Πριν από 7 χρόνια που ήμασταν ακόμη φοιτητές, είχαμε τόσο πολύ ελεύθερο χρόνο που δοκιμάζαμε σχεδόν κάθε κυκλοφορία. Κάπως έτσι είχε προκύψει και η ενασχόλησή μου με το Kingdoms of Amalur. Ένα aRPG που όσο ντόρο δεν προκάλεσε στον τότε τύπο, άλλο τόσο πήρε τα μυαλά των απανταχού οπαδών των fantasy RPGs. Ήδη στην εποχή του έμοιαζε κάπως παράταιρο, καθώς δεν είχε τους μηχανισμούς και τα γραφικά του Skyrim, ούτε κάποιο βαθύτερο σύστημα μάχης που να σχετίζεται με το βάθος ανάπτυξης του χαρακτήρα μας. Αυτό που είχε όμως ήταν ένας πανέμορφα σχεδιασμένος κόσμος με γραφικά βγαλμένα μέσα από το Word of Warcraft, πνοή στον οποίο είχε δώσει ο πολύς για τους φανατικούς του φανταστικού R. A. Salvatore. Το αποτέλεσμα ήταν ένας κόσμος στον οποίο βυθιζόσουν και δύσκολα ξεκόλλαγες. Ή μπορεί όχι και τόσο. Λόγω των προβλημάτων του, κι αναλόγως την όρεξη, καθένας παρέμενε σε αυτό μέχρι τέλους ή το άφηνε σε όποιο σημείο αυτός έκρινε ότι… δεν πήγαινε άλλο. Σε κάθε περίπτωση όμως, αυτό το ιδιαίτερο RPG σίγουρα άφησε το δικό του στίγμα στη δεκαετία που μας άφησε.
Μεταφερόμαστε στο 2020, όπου μαθαίνουμε πως το Kingdoms of Amalur θα επανακυκλοφορήσει, φρεσκαρισμένο και ανανεωμένο. Μία είδηση που σίγουρα μας έβαλε σε σκέψεις αφού, όπως και να το κάνουμε, δεν ήταν και από τους τίτλους που απαιτούσαν ρετουσάρισμα για να μπορέσουν να σταθούν στο σήμερα αξιοπρεπώς. Παρά τον όποιο σκεπτικισμό, δεν υπήρχε περίπτωση να αφήναμε το παιχνίδι να περάσει έτσι, πόσο μάλλον όταν ανακοινώθηκε πως για το 2021 θα κυκλοφορήσει κι ένα expansion – ίσως η συνέχεια που δεν είδαμε ποτέ από την πρώτη περίοδο. Μαζί με αυτά βεβαίως περιμέναμε να δούμε και την επιδιόρθωση των τεχνικών ζητημάτων, καθώς και μία βελτίωση της συνολικότερης εμπειρίας, είτε μέσω αλλαγών είτε με την προσθήκη νέων ιδεών. Πόσο μάλλον όταν ο τίτλος πωλείται σε τιμή λίγο χαμηλότερη από αυτήν μιας νέας ΑΑΑ κυκλοφορίας.
Το ξεκίνημα μας στη Well of Souls και η είσοδός μας στην χώρα των Fae, για όποιον δεν το θυμάται ή διαβάζει για πρώτη φορά για το παιχνίδι, μετά από τόσα χρόνια παραμένει η ίδια κινούμενη άμμος. Όσο προσπαθείς να κουνηθείς τόσο η χώρα των Fae σε ρουφάει μέσα της. Και πώς να μη συμβεί αυτό άλλωστε όταν ακόμη από τους πρώτους διαλόγους του παιχνιδιού λαμβάνουμε διάσπαρτες πληροφορίες για κόσμους, πρόσωπα και καταστάσεις, τα οποία, τουλάχιστον στους φίλους του φανταστικού, κινούν την περιέργεια. Όταν μπορείς να δημιουργήσεις έναν ήρωα κατά το δοκούν και να τον οδηγήσεις στην δόξα, κάνοντάς τον αθάνατο στους θρύλους που θα λέγονται γι αυτόν, μιλάμε για την επιτομή της φανταστικής ιστορίας. Ο κόσμος του Amalur ήταν, είναι και θα είναι η Γης της Επαγγελίας όλων αυτών που ονειρεύτηκαν ένα RPG βγαλμένο μέσα από το σύνολο της κλασικής φανταστικής λογοτεχνίας. Ό,τι κι αν αναζητήσει κανείς σε αυτόν, θα το βρει. Πρώτον και κύριο το μονοπάτι που θα ακολουθήσει ο εκάστοτε παίκτης εμπλεκόμενος με υπερφυσικές δυνάμεις και θεότητες, που καθορίζουν τόσο την μοίρα του ιδίου όσο και του τόπου. Εκεί όμως που ο Salvatore κέντησε στην κυριολεξία ήταν σε ότι αφορά τις φατρίες. Από τους Warsworns, μισθοφόρους πολεμιστές, μέχρι τους Οίκους των Παλαιών Φυλών, όπου οι αφηγήσεις τους θυμίζουν τον Τόλκιν, ο κόσμος του βρίθει από κοινωνικές ομάδες, τόσο καλά δομημένες και ζωντανές που δίνουν ακόμη μεγαλύτερο βάθος στον κόσμο. Καταλήγεις δε να μην ξέρεις με ποια θα ήθελες να συνταχθείς, αφού η κάθεμιά έχει το ενδιαφέρον της. Και όλα τα παραπάνω, πλαισιωμένα από ένα αρκετά απλοϊκό συστήματος μάχης, το οποίο όμως είναι άκρως διασκεδαστικό.
Αυτή είναι η μία όψη του νομίσματος και αφορά κατά βάση αυτούς που λατρεύουν τις κλασικές ιστορίες όπου ο πρωταγωνιστής-Μεσσίας έρχεται, συνήθως από το πουθενά, για να σώσει τους πάντες και τα πάντα. Τα πάντα συναινούν σε μία φυγή από κάθε πραγματικότητα, για όσο χρόνο μπορεί να αφιερώσει καθένας μας. Από την άλλη πλευρά, αυτοί που αναζητούν μία πιο σύνθετη, ρεαλιστική και ίσως ενήλικη εμπειρία σίγουρα θα χάσουν γρήγορα το ενδιαφέρον τους. Το μόνο που ίσως τους κρατήσει μέχρι το τέλος είναι η διασκεδαστική και άκρως φαντασμαγορική μάχη, η οποία ισορροπεί απόλυτα μεταξύ της αγνής διασκέδασης και του σωστού σχεδιασμού των ικανοτήτων μας. Ένα παιχνίδι λοιπόν που δεν μπορεί να τοποθετηθεί στην μέση, σε κανέναν τομέα. Είτε θα το λατρέψεις, είτε θα το μισήσεις. Είτε θα βυθιστείς και θα ταξιδέψεις μαζί του, είτε θα αποκοιμηθείς στην καρέκλα κενός ονείρων.
Αυτή θα μπορούσε να είναι μία σύντομη παρουσίαση του Kingdoms of Amalur πίσω στο 2012. Και, παρόλο που τα χρόνια πέρασαν, αν έπρεπε να περιγράψω το πως ένιωσα ξαναπαίζοντας το, θα μπορούσα να μεταφέρω τις ίδιες εικόνες και τα ίδια ακριβώς συναισθήματα που είχα και τότε. Γιατί στην πραγματικότητα τίποτα δεν έχει αλλάξει. Όλα τα συστατικά της συνταγής έχουν παραμείνει αυτούσια – κι όταν λέω όλα, εννοώ ΟΛΑ. Βλέπετε όμως είναι αυτό το “Re-” μπροστά από το “Reckoning”, το οποίο υποδηλώνει διορθώσεις και τροποποιήσεις έτσι ώστε να μπορέσει σταθεί το game επάξια στη σημερινή εποχή. Κι εκεί τα πράγματα δυστυχώς δεν είναι καθόλου ανθηρά και φανταχτερά όπως οι Faelands. Οι αλλαγές που έχουν λάβει χώρα είναι στην καλύτερη περίπτωση μη παρατηρήσιμες, για να μην πω ανύπαρκτες. Ακόμη κι ο οπτικός τομέας, που θα περιμέναμε να έχει βελτιωθεί για να συμβαδίσει όσο γίνεται με το σήμερα, έχει παραμείνει κολλημένος στο 2012. Και να ‘ταν μόνο αυτό…
Από τη στιγμή που αποφασίζεις να δουλέψεις ξανά σε ένα πρότζεκτ σου, η λογική συνεπαγωγή είναι ότι θα διορθώσεις και τα κακώς κείμενα σε αυτό. Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν και οι νέοι, η πρωταρχική κυκλοφορία είχε αρκετά τέτοια. Από τα απαρχαιωμένα μενού επιλογών και πληροφοριών τα οποία ήταν δύσχρηστα κι απλώς διεκπεραιωτικά, μέχρι την κάμερα που ακολουθούσε ένα δικό της σκηνοθετικό μοτίβο, κι από τον χειρισμό μέχρι τους μηχανισμούς του, τίποτα δεν άλλαξε. Όλα έμειναν εκεί, αναφωνώντας μία και μόνο λέξη: αρπαχτή. Το αποκορύφωμα όμως ήρθε όταν, προχωρώντας αρκετά στο παιχνίδι, διαπίστωσα ότι το πρόβλημα με την απόκτηση εμπειρίας και το overleveling παρέμενε. Οι ίδιοι οι διαφημιστές της THQ Nordic μάς ανακοίνωσαν ότι πρόσθεσαν ένα νέο επίπεδο δυσκολίας (“very hard”) και άλλαξαν ριζικά το μηχανισμό με τον οποίο επηρεάζεται το επίπεδο κάθε εχθρού και της κάθε ζώνης γενικότερα. Αυτό που παρατήρησα εγώ ήταν ότι μετά από λίγες μόνο ώρες ενασχόλησης, είχα φτάσει να γίνω ένας παντοδύναμος εκτελεστής και μπορούσα να αναμετρηθώ χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια απέναντι ακόμη και σε θεωρητικά ισχυρούς αντιπάλους. Ισως να με ζόρισαν ορισμένα bosses, αλλά εκεί μάλλον έφταιγε ο τρόπος με τον οποίο τα αντιμετώπισα.
Και πάμε τώρα στο κομμάτι των γραφικών. Υποτίθεται ότι αυτά έχουν πλησιάσει το σήμερα μαζί με την υποστήριξη υψηλότερων αναλύσεων. Τα μάτια όμως δεν ξεγελιούνται, και αυτό που μας έμεινε από αυτό το ρετούς είναι ένα σκοτείνιασμα των πάντων. Οι σκιές έχουν γίνει πιο έντονες, οι διαχωριστικές γραμμές μεταξύ των αντικειμένων επίσης, και γενικά επικρατεί ένα μουντό κλίμα. Πήραν ένα καλό στοιχείο του παιχνιδιού, τις χρωματικές του παλέτες, και το υποβάθμισαν. Δεν μπορώ να καταλάβω για ποιο λόγο έγινε αυτό, πάντως αυτό το μουντό κλίμα στο Re-Reckoning, σε καμία περίπτωση δεν αφήνει την αίσθηση της πρώτης έκδοσης. Απορίας άξιο βέβαια και το γιατί, ενώ αποφάσισαν να επεξεργαστούν την εικόνα του παιχνιδιού, δεν μπήκαν και στον κόπο να το “γυαλίσουν” λίγο. Από την άλλη, στην ομάδα «ανάπτυξης» του τίτλου, διαβάζουμε πολλά περισσότερα ονόματα σε τομείς όπως την διαφήμιση και το μάρκετινγκ από την THQ Nordic σε σχέση με τους προγραμματιστές της KAIKO. Νομίζω ότι είναι εμφανές το τι πήγε στραβά εδώ πέρα.
Με όλα αυτά υπόψιν, και σκεπτόμενος το γιατί μπορεί να συνέβη αυτό, τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Η συγκεκριμένη έκδοση μας προέκυψε μόνο και μόνο για να μπορέσει το Re-Reckoning να περάσει στη νέα γενιά κονσολών. Το δε expansion, το οποίο πλέον περιμένω με βαριά καρδιά, κατά την γνώμη μου ανακοινώθηκε με απώτερο σκοπό να μπορέσουν να προσελκύσουν και τους παλιούς φίλους του παιχνιδιού ως αγοραστές. Ναι, το παιχνίδι παραμένει απολαυστικό. Είναι η επιτομή του fantasy, αλλά μέχρι εκεί. Δυστυχώς τα μικροκύματα ξαναζεσταίνουν το φαγητό αλλά με το χειρότερο τρόπο. Κι αυτό είναι και το Re-Reckoning: ξαναζεσταμένο φαγητό, χωρίς την παραμικρή σκέψη βελτίωσης ή έστω συντήρησης. Κι αν στους παλαίμαχους μπορεί να ανασύρει μνήμες, είναι αμφίβολο κατά πόσο θα κερδίσει νεαρότερους οπαδούς του είδους, οι οποίοι έχουν γαλουχηθεί με άλλα πρότυπα.
RATING - 65%
65%
Re-Re-Re-Re-Something
Δυστυχώς πρόκειται για ξαναζεσταμένο φαγητό, χωρίς την παραμικρή προσπάθεια να βελτιωθεί η γεύση του. Τουλάχιστον η εμπειρία του παραμένει ίδια με την αρχική κυκλοφορία του 2012.
αναμενόμενο αν σκεφτείς οτι μας έδειξαν in game εικόνες υπερβολικά κοντά στην κυκλοφορία. ξεκάθαρα το remaster (μαζί με το νέο expansion) υπάρχουν για να δουν αν η ip έχει μέλλον και αξίζει να ρίξουν πόρους πάνω της.
Ετσιμπήθη η FATE edition 60% off με συνοπτικές διαδικασίες on launch day. Μετά τον Γουίτσορα τον Τρίτο, είτε θα πέσω σε κάποιο Deus Ex, είτε θα χαθώ και πάλι σε αυτό το έπος. Κι ο λόγος πρακτικά είναι αυτός που λέει ο Mogrey, γιατί θέλω να τραβήξει το franchise και να δω και νέο KoA.
Τι ήμασταν πριν 7 χρόνια;
[IMG]https://50shadesabuse.files.wordpress.com/2018/04/grey116.gif?w=840[/IMG]
[QUOTE=”Bathory, post: 547139, member: 102742″]
Τι ήμασταν πριν 7 χρόνια;
[IMG]https://50shadesabuse.files.wordpress.com/2018/04/grey116.gif?w=840[/IMG]
[/QUOTE]
[IMG]https://thumbs.gfycat.com/SmugOrderlyCaribou-size_restricted.gif[/IMG]
Ήταν στα ραντάρ μου μόνο και μόνο για την προσθήκη του “Very Hard”, αλλά με αυτά που διαβάζω θα προσπεράσω (αρπαχτή όντως μυρίζει). Κρίμας…
Αααχ ωραία χρόνια. Αγνά. Τότε πρέπει να έπαιξα ότι RPG, εκτός από τα γιαπωνέζικα, είχε κυκλοφορήσει στην ιστορία της ανθρωπότητας. ακόμη και text.
Υπήρχαν οι γυναικείες σειρήνες που ήθελαν να με αποσπάσουν αλλά δυνάμωνα τους ManOwaR και σωνομουν.
[USER=102698]@Savatar[/USER] Δεν έχω καταλάβει αν θα συμμετέχει και στο expansion ο Salvatore. Αν ναι, αξίζει να τα πάρεις μαζί, σε προσφορά, μόνο και μόνο για να δεις την συνέχεια. Θέλω να πιστεύω ότι με τόσο κράξιμο που έπεσε θα προσπαθήσουν να σώσουν την κατάσταση εκεί.
[USER=102904]@Mogrey665[/USER] Σίγουρα ρίχνουν άδεια για να πιάσουν γεμάτα, αλλά από την άλλη αυτή η κίνηση ήταν αυτοκτονικη. Άσε που αν το αγοράσουν οι φανατικοί οπαδοί σου, πως θα ξέρεις τι απήχηση είχε στον υπόλοιπο κόσμο ώστε ανακινησεις την IP?