Το Bannermen, της Σουηδικής Pathos Interactive, ήρθε ως ένα αρκετά φιλόδοξο εγχείρημα, αφού υποσχόταν να προσφέρει την διασκέδαση των κλασσικών RTS, όπως το Age of Empires, με μηχανισμούς αντίστοιχους του Warcraft, τα οποία έδιναν περισσότερη βάση στον ήρωα τον οποίο χειριζόμασταν, δημιουργώντας έτσι ένα αποτέλεσμα που θα προσέλκυε τους φίλους του είδους, στο να ασχοληθούν μαζί του και να το καταστήσει ως το νέο όνομα στην κατηγορία με έμφαση στον τομέα του multiplayer. Με αυτά κατά νου και με το κοντέρ μου να έχει ήδη γράψει αμέτρητες ώρες στους προαναφερθέντες τίτλους, άρχισαν να μου τρέχουν τα σάλια όταν ανέβηκε πριν από περίπου έναν χρόνο στο Kickstarter. Η ζωή όμως έφερε ακόμη περισσότερες υποχρεώσεις και κάπου εκεί έχασα την επαφή μαζί του. Έναν χρόνο μετά και με την ζωή να έχει ξεπλύνει σχεδόν κάθε ανάμνηση από αυτό, μαθαίνω ότι ζυγώνει η κυκλοφορία του.
Το πλήρωμα του χρόνου έφτασε και η είσοδός μου στο βασίλειο της Valtoria είναι γεγονός. Η ιστορία μας είναι τόσο κλασσική που προσωπικά με κάνει να δακρύζω από συγκίνηση, αφού μου θύμισε τα εφηβικά μου χρόνια και με έκανε να θέλω να ντυθώ paladin και να βγω να φωνάξω στους δρόμους υπέρ του Καλού Φωτός!
Ξεκινώντας κάποιος την ενασχόλησή του με τον τίτλο θα διαπιστώσει ότι υπάρχουν οι δύο κλασσικοί τύποι παιχνιδιού. Multiplayer και Singleplayer, το οποίο χωρίζεται σε Skirmish και Campaign. Η ιστορία απελευθέρωσης της Valtoria ξεδιπλώνεται μέσα από 23 αποστολές, στις οποίες, κατά κύριο λόγο θα προσπαθούμε να πείσουμε τον εκάστοτε άρχοντα να έρθει ξανά με το μέρος μας. Αυτό που ξεχωρίζει σεναριακά, είναι το γεγονός ότι πολλές από τις μάχες αφορούν όντως την ανακατάληψη πηγών τροφής και νερού, κάτι που συνδέεται με το γενικότερο σενάριο περί λοιμού, αν και δεν υπάρχει το επαρκές βάθος έτσι ώστε να παίξουν κάποιον ρόλο στην πορεία μας προς το μεγάλο φινάλε. Κάπως έτσι λοιπόν χάνονται και οι όποιες δάφνες πρωτοτυπίας μπορεί να διεκδικούσε το σενάριο.
Βρισκόμαστε στην μυθική Valtoria και χειριζόμαστε τον ήρωα και Λόρδο Berrian ο οποίος σαν καλός ηγέτης, πολεμάει για το καλό των υπηκόων του,οι οποίοι μαστίζονται από έναν φοβερό λοιμό. Ο αντίπαλός του είναι ο σκοτεινός και χθόνιος Λόρδος Karthor, ο οποίος αποτελεί αντιγραφή του Lich King, τόσο σε χαρακτήρα, όσο και στην εμφάνιση. Ο Karthor, εκμεταλλευόμενος τον λοιμό, για τον οποίο φέρει ένα μερίδιο ευθύνης, προσπαθεί να υποτάξει το βασίλειο της Valtoria. Κάπου εδώ ερχόμαστε εμείς, χειριζόμενοι τον Berrian και προσπαθούμε να τον εξολοθρεύσουμε, διεκδικώντας παράλληλα πηγές τροφής για τους υπηκόους μας και προσπαθώντας να πάρουμε ξανά με το μέρος μας τους πρώην φεουδάρχες μας, εξ ου και το όνομα αυτού, Bannermen. Η κεντρική ιστορία του παιχνιδιού, περιλαμβάνει τόσο κλασσικού τύπου αποστολές, όπου ξεκινάμε με μία βάση και στην συνέχεια πρέπει να ελέγξουμε διάφορα σημεία, όσο και στιγμές όπου θα πρέπει να πορευθούμε με τον ήρωά μας, μέσα από σκληρές δοκιμασίες, σε κλειστούς και ανοιχτούς χώρους.
Αυτό που επίσης παρατηρεί ο νεοεισερχόμενος παίκτης από την πρώτη στιγμή, είναι η αισθητική του τίτλου, η οποία κραυγάζει από πολύ μακριά πως πρόκειται για έναν κλώνο του λατρεμένου μας Reign of Chaos ή στην καλύτερη, ένα remake φτιαγμένο από οπαδούς του, οι οποίοι δεν άντεξαν να περιμένουν να το κυκλοφορήσει η ‘μαμά’ Blizzard. Τα γραφικά, ο χειρισμός των μονάδων, ο ρόλος του κεντρικού μας ήρωα, ακόμη και τα δύο είδη πρώτων υλών τα οποία καλούμαστε να συλλέξουμε, είναι βγαλμένα από το μακρινό 2002. Και εδώ έρχεται το πρώτο μεγάλο πλήγμα. Η υλοποίηση όλων των ιδεών, το κάνουν να φαντάζει σαν τον φτωχό συγγενή, αφού καμία ιδέα δεν έκανε την μετάβαση στο επόμενο στάδιο έτσι ώστε να τονιστεί καταλλήλως το τελικό αποτέλεσμα.
Η ποικιλία σε μονάδες είναι αρκετά περιορισμένη, με δύο εξ αποστάσεως, δύο εκ του συστάδην και δύο πολιορκητικού τύπου μονάδες, καθιστώντας έτσι αρκετά φτωχές τις επιλογές μας στο πεδίο της μάχης. Φτωχές είναι και οι επιλογές μας όσων αφορά την εξέλιξη της τεχνολογίας μας, αφού υπάρχει μία στάνταρ για κάθε μονάδα και από μία γενικού τύπου για όλες. Σημαντικό πλήγμα αποτελεί επίσης και η έλλειψη ιππικού, κάτι που λογικά προσπαθεί να αντισταθμίσει η υψηλή ταχύτητα μετακίνησης όλων των μονάδων μας. Αλλά εκεί όπου κυριολεκτικά η έλλειψη αποτελλεί καυτό μολύβι στα πόδια των δημιουργών, είναι το γεγονός ότι υπάρχει μόνο μία φυλή και μόλις ένας πολιτισμός, κάτι που ωθεί τα πάντα στο να περιστρέφονται γύρω από το ποιος θα βγάλει πρώτος μία μικρή ομάδα στρατιωτών, ίσα ίσα για να ξεκινήσει ανταρτοπόλεμο και να καθυστερήσει την ανάπτυξη τόσο της AI, η οποία στην καλύτερη θα επιτεθεί μόλις μία φορά, όσο και των παικτών στην διαδικτυακή αρένα. Για μοναδικές τακτικές και ικανότητες ούτε λόγος, με μόνη εξαίρεση την χρήση κάποιου εκ των τριών διαθέσιμων ηρώων.
Σημείο των καιρών μας και ενοχλητικό τσιμπούρι στις πλάτες των απανταχού Ορθόδοξων PC gamers, αποτελεί φυσικά η περιστροφή των τίτλων γύρω από το multiplayer. Είναι πλήρως θεμιτό μία εταιρεία να χρησιμοποιεί το θέλγητρο της εν λόγω δυνατότητας για να αυξήσει το προσδόκιμο ζωής ενός τίτλου, αλλά είναι τελείως διαφορετικό πράγμα το να αφήνεις στην άκρη τους υπόλοιπους, οι οποίοι θέλουν να απολαύσουν ένα απόγευμα τους στο skirmish mode. Ειδικά δε, σε τίτλους στρατηγικής, το να λιανιζεις το περιεχόμενό σου, επειδή ποντάρεις τα χαρτιά σου στην ταχύτητα και όχι στο βάθος, άλλο ένα σημείο των καιρών μας, αποτελεί το μέγιστο εκ των παραπτωμάτων απέναντι στους απανταχού οπαδούς του είδους. Αν πάλι νιώθετε ότι θα τα καταφέρετε στις διαδικτυακές αρένες του Bannermen (και διαβάσατε μέχρι εδώ), γράψτε στα σχόλια με ποιόν τρόπο θα τιμωρούσατε εσείς τους αποστάτες αυλικούς σας και μπορεί να βρεθείτε σε ρόλο δημίου στην μυθική Valtoria!
Για το κλείσιμο άφησα το ‘φιλί του θανάτου’. Κατανοώ πλήρως ότι τα βαρύγδουπα λόγια αποτελούν τον καλύτερο τρόπο διαφήμισης, ειδικά σήμερα, όπου αυτό που κερδίζει είναι ο ντόρος και όχι η ουσία, αλλά δεν μπορώ επ’ουδενί να δικαιολογήσω κάποιον, ο οποίος εν τέλει από αυτά που έταξε δεν πραγματοποιεί ούτε τα μισά. Ενώ είναι βέβαιο ότι και το να αναμετρηθείς με τα μεγαθήρια του χώρου στην λεγόμενη eSports Arena, προσφέρωντας τόσα λίγα, είναι στην καλύτερη όνειρο θερινής νυκτός. Γιατί όσο και να θες, πόσες φορές θα αντέξει κάποιος να δει ένα σκηνικό να επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 54%
54%
Zerg with swords
Μία τίμια προσπάθεια για την δημιουργία ενός RTS, το οποίο προσπάθησε να δώσει έμφαση στο κομμάτι της μάχης, όμως στην πορεία έμεινε ρηχή. Δύσκολα θα συγκινήσει ακόμη και τους φανατικούς του είδους, εκτός και αν προστεθεί υλικό στο μέλλον.
Καλή αρχή χρονό!
Ευχαριστώ πολύ αδελφέ μου Πάθορυ!
Καλή αρχή και από μένα!.
Όσον αφορά τον τίτλο, όντως απογοητευτικός με τόσο λίγες μονάδες και μόλις μια φυλή…
Ευχαριστώ πολύ Τομμας!
Η αλήθεια είναι ότι αν υπήρχε μεγαλύτερη ποικιλία στις διαθέσιμες μονάδες, δεν θα είχα πρόβλημα, αφού θα είχε περισσότερο ενδιαφέρον η όλη εμπειρία. Τώρα όλα είναι μονοδιάστατα και δεν μπορείς να απολαύσεις τίποτα. Πάντως έχω εσωτερική πληροφόρηση ότι θα σκάσει μεγάλο patch για εξευμενισει τα πλήθη