<blockquote><br>οσο περισοτερα διαβαζω, τοσο ενθουσιαζομαι. και δε συμβαινει συχνα.<br>στην πλειοψηφια των αρπιγκι, οι premade characters ειναι ζενέρικ και βαρετοι, τους προσπερναω παντα χωρις δευτερη σκεψη. εδω, το αντιθετο. απ οτι διαβαζω, γι αυτα ακριβως τα οριτζινς προσελαβαν τον avellone. παραδειγμα:<br><br><i>"...Let’s take Sebille as an example. She’s an elf who has escaped from slavery, and is now looking for violent vengeance. On her arm is a tattooed list of targets, and throughout the game you’ll be hunting these people down. With each kill you can cross off a name using your ink needle. Basically, she’s Arya Stark. <br><br>Each character is radically different thanks to their origin. Sebille, despite her hard life, is also a bit of a prankster (when playing as her, the first thing I had her do was try and push a character off a dock into the sea). This is a huge contrast to The Red Prince, a crimson-skinned lizard who has been exiled from a life of nobility. He’s pretty pissed about this, naturally. But that’s small-fry compared to Lohse, a human who’s struggling with the fact that she’s possessed by a demon. When playing as her, occasionally the demon will take over and replace all your dialogue options with delightful things like “Kill them! Kill them! Kill them!” It can lead to some very tense, sometimes bloody situations. .."</i><br><br>το καλυτερο? αν δεν τους επιλεξεις σαν κεντρικους ηρωες, μεσα στο παιχνιδι τους βρισκεις σαν npc, και μπορεις να τους παρεις στην ομαδα σου με οτι αυτο συνεπαγεται για τις κρυφες τους ατζεντες, τις επιλογες στα κουεστς, τους διαλογους, και τις σχεσεις των μελων της ομαδας μεταξυ τους. :worshippy: :thumbsup:
<br>επισης οι αλλαγες που εχουν γινει στη μαχη, αφηνουν χωρο για τρελλη εξερευνηση και πειραματα, κι αν η εχθρικη ΑΙ ειναι οπως πρεπει, το F8 θα παρει φωτιά. <br>παραδειγμα: σου βαζει με καποιο τροπο φωτια ο εχθρος. αν εχεις το καταλληλο σπελ μπορεις να την μετατρεψεις σε holy/blessed fire, που κανει χηλινγκ, αντι να σε κανει φλαμπέ. ή αντιθετα να την κανεις cursed fire, που καιει πιο γρηγορα και πιο δυνατα. το ιδιο βεβαια θα μπορει να κανει κι ο αντιπαλος. κι οχι μονο με τη φωτια βεβαια, αλλά και για τα 4 στοιχεια αντιστοιχα. χάος.<br>α, μας τελειωσε ευτυχως και το πετρα-ψαλιδι-χαρτι, αν καταλαβαινω καλα. :thumbsup: :thumbsup:<br><br>ακομα και το κοόπ που κανονικα δεν το πλησιαζω ουτε με κονταρι του επι κοντω, φαινεται εξαιρετικα ενδιαφερον. αν θυμαμαι καλα, καρα, ετσι ειχες παιξει το d
s. σε περιμενουν μεγαλες στιγμες...<br><br><span class="bbcode_spoiler"><br>Divinity: Original Sin II is horrifically funny, in co-op.<br>Seriously. I mean it. The first Original Sin was pretty great in co-op also, with players by no means required to cooperate in any form, but Original Sin II raises the potential for mayhem. It seemed like no matter what Avellone and I did, hell was bound to break loose.<br>Take the eighteen-foot alligators I mentioned above. The reason we went after them? One of them swallowed a teleport stone, and a shady character told me if I retrieved it for him, the two of us could escape the prison we were in. Then the same shady character went and (unbeknownst to me) offered the same quest to Avellone.<br>Had we defeated the alligators, the two of us would’ve been in a deadly struggle to secure the teleport stone and rush it back to the questgiver so that one of us could’ve escaped from prison, thus fulfilling the much-larger goal that arcs over this introductory chapter. Or maybe we could’ve killed the questgiver, taken his stone, and both of us could’ve escaped.<br>Did I mention you can play with up to four people in co-op?<br>More important: Did I mention the alligator who swallowed the teleport stone keeps setting it off accidentally in its stomach, disappearing and reappearing at random all over the battlefield?</span><br></blockquote><br><br>Brother Bruce χωρίς να θέλω να κουράσω ή να μειώσω τον ενθουσιασμό σου, όλα αυτά που περιγράφεις υπάρχουν ήδη στο 1ο το οποίο θύμισε μου γιατί δεν το έχεις παίξει;<br><br>Οκ οι premade characters δε θυμάμαι αν έχουν τόσο βάθος αλλά έχουν χαβαλέ και σίγουρα διακριτό χαρακτήρα. Όλοι έχουν σχέσεις μεταξύ τους κι ανάλογα τη συμπεριφορά τους παίρνουν traits που δίνουν αντίστοιχο bonus. Εμείς βάζαμε τους δύο main να ειρωνεύεται ο ένας τον άλλον γιατί θεωρούσαμε πως ο σκοπός του καθενός ήταν ανώτερος. Τις άλλες δυο θέσεις στο party συμπλήρωναν recruitable npcs με δικό τους backstory. Μπορούσαμε να τους βοηθήσουμε στο quest τους, να τους βάλουμε στην ομάδα, να τους αφήσουμε, να τους ξαναβρούμε μετά. <br><br>Ανάμεσά τους ο Wolgraff<br><blockquote>Wolgraff can't speak, because sourcerers took his voice when he was young. He has been living a thief's life, but he never took things from the poor. He is gentle, and willing to help a source hunter to find out the sourcerers who made him a mute.<br>His quill is magical, for it doesn't need additional ink. If you ask about this, you can find out that Wolgraff stole it from the house of the Wizard of the Hunter's Edge.<br>Wolgraff has a quest to get his voice back called A Voice in the Wilderness. It starts by talking to the dog in Hunter's Edge. Alternatively, it can be started by talking to a rabbit at Ceseal, near the exit to Silverglen.</blockquote><br>Ο οποίος όταν έχει διάλογο, βγάζει χαρτί και σημειώνει αυτά που θέλει να πει. Πολύ γλυκούλης.<br><br>Όταν είχαμε quest, μπορούσαμε να πούμε ψέμματα πχ να κρατήσουμε το αντικείμενο για εμάς ή να το δώσουμε σε κάποιο άλλον που μας το ζήτησε στην πορεία, να τους σκοτώσουμε όλους με μόνιμο effect ή να είμαστε καλά παιδάκια. Το παιχνίδι συνεχίζει με τις επιλογές σου, δε σε κρίνει ούτε σου λέει αααα έπρεπε να κάνεις μόνο αυτό.<br><br>Αυτό με τη φωτιά στη μάχη ακούγεται πολύ καλό, ούτως ή άλλως παίζει πάρα πολύ synergy μεταξύ των spells αλλά και του terrain της μάχης. Για τα ap δυστυχώς δεν γνωρίζω, γιατί στον δικό είχα βάλει talent που αντάλλαξα μόνιμα τη μισή μου ζωή για ap και είχα βάλει γρήγορο recharge, έτσι είχα πάντα 3-4 άνετα spells. O άλλος χαρακτήρας μου ήταν με dagger οπότε ήθελε λίγα ap. Νομίζω τα fighting classes είχαν περιορισμό στις κινήσεις τους λόγω χαμηλού speed αλλά κι επειδή τα όπλα τους ήθελαν 4 ap για μία επίθεση. Είναι ωραίο να έχεις πολλές επιλογές ανά γύρο. <br><br>Αν δεν καίγεσαι για το 2ο, προτείνω να παίξεις το 1ο ώστε να χαρείς ακόμα περισσότερο τις βελτιώσεις αλλά και γιατί είναι παιχνιδάρα :salute: <br>
<br><br>Μικρέ γητευτη του σινγκλ πλεϊερ δεν έχω ξεχάσει την υπόσχεσή μου. <img src="/wink.gif" width="" height="" alt="
