Pathfinder Kingmaker θρεντ το ορθοδοξο

Welcome!

By registering with us, you'll be able to discuss, share and private message with other members of our community.

SignUp Now!
@kara
Μην δίνεις σημασία στις σειρηνες.
Θα το λατρέψεις.
 
Δεν είναι ζήτημα λατρείας ή όχι. Το αίσθημα που αποκομίζω από τις πρώτες 12.5 ώρες (character creation speedrun @jonirenicus13 fight me :p) είναι αυτό του πελαγώματος. Ακριβώς όπως το είχα πάθει με το Pillars 1. Τόσα πράγματα να κάνεις, τόσα πράγματα να θαυμάσεις. Στα ισομετρικά γουστάρω να απολαμβάνω όλο το καλλιτέχνημα στο οποίο έχει δώσει ψυχή ο κάθε dev, από το μικρό βότσαλο στην όχθη του ποταμού μέχρι τους πίνακες στο κάστρο του Τρελού Βασιλιά. Είναι ένας μικρός φόρος τιμής στον πιτσιρικά που τα έβλεπε έτσι πριν 20+ χρόνια και δεν θέλει ποτέ να παλιώσουν.

Δύο βδομαδούλες ακόμη.
 
Νομίζω ότι ο Tommas εξέφρασε καλύτερα το δικό μου ζόρι. Μετά από 75 ώρες, και έχοντας ξεκινήσει το Act 3, η αίσθηση πως ό,τι μα ό,τι και να κάνεις, κάτι κάπου πάει κατά διαόλου με τον timer να τρέχει, σε σημείο που μπορεί να σου καταστρέψει playthrough 50+ ωρών, είναι διαρκής και απλά απάλευτη.


Δεν είναι ζήτημα λατρείας ή όχι. Το αίσθημα που αποκομίζω από τις πρώτες 12.5 ώρες (character creation speedrun @jonirenicus13 fight me :p) είναι αυτό του πελαγώματος. Ακριβώς όπως το είχα πάθει με το Pillars 1. Τόσα πράγματα να κάνεις, τόσα πράγματα να θαυμάσεις.

Στο Pillars μπορείς να τα βάλεις σε μια σειρά, και να θαυμάσεις πρακτικά τα πάντα με τους ρυθμούς που γουστάρεις. Στο Kingmaker, άμα πας να θαυμάσεις την Κάτω Τραχανοπλαγιά, είτε το Βασίλειο θα γίνει ρημαδιό είτε τα μισά side quests θα μπουν σε fail state χωρίς να το ξέρεις. Και άμα το παρακάνεις με το θαυμασμό, το ίδιο θα γίνει και με το main quest, αλλά εντάξει, αυτό θα το μάθεις.
 
Με τo post του ΜέγαΠαλαιού συνειδητοποιήσα ότι πρέπει να διευκρινίσω ότι παρ' όλες τις 98 ώρες φυσικά και δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Το άφησα πριν πάω στο Varnhold (κατα σύμπτωση και αν θυμάμαι καλά είναι αρχή chapter 3?).
 
Last edited:
@kara
Μην δίνεις σημασία στις σειρηνες.
Θα το λατρέψεις.



Μου έκανε εντύπωση βέβαια το πόσοι λίγοι το έχουν τερματίσει από εδώ πέρα :(
 


Μου έκανε εντύπωση βέβαια το πόσοι λίγοι το έχουν τερματίσει από εδώ πέρα :(


Ναι, προσπαθούν να δικαιολογηθούν στα τελευταία ποστς με διάφορες δικαιολογίες.
Ένιγούει, επειδή σε ξέρω, γνωρίζω εκ των προτέρων ότι θα το ολοκληρώσεις και θα το λατρέψεις.
 


Μου έκανε εντύπωση βέβαια το πόσοι λίγοι το έχουν τερματίσει από εδώ πέρα :(

Για να είμαστε ειλικρινείς, ένα πλήρες playthrough απαιτεί πάρα πολλές ώρες για να ολοκληρωθεί.
 
Μου έκανε εντύπωση βέβαια το πόσοι λίγοι το έχουν τερματίσει από εδώ πέρα
Αν αυτή η κουβέντα γινόταν 7-8 χρόνια πριν, και μένα θα μου έκανε εντύπωση.


Time what is time It comes a time είχε πει μια ψυχή - τυχαίο ταγκ @Borracho -εδώ στο φόρουμ (κι ας ήταν για διαφορετικό λόγο). Το νόημα λίγο-πολύ πάντως μένει ίδιο.



Όσο μεγαλώνεις ολοένα και λιγότερο αισθάνεσαι "έφηβος/η για πάντα". Συνήθως, θες απλά να χαλαρώσεις μετά τη δουλειά και να γεμίσεις μπαταρίες με κάτι που δεν απαιτεί τρομερή αφοσίωση.

Το Pathfinder, όπως και μερικά ακόμα rpg της τρέλας του kickstarter (ή που στα οποία έστω έδωσε ώθηση) τα έχω στην άκρη να περιμένουν και όλο το αναβάλλω. Εδώ με το -πολύ αληθινό για να είναι γκέημ-Witcher 3 έκανα περίπου 5 χρόνια να ασχοληθώ γιατί όλο κάτι προέκυπτε. Ήμουν τυχερός που ήμουν σε πιο χαλαρή εργασία όταν το πήρα απόφαση να ξεκινήσω, σε συνδυασμό με το ότι δεν υπήρχε το σύνηθες "τείχος" aka theorycrafting/character creation και κατεβατά κειμένου και έμπαινες απευθείας στο ζουμί (εξερεύνηση, επιλογές).

Είναι σωστό κι αυτό που είπε ο Παύλος για τον καταμερισμό του χρόνου. Οι 1,5-2 ώρες π.χ. στο Valfaris νιώθω ότι μου ήταν επαρκείς για πρόοδο. Από την άλλη στο Pathfinder και κάθε τέτοιο στυλ παιχνίδι, πόσο να προχωρήσεις στο ίδιο χρονικό διάστημα; Μίλησες σε 15 npcs, έπαιξες και 5 μάχες και βλέπεις να είσαι στον ίδιο χάρτη με το προηγούμενο session. Έτσι, ακόμα και η σκέψη λειτουργεί αποτρεπτικά και το αφήνεις για λίγο (ή έτσι νομίζεις) να δεις κάτι άλλο που "προλαβαίνεις να παίξεις" πριν αφιερώσεις χρόνο στους δικούς σου ή σωριαστείς. Και δεν ανέφερα καν το χρόνο που κυλάει κατά και τη διαχείριση του βασιλείου, που δίνουν ακόμα μεγαλύτερο βάρος στην προσοχή που απαιτείται.
 
@Adhan Μπορεί να σε μπέρδεψα. Το σχόλιο μου ήταν πάνω στην παρακάτω κουβέντα του Νίκου.

Γενικά πάντως, στο ρεηκουί μας 4 άτομα νομίζω είμαστε που το αρχίσαμε, το λατρέψαμε και το ολοκληρώσαμε, ενώ οι διπλάσιοι (και παραπάνω) νομίζω το ξεκίνησαν, αλλά κάτι έγινε και το παράτησαν. Κάτι δείχνει αυτό νομίζω.

Σχετικά με το πόσοι το άρχισαν και πόσοι από αυτούς το τερμάτισαν. Δεν αναφέρθηκα σε αυτούς που το αναβάλλουν και δεν έχουν ασχοληθεί ακόμα (αναμεσά τους κι εγώ) για τον οποιοδήποτε δικό τους λόγο.

Μου κάνει εντύπωση πχ να γράφει ο ένας μετά από 75 ώρες ή μετά από 94 ώρες το άφησα. Έχω ακούσει πολύ praise για το συγκεκριμένο παιχνίδι και απλά μου έκανε εντύπωση. Τίποτα παραπάνω.
 
Αν αυτή η κουβέντα γινόταν 7-8 χρόνια πριν, και μένα θα μου έκανε εντύπωση.


Time what is time It comes a time είχε πει μια ψυχή - τυχαίο ταγκ @Borracho -εδώ στο φόρουμ (κι ας ήταν για διαφορετικό λόγο). Το νόημα λίγο-πολύ πάντως μένει ίδιο.



Όσο μεγαλώνεις ολοένα και λιγότερο αισθάνεσαι "έφηβος/η για πάντα". Συνήθως, θες απλά να χαλαρώσεις μετά τη δουλειά και να γεμίσεις μπαταρίες με κάτι που δεν απαιτεί τρομερή αφοσίωση.

Το Pathfinder, όπως και μερικά ακόμα rpg της τρέλας του kickstarter (ή που στα οποία έστω έδωσε ώθηση) τα έχω στην άκρη να περιμένουν και όλο το αναβάλλω. Εδώ με το -πολύ αληθινό για να είναι γκέημ-Witcher 3 έκανα περίπου 5 χρόνια να ασχοληθώ γιατί όλο κάτι προέκυπτε. Ήμουν τυχερός που ήμουν σε πιο χαλαρή εργασία όταν το πήρα απόφαση να ξεκινήσω, σε συνδυασμό με το ότι δεν υπήρχε το σύνηθες "τείχος" aka theorycrafting/character creation και κατεβατά κειμένου και έμπαινες απευθείας στο ζουμί (εξερεύνηση, επιλογές).

Είναι σωστό κι αυτό που είπε ο Παύλος για τον καταμερισμό του χρόνου. Οι 1,5-2 ώρες π.χ. στο Valfaris νιώθω ότι μου ήταν επαρκείς για πρόοδο. Από την άλλη στο Pathfinder και κάθε τέτοιο στυλ παιχνίδι, πόσο να προχωρήσεις στο ίδιο χρονικό διάστημα; Μίλησες σε 15 npcs, έπαιξες και 5 μάχες και βλέπεις να είσαι στον ίδιο χάρτη με το προηγούμενο session. Έτσι, ακόμα και η σκέψη λειτουργεί αποτρεπτικά και το αφήνεις για λίγο (ή έτσι νομίζεις) να δεις κάτι άλλο που "προλαβαίνεις να παίξεις" πριν αφιερώσεις χρόνο στους δικούς σου ή σωριαστείς. Και δεν ανέφερα καν το χρόνο που κυλάει κατά και τη διαχείριση του βασιλείου, που δίνουν ακόμα μεγαλύτερο βάρος στην προσοχή που απαιτείται.


O αγαπητός Adhan, με κάλυψε πλήρως, οπότε είμαι δικαιολογημένος που έχω σχεδόν 2000 παιχνίδια για backlog, από τον καιρό της Amiga!!!!
 
Μου κάνει εντύπωση πχ να γράφει ο ένας μετά από 75 ώρες ή μετά από 94 ώρες το άφησα.
Έτσι, ακόμα και η σκέψη λειτουργεί αποτρεπτικά και το αφήνεις για λίγο (ή έτσι νομίζεις) να δεις κάτι άλλο που "προλαβαίνεις να παίξεις" πριν αφιερώσεις χρόνο στους δικούς σου ή σωριαστείς.

Tο παραπάνω απαντά/πιάνει και την περίπτωση εκείνου που το έχει ήδη ξεκινήσει βλ. bold. Για τον tommas παραδείγματος χάρη ήταν το wow, για άλλον κάποιος άλλος τίτλος που τον γέμιζε περισσότερο στο διαθέσιμο χρόνο.
 
...και μην ξεχνάμε : δεν παίζουμε από ψυχαναγκασμό. Παίζουμε για να ηρεμήσει το κεφάλι μας, να ξεφύγουμε, να γουστάρουμε. Αν βάλω ένα παιχνίδι και δεν μου μιλάει, δεν το 'νιώθω', αν είναι μια αγγαρεία και μισή, για ποιό λόγο να του αφιερώσω τους επόμενους μήνες του -χαχά- προσωπικού μου χρόνου;

Μικροί θυμάμαι βλέπαμε τον καμμένο του χωριού με μπλούζα Manowar/Slayer στα 40 και λέγαμε (χωμένοι στα μαϊμού φούτερ Μπλίντ Γκουάρντιαν μας) : 'Πωπώωωω το κομμάτι, τί γαμάτος, έτσι κι εμείς μέταλ μπλούζα στα 40!'. Δεν πέφτει κανάς μαγικός διακόπτης. Σφαλιάρες πέφτουν και το ξύλο της ζωής. Σιγά σιγά. Προσαρμόζεσαι, ανταπαξέρχεσαι, την παλεύεις. Την εφηβική ανεμελιά τη χάνεις κομμάτι κομμάτι, όσο δημιουργείς τις προϋποθέσεις για τη νέα γενιά. Hands on, υποφέροντας στα χαρακώματα της πάνας, της αγρύπνιας και του σκατού, σηκώνοντας και όλα τα υπόλοιπα βάρη του κόσμου. Όχι θεωρητικά και γράφοντας 'μπλόγκ για τους νέους' αφ'υψηλού.

Είναι η πιο σκληρή απόσταξη, εννιά στα δέκα μπουκάλια χαλάνε. Εμείς είμαστε εδώ για το τελευταίο, το καλό. Αυτό που δεν έχει καν τιμή και δεν το βρίσκεις πουθενά.
 
Όσο μεγαλώνεις ολοένα και λιγότερο αισθάνεσαι "έφηβος/η για πάντα". Συνήθως, θες απλά να χαλαρώσεις μετά τη δουλειά και να γεμίσεις μπαταρίες με κάτι που δεν απαιτεί τρομερή αφοσίωση.

Αυτό με αντιπροσωπεύει (και με ενοχλεί μπορώ να πω) . παρ'ολα αυτά όντως και εμένα είναι στη λίστα επιθυμιών (λίγο μετά το Withcer 3!)!
 
...και μην ξεχνάμε : δεν παίζουμε από ψυχαναγκασμό. Παίζουμε για να ηρεμήσει το κεφάλι μας, να ξεφύγουμε, να γουστάρουμε. Αν βάλω ένα παιχνίδι και δεν μου μιλάει, δεν το 'νιώθω', αν είναι μια αγγαρεία και μισή, για ποιό λόγο να του αφιερώσω τους επόμενους μήνες του -χαχά- προσωπικού μου χρόνου;

Μικροί θυμάμαι βλέπαμε τον καμμένο του χωριού με μπλούζα Manowar/Slayer στα 40 και λέγαμε (χωμένοι στα μαϊμού φούτερ Μπλίντ Γκουάρντιαν μας) : 'Πωπώωωω το κομμάτι, τί γαμάτος, έτσι κι εμείς μέταλ μπλούζα στα 40!'. Δεν πέφτει κανάς μαγικός διακόπτης. Σφαλιάρες πέφτουν και το ξύλο της ζωής. Σιγά σιγά. Προσαρμόζεσαι, ανταπαξέρχεσαι, την παλεύεις. Την εφηβική ανεμελιά τη χάνεις κομμάτι κομμάτι, όσο δημιουργείς τις προϋποθέσεις για τη νέα γενιά. Hands on, υποφέροντας στα χαρακώματα της πάνας, της αγρύπνιας και του σκατού, σηκώνοντας και όλα τα υπόλοιπα βάρη του κόσμου. Όχι θεωρητικά και γράφοντας 'μπλόγκ για τους νέους' αφ'υψηλού.

Είναι η πιο σκληρή απόσταξη, εννιά στα δέκα μπουκάλια χαλάνε. Εμείς είμαστε εδώ για το τελευταίο, το καλό. Αυτό που δεν έχει καν τιμή και δεν το βρίσκεις πουθενά.

ωραιος μπορατσο συμφωνω απολυτα με τις πρωτες 2 γραμμες παλια ακομα και να μην μου αρεσε ενα game ελεγα ε τωρα το αγορασα ας το παιξω μπορει να ειναι καλυτερο μετά κτλ πλεον αν στην 1 ωρα αντε 2 δεν τοτε παει στα αζητητα. αλλα γενικα προσπαθω να μμην αγοραζω μαλακιες χαχα ε καμια φορες συμβαινει και δεν υπαρχει αυτο το feeling σε καποια games.

Μια που ειμαι και εγω σε αυτο το γκρουπακι των almost 40 συμφωνω και στα υπολοιπα οτι σιγα σιγα χάνεται αυτη η ανεμελια ΑΛΛΑ ρε φιλε παλι κραζεις MANOWAR .. εκει μου τα χαλάς :p

Στα του τοπικ τωρα ακομα δεν το εχω εγκαταστήσει το βλεπω να πηγαινει για μετα το καλοκαιρι. δεν ξερω παντα το καλοκαιρι παιζω πιο easy going παιχνιδακια . προς το παρον εχω το plague innocence και το Final Fantasy 7 και βλεπουμε !
 
Το αστείο βέβαια σε όλα αυτά είναι ότι χαλαρά ο μέσος όρος της ηλικίας παικτών των 2 αριστουργηματικών δημιουργιών της Owlcat είναι 35-40+ με οικογένειες, παιδιά, δουλειές, χρέη, τα βάρη "της ζωής" στις πλάτες τους και λοιπές μαλακίες που γράφει ο μποράτσο
:ROFLMAO:
 
ΑΛΛΑ ρε φιλε παλι κραζεις MANOWAR .. εκει μου τα χαλάς
και λιγα ειπε για manowar. ο demaio ακομα δεν εχει καταλαβει οτι η μπαντα πεθανε καπου το 92 και αυτο βαρια βαρια μιας και μετα το sign of the hammer ηδη ειχαν παρει την κατω βολτα. αν και ο kings of metal δισκος μου αρεσε με εξερεση το kings of metal και ενα bonus. αλλα fighting the world. με το ζορι να ειχε 3 καλα κομματια? με το 1 να ηταν σιγουρα δηλωμενο απο τους ιδιους ηχογραφημενο παλιοτερα.

τωρα για το game προσωπικα σιγουρα θα ξαναπαιξω. δεν θυμαμαι τι παιχτηκε και δεν συνεχισα.
 
Το αστείο βέβαια σε όλα αυτά είναι ότι χαλαρά ο μέσος όρος της ηλικίας παικτών των 2 αριστουργηματικών δημιουργιών της Owlcat είναι 35-40+ με οικογένειες, παιδιά, δουλειές, χρέη
Από που προκύπτει αυτό-citation needed.

Όχι ότι το φόρουμ μας είναι κάνα φοβερό στατιστικό δείγμα αλλά βλέπεις τι γίνεται...
Ακόμα κι έτσι να είναι, παραβλέπεις το ότι αρκετοί από επιλογή, βαρεμάρα, συνθήκες κ.α. καταλήγουν να ασχολούνται με 2, άντε 3 genres βαριά. Έτσι όταν έχεις περιορισμένα γούστα και προτιμήσεις, δεν έχεις και πολλές επιλογές για να αρχίζεις skip.
Πάντως ξέρεις πόσος κόσμος παρατάει παιχνίδια για τους δικούς τους λόγους; Δε φαντάζεσαι. Ή μάλλον έχεις μια ιδέα. Για το pillars δε λέγαμε τελευταία που στο steam με το ζόρι 20% το είχε τελειώσει;
Πραγματικά πέρα από τους περισσότερους μεγάλους, AAA τίτλους, δε θυμάμαι πόσα χρόνια πάνε που σε παιχνίδι που έπαιζα να είδα έστω τους μισούς να το ολοκληρώνουν ρε αδερφέ...
 
Από όσα βλέπω/διαβάζω απ' το δισκόρδ, την σελίδα τους, το KS τους κλπ.
 
Capture.png
 
Με το hype του λανσαρίσματος του wrath of the righteous και μετα το ποστ του bathory για το free weekend (thanks για το headsup αν και δεν πέρασα ποτέ το εισαγωγικό στο mansion γιατί δοκίμαζα builds) το χτύπησα στα 8κάτι και ξεκίνησα το μακρύ δρόμο στον κόσμο του pathfinder. Με λίγα λόγια αυτό το πόστ δεν είναι τίποτα παραπάνω απο ενα μεγάλο ευχαριστώ στους users του thread ο ενθουσιασμός των οποίων ηταν και ο κυριότερος λόγος πού έκανα κίνηση, διαφορετικά ίσως έχανα ενα RPG το οποίο και όλα στραβά αν τα έκανε έχει ενα feeling, κάτι απροσδιόριστο σε θέμα immersion και μεταδοτικότητας. THANKS A LOT (κυρίως bathory και irenicus με αυτη την κολλητική χαρά του "βρήκα γαμάτο game, να το πω σε όσους μπορώ!!! :D:D)
 
Back
Top