Δεν είναι η στιγμή για πραγματική αποτίμηση για τη Γεννηματά, και φυσικά υπάρχει σοκ και στεναχώρια σε ανθρώπινο επίπεδο που λέει και ο Χρονομάντης.
Αλλά, μια ελαφριά ενόχληση μου φέρνουν οι εγκωμιαστικές νεκρολογίες, όχι για αυτή συγκεκριμένα, αλλά εξ αφορμής της και για κάθε φορά που αποβιώνει κάποιος πολιτικός, ειδικά αν έχει περάσει από υπουργικούς θώκους τα κατ' ελάχιστο είκοσι τελευταία χρόνια, και ανεξαρτήτως παράταξης. Όλοι ξεχωρίζουν για το λαμπρό ήθος τους και το κολοσσιαίο έργο τους, την ανθρωπιά τους σε προσωπικό επίπεδο και το ακλόνητο ανάστημά τους στον πολιτικό στίβο προς όφελος της Πατρίδας, τώρα πώς γίνεται να πάει η χώρα κατά διαόλου, να κολυμπάει στα σκάνδαλα και τη διαπλοκή και να είναι παράδειγμα προς αποφυγή σε όλο το Δυτικό κόσμο στο θέμα της διαφάνειας, το ερευνά η επιστήμη, το πολιτικό προσωπικό πάντως αποκλείεται να φέρει ευθύνη, ή αν φέρει, διαχέεται γενικά και αόριστα στο σύνολο του, κάτι παράξενο, όταν ατομικά ο καθένας και καθεμία είναι παράγοντες ηθικής και ικανότητας.