Northlander wrote:
Εξακολουθει να ειναι τραγικος ακομη και τωρα βασιζομενος στο βιντεο.
Στην εποχη οπου η προσβαση στην αντικειμενικη πληροφορια ειναι το πιο ευκολο, ειναι εφησυχασμος να περιμενουμε να μας δωσουν μασημενη τροφη.</blockquote>
Mπορώ να δεχτώ ότι, κατά τα δικά σου κριτήρια και σύμφωνα με τον τρόπο που σκέφτεσαι, είναι τραγικός ακόμη και σήμερα, δε θα δεχτώ όμως ότι εφησυχάζομαι κι ότι περιμένω για μασημένη τροφή από άλλους. Αυτό περί επιβεβαίωσης για άλλα ζητήματα, που δε ξέρω κιόλας αν με περιλαμβάνει κάπου, ομολογώ ότι δεν το έπιασα.
Κανένα πρόβλημα λοιπόν αν δε θες να παραθέσεις το παραμικρό, άλλωστε τα συμπεράσματά μου τα έχω βγάλει κι εγώ για τους πολιτικούς τόσο του 90-92, όσο και πριν, αλλά και όλης της μετέπειτα πορείας μέχρι σήμερα.
Θα σταθώ μόνο σ' αυτό που αναφέρεις περί ονομασίας της Μακεδονίας το 1990, απλά για να θυμίσω ότι ο Ριζοσπάστης έχει γράψει περί "<i>ανεξάρτητης Μακεδονίας, μίας ενότητας με ιδίαν εθνική συνείδηση</i>", καθώς για "<i>τον πόθο για μία ενιαία κι ανεξάρτητη Θράκη, που έχει τεμαχιστεί σε τρία μέρη από Ελλάδα, Τουρκία και Βουλγαρία</i>". Ούτε εγώ, ούτε ο Λεβέντης τα έχουμε γράψει αυτά. <img src="/wink.gif" width="" height="" alt="

" title="

" class="bbcode_smiley" />
Northlander wrote:
Απο εναλλακτικη προταση ομως εγω δεν εχω δει τιποτα επουσιωδες, αλλα αλλη μια διαχειριση του προβληματος.</blockquote>
Εξαρτάται.
Αν ως εναλλακτική λύση προσδιορίζεις την ακραία επικίνδυνη ρητορική περί εξόδου απ' το ευρώ και την ευρωπαϊκή ένωση και την άρνηση αποπληρωμής οποιουδήποτε μέρους του δημοσίου χρέους της χώρας -<u>μικρό μέρος του οποίου, ξαναλέω, δημιουργήθηκε τόσο από τη χρηματοδότηση των κομμάτων, όσο κι απ' την υπέρογκη μισθοδοσία των βουλευτών, ακόμη κι ενός κόμματος το οποίο μετέχει μεν σ' εκλογικές διαδικασίες, αποδέχεται να εισπράττει το χρήμα από την κρατική επιχορήγηση, κατά τ' άλλα όμως δε δηλώνει σεβασμό στο σύνταγμα, ούτε κι αποδέχεται την αστική δημοκρατία</u>-, ναι, τέτοια δεν έχει.
Αντιθέτως, συζητά ρεαλιστικούς κι εφαρμόσιμους τρόπους για τη δραστική περικοπή των δημοσίων δαπανών και για συμμάζεμα του χρήματος που κατασπαταλείται δεξιά κι αριστερά επί χρόνια, ούτως ώστε να πάψουμε να είμαστε ελλειμματική χώρα. Κι είναι κι εκείνος που φροντίζει να θυμίζει στον λαό ότι δε πρέπει να συνεχίζει να τρώει εσαεί το παραμύθι για "μνημόνιο-αντιμνημόνιο", που μόνο σκοπό έχει τη μετάθεση των ευθυνών των ελλήνων πολιτικών στους ξένους. Μάλλον λίγοι θυμούνται ακόμη ότι δεν ήταν το μνημόνιο εκείνο που έφερε το χρέος, άρα και τις καταστροφικές συνέπειές του, αλλά η ύπαρξη και γιγαντοποίηση του χρέους που μας οδήγησε στο μνημόνιο και στην επίσκεψη και παρουσία της τρόϊκα. Και σχεδόν άπαντες οι όψιμοι αντιμνημονιακοί πολιτικοί είχαν πάρει μέρος σ' εκείνο το μακράς διαρκείας φαγωπότι, ως στελέχη άλλων, μεγαλύτερων, κομμάτων...