Τι Παίζετε Αυτόν τον Καιρό - Part III

[tommas]

Νεσκουίκ φραπέ.

 

[Northlander]

Red Dead Admiral

Spoiler

 

[Borracho]

 

[Admiral]

Και αμάν με την οβαλτίνη του κ. Ναυάρχου!!! Hemo έπινε!!!!!

Αλήθεια είναι αυτό.

 

[soad667]

Χέμο δεν ήπια ποτέ, με κέρδισε το άλλο που ήταν το μοναδικό με 11 βιταμίνες και σίδηρο. Μετά νομίζω βγήκε η σούπερ βελτιωμένη έκδοση με.. απίστευτο πραγματικά.. 12 βιταμίνες και σίδηρο. Σας γλεντούσε η ΓΙΩΤΗΣ μλκς.

 

[nitro912gr]

Σας γλεντούσε η ΓΙΩΤΗΣ μλκς.

τι εννοείς; και το ΗΕΜΟ της ΓΙΩΤΗΣ είναι.

 

[soad667]

Aυτό ακριβώς.

 

[bald_killer]

Αγόρασα μπαντλ Καπκομ από φανατικαλ με DMC4+5 και MegaMan Collection 1 περισσότερο για να παίξω το 1 το οποίο είχα σε κασέτα για το GameBoy κάποτε. Προς έκπληξή μου διαπίστωσα πως ενώ τα bosses είναι τα ίδια που πρεπει να αντιμετωπίσεις, τα levels είναι αρκετά διαφορετικά κ υπάρχουν διαφορές στους εχθρούς, κάποιοι υφίστανται, άλλοι όχι. Η μουσική είναι ίδια παρα ελαφρώς αλλαγμένη.

Τα bosses για κάποιο λόγο είναι...δύσκολα. Ανάσα δε με αφήνουν να πάρω. Ειδικά το πρώτο μποσσ στο επίπεδο του Dr. Willy απλά με νευρίασε χθες το βράδυ κ έκανα ragequit.

Πάλι καλά που έχει κ κουμπί rewind αλλιώς δε θα την πάλευα...

 

[Adhan]

Προς έκπληξή μου διαπίστωσα πως ενώ τα bosses είναι τα ίδια που πρεπει να αντιμετωπίσεις, τα levels είναι αρκετά διαφορετικά κ υπάρχουν διαφορές στους εχθρούς, κάποιοι υφίστανται, άλλοι όχι

Ναι γιατί τα Mega Man του game boy, είναι ουσιαστικά ένα mix & match πιστών και bosses των παιχνιδιών του NES (προηγούνται χρονολογικά εκείνων του gb).

Εξαιρούνται τα 4 και 5, ειδικά το 5, τα οποία είναι πραγματικά μοναδικά και δεν δανείζονται στοιχεία από τις home console εκδόσεις. Κρίμα που δεν τα συμπεριέλαβαν στη συλλογή.

 

[captain kal]

Δίκιο δεν είχα τελικά για τους τάρανδους?

 

[shredder]

Ξεκινησα το Illusion Island starrting Mickey and Friends. Καλο ειναι μοιαζει με το Epic Mickey. Αλλα ειναι 2d οχι 3d. Εχει γραφικαρες και πολυ δραση.

 

[manofsorrows]

Τέλος το Clair Obscure: Expedition 33.

Αν κι έφτασα σε κάποιο σημείο να σιχτιρίσω, να κάνω ragequit και να σκεφτώ uninstall, ευτυχώς το συνέχισα και άλλαξα προσέγγιση. Ήταν δικό μου λάθος, απλά το παιχνίδι δεν σε παίρνει και τόσο από το χέρι και πρέπει να ανακαλύψεις λίγο τι παίζει με τα mechanics.

ΤΙ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ:
- Α Ψ Ο Γ Ο soundtrack.
- Όμορφα ατμοσφαιρικά γραφικά, ονειρικά, twisted. Οι εκφράσεις στα πρόσωπα πολύ καλές επίσης και παίζει πολύ ρόλο στο συγκεκριμένο παιχνίδι.
- Αρκετά πρωτότυπο σενάριο και setting. Mε έκαψε προς το τέλος. Με έκανε και να δακρύσω το άτιμο!
- Ικανοποιητική απόδοση σε μεσαίο μηχάνημα με i5 9600 - RTX 4060 - 32GB RAM. (1080p, 50-70 FPS με όλα στο φουλ)
- Εντυπωσιακές turn based μάχες με το twist ότι στις επιθέσεις των εχθρών είχε dodge / parry σε real time. Κάτι που υπό νορμάλ συνθήκες σιχαίνομαι, αλλά εδώ μου άρεσε.
- Άπειρα skills / abilities / οπλα.
- Διάρκεια. Μου πήρε 45 ώρες, αλλά κάποιος μπορεί να ασχοληθεί και πολύ παραπάνω. Γκόσαμε με τα 100ωρα παιχνίδια. Έχουμε και backlog κύριοι! Οι devs υποστήριξαν ότι τα παιχνίδια πρέπει να στραφούν προς αυτές τις διάρκειες ίσως και λιγότερο. Thumbs up και με τα 2 χέρια. Εξάλλου εύκολα ξαναπαίζεις άλλες τόσες ώρες με διαφορετικό build αν θες.

ΤΙ ΜΕ ΧΑΛΑΣΕ:
- Μάλλον θα ήθελα ένα fast travel στον χάρτη του κόσμου, γιατί είχα κάνει κάποια quests και βαρέθηκα να γυρίσω πίσω.
- O χειρισμός όποτε απαιτούσε platforming ήταν κάπως meeeh.

Το παιχνίδι δείχνει γιατί τα games είναι και πρέπει να θεωρούνται μορφή τέχνης με τον καλύτερο τρόπο. Θα το ξαναπαίξω σίγουρα με την προσθήκη κάποιου DLC και για να δω κάποια μέρη που δεν ασχολήθηκα (πχ. challenges στα Gestral Beaches ή Painting Workshops).

9,5 / 10

 

[maladroid]

Επιτέλους τέλος το Ghost of Tsushima.
Τα έχω πει σε δόσεις, να τα πω κι εδώ πιο συγκεντρωτικά: ένα πολύ καλό παιχνίδι τοποθετημένο σε έναν ψιλο-ανούσιο ανοικτό κόσμο.
Έχει πολλά πράγματα να κάνεις, αλλά τίποτα ν' ανακαλύψεις. Τι εννοώ: πέρα από τα side quests, υπάρχουν κάποια συγκεκριμένα collectibles/power-ups διάσπαρτα στον -τεράστιο- χάρτη. Αλεπούδες, shrines, bamboo strikes, θερμές πηγές κτλ. Όποτε, λοιπόν, ο παίκτης βλέπει ένα "σκοτεινό" σημείο στο χάρτη και λέει "ας πάω κι εκεί να δω τι υπάρχει", νομοτελειακά θα συναντήσει ένα απ'όλα αυτά και ΠΟΤΕ κάποιο μοναδικό σκηνικό: ένα απρόσμενο boss, μια μυστηριώδη σπηλιά, ένα ιδιαίτερο encounter ή loot, κάτι τέλος πάντων. Απλά καθαρίζεις μέρος της λίστας σου και πας παρακάτω. Ε αυτό δεν είναι εξερεύνηση, αλλά "σκούπισμα" του χάρτη. Στο expansion κάπως προσπάθησαν να το διορθώσουν, αλλά too little too late.
Είναι κρίμα, πάντως, γιατί κατά τα άλλα το παιχνίδι έχει τρομερά στοιχεία: στιβαρή ιστορία με δραματικές τροπές που όντως τις νιώθεις, πανέμορφα τοπία, ωραία μουσική και κορυφαία voice-overs – γενικά είναι ένα ποιοτικότατο AAA με το σχεδόν αναπόφευκτο πλέον "φούσκωμα" του gameplay, που καταλήγει να σε κουράζει και να αποδυναμώνει τη συνολική εμπειρία. Δεν βοηθάνε και οι επαναλαμβανόμενοι εχθροί, που είναι απλά 10 παραλλαγές Μογγόλων μαχητών/bandits με ελαφρώς διαφορετικό οπλισμό και πανοπλία. Meh.
Επειδή απόλαυσα μεγάλα κομμάτια της εμπειρίας, του βάζω ένα τιμιότατο 8/10 αλλά αρκετές από τις ώρες που αφιέρωσα (75+) ήταν στα όρια της αγγαρείας.


Τώρα λιώνω στο Tainted Grail: Conquest, το νέο μου ναρκωτικό.
Αν είστε φίλοι του υπο-είδους (turn-based, deckbuilder roguelite) δύσκολο να απογοητευτείτε. Το -θεοσκότεινο- lore και το storytelling είναι άκρως ικανοποιητικά, υπάρχουν quests που εξελίσσονται όσο τρώτε ξύλο προχωράτε από run σε run, χαρακτήρες που σταδιακά έρχονται στο hub κι έχουν τις δικές τους ιστορίες να πουν, απρόσμενα encounters, γενικά μπόλικο περιεχόμενο να ανακαλύψεις. Όσον αφορά το gameplay, έχω ξεκλειδώσει σχεδόν όλες τις κλάσεις κι ακόμα προσπαθώ να βρω την αγαπημένη μου μπας και ξεπεράσω το τρίτο boss (τέσσερα υποτίθεται πως είναι όλα, αλλά κάτι μου λέει ότι στο βάθος περιμένει και πέμπτο). Γενικά υπάρχουν 3-4 "αρχετυπικές" classes και άλλες τόσες παραλλαγές που χρησιμοποιούν τις ίδες ή παρόμοιες κάρτες/skills, συνεπώς ο συνολικός αριθμός είναι λίιιιγο παραπλανητικός. Όχι ότι με χαλάει, σιγά μην καθόμουν να μάθω 10 εντελώς διαφορετικές κλάσεις. Το σημαντικό είναι ότι το gameplay διαφοροποιείται σημαντικά μεταξύ τους και όλες έχουν δυνατά σημεία και κουσούρια, ανάλογα και με τους εκάστοτε εχθρούς.
Επίσης, πολύ θετικό στοιχείο είναι το εκτενές meta-progression, δηλαδή οι μόνιμες αναβαθμίσεις που "κουβαλάς" μαζί σου σε επόμενα runs, κάτι που δίνει αξία ακόμα και στις πλέον αποτυχημένες απόπειρες.
Ελπίζω να μην απαιτεί τρελά deckbuilding skillz για να τερματιστεί, ως τώρα περνάω υπέροχα αλλά φοβάμαι ότι η ημι-casual προσέγγισή μου ίσως δεν αρκεί για να δω το φινάλε. Send prayers.

 

[manofsorrows]

Άκουσα τις μαγικές λέξεις turn-based, deckbuilder roguelite ναρκωτικό κι έκανα install κατευθείαν το TG: Conquest. Έβγαλα το πρώτο boss με την πρώτη απόπειρα σε μια πολύ οριακή μάχη. Αυτό που μου αρέσει είναι ότι το παιχνίδι σε ξεγελάει πολύ έξυπνα και νομίζεις ότι δεν παίζεις ένα ακόμα Slay The Spire πχ. καθώς κινείσαι ελεύθερα σε χάρτη και πας όπου θες χωρίς διασταυρώσεις. Είναι πολύ ατμοσφαιρικό, έχει ιστορία, μου φέρνει πιο κοντά σε RPG. Παράλληλα παίζω και το TG: Fall Of Avalon στο οποίο έχω κάποιες απορίες με το χειρισμό ακόμα και δυσκολεύομαι έτσι περισσότερο στις μάχες. Π.χ δεν είμαι σίγουρος ότι καστάρω σωστά τα spells κι ειδικά το Blood Transfusion. Τεσπά, θα την βρω την άκρη.

Έπαιξα και λιγο Chop Goblins. Χαβαλετζίδικο boomer shooter με γραφικά Quake και με αντίπαλους αστεία goblins με κουζινομάχαιρα που δεν αστειεύονται όμως στο ξυλίκι καθώς με 3-4 επιθέσεις έχεις χαιρετίσει. Φαντάζομαι τα 5 επίπεδα που έχει είναι μικρά και σκοπός είναι να μάθεις τα κατατόπια χάνοντας μερικές φορές για να βγουν. Δεν υπάρχει save, οπότε αν χάσεις πας από την αρχή. Σε μισή ώρα έχασα 4-5 φορές αλλά κάθε φορά πήγαινα και πιο μακριά. Πλάκα έχει για σφηνάκια gaming.

 

[Northlander]

Το TG: Conquest είναι pure πρέζα, σταμάτησα γιατί θα είχα χαθεί εντελώς.

Συνεχίζω ακάθεκτος το Borracho Simulator 2077. Σοκ και δέος, όλο το gameplay loop του Witcher 3 σε cyberpunk περιβάλλον. Η Night City είναι όνειρο. Θεωρώ αυτό και το Sleeping Dogs τα καλύτερα σοβαρά μοντέρνα open-world, μιας και λογίζω το GTA ως σάτιρα και το RDR2 ως western epic. Περισσότερα όταν τερματίσω, σήμερα μάλλον θα πάρω και Phantom Liberty, πρέζα λέμε.

 

[Borracho]

Έριξα βλέφαρο στο ντέμο του Hell Is Us , δια χειρός Ζαν Φρανσουά Μπελτέτ, το παλλικάρι με τα τατού που είχε κάνει το Deus Ex: Human Revolution.

Εικαστικά πανέμορφο, τοποθετείται σε μια φανταστική εκδοχή του Κοσόβου στα μέσα της δεκαετίας του '90. Γνήσια βάιμπς Σλαβικής μαυρίλας, με Σατανιάρικες πινελιές επιστημονικής φαντασίας, ολίγην από Sekiro και Dark Souls στη μάχη (βαριά και ρυθμική, σαφώς όμως ευκολότερη και πιο προσβάσιμη) ευχάριστο χαρμάνι γενικότερα. Έβγαζε έναν αέρα 'arcade adventure για το 2025' τρόπο τινά με την lo-fi προσέγγισή του στο inventory και την εξερεύνηση του κόσμου.

Ίσως λίγο υπερβολικά 'φάνταζι' για τα δικά μου γούστα, αλλά θεωρώ θα γίνει σκληρά καλτ μικρο-επιτυχία για το σωστό κοινό.

 

[maladroid]

@manofsorrows Η πλάκα είναι (μέσα μου κλαίω πικρά, εννοείται) ότι κι εγώ ήμουν έτοιμος να βγάλω το πρώτο boss του Conquest στο παρθενικό μου run, αλλά από επιπολαιότητα και άγνοια των μηχανισμών πάτησα τη λάθος ability κι αντί να τον σκοτώσω, αυτοκτόνησα.
Τελικά τον έριξα στο τρίτο run, αν θυμάμαι καλά. Γενικά το έχουν κάνει αρκετά βατό στην αρχή, ώσπου να μπεις στο πνεύμα, μετά όμως κάθε νέα περιοχή έχει τουλάχιστον 2-3 encounters που μπορούν να σε ισοπεδώσουν αν δεν αξιοποιήσεις σωστά όλα σου τα όπλα ή έχεις στήσει λάθος το deck με τις κάρτες/perks που σου δίνει κάθε τόσο.

Έχω φτάσει αισίως τις 18 ώρες παιχνιδιού, έριξα χθες το τρίτο boss και πήγα για ύπνο φοβούμενος τι με περιμένει στην επόμενη περιοχή. Συναντάω συνεχώς καινούργιους NPCs/vendors κτλ., ολοκληρώνω quests, γενικά βγάζω γούστα. Άλλο ένα 10ωρο-15ωρο πιστεύω το έχω άνετα.

 

[Sugamoto Panagia]

σήμερα μάλλον θα πάρω και Phantom Liberty, πρέζα λέμε.

Άσε τα μάλλον και χτύπα το. Οι περισσότεροι που παίξαμε το γκειμ (με εξαίρεση έναν συγκεκριμένο) το συστήνουμε.

 

[Borracho]

Nα ξες Σουκγαμώτο, με τρώει κι εμένα το χεράκι μου να τσεκάρω Phantom Liberty για να δω το πλήρες ρηβάμπ του Cpunk, έχω μιαν περιέργεια. Απλά μετά την ψυχρολουσία που έφαγα στη Day 1 κυκλοφορία με όλες τις προσδοκίες του 'Γουίτσερ 4 αλλά με ρομπότς' κρατάω γεροντο-μανιάτικο. Θα συμβεί πάντως, σε περίοδο ανομβρίας.

 

[Northlander]

'Γουίτσερ 4 αλλά με ρομπότς'

Γουίτσε Φόρ μόνο σε Αναληθή Πέντε, μανμου. Εδώ έχουμε Ποράτσο Silverhand να κεντάει.

Σοβαρά, στο 30ώρο που είμαι τώρα (πάνω στα quests με την Panam) είναι τέρμα Sleeping Dogs από πλευράς αίσθησης κόσμου - πλήρες immersion. Έχει τα easter eggs του, το ντεκαντάνς του, ζεις το Blade Runner, ζεις το Judge Dredd με τα Megablocks. Ακόμη και τα investigations λειτουργούν σαν τα Witcher senses, αλλά με scanner. Σύμφωνοι, ακόμη να δω κάτι εφάμιλλο του Red Baron quest, αλλά για μένα είναι οι μικρές ιστορίες και αλληλεπιδράσεις του κόσμου.

Έχω πάει full netrunner που στην αρχή το σνόμπαρα, πρακτικά cybermage Deus Ex stealth κρεατομηχανή.