Πάντα πίστευα στο "Σύν Αθηνά και χείρα κίνει", που έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι. Κοινώς, ναί, όκ, έχεις την πίστη σου, αλλά μην περιμένεις από εκεί. Πάλεψε από μόνος σου, σκέψου, βελτιώσου, δημιούργησε.
Δεν ήμουν ποτέ δογματικός. Με αυτό εννοώ το οτι καλά αυτά που έχω μάθει, διαβάσει, αφομοιώσει, δεχτεί, απορρίψει, αλλά όταν όλο το Σύμπαν είναι σε μόνιμη κίνηση, ροή, εξέλιξη, δεν μπορώ εγώ να μείνω στάσιμος. Είναι τουλάχιστον εγωιστικό αυτό. Δεν δέχομαι τίποτα άκριτα, ούτε απορρίπτω τίποτα, μόνο και μόνο επειδή δεν ταιριάζει στα όσα έχω μάθει.
Επίσης, δεν μπαίνω σε φιλοσοφικές αναζητήσεις του "ποιός είμαι, που πάω", κλπ. Για δύο βασικούς λόγους.
1. Στα 38 μου, θα υπήρχε θέμα άν δεν το είχα βρεί. Το "Γηράσκω αεί διδασκόμενος" έχει εφαρμογή σε άλλα θέματα.
2. Το οτι είμαστε εδώ είναι γαμάτο από μόνο του. Κάποιοι (βασικά εκατοντάδες εκατομμύρια) μετεωρίτες που κουβαλούσανε από την άλλη άκρη του Σύμπαντος όλα τα στοιχεία που είναι απαραίτητα για την ζωή πέσανε στην επιφάνεια της Γής Δισεκατομμύρια χρόνια πρίν, και η Γή ανταποκρίθηκε, πειραματίστηκε, απόρριψε, εξέλιξε. Το τιτάνιο εργαστήριο της ζωής με έφερε εδώ, το αν πιστεύω πως υπάρχει κάτι άλλο, απρόσιτο, αδιευκρίνιστο, είναι άλλο, προσωπικό ζήτημα. Δεν θεωρώ πως επιστήμη και θρησκεία πρέπει να είναι σε κόντρα.
Η επιστήμη προσπαθεί να κατανοήσει, να ανακαλύψει, να βελτιώσει. (Βέβαια, είναι στην φύση του ανθρώπου να χρησιμοποιεί την επιστήμη για επιβολή, επικράτηση και καταστροφή, ο εγωισμός που έλεγα)
Επιστήμονας και ο Αινστάιν, επιστήμονας και ο Μέγκελε (πάνω στα απεχθή πειράματα του οποίου βασίζεται ένα μεγάλο μέρος της Ιατρικής σήμερα, no; )
Η θρησκεία πάλι λειτουργεί ακριβώς με τον ίδιο τρόπο. Αυτό επειδή και στις δύο περιπτώσεις, ο άνθρωπος είναι ο δημιουργός.
Αναγνωρίζω πως πολλοί θα πείτε, "Τι λές ρε μεγάλε". Αυτή είναι όμως η άποψή μου, και ζητάω να την σεβαστείτε. Όχι, δεν ασπάζομαι τον ναζισμό, αλλά θεωρώ κάποια πράγματα τεράστια υποκρισία. Πχ, οι Σπαρτιάτες ήταν Uber γαμάτοι, όλοι τους λατρεύουμε, αλλά παραβλέπουμε το γεγονός πως πετάγανε τα άρρωστα παιδιά στον Καιάδα. Τα ίδια τους τα παιδιά.