Τα adventure games και οι πωλήσεις τους
Η ιδέα για το συγκεκριμένο κείμενο προέκυψε κατόπιν της είδησης για την Kickstarter καμπάνια που πρόκειται να τρέξει για το τρίτο επεισόδιο του “The Journey Down” και της επιβεβαίωσης που έκανα, μέσω του site Steamspy.com, περί των χαμηλών πωλήσεων που παραδέχθηκε η Skygoblin ότι σημείωσε το δεύτερο μέρος του παιχνιδιού.
Ασφαλώς οι αριθμοί που δίνει το συγκεκριμένο site δεν αποτελούν πανάκεια, χώρια που, όπως είναι αυτονόητο, το Steamspy δεν είναι σε θέση να μας πληροφορήσει για τον τρόπο απόκτησης έκαστου παιχνιδιού απ’ τους διαφόρους κατόχους του. Όπως και να το κάνουμε, άλλα είναι τα χρήματα που αποφέρει η Day 1 αγορά ενός τίτλου, άλλα εκείνα όταν είναι σε 50% ή 75% έκπτωση κι άλλα -σχεδόν μηδαμινά- όταν αποτελεί μέρος ενός bundle του ενός ή των δύο δολαρίων. Εξυπακούεται επίσης είναι ότι η εμπορική μοίρα ενός παιχνιδιού ούτε καθορίζεται ούτε στοιχειοθετείται μόνο μέσω του Steam. Υπάρχουν (ευτυχώς, για την αποφυγή μονοπωλίου) τόσο οι πωλήσεις μέσω GoG και άλλων υπηρεσιών ψηφιακής διανομής, όσο και τα DRM-free αντίτυπα που εξακολουθούμε κάποιοι να προτιμούμε.
Σε κάθε περίπτωση, νομίζω κανείς δε μπορεί ν’ αρνηθεί ότι το Steamspy αποτελεί ένα χρήσιμο εργαλείο εξαγωγής συμπερασμάτων αναφορικά με την εμπορική επιτυχία ή μη ενός παιχνιδιού, καθώς καταγράφει τους κατόχους εκείνου, μέσω της υπηρεσίας ψηφιακών πωλήσεων PC games με τα περισσότερα μέλη ανά τον κόσμο. Σε μία προσπάθεια να συμπεριλάβω όσο πιο πολλά παιχνίδια μπορούσα, αποφάσισα ν’ ανατρέξω τόσο στ’ adventure game reviews που έχω πραγματοποιήσει κατά την πενταετία 2010-2015, όσο και στον Steam κατάλογό μου, αλλά και στα reviews άλλων συντακτών του Ragequit, ούτως ώστε να διαμορφώσω την πληρέστερη δυνατή εικόνα για την τύχη των περισσοτέρων σύγχρονων εκπροσώπων μίας κατηγορίας που αφ’ ενός δε μετράει πολλά χρόνια παρουσίας στο Steam, αφ’ ετέρου κάθε άλλο παρά η δημοφιλέστερη είναι στους κύκλους των gamers. Οι αριθμοί που κατέγραψα υπήρξαν, σε πολλές περιπτώσεις, απρόσμενοι, αλλά κι αποκαλυπτικοί.
Ρίξτε μια ματιά στη μακρά λίστα που ακολουθεί και…. αναρωτηθείτε στη συνέχεια μαζί μου!
Ξεκινώντας απ’ την πλέον δυσάρεστη και στενάχωρη διαπίστωση, παρατηρώ ότι οι τέσσερις τίτλοι που ξεχώρισα -και βαθμολόγησα υψηλότερα- τα τελευταία δύο χρόνια, δηλαδή τα “The Journey Down Chapter 2”, “Memento Mori 2”, “Gabriel Knight – Sins of the Fathers 20th Anniversary Edition” και “The Book of Unwritten Tales 2” καταγράφουν τελείως απογοητευτικές πωλήσεις. Ειδικά μάλιστα αν λάβουμε υπόψη τα 163.000+ πωληθέντα αντίτυπα του “Grim Fandango Remastered”, η κατάσταση για το remake του “Gabriel Knight” αγγίζει τα όρια του δράματος. Τι να πει κανείς όμως για τις μόλις 17.000 πωλήσεις του “The Book of Unwritten Tales 2”; Ούτε τα έξοδα παραγωγής του δε πρέπει να έχει βγάλει!
Δε μπορώ να πω ότι μ’ εκπλήσσει ιδιαίτερα το επίσης απογοητευτικό νούμερο του “Moebius: Empire Rising”, μένω όμως κυριολεκτικά άναυδος μπροστά σ’ εκείνο του “Dead Synchronicity: Tomorrow Comes Today”. Για το τελευταίο κάνω από τώρα την πρόβλεψη ότι το δεύτερο μέρος που περιμένουμε επίσης θα προκύψει μέσω Kickstarter καμπάνιας. Με τα παρόντα αριθμητικά δεδομένα, δε βλέπω κανέναν άλλο τρόπο να γίνεται πραγματικότητα. Ούτε και το “Anna’s Quest” τα έχει πάει καλά όμως και επίσης αδικείται, καθώς πρόκειται για πολύ αξιόλογο τίτλο.
Μια και πιάσαμε τους τίτλους που έχουν κυκλοφορήσει υπό την αιγίδα της Daedalic Entertainment, δε μπορεί παρά να παρατηρήσατε ότι είναι η αδιαμφισβήτητη βασίλισσα των πωλήσεων, τουλάχιστον όσον αφορά στις καθαρά δικές της δημιουργίες. Η “Deponia” τριλογία της έχει αθροιστικά ξεπεράσει το εκπληκτικό νούμερο των 850.000+ πωλήσεων, ενώ πολύ καλά έχει κινηθεί και η υπόλοιπη επτάδα, αποτελούμενη, κατά σειρά, απ’ τα “Edna & Harvey: Harvey’s New Eyes”, “A New Beginning – Final Cut”, “The Dark Eye: Chains of Satinav”, “The Whispered World Special Edition”, “Night of the Rabbit”, “Memoria” και “Edna & Harvey: The Breakout”. Έκαστο καταγράφει επταψήφιο αριθμό αντιτύπων, αφήνοντας -όλως δικαίως- τελευταίο στη λίστα το πολύ μέτριο “1954: Alcatraz”, χωρίς πάντως να είναι κακός ο αριθμός των 70.000 κατόχων αυτού. Βέβαια οφείλουμε ν’ αναλογιστούμε ότι τα παιχνίδια της Γερμανικής εταιρείας είναι σχεδόν επί μονίμου βάσεως σε προσφορά -θυμίζω το Armageddon bundle που περιελάμβανε άπαντες τους προαναφερθέντες τίτλους σε τιμή… χώμα, μόλις €16-, χώρια που έχουν συμπεριληφθεί σε ατελείωτα bundles τρίτων sites. Ακόμη κι έτσι όμως, δε μπορεί να περάσει απαρατήρητη η τεράστια δυναμική που έχουν οι τίτλοι της, η οποία πάντως δε συναντάται τόσο πολύ και στα παιχνίδια για τα οποία κρατά ρόλο publisher. Ωστόσο “Gomo” και “Journey of a Roach” δε μπορεί κανείς να πει ότι τα έχουν πάει άσχημα, κάτι που αντιθέτως ισχύει με το “Randal’s Monday”.
Όπως βλέπετε, το “Reversion-The Escape”, το freeware πρώτο μέρος του παιχνιδιού της 3f Interactive σπεύσανε να το προσθέσουν στη βιβλιοθήκη τους, ούτε λίγο ούτε πολύ, 330.000 άτομα. Παρ’ όλα αυτά μόλις 14.000 ήταν εκείνοι που αποδείχθηκαν πρόθυμοι να πληρώσουν για να δουν τη συνέχειά του αξιόλογου και ευχάριστου αυτού adventure game. Διόλου περίεργο που οι δημιουργοί αποφάσισαν τελικά να τ’ ολοκληρώσουν σε τρία επεισόδια, αντί των πέντε που ήταν αρχικά προγραμματισμένο. Ούτε και πρέπει να μας προξενεί εντύπωση η αργοπορία που παρατηρείτε στην κυκλοφορία του τελευταίου μέρους του. Για το “The Journey Down” τα έχουμε πει ήδη, η 10:1 αναλογία πωλήσεων μεταξύ Chapter 1 and Chapter 2 αιτιολογεί πλήρως την αναγκαιότητα της Kickstarter καμπάνιας για την έλευση του Chapter 3 ενός παιχνιδιού που δεν έχει καν publisher.
Ένα ακόμη πολύ ενδιαφέρον στοιχείο εντοπίζεται στην περίπτωση της “Black Mirror” τριλογίας. 74.000 οι κάτοχοι του πρώτου, μόλις 18.000 εκείνοι του δεύτερου και τρίτου κεφαλαίου της ιστορίας! Άβυσσος η ψυχή των adventurers! Θετικά καταγράψω τα νούμερα για τα “Haunted” και “The Lost Chronicles of Zerzura”, δύο τίτλων που πριν την -αργοπορημένη- έλευσή τους στο Steam ήταν αρκετά έως πολύ δυσεύρετα.
Υπό άλλες συνθήκες τα 317.000 αντίτυπα του “Tesla Effect” θα μ’ έκαναν να χαμογελάσω. Γνωρίζοντας όμως πόσο γρήγορα συμπεριελήφθη το εν λόγω παιχνίδι σε bundle του ενός δολαρίου, νομίζω ότι οι πωλήσεις δεν απέφεραν τ’ ανάλογα και προσδοκώμενα κέρδη στην Big Finish Games. Στην περίπτωση της Double Fine Productions, του “Broken Age” και των 272.000 κατόχων του, πρέπει ν’ αναλογιστούμε ότι 87.000 εξ’ αυτών υπήρξαν backers, συνεπώς μετά την κυκλοφορία του το παιχνίδι πούλησε 185.000 κόπιες. Αν μη τι άλλο πρόκειται για υψηλό νούμερο, δεδομένης μάλιστα και της αργοπορημένης Act 2, αλλά και των μέτριων συνολικά κριτικών που απέσπασε η νέα δημιουργία του Tim Schaffer.
Αν μου ζητούσε κάποιος να κατονομάσω τις εκπλήξεις της πρώτης δεκάδας, δίχως δισταγμό θ’ απαντούσα “The Testament of Sherlock Holmes“ και “Shadows on the Vatican – Act I: Greed”, για τελείως διαφορετικό λόγο το καθένα. Το πρώτο ξεκίνησε να διατίθεται σε υψηλή τιμή -όπως συμβαίνει πάντοτε με τους τίτλους της Sherlock Holmes οικογενείας-, άργησε πολύ να μπει σ’ έκπτωση, ενώ, αν δε κάνω λάθος, έχει συμπεριληφθεί μία μόνο φορά σε bundle τρίτου site (Humble bundle) και όχι ως μέρος του βασικού πακέτου του ενός δολαρίου. Είναι ευχάριστο να βλέπεις παιχνίδια με την ποιότητα του “Testament of Sherlock Holmes” να σκαρφαλώνουν σε τέτοιο υψηλό αριθμό πωλήσεων, κάτι που σε μεγάλο βαθμό δείχνει να επαναλαμβάνεται με το “Crimes and Punishments”, που ήδη μετρά 74.000 κατόχους. Όσο για το “Shadows on the Vatican – Act I: Greed”, είτε μέσω bundles, είτε σε τιμή έκπτωσης, είτε μ’ οποιονδήποτε άλλο τρόπο, το νούμερο των 217.000 πωλήσεων είναι σχεδόν απίστευτο για έναν τίτλο που είναι μονάχα το πρώτο επεισόδιο μίας -όχι και τόσο γνωστής- σειράς, που εξακολουθεί να μην έχει καν ολοκληρωθεί.
Αν και κινείται περίπου στο μέσο της λίστας, έχω την αίσθηση ότι το “Broken Sword 5 – The Serpent’s Curse” είναι απ’ τους τίτλους που έχουν πετύχει την καλύτερη ισορροπία μεταξύ αριθμού πωλήσεων και προσφερθείσας τιμής. Οι 110.000 κόπιες είναι σίγουρα ικανοποιητικό νούμερο για ένα παραδοσιακό adventure game. Το γιατί βάζω τον όρο “παραδοσιακό” στην εξίσωση, θα το εξηγήσω, με νούμερα, λίγο παρακάτω.
Στρέφοντας τη ματιά μας στους τίτλους της Wadjet Eye Games, βλέπουμε ότι τα “Gemini Rue” και “Primordia” τα έχουν πάει περίφημα, με το πρώτο να είναι μακράν το πιο καλοπουλημένο προϊόν της. Τρίτο στη λίστα -αποτελώντας έκπληξη- είναι το “The Shivah”, ακολουθεί το “Resonance”, μ’ επίσης περισσότερες από 50.000 κόπιες κι έπονται τα “Blackwell Epiphany” και “A Golden Wake”, αφήνοντας τελευταίο το πρόσφατο “Technobabylon”, που, απ’ ότι φαίνεται, δε κατάφερε σε καμία περίπτωση να κάνει το «μπαμ» κατά την αρχική κυκλοφορία του, παρά τις θετικές κριτικές που το συνόδευσαν.
Δίχως καμία διάθεση ειρωνείας ή κακίας, πραγματικά απορώ για τον αριθμό κατόχων των δύο επεισοδίων του “Nicolas Eymerich – The Inquisitor”. Αν δε θυμόμουν ότι αμφότερα έχουν συμπεριληφθεί σε πολύ χαμηλού κόστους bundles απ’ το Groupees, η έκπληξή μου θα ήταν τεράστια. Είμαι βέβαιος όμως ότι αν δεν είχε συμβεί κάτι τέτοιο, οι αριθμοί θα ήταν τελείως διαφορετικοί. Η σημασία της ένταξης σε bundles αποτυπώνεται ξεκάθαρα μέσω ων τριών επεισοδίων του “Supreme League of Patriots”. Τα δύο πρώτα, επίσης μέρη bundles του Groupees, έχουν ξεπεράσει τις 7.000 πωλήσεις, με το τρίτο ν’ αγγίζει μόλις τις μισές αυτών. Προτού αντιπαραθέσω κάποιους άλλους αριθμούς, για να αιτιολογήσω αυτό που έγραψα νωρίτερα περί παραδοσιακών adventure games, δε μπορώ παρά να επισημάνω τα αποκαρδιωτικά νούμερα των “The Perils of Man” και “Subject 13”, δύο τίτλων που δε θ’ αποτελέσουν κακές εμπειρίες για όσους αποφασίσουν ν’ ασχοληθούν μαζί τους. Ελπίζω να τα διασώζουν κάπως οι non-Steam πωλήσεις τους.
Δείτε λοιπόν τώρα τι έχουν καταφέρει κάποιοι άλλοι τίτλοι, που ανήκουν στην κατηγορία των narrative interactive story-driven games, ή όπως αλλιώς προτιμά τέλος πάντων καθένας να προσδιορίζει το είδος στο οποίο εντάσσονται.
Το “The Walking Dead” αποδεικνύει περίτρανα γιατί η Telltale Games στράφηκε δια παντός την στη δημιουργία ανάλογων παιχνιδιών, που συγκινούν απείρως μεγαλύτερο μέρος του κοινού. Το “Gone Home” εξαργύρωσε ιδανικά τις διθυραμβικές κριτικές που απέσπασε σε πολλά μέσα –όχι στο Ragequit-, ενώ το “The Vanishing of Ethan Carter” πιστοποιεί τους ισχυρισμούς των ανθρώπων της Πολωνικής The Astronauts περί επιτυχούς και ταχείας διείσδυσής του στους κόλπους της gaming κοινότητας (χμμμ, αυτή η τελευταία φράση μπορεί να παρερμηνευτεί, το παραδέχομαι). Δίχως να έχει πωληθεί σε ιδιαίτερα χαμηλή τιμή μέχρι σήμερα -θυμάμαι τα €7.50 ως φθηνότερο αντίτιμο απόκτησης- κοντεύει τις 300.000 πωλήσεις. Εντελώς αθόρυβα το “Life is Strange” κοντεύει να φτάσει το εκπληκτικό νούμερο των 500.000 κατόχων, ενώ και το “The Detail” ήδη τα πηγαίνει πολύ καλύτερα σε σχέση με μεγάλο αριθμό adventure games, όντας ακόμη καθ’ οδόν προς την ολοκλήρωσή του. Ας σταθούμε λίγο στο “Sunset”, θυμίζοντας ότι η απογοητευτική πορεία του ήταν εκείνη που έβαλε λουκέτο στην Tale of Tales. Αν οι 13.000 πωλήσεις είναι απογοητευτικές για το εν λόγω παιχνίδι, τι να υποθέσουμε άραγε για τα τέσσερα adventure games που ανέφερα στην αρχή του άρθρου;
Για το φινάλε επέλεξα να σας παρουσιάσω τους αντίστοιχους αριθμούς των τριών παρακάτω, τελείως διαφορετικών σε σχέση με τα προαναφερθέντα, παιχνιδιών.
Η Slightly Mad Studios έχει κάνει λόγο για μεγάλη επιτυχία του “Project Cars”, συνεπώς οι 221.000 κόπιες του στο Steam μπορούν να θεωρούνται υψηλό νούμερο. Το “Resident Evil HD Remaster” άνοιξε για τα καλά την όρεξη της Capcom για εκ νέου ενασχόλησή της με τα πρώτα μέλη της σειράς, όχι άδικα. Το δε “Dead Effect”, με το φτωχό 59% στο Metacritic είναι μία ανάσα απ’ τον εξαψήφιο αριθμό κατόχων. Είπατε κάτι;
Οπωσδήποτε οι αριθμοί δε λένε πάντα την αλήθεια, ειδικά δε στην περίπτωση του Steamspy, που δεν αποτυπώνει τα συνολικά έσοδα κάθε video game, όπως π.χ. αντίστοιχα κάνει το Boxofficemojo για τις ταινίες και την πορεία τους στις κινηματογραφικές αίθουσες ανά τον πλανήτη. Η κατάσταση περιπλέκεται πολύ περισσότερο με τα δεκάδες bundles που εμφανίζονται σε διάφορα sites καθημερινά, που “αλλοιώνουν” την εικόνα ακόμη περισσότερο. Όπως προείπα όμως, μας δίνουν μία ιδέα περί της πορείας έκαστου τίτλου, που θεωρώ ότι δεν απέχει πάρα πολύ απ’ τη συνολική πραγματικότητα.
Δε μπορώ να ξέρω ποιος είναι ο αριθμός που χρήζει ως εμπορική επιτυχία ένα video game. Σίγουρα έχει να κάνει και με την εκάστοτε τιμή διάθεσής του. Αλλιώς είναι να πετυχαίνεις 100.000 πωλήσεις με αντίτιμο τα €10-15 κι αλλιώς τις 250.000 με μεγάλο ποσοστό αυτών να προέρχεται απ’ τη συμμετοχή του τίτλου σε bundles, τα έσοδα των οποίων ως επί το πλείστον πάνε σε φιλανθρωπίες. Λίγο πολύ νομίζω εξέφρασα την προσωπική μου πεποίθηση περί της επιτυχούς ή μη πορείας αρκετών τίτλων στο Steam, τα νούμερα των οποίων υπήρξαν αποκαλυπτικά και για εμένα.
Σαν συνολική γεύση αυτό που προσωπικά μου μένει είναι ότι τα adventure games πλέον έχουν ένα μάλλον ιδιαίτερα συρρικνωμένο κοινό, που πιθανότατα αδυνατεί να υποστηρίξει τον μεγάλο αριθμό τίτλων που εμφανίζονται τα τελευταία χρόνια. Περιμένω μ’ ενδιαφέρον να δω τι θα καταγράψει το Steamspy στην περίπτωση κάποιων επερχόμενων εκπροσώπων της κατηγορίας, είτε αυτοί αποτελούν βαριά ονόματα (π.χ. “Syberia 3”, “Silence-The Whispered World 2”), είτε πολλά υποσχόμενες περιπτώσεις (“Stasis”, “Armikrog”, “Heaven’s Hope”, “The Devil’s Men”).
Εννοείται ότι έχοντας καταγράψει τα συγκεκριμένα δεδομένα την παρούσα στιγμή, δεν θα παραλείπω εφ’ εξής να τσεκάρω ανά διαστήματα τα παραπάνω νούμερα, ούτως ώστε να βλέπω την πορεία και τον ρυθμό διεύρυνσης των πωλήσεων των διαφόρων μελών του genre. Ειδικά για κάποια εξ’ αυτών θέλω να πιστεύω ότι έχουν ακόμη μακρύ και προσοδοφόρο δρόμο στον στίβο των πωλήσεων…
Απογοήτευση.Πάντως έχω την ισχυρή πεποίθηση ότι έχουν πωληθεί πολλές κόπιες των ‘κλασικών’ adventures και στο GoG.Αν υπήρχε τρόπος να διερευνηθεί και αυτό,ίσως τα ευρήματα να μας εξέπλητταν.
Μωρέ τα πολύ κλασσικά adventures (π.χ. Loom, Indy-FoA, The Longest Journey, Syberia) μια χαρά τα πάνε και στο Steam (105.269, 127.302, 183.119 και 283.165 αντίστοιχα), οι σύγχρονοι τίτλοι είναι εκείνοι που “πονάνε”…
***edit***
Καλά κρασιά, άλλο εννοούσες εσύ, άλλο κατάλαβα εγώ με τον όρο “κλασσικά”.
Αφήνω την παραπάνω απάντησή μου λόγω της παροχής πληροφοριών για τα παιχνίδια που αναφέρθηκαν.
Αυτό + συνάρτηση του budget που διατέθηκε για την ανάπτυξή του.
Ναι,το κατάλαβα ότι είχα κάνει μαλακιούλα στη διατύπωση,αλλά βαρέθηκα να γυρίσω να κάνω edit.Φαντάστηκα όμως ότι θα βγει νόημα και χωρίς τη διευκρίνιση.Και ευτυχώς βγήκε τελικά. :p
Πολύ ωραίο άρθρο φίλε και τυχαίνει μάλιστα να βγαίνει πάνω στην ώρα για μένα, γιατί αυτή ακριβώς την απορία είχα: Πώς πουλάνε τα adventure και αν υπάρχει κάποιο κοινό χαρακτηριστικό σε αυτά που πάνε καλύτερα… Πάντως απ’ότι βλέπω με την εξαίρεση των Sherlock ούτε τα καλύτερα γραφικά τραβήξανε περισσότερες αγορές, συγκρίνοντας πχ πωλήσεις Memento Mori 2, Anna’s Quest και Technobabylon. Οπότε διαβλέπω κίνδυνο οι φαν του είδους να αναγκαζόμαστε να βολευτούμε με μικρότερο αριθμό παιχνιδιών και ως επί το πλείστον πιξελωτά indie γραφικά…
Η εμπορική επιτυχία ή μη, για μένα, ορίζεται από την εξίσωση Έσοδα – Κόστος =>< 0.
Εννοείται όσο μεγαλύτερο είναι αυτό το νούμερο και φυσικά θετικό, τόσο μεγαλύτερη και η “εμπορική” επιτυχία.
Ο αριθμός πωλήσεων είναι πραγματικά πλασματικός, ειδικά στην περίπτωση που το παιχνίδι περιέχεται σε πακετάκι.
Μια μικρή παρατήρηση, στο GOG είναι DRM Free τα αντίτυπα, πάντα.
Υπάρχει μεγάλη προσφορά τίτλων, έχει να κάνει και με το ότι τα adventure είναι από τα πιο εύκολα, από προγραμματιστικής άποψης, να δημιουργηθούν. Και ο κόσμος έχει μάθει στις προσφορές, κακά τα ψέματα. Ψωνίζει κάμποσα παιχνίδια 2-3 φορές το χρόνο, και απασχολείται με εκείνα.
Και σίγουρα φταίει ότι από πολλά mainstream μέσα, δέχονται πόλεμο. Δεν βγαίνουν για τις κονσόλες βλέπετε :).
Πέρα από τα απαραίτητα συγχαρητήρια που παρέληψα χθες λόγω προχωρημένης ώρας, σ’αυτή τη σελίδα υπάρχουν κάποια στατιστικά για τον Ατμό, που μπορούν να συγκριθούν με τα νούμερα του Μάνου για την εξαγωγή γενικότερων συμπερασμάτων για όλα τα είδη.
http://steamcharts.com/
Ιδιαίτερα εύστοχο και διαφωτιστικό άρθρο. Στη χειρότερη των περιπτώσεων, όντως θα περάσουμε σε λιγότερες κυκλοφορίες, χρηματοδοτούμενες απευθείας μέσω ΚΣ. Εάν διασφαλίζεται η ποιότητά τους (μην έχουμε δηλαδή τα ρεζιλίκια του Broken Age) δεν έχω κανένα απολύτως πρόβλημα με το μοντέλο αυτό!
H ποιότητα συχνά διασφαλίζεται (Dead Synchronicity), πολύ φοβάμαι ότι χωρίς την απαραίτητη ποσότητα πωλήσεων στη συνέχεια, δεν είναι αρκετή!
Πολύ ωραίο 🙂
Κακά τα ψέμματα, αλλά gog = εύκολη πειρατία. Και η πειρατία, παρόλο που είμαι μέρος της, κάνει κακό. Αυτό δε σημαίνει ότι ψοφάει το genre. Απλά δεν έχει ποσότητα.
Α ρε Μανο. Καθε αρθρο σου ειναι εξαιρετικο!!!
Να αναφέρω κι εγώ εδώ πέρα, ότι οι πωλήσεις που δημοσιεύει το συγκεκριμένο site, δεν είναι ακριβείς, αλλά περισσότερο μια εκτίμηση, βασισμένη στα στοιχεία των χρηστών του του steam portal. Για αυτό και αν παρατηρήσει κάποιος στην εξέλιξη του χρόνου μπορεί να υπάρξει και σημαντική μείωση των ατόμων που φέρονται ως κάτοχοι ενός game. Στο site αναφέρεται αναλυτικά η λογική παραγωγής των εν λόγω στατιστικών.
Αυτό που θέλω να πω εγώ βέβαια είναι κάτι άλλο: Εν γένει οι ψηφιακές πωλήσεις μέσω steam αντιστοιχούν περίπου στο 70%-80% των συνολικών ψηφιακών πωλήσεων. Παλιότερα ίσχυε σε συντριπτικό βαθμό αυτό αλλά πλέον δεν αποτελεί δεδομένο. Κι εξηγούμε:
Πολύ σημαντικό ρόλο παίζει το πότε κυκλοφορεί ένα game. Παλιότερα τα παιχνίδια κυκλοφορούσαν πρώτα στην steam και μετά από καιρό (πολλές φορές αρκετό μάλιστα) στις υπόλοιπες πλατφόρμες και αναφέρομαι κυρίως στη GoG, που αποτελεί και το κυριότερο αντίπαλο δέος. Πλέον αυτό δεν ισχύει σε μεγάλο βαθμό. Οι κυκλοφορίες γίνονται σχεδόν ταυτόγχρονα, πολλές φορές προηγείται και η GOG και σε κάποιες περιπτώσεις και σε καλύτερη τιμή, και DRM free (σημαντικό δελεαρ). Για τα παιχνίδια λοιπόν που υπάρχει ταυτόγχρονη κυκλοφορία θεωρώ, και όχι άδικα όπως θα σας εξηγήσω τεκμηριωμένα, ότι η εικόνα είναι εντελώς διαφορετική. Ειδικά μάλιστα για τα adventures που αποτελούν “ειδική κατηγορία”, με πιο ενήλικο (μεγαλύτερο σε ηλικία εννοώ προς αποφυγή παρεξηγήσεων) κοινό, ίσως αυτό να ισχύει σε μεγαλύτερο ακόμα βαθμό, διότι πολλοί παλιοί adventuraδες έχουν γίνει μέλη της GoG διότι είναι η μόνη που παρέχει πρόσβαση σε τίτλους παλιούς και καταξιωμένους! Οπότε μαζί με τα παλιά αγοράζουν και παίζουν και από τα καινούργια. Τώρα η steam τελευταία έχει αρχίσει να εφαρμόζει και την πρακτική του early access, με τις ευλογίες και των developers, αλλά περισσότερο με τη δική της ευλογία, διότι με αυτόν τον τρόπο δένει τον χρήστη από νωρίς (στην ουσία έτσι προηγείται στην κυκλοφορία, που τις δίνει σημαντικό αβανταζ στους συγκεκριμένους τίτλους). Για τους τίτλους με early access θεωρώ ότι η εικόνα είναι λίγο πολύ ίδια με παλιότερα, δηλ. το 70% των πωλήσεων συνεχίζει να το έχει η ίδια.
Επομένως 3 πράγματα, κρατάμε ταυτόγχρονη κυκλοφορία, όχι early access και “ειδική” κατηγορία παιχνιδιού. Εκεί μπορεί το 50.000 που φαίνεται π.χ., στο steamspy να έχει από δίπλα και άλλο ένα 50.000 ή και παραπάνω. Και φυσικά υπάρχουν και οι φυσικές πωλήσεις στο κατάστημα που ειδικά σε adventurοχώρες όπως η Γερμανία είναι ακόμα αρκετά υψηλές.
Προς τεκμηρίωση της παραπάνω θεωρίας μου να αναφέρω την περίπτωση του Witcher 3, που δεν είναι καν adventure. Κυκλοφόρησε στην GoG σε ελαφρώς καλύτερη τιμή και με αβάντα κάποιων ωρών σε σχέση με την steam (το ίδιο συνέβει και με to Grim Fandango Remastered). Άμα ψάξετε στον internet θα βρείτε τις σχετικές αναφορές, ότι το Witcher 3 έχει περισσότερο από το 50% των συνολικών online αγορών του να έχουν γίνει μέσω της GoG. H steam και όλες οι υπόλοιπες μαζί έχουν λίγοτερο από το 50%, με την steam να έχει περίπου 750.000 αγορές μέχρι τώρα. Αν σκεφτεί κανείς ότι το witcher 2 (το οποίο κυκλοφόρησε την εποχή που η steam έπαιζε σχεδόν μόνη της) έχει, σύμφωνα με to steamspy πάνω από 3.300.000 owners, καταλαβαίνεται πως έχει διαφοροποιηθεί η κατάσταση για κάποιους τίτλους στην online αγορά.