By registering with us, you'll be able to discuss, share and private message with other members of our community.
SignUp Now!Θα συνιστούσα σε όσους έχουν παιδιά στο σπίτι (μεγάλα ή μικρά ή αισθάνονται τέτοια) να δουν το Klaus στο Netflix. Εξαιρετικό animation στα επιπέδα του Spiderverse, ωραίο (και ενήλικο) χιούμορ. Ο J.K. Simmons εξαιρετικός στον ομώνυμο χαρακτήρα. Από το δημιουργό του Despicable Me.
Με έπιασε μια νοσταλγία για παλιό Ταραντίνο, οπότε είδα μόλις για δεύτερη φορά το True Romance.
Σιχαίνομαι, πραγματικά σιχαίνομαι το στυλ του Ταραντίνο. Δεν έχω ευχαριστηθεί ούτε μία ταινία του.
To be fair είναι λιγάκι acquired taste. Θυμάμαι όταν είχα δει πρώτη φορά το Kill Bill, ως 13χρονος τότε, δεν είχα καταλάβει προς τι το όλο buzz. Όμως η γοητεία του είναι κυρίως τα θεοπάλαβα σενάρια και χαρακτήρες του, οι έξυπνοι διάλογοι και οι τρομερές γνώσεις του για τα πολιτιστικά φαινόμενα του 20ου αιώνα, τα οποία άλλοτε σατιρίζει, και άλλοτε αναδεικνύει μέσα από τα scripts του. Φαίνεται ότι αγαπάει αυτό που κάνει όσο τίποτα. Και σε όλα αυτά πρέπει να προστεθούν και τα εξαιρετικά soundtracks με τα οποία ντύνει τις ταινίες του. Η σκηνοθετική του ματιά είναι ίσως αυτό που μπορεί να χαλάσει κάποιον, διότι η χρήση υπερβολικής βίας και η B-movie αισθητική μπορεί να οδηγήσει κάποιους στο να τον αντιπαθήσουν. Αλλά στην τελική είναι κάτι λογικό, καθώς είναι πολύ ιδιαίτερος δημιουργός. Έχεις δοκιμάσει πιο εύπεπτες ταινίες του, όπως το πρόσφατο Once Upon a Time in Hollywood; Είναι νομίζω η πιο συμβατική ταινία του και ίσως θα άξιζε μία ευκαιρία.
Όχι, δεν το έχω δει ακόμα και είναι καλή ιδέα. Είναι φανερό ότι είναι λάτρης συγκεκριμένων πραγμάτων του Hollywood και νομίζω ότι αυτό που με χαλάει περισσότερο είναι ότι συνήθως οι ταινίες του δεν έχουν μόνο ως αντικείμενο τις ιστορίες και τους χαρακτήρες αλλά και την τέχνη του film making με έμμεσο τρόπο, με αποτέλεσμα να μου θυμίζουν συνέχεια ότι είναι ταινία και να μην μπορώ να μπω στο κλίμα της ιστορίας. Δεν ξέρω αν το εξήγησα σωστά γιατί είναι δύσκολο και για μένα να το περιγράψω, αλλά πολλές φορές στις ταινίες του Ταραντίνο αισθάνομαι ότι βλέπω parody μιας άλλης κανονικής ταινίας.
Ναι, καταλαβαίνω πάνω κάτω τι εννοείς. Επειδή αγαπά πολύ συγκεκριμένα είδη, τα χαρακτηριστικά τους γνωρίσματα είναι πολύ έντονα στις ταινίες του. Υπό αυτήν την έννοια είναι περισσότερο homage (πως θα ήταν για παράδειγμα ένα kung fu revenge flick με υψηλό budget και prodction values) παρά parody, αλλά η ουσία παραμένει ότι σπάει ίσως λιγάκι το 4th wall με έμμεσο τρόπο.
Να μη διαβάζουμε σποίλερς για ταινίες που πρόκειται να δούμε; Ορθώς πράξαμε τότε. Αν και ο Κωστής ο Προύντσο (δεν τον ξέρετε είναι απ' τοΣας τα έλεγα εγώ αλλά δεν τον ακούτε τον θείο κουνελο.
Μια ευχάριστη δίωρη ταινία πασατέμπος με πολύ δράση, γέλιο και λίγη τσόντα για να καλύψει περισσότερα γούστα.
Θα την ευχαριστηθείτε σήμερα, θα την ξεχάσετε όμως πολύ σύντομα.