Ας ρίξω κι εγώ έναν οβολό, παρότι δεν εχω ζήσει και τα πολλά πράγματα.
Ξεκινώ με τους σύγχρονους baby boomers. Λόγω ιδιότητας έχω έρθει σε επαφή με αρκετούς απόφοιτους της τριτοβάθμιας/καριερίστες κτλ. Αυτό που έχω εκλάβει είναι ότι οι συντηρητικοί δεξιοί καίγονται να παντρευτούν και να κάνουν κουτσούβελα. Πιστεύουν το τρίπτυχο της χούντας και πιθανόν θεωρούν ότι θα λύσουν το δημογραφικό της χώρας. Ενίοτε πρόκειται για άτομα που θέλουν να τρέχουν αυτοί την καριέρα τους και έχουν την σύζυγό τους να κάνει καμια ψιλοδουλειά ίσα ίσα για συμπλήρωμα στο μηνιάτικο και δούλα και κυρά.
Γάμος
Στην δύση των 20ς το βλέπω ως αγγαρεία. Έχω αρχίσει να βλέπω την μονογαμία ως αγγαρεία και ως παρωπίδα των θρησκειών, κατάλοιπο περασμένων δεκαετιών. Και γενικά καλό θα ήταν κάποια στιγμή να αποτινάξουμε τα καλούπια του δυτικότροπου τρόπου ζωής τα οποία κατά κύριο λόγο αντιγράψαμε από τους γαλλοεγγλέζους. Αν τώρα βρεις αυτήν/αυτόν που σε κάνει να μην θες αλλον άνθρωπο στα πόδια σου οκ, πάω πάσο. Αλλά από το να καταπιεστείς με έναν ερωτικό σύντροφο και να σου σκάσουν ψυχολογικά/νευρολογικά στα 50-60, καλύτερα ΣΜΝ. Γενικά η ζωή θέλει χαλαρούς ρυθμούς και boosts όπου χρειάζεται. Ας μην βάζουμε κι άλλες ευθύνες στο κεφάλι μας. Αυτό μεταφράζεται στο να μην πιέζεσαι ούτε για να βρεις γυναίκα, ούτε να τις απωθήσεις από σταθερές σχέσεις. Για να μην μιλήσω για τον ελεύθερο χρόνο. Εδώ δεν προλαβαίνουμε να κάνουμε πράγματα για μας, θα κάνουμε και με τους άλλους; Αν και πάλι είναι υποκειμενικό όλο αυτό. Άλλος γουστάρει να κλείνετε μέσα και να βγάζει γούστα σε τέχνες, δουλειά, άλλος να κάνει τον αθληταρά σε βουνά και θάλασσες και άλλος να είναι ρέτζελο στα καφενεία. Κάποιοι γεμίζουν με το να μοιράζονται στιγμές με έναν σύντροφο. Στην παρούσα φάση, βλέπω τον ελεύθερό μου χρόνο ως ελάχιστο για να βελτιωθώ ως άτομο (homo universalis) και παράλληλα να αναλώνω ενέργεια και σε σχέσεις. Αν είναι να αράξω, προτιμώ την αιώρα και όχι την κιλότα.
Προσωπικά θα πω ότι οι καλύτερες διακοπές μου ήταν όταν πήγα μόνος μου. Ούτε μία λέξη, ούτε ένας ενδοιασμός, ούτε ένας συμβιβασμός. Πας κάνεις αυτό που γουστάρεις και τέλος. Κι αν μεθύσεις, μέθυσες, αν ξεμείνεις, ξέμεινες, αν ψοφήσεις, ψόφησες. Άντε τώρα να έχεις γυναίκα και να της πεις ότι πας για base jump με wingsuit....
Όπως είπε και η φίλη μου η Σέρσεϊ:
"The more people you love, the weaker you are. You'll do things for them that you know you shouldn't do. You'll act the fool to make them happy, to keep them safe. Love no one but your children; on that front a mother has no choice"
Και συνεχίζω σχολιάζοντας την τελευταία της πρόταση. Αν ο γάμος είναι μια φορά ανώφελος, τα παιδιά είναι δέκα. Ποιό το νόημα να τα φέρεις σε έναν καταδικασμένο πλανήτη; Ακόμη κι αν δεν ζήσουν εξ αρχής τις καταστρεπτικές δυστοπικές συνθήκες που μας έρχονται, σίγουρα θα ζήσουν σε έναν κόσμο πολύ χειρότερο από τον δικό μας. Και η δικαιολογία περί χαρά της ζωής κτλ τκλ οταν τα έχεις στα χέρια σου, είναι εγωιστικό, οπότε δεν μετράει. Η αναπαραγωγή του είδους επίσης δεν πολυμετράει γιατί σαν να γεμίσαμε στόματα και καλό θα ήταν να μην κοπτόμεθα και τόσο για την αναπαραγωγή μας.
Αγάπη
Ελεύθω + ερώ
Να κατευθύνεσαι προς τα εκεί που σε οδηγεί η πυξίδα της καρδιάς σου και θα σαι λεύτερος.
Ο Έρως ως αρχέγονη και αυθύπαρκτη οντότητα είναι η κινητήριος δύναμη πίσω από το καθετί. Λανθασμένα ο σύγχρονος άνθρωπος μπέρδεψε τον πνευματικό με τον σαρκικό έρωτα και σκλαβώθηκε από την ύλη. Μέσα από τον σωματικό εξαγνισμό, δύσκολη μα εθιστική διαδικασία, επέρχεται η πλήρης ελευθερία του πνεύματος ή αν θέλετε του λογικού μας μέρους. Είναι συνεχής διαδικασία που διατηρεί την σχέση ζωής και ψυχής φλογερή από το πάθος για αναζήτηση και ως εκ τούτου, είναι η κινητήριος δύναμη της ζωής και η Πηγή της Νεότητας που μάταια αναζητούσαν σε τούτο τον κόσμο οι άποικοι του Νέου Κόσμου.
Ως εκ τούτου, ελευθερία χωρίς έρωτα δεν υφίσταται και έρωτας χωρίς ξεκάθαρη πορεία, λόγω των Σειρήνων, αποτελεί πλάνη. Αγαπήστε ότι κάνετε κι αν μπορείτε αγαπήστε, αλλά όχι με την σύγχρονη έννοια, όλον τον κόσμο. Τον εαυτό σας δεν χρειάζεται. Αυτή η σύγχρονη αγάπη σκοτώνει τον έρωτα και διακόπτει το ταξίδι. Αντίθετα, η οικουμενική αγάπη είναι ο ούριος άνεμος που σε βγάζει στο αρχιπέλαγος.