να φτηνύνει τις ουσιώδεις πνευματικές απολαύσεις ημών των πρεσβύτερων. Χαμογελάμε μακάρια και τον αφήνουμε να παίζει με τα μολυβένια στρατιωτάκια του. Ίσως πρέπει να του θυμίσουμε πως δεν κάνει να τα πιπιλάει τόσο πολύ, αλλά μάλλον είναι αργά γι’αυτόν.
    [/QUOTE]
    [MEDIA=imgur]4bUV7Ls[/MEDIA]
    [IMG]https://media1.giphy.com/media/jp8lWlBjGahPFAljBa/giphy.webp?cid=6c09b95242564ec717b92d3ed9cf7da6aeb571787a2e8f37&rid=giphy.webp&ct=g[/IMG]

  86. Από την Wikipedia για το Irishman:

    [QUOTE]
    Nielsen also noted that the largest number of viewers to watch the film in its entirety (930,000) came on November 29, and its opening day demo was [B]made up mostly of men aged 50–64[/B]
    [/QUOTE]

    Μόνο τα γερόντια και ο Στέφανος προτιμούν να δουν αντί για τον Κάπτεν Αμέρικα και τον Iron Man τον Κάπτεν Ουρικό Οξύ και τον Δεν Κάνει Πλέον Κούκου Μαν.

  87. …φθηνές και θλιβερές απόπειρες του παιδαριογέροντος Άλεξ να ‘κάτσει με τη νεολαία’ και να προσποιηθεί πως ανασαίνει ακόμη εκτός πρίζας.

    [MEDIA=giphy]Jq8EtJlWaYlQ6pziVp[/MEDIA]

    Εδώ στην Αγία Έδρα πάντως, το βάλαμε στο σκρήνινγκ ρούμ, ανοίξαμε και το πιθάρι από το κρασί του Πιλάτου και το καταχαρήκαμε. Μας θύμισε και το Τζίμη, εκλεκτό τύπο, αληθινή τραγωδία η ΜΥΣΤΗΡΙΩΔΗΣ ΚΑΙ ΑΝΕΞΙΧΝΙΑΣΤΗ εξαφάνισή του.

  88. Πάλι ταινία με setting το 1920. Ο γέρος θα φτιάξει άλλη μια ταινία-βασεκτομή για να πάνε να δούνε τα πουρά μαζί με χαμομήλι και να δείχνουν ο ένας στον άλλο φωτογραφίες από τα εγγόνια τους καθώς περιμένουν στην ουρά της τουαλέτας για πέμπτη φορά μέσα σε ένα δίωρο.

  89. Θα μπορουσε να τους σκοτωσει ολους και να τους αναστησει νεοτατους με μαρβελικο τροπο.
    Θα μπορουσε να κανει μια ταινια για να τους δουμε γερους. Η επομενη ταινια θα δειχνει πως ηταν πριν γινουν γεροι. Επομενη ταινια θα δειξει τι εγινε αφου γερασαν και στην συνεχεια, τα χρονια περασαν και θα γινει ενα remake ολων. Στην πορεια θα πεθανουν ολοι και θα αναστηθουν νεοτατοι για να συνεχιστει η ενδοξη πορεια της ανακυκλωσης. Στην πορεια δεν θα χρειαζονται και διαλογοι, μονο pew pew boom boom.

    edit
    τσεκαρε αγωνια, καταστροφη, ρεαλισμο, ανθρωπινες σχεσεις και απελπισια
    [MEDIA=youtube]YltKZBAH06Y[/MEDIA]

  90. Γιατί παίζουν οι ταινίες του Σκορσέζε στα κτηνιατρεία; Γιατί μετά από λίγο τα ζώα ζητούν μόνα τους στείρωση.

    Για να λέμε πάντως και του στραβού το δίκιο, οι ταινίες της Marvel ακολουθούν συγκεκριμένη φόρμουλα. Αντίθετα ο Σκορσέζε έχει κάνει πολλές διαφορετικές ταινίες: αυτή με τους μαφιόζους, την άλλη με τους μαφιόζους, την άλλη με τους μαφιόζους, την άλλη με τους μαφιόζους, την άλλη…

  91. [QUOTE=”Admiral, post: 573155, member: 102598″]
    Γιατί παίζουν οι ταινίες του Σκορσέζε στα κτηνιατρεία; Γιατί μετά από λίγο τα ζώα ζητούν μόνα τους στείρωση.

    Για να λέμε πάντως και του στραβού το δίκιο, οι ταινίες της Marvel ακολουθούν συγκεκριμένη φόρμουλα. Αντίθετα ο Σκορσέζε έχει κάνει πολλές διαφορετικές ταινίες: αυτή με τους μαφιόζους, την άλλη με τους μαφιόζους, την άλλη με τους μαφιόζους, την άλλη με τους μαφιόζους, την άλλη…
    [/QUOTE]
    Δακρυσα…..

    Αναρωτιεμαι ποια θα ειναι η επομενη πολη που θα ανατιναξει το boom boom studio. Το προβλημα με τις εκρηξεις ειναι οτι καθε φορα πρεπει να ειναι λιγο μεγαλυτερες και σε λιγο θα πρεπει να βρουν τροπο να ανατιναξουν το συμπαν.
    Ο Σκορσεζε εχει μαφια, μαφια, μαφια αλλα και χαρακτηρες να ξετυλιξει. Τι μενει να δουμε απο τον καπεταν αμερικα και λοιπους;
    Ειναι σαν τα ζευγαρια που παντρευτηκαν πριν απο 40-50 χρονια. μπορει να ειναι αγαπημενα αλλα δεν εχουν κατι νεο να πουν.

  92. [QUOTE=”lelos kounelos, post: 573157, member: 102768″]
    Αναρωτιεμαι ποια θα ειναι η επομενη πολη που θα ανατιναξει το boom boom studio. Το προβλημα με τις εκρηξεις ειναι οτι καθε φορα πρεπει να ειναι λιγο μεγαλυτερες και σε λιγο θα πρεπει να βρουν τροπο να ανατιναξουν το συμπαν.
    [/QUOTE]

    Και όμως, τα Marvel Studios κάνουν ακριβώς το αντίθετο. Την κορύφωση των Infinity War και Endgame ακολούθησαν μικρές και προσωπικές ιστορίες για την θλίψη της Wanda και το δίλημμα του Sam ως ένα σύμβολο με ένοχο παρελθόν. Στις ταινίες το Far From Home ήταν μια σχολική περιπέτεια με κύριο θέμα το ρομάντζο και τις ανασφάλειες του Πίτερ, ενώ το Black Widow εξερευνά το παρελθόν και την οικογένεια της Natasha πριν τους Avengers.

    [QUOTE=”lelos kounelos, post: 573157, member: 102768″]
    Ο Σκορσεζε εχει μαφια, μαφια, μαφια αλλα και χαρακτηρες να ξετυλιξει. Τι μενει να δουμε απο τον καπεταν αμερικα και λοιπους;
    Ειναι σαν τα ζευγαρια που παντρευτηκαν πριν απο 40-50 χρονια. μπορει να ειναι αγαπημενα αλλα δεν εχουν κατι νεο να πουν.
    [/QUOTE]

    Υπάρχουν πάρα πολλά να δεις γιατί τα comics κάνουν κάτι παρόμοιο εδώ και δεκαετίες. Επανερμηνεύουν χαρακτήρες, παρουσιάζουν εναλλακτικές εκδόσεις, εξερευνούν άλλες πτυχές του χαρακτήρα τους και ούτω καθεξής. Οι [USER=102590]@Borracho[/USER] αυτού του κόσμου ελπίζουν απεγνωσμένα ότι όλο αυτό είναι μόδα και θα περάσει αλλά η αλήθεια είναι ότι με όσα έχουμε δει μέχρι τώρα έχουμε ξύσει απλά την επιφάνεια του πλούτου των ιστοριών που θα ειπωθούν. Ο Kevin Feige μπορεί να πάρει μια τυχαία δεκαετία των Marvel Comics, να πει “θα κάνω ταινίες μόνο με ιστορίες αυτής της δεκαετίας” και θα έχει υλικό για άλλα είκοσι χρόνια.

  93. Τα θλιβερότατα μημίδια του [USER=102598]@Admiral[/USER] δεν αξίζουν ούτε μισό κλαμουράτο βλέφαρο της Αγίας Έδρας. Ουδέποτε ανάφερα τους ‘ήρωες δράσης’ της δεκαετίας του ’80 ως τίποτε φοβερά πρότυπα. Το γεγονός όμως πως έχουν την βάση τους στην πραγματικότητα, με καθιστά πολύ φιλικότερα προσκείμενο απέναντί τους από τις εντεκάχρονες αυτιστικές βλακείες της Μάρβελ.

    Υπάρχει μια απλή φόρμουλα για να κατανοήσεις την Σκορσεζική Ορθοδοξία :

    -Μεγάλωσες σε ένα μικρόκοσμο που οριζόταν από την ιεραρχία του υποκόσμου του; Ναι.
    -Ένιωσες στο πετσί σου από μικρός πως αν δεν γινόσουν εσύ ο πιο σκληρός καριόλης της γης όλης (sic) δεν θα ‘σουν ούτε για τα σκουπίδια; Ναι.
    -Έκανες κολασμένες υπερβάσεις που σε άφησαν αμετάκλητα πικρόχολο για όλη τη νεανική χαρά που έχασες στην πορεία; ΣΑΦΩΣ.
    -Εκδικείσαι μίζερα και Μαρβελικά συμμετέχονας σε τρολερές συζητήσεις υπέργηρων μαμμάκυθων; ΜΕ ΛΕΝΕ ΛΟΚΙ.

    Αυτά.

    [IMG]https://media.giphy.com/media/l28xpnHTEnUQID8Riu/giphy.gif[/IMG]

  94. πολυαγαπημενο θρεντ, μπαινει επαξια στις φαβορίτες, αφου μετα απο ταγκς, οπως:
    [I][B]#ημιγυμνοι μπρατσαραδες κρατουν και χρησιμοποιουν ΜΕΓΑΛΑ οπλα[/B][/I],
    που ειδαμε σε αλλη σελιδα, σημερα τικάραμε και το ταμπακι:
    [B][I]#ενηλικοι αντρες ντυμενοι με βινύλ αγκαλιαζονται ΣΦΙΧΤΑ[/I][/B].

    θενκς, αδμιραλ. :love::ROFLMAO:

  95. [QUOTE=”Admiral, post: 573164, member: 102598″]
    Και όμως, τα Marvel Studios κάνουν ακριβώς το αντίθετο. Την κορύφωση των Infinity War και Endgame ακολούθησαν μικρές και προσωπικές ιστορίες για την θλίψη της Wanda και το δίλημμα του Sam ως ένα σύμβολο με ένοχο παρελθόν. Στις ταινίες το Far From Home ήταν μια σχολική περιπέτεια με κύριο θέμα το ρομάντζο και τις ανασφάλειες του Πίτερ, ενώ το Black Widow εξερευνά το παρελθόν και την οικογένεια της Natasha πριν τους Avengers.
    [/QUOTE]
    Ειχα ξεχασει αυτες τις γροθιες στον συναισθηματκο βουρκο και τα αδιεξοδα που εχουν περιπεσει οι ανθρωπινες κοινωνιες και οι σχεσεις του ατομου με το συνολο. Γονιμο εδαφος που δημιουργει το φαινομενο του δικοπου μαχαιριου. Ειναι αυτη η ψευδοανασφαλεια που εμποδιζει τα συναισθηματα μας να κρατησουν ορθια την λογικη. Ολα τα δικοπα μαχαιρια εχουν λαβη αλλα η συναισθηματικη ρηχοτητα μας ωθει να πιασουμε την δικοπη λαμα, για το ταχα μου δραμα. Το θελουμε αυτο το δραμα, για το καλο της υπεραξιας μας στο πονταρισμα οτι θα γεμισουμε κενα δυσφοριας.

  96. Ο Στέφανος σε αυτό το thread: “βλέπω ταινίες υψηλής τέχνης από μίζερους γέρους σκηνοθέτες όπου μίζεροι γέροι ηθοποιοί κάθονται σε μίζερα δωμάτια και μιλάνε με άλλους μίζερους γέρους για τη μίζερη ζωή τους και για το ποιος έχει το high score στα τριγλυκερίδια”.

    Ο Στέφανος στο άλλο thread: “παιδιά νιώθω να έχει φύγει από μέσα μου ο ενθουσιασμός, η χαρά, η προσμονή και η ζωντάνια, γιατί;”.

    Φωνάξτε κάποιος τον Τσουρινάκη, εγώ έχω σπάσει το κεφάλι μου αλλά δεν μπορώ να λύσω τον γρίφο.

  97. [QUOTE=”Admiral, post: 573247, member: 102598″]
    Ο Στέφανος σε αυτό το thread: “βλέπω ταινίες υψηλής τέχνης από μίζερους γέρους σκηνοθέτες όπου μίζεροι γέροι ηθοποιοί κάθονται σε μίζερα δωμάτια και μιλάνε με άλλους μίζερους γέρους για τη μίζερη ζωή τους και για το ποιος έχει το high score στα τριγλυκερίδια”.

    Ο Στέφανος στο άλλο thread: “παιδιά νιώθω να έχει φύγει από μέσα μου ο ενθουσιασμός, η χαρά, η προσμονή και η ζωντάνια, γιατί;”.
    [/QUOTE]

    Αυτό το άρθρο νομίζω πως δίνει την απάντηση:

    [URL unfurl=”true”]https://www.onmed.gr/sexoualikothta/story/351516/andriki-emminopaysi-ta-3-vasika-symptomata-poy-prepei-na-gnorizete[/URL]

  98. [QUOTE=”Borracho, post: 573287, member: 102590″]
    Well played [USER=102802]@kara[/USER] , well played. Θα μιλήσω με τον Επουράνιο Πατέρα, να δούμε πώς διαχειριστούμε τούτη την πολιτιστική καταστροφή.
    [/QUOTE]

    Μετάφραση: Well played [USER=102802]@kara[/USER], μόλις έχασες τη θέση σου στον Παράδεισο… ;Ρ

  99. Μην τα μπλέκετε, η Αγία Έδρα μανατζάρει αποκλειστικά θρόνους στον Κάτω Κόσμο και γκές γουάτ, είμαστε όλοι πρώτο τραπέζι πίστα 😀

    [MEDIA=youtube]x1xmXOP3lhM[/MEDIA]

    YΓ [USER=103716]@Dim Gian Bot[/USER] Συγκρότημα; Οι εμφανίσεις του Ποντίφηκα είναι που δημιουργούν τα κύματα για το crowd surfing, τα συγκροτήματα είναι αποκλειστικά για openers.

  100. [QUOTE=”Borracho, post: 573351, member: 102590″]
    Μην τα μπλέκετε, η Αγία Έδρα μανατζάρει αποκλειστικά θρόνους στον Κάτω Κόσμο και γκές γουάτ, είμαστε όλοι πρώτο τραπέζι πίστα 😀
    [/QUOTE]

    [IMG]https://media.tenor.com/images/eee2adfb350c4e0e18698b64968e4b5c/tenor.gif[/IMG]

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Back to top button
elEL