- Joined
- Nov 26, 2012
- Messages
- 5,443
Οπως το μεγαλυτερο μερος του ρεηκουι, ετσι και γω παρουσιασα το μεταγκέραλτ συνδρομο, με το που τελειωσε Το Παιγνιδι. Το εριξα σε ταινιες και σειρες, στο φαι, στο πλεξιμο, τελος παντων σε οτιδηποτε εκτος απο γκειμινγκ. Μονο και μονο στην απλη σκεψη “και τι θα παιξω λοιπον τωρα??” αναριγούσα συγκορμος.<br>ΘΕΝΚ ΓΚΑΝΤ ομως, ειχε φτασει επιτελους το πληρωμα του χρονου για την final release του γκριμ ντων, του διαδοχου του κλικικλικι GGOAT μου, Titan Quest.<br>Συγχωρεστε την σεντονάρα, γιατι αγαπω με παθος και το δειχνω, όταν. <br>Στο ψητο:<br><br><b>Θετικα:<br><br>- τεραστιο.</b> Μην κοιτας που το ρουφηξα σε 15 μερες μεσα. Ασε με μενα, εγω δεν ειμαι καλα και χτυπαγα κατι 10ωρα ξεγυρισμενα τα πσκ και εξαωρα τις αλλες μερες.<br><br><b>- πολυ ομορφα γραφικα</b>. Ωραια τοπία, γαμάτοι εχθροι, οσο πρεπει τρομακτικοι, ομορφα σπελς. Και ωραια φύζικς. Εχει το κλασικο που ειχε και στο tq, “νιωθεις” ρε παιδι μου το ίμπακτ, πως το λετε δω μεσα, το “βαρος” του όπλου που κραδαινεις και το αποτελεσμα που εχει το χτυπημα σου στον εχθρο και το κυριοτερο, το βλεπεις κιολας. Μιλαω για τους εχθρους που πεταγονται 3-4 μετρα ψηλα αμα φανε κανενα γερο κριτ και ειναι καμποσα λεβελς κατω απο σενα, σημα κατατεθεν του tq. Χορταστικο και αστειο θεαμα συναμα. Αγαπημενη στιγμη: ημουνα μεσα σ ενα σπιτι μ εναν ατυχο εχθρουλη. Του ριχνω μια γερη σπαθιά, απογειωνεται και φευγει μεσα απ την breakable door και προσγειωνεται οξω στην αυλη.<br><br>- <b>μπολικα σκιλς, masteries, devotion</b>. H χαρα του μπίλντερ. Βεβαια εγω κλασικα και κολλημενα, διαλεξα dual wield σπαθομελέ τυπο, νομιζω nightblade τον λενε στο παιχνιδι.To devotion system προστεθηκε στα τελευταια σταδια του παιχνιδιου και δινει ακομα μεγαλυτερη εξειδικευση και επιλογες στον παικτη. Replayability φουτουγου.<br><br>- <b>καμερα ροτέισο.</b> Ενταξει. Σημαντικη προσθηκη. Βεβαια το ειχαν κανει ηδη οι μόντερς απ το tq νομιζω, αλλά η βανίλα βερσιον τότε δεν το ειχε. Δεν ειναι και τοσο δεδομενο. Επιασα τα vh με το που τελειωσα το gd, και ξενερωσα που δεν μπορω να ψαξω τις γωνιες οπως πρεπει και να γυρίσω προς τα εκει που θελω την καμερα.<br><br>- <b>κλίκι. (ριπ κλικικλικικλικι).</b> Ο ποιητης εννοει τον χειρισμο. Βασικα ενα σημειο και μονο, που αξιζει αιωνιο θαυμασμο στην crate και θα σωσει τα δακτυλα και τα ποντικια μας. Θα προσπαθησω να το περιγραψω. Ενω περπατας κανονικα κλικαροντας καπου με το μαους, (και εχοντας πατημενο το αριστερο πληκτρο βεβαια), με το που βλεπεις εναν εχθρο, ουσιαστικα κανοντας mouseover το ποντικακι πανω του, αρχιζει και τον χτυπαει. Κι οχι μονο. Οταν με το καλο τα τιναξει ο οχτρός, και “δειξεις” άλλον, με πατημενο το πληκτρο παντα, αρχιζει να χτυπαει εκεινον. Ενα θαυμα θαυματων. Μ ενα κλικ μονο μπορεις να μακελεψεις 100 νοματαιους. Βεβαια αυτο το γεγονός κάνει τον γλυκούλη, ζουζουνιάρικο ορισμό “κλικικλικι” που ακολουθω τοσα χρονια, μουσειακο ειδος. Ποναει, αλλά μπρος στην προοδο του ζάνρ (χααα. πως με ειδες??), θα το αντεξω.<br>Α, η crate εχει προβλεψει ετσι ωστε σε οποιον δεν αρεσει το ειδος αυτο του χειρισμου, να μπορει να κρατησει τον κλασικο. Υπαρχει επιλογη στα οπσιονς.<br><br>- <b>μουσική</b>. Ωραια μουσικουλα. Σε καποια σημεια (σιγα μη θυμαμαι ακριβως που) φερνει στο μυαλο ντιαμπλο 1, σε καποια αλλα ακουσα κατι σαν γκαμπριελ ναιτ μπορω να σου πω, και γενικα ταιριαζει στο κλιμα του παιχνιδιου. Οχι παντου. Σ ενα σημειο, θέ μου βοήθα μας, μεχρι που γινεται καπως c&w (α πα πα).<br><br>- <b>Titan Quest Reloaded.</b> Για καποιους μπορει να ειναι αρνητικο. Για μενα ειναι στα συν. Λατρευω το tq οπως εχω πει ενα μυριο φορες και το gd στον πυρηνα του γκειμπλει του ειναι μια βελτιωμενη εκδοση του. Aκομα κι η δομη των περιοχων, η μορφολογια τους, το στησιμο των npcs στα hubs του παιχνιδιου, ο τροπος του λεβελινγκ απ, τα σκιλς, ολα σε κανουν να νομιζεις οτι παιζεις ενα πολυ ωραιο mod του tq. Για μενα δεν ειναι κακο αυτο. Εξαλλου, κανοντας μια θεωρητικη – “φιλοσοφικη” διαπιστωση για τα κλικλίκια, μπορω να πω οτι ειναι ισως απ τα υποειδη του γκειμινγκ με τις λιγοτερες μεταβολες – νεωτερισμους στους μηχανισμους τους σε βαθος χρονου. Και ισως ειναι ο λογος που μπορεις ανετα και σημερα ακομα να παιξεις τα 2 ντιάμπλα, το νοξ ή το sacred.<br><br><br><b>Αρνητικα:<br><br>- σετινγκ.</b> Το μεγαλυτερο μειον του παιχνιδιου. Καταλαβαινω τους περιορισμους και το χαμηλο μπατζετ της κρέιτ, ειδικα αφου το παιχνιδι ξεκινησε ουσιαστικα σαν προσπαθεια 2-3 ανθρωπων και στο κικσταρτερ πηγε αφου ειχε ολοκληρωθει σε μεγαλο βαθμο, αλλά δεν ειναι υποχρεωτικο να συμφωνω κιολας με το αποτελεσμα. Κατω απ την φιλοξενη, οτινάναι ομπρέλα του “victorian steampunk”, χωρανε τα παντα. Εννοω οτι οπως ειπα και πιο πανω , ενω τα γραφικα στο καθαρα τεχνικο κομματι ειναι πολυ ομορφα, δυστυχως δεν εχουν κανενα ιδιαιτερο χαρακτηριστικό και ειναι τέρμα ζενέρικ. Εκει που έλαμπε το tq - και αυτο ακριβως ηταν που το εκανε τοσο ξεχωριστο και ιδιαιτερο για μενα- ηταν ο χαρακτηρας και η διαφοροποιηση της καθε act χωριστα. Στην αρχαια ελλαδα π.χ., τα καταπληκτικα κτιρια, οι ναοι, οι πολεις και κυριως οι πανοπλιες, τα οπλα, ακομα κι οι εχθροι, ειναι παρμενα αυτουσια απ την ιστορια και την μυθολογια μας κι εχουν μεταφερθει και προσαρμοστει στο λορ και στην πλοκη του παιχνιδιου καταπληκτικα. Και το ιδιο αναλογικα συνεχιζεται μετα, στον Μινωικο πολιτισμο, στην Αιγυπτο, στην Βαβυλωνια και την Ασια, που εκτυλισσεται η συνεχεια του παιχνιδιου. αντιθετα στο gd οπλα, ρουχα, κτιρια, τα παντα ολα, ειναι απροσωπα και χλιαρά. Επισης, τα χρωματα ειναι μουντα, σκοτεινα, και ο κοσμος σαπιος, τρομαχτικος, με πτωματα παντου γυρω, σε σταυρους, βασανισμενα, ακρωτηριασμενα, κλπ, γιου γκετ δε πικτσερ. Οκ, θεμα γουστου ολ αυτα, αν και προτιμω τον φωτεινο, ηλιολουστο κοσμο του tq.<br>Και ενταξει, η iron lore ειχε δεκαδες υπαλληλους προφανως και ειχε τον χρονο και το μπατζετ να ασχοληθει με το lore καθε περιοχης, να σχεδιασει τους αναλογους κοσμους κλπ. Το gd ειναι indie προσπαθεια ουσιαστικα και σαν τετοια θα την κρινω συνολικα, απλα κανω καποιες αναποφευκτες συγκρισεις με το tq.<br><br>-<b> endgame.</b> Μαθαμε μια λεξη τωρα και την πεταμε, ε μπραδερ? Ε, ναι, καπως ετσι.<br>Τι ν αυτο ρε παιδια? Δε μου χει ξανατυχει. Ξεκανεις τον τελευταιο μπος και κυριολεκτικα δεν κουνιεται φυλο. Ενταξει, δεν φτασανε τα λεφτα για φινάλε με σινεματικ ή εστω για τελος με στιλ σκρηνς ή σκιτσα. Ωραια. Ριξε μου ρε φιλε να δω τα κρεντιτς, εστω πετα μια μαυρη οθονη και γραψε to be continued ξερω γω να νιωσουμε τι γινεται.. οχι. Τιποτα. Μονο αν προλαβα να δω καλα , μια οθονιτσα που σου λεει οτι ξεκλειδωσες την επομενη δυσκολια του παιχνιδιου. Κατα τ αλλα γυρνας στο χαμπ και σου λεει ο κουεστ γκιβερ κατι σαν: “Α, σκοτωσες τον κακούλη? Μπραβο ρε φιλος, γιατι εμεις ειμαστε λυρατες κοτουλες και δεν. Ξεκουρασου τωρα αν θες λιγο, γιατι εχουμε δουλιτσα να σωσουμε τον ταδε...”. ετσι, ξερά. Οκ, η κρειτ ετοιμαζει εξπανσιον, αλλα οπως και να χει επρεπε το τελος του βανίλα γκειμ να ηταν καπως πιο εντονο.<br><br>- <b>bounties</b>. Απ τα τελευταια φρουτα του χωρου, εντελως μουλτι μηχανισμος. Σε καθε χαμπ εχει ενα τραπεζι που παιρνεις μπαουντις (εντελως φετς χαζοκουέστς) τυπου: παγαινε σκοτωσε 10 αραχνομάνες, (αρκουδες δεν εχει, γκαμωτο), φερε μας το σκαλπ του ταδε υπαρχηγου του μεγαλου μπος κλπ κλπ.<br>Αυτα τωρα τα μπαουντις: <br>1. δεν εχουν τελος. Δηλαδη σε καθε σεσιον μπορεις να παρεις 5 μπαουντις απο καθε χαμπ. υπαρχουν 5-6 τετοια χαμπς, οπότε αν εισαι πετσακιας ocd ολο τετοια θα κανεις και θ αφησεις το κυριο πλοτ κατα μερος. Και την επομενη φορα που ξεκινας το σεσιον, φτου κι απ την αρχη.<br>2. επαναλαμβανονται. Στο περιεχομενο τους ειναι καμια 10αρια – 15αρια διαφορετικα (ιδια στην δομη τους, αλλα με διαφορετικο εχθρο για σκοτωμα ας πουμε). Μετα επαναλαμβανονται αυτουσια. Δηλαδη τον ταδε κακο μπορει ωσπου να τελειωσεις το παιχνιδι να τον σκοτωσεις μεχρι και 20 φορες. Ωραια πραματα.<br>3. γαμανε τελειως την συνεχεια και την συνοχη του παιχνιδιου. Απλωνονται σε ΟΛΟΝ τον τεραστιο χαρτη, ειναι κουραστικα οσο παει, σπανε το ιμέρσο και κανουν βιαιο σεξ στην replayability του γκειμ. Ελεος τωρα. Αν παω 30 φορες στην ταδε περιοχη για τα xp του bounty, με τι ορεξη θα παιξω παλι το παιχνιδακι στο μελλον?<br>Γτπ μηχανισμος. Αφαιρεστε τον πληζ.<br><br>καποια μικροτερης σημασιας, αλλά υπαρκτα: <br>Μεγαλες, τεραστιες σχεδον αποστασεις αναμεσα στα <b>τελεπορτερς</b>. Δηλαδη πρεπει να εισαι σιγουρος πριν κατσεις να παιξεις οτι εχεις τουλαχιστον ενα τριωρο φρη. Δεν ειναι παιχνιδι του στυλ: ας παιξω ενα μισαωρο τωρα που βρηκα το χρονο. Σου ρουφαει τις ωρες με το μπουρί. Βαλτε ρε παιδια της κρειτ τα διπλασια teleports, καλό θα κανετε. <br>Ο <b>κερσορας</b>: ασε μας ρε κουκλιτσε μου, σκεφτεστε τωρα. Πειτε οτι θετε. Με ξενερωνει τρελλά. Ενα φλατ, αταιριαστο πραμα σαν τσοντα απ την αλφα βερσιον του παιχνιδιου.<br><br>Ουφ. Αυτα. Σ ευχαριστω ρε pain, που το διαβασες. Μην παρεξηγεις απ την εκταση που εδωσα στ αρνητικα. Καταπληκτικο το βρηκα. Χορταστικη, πληρη εμπειρια, δηλαδη αυτο που ευχομουν να δω και που περιμενα τοσα χρονια. <br>Η crate εχει ταλεντο, ιδεες και οντοτητα πλεον, δεν ειναι οι 2 ανθρωποι που ξεκινησαν το gd και δεν ηξεραν καν αν θα καταφερουν να το ολοκληρωσουν. Νομιζω οτι το επομενο γκειμ τους, στο ιδιο ειδος παντα, αν ξεκινησουν νωρις το απαραιτητο κικσταρτερ, θα ειναι ακομα καλυτερο.<br>Συνολικα το gd το βαζω λιιιγο πιο κατω απ το tq-it. Μακρια απ τον τριτο παντως.<br>Μπρους απρούβς. Επενδυστε.