To δημοψήφισμα δεν γίνεται για το "Ευρώ ή Δραχμή", ούτε καν για το "ΕΕ ή όχι", άσχετα με το αν γουστάρουν να το παρουσιάσουν έτσι οι Σαμαροβενιζέλοι που τρίβουν τα χεράκια τους στην προοπτική της επανόδου τους και θα πουν το ότι δήποτε επ' αυτού.
'Ομως, αφενός κανείς δεν ξέρει το... γιατί γίνεται πραγματικά (αφήνοντας στην άκρη το σενάριο περί "πουτάνα όλα κι ότι βγει" που αναλύσαμε λίγο και παραπίσω), μιας και δεν υφίστανται καν ως επιλογή πλέον οι "εκβιαστικές προτάσεις" των δανειστών οι οποίες υποτίθεται πως παρακίνησαν τον πορρθυπουργό στο να κάνει δημοψήφισμα, και αφετέρου, κανείς δεν μας διαβεβαιώνει πως αν βγει το ΟΧΙ με ικανοποιητική διαφορά, ο Τσίπρας μετά δεν θα πει πολύ εύκολα "<i>χμμμμ τελικά δεν τα βρίσκουμε ρε παιδιά με τους έξω ρε παιδιά οπότε, αν και έλεγα πριν το δημοψήφισμα πως δεν υπάρχει περίπτωση, τελικά ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ Η ΔΡΑΧΜΗ ΛΩΛ</i>".
Ουσιαστικά είναι μάλλον μια άτυπη ψήφος εμπιστοσύνης της κοινωνίας προς την κυβέρνηση, χωρίς να χρειαστεί να καταφύγουμε σε εκλογές. Το τι θα γίνει μετά από αυτήν, ένας θεός ξέρει.
Χέσε μέσα γενικά. Θα μάθουμε σύντομα υποθέτω.
Και 2 ημι-άσχετες παρατηρήσεις.
Μέχρι πριν 4-5 χρόνια, δεν ΥΠΗΡΧΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ να γίνουν τέτοιες συγκεντρώσεις στο Σύνταγμα όπως οι προχθεσινές, και να μην ανοίξει μύτη από επέμβαση της αστυνομίας. Οφείλει να ειπωθεί αυτό υπέρ της κυβέρνησης, είναι τραγική η σύγκριση με περιστατικά του πρόσφατου παρελθόντος.
Αφετέρου, αν βλέπαμε πριν 4-5 χρόνια ουρές από τους συνταξιούχους που λυποθυμάνε μπροστά στα ΑΤΜ και τις τράπεζες κλειστές, η Αθήνα θα είχε καεί από τις διαμαρτυρίες.