Για κρασο, καλύτερα να πάρεις το εναμισαρι του λιντλ. Ερυθρός ημίγλυκος οίνος, τίμιο και μεθυστικό. Τον έχω βγάλει σε τραπεζωματα και κάνα δυο γνωστές κατάλαβαν ότι είναι λίγο καλύτερο από το κρασί της παρέας.
Συνεχίζω το γαϊτανάκι των φράσεων επιφανών ανδρών με μία από τις καλύτερες στιγμές του 12ου Doctor Who (Capaldi).
"Laugh at everything because it's always funny. Never be cruel and never be cowardly. And if you ever are, always make amends.”
Αυτό σε συνέχεια του σχολιασμού για το ζεν της ζωής. Μία κατάσταση η οποία επίσης δεν επιδέχεται συνταγής
.
Όταν κάνεις παιδιά, είναι η ζωή σου (αν δεν είσαι σκατοκόπανος για Καιάδα). Μη διαπραγματεύσιμο. Πεθαίνεις και κάνεις τα πάντα γι'αυτά. Είναι πρωτόγονο το ένστικτο. Έχεις δημιουργήσει τη βιολογική συνέχεια του DNA σου και ο πίθηκος μέσα σου την προστατεύει με νύχια και με δόντια.
Αυτό που δεν κατάλαβα ποτέ όσον αφορά το συγκεκριμένο σε συνδυασμό με τα εργασιακά, είναι γιατί 9/10 κάνουν πίσω με πρόσχημα τα τέκνα τους. Ναι οκ, αν απεργησεις, αντισταθείς κτλ παίζει και να σε διώξουν. Αν όμως σκύψεις το κεφάλι εσύ μία, ο κανακάρης σου θα το σκύψει δέκα. Αν εσύ δεχθεις να δουλεύεις με 900 καθαρά, ο γιος σου θα μπει με 750.
Οπότε για ποιο μέλλον φροντίζεις; Σκέφτεσαι μόνο το τώρα. Άρα καμιά εξέλιξη σε σχέση με τον paleomammalian εγκέφαλό μας.
Συνεχίζουμε να δρουμε ως πιθηκια, με μικρές εκλάμψεις ανώτερης νοημοσύνης σε επιστήμες και τέχνες.
Γιατί αν το δούμε από την άλλη πλευρά, τέτοια ένστικτα που σαν βάση έχουν το εγώ μας, θα έπρεπε να έχουν αποτιναχθει μέσω της λογικής και του μακροπρόθεσμου σχεδιασμού και όχι να κυβερνάνε τόσο μεγάλο μέρος της ζωής μας.
Εν προκειμένω θεωρώ ότι όσοι δεν τολμάνε να διεκδικήσουν την ζωή το κάνουν επειδή είναι κότες και βολεψακηδες και όχι επειδή φοβούνται για τα παιδιά ή τα σκυλιά τους, αλλά είναι για άλλο οφφ τοπικ.
Αλλά ας πούμε ότι μας νοιάζει μόνο η διαιώνιση του γονιδίου μας ήτοι να γεμίσουμε τον πλανήτη καραφλοχαιτουλες. Για να συνεχίζει να μας απασχολεί κάτι τέτοιο, παναπεί ότι φοβόμαστε τον θάνατο. Τόσες χιλιάδες χρόνια, τόσα αναγνώσματα, τόσες απώλειες κι όμως τον φοβόμαστε. Όταν λοιπόν κάποιος συμβιβαστεί με την ιδέα ότι τα κυπαρίσσια θέλουν λίπασμα, παύουν και τέτοιες έννοιες και σκοτουρες. Ζει την ζωή αλλιώς, ήτοι ζει πραγματικά και δεν φοβάται την μοναχικοτητα της ύπαρξής μας, όπως πολύ σωστά τόνισε ο Μήτσος. Γιατί αυτός είναι και ένας από τους λόγους που ο κόσμος θέλει να ξυπνάει σε ζεστό κρεββάτι, ο φόβος της μοναξιάς και του να μην πεθάνει μόνος. Λες και όταν γεννιέσαι ή πεθαίνεις καταλαβαίνεις από παρέες και μαξιλάρια, σύμφωνα με τα όσα γνωρίζουμε μέχρι τώρα. Γιατί υπάρχουν οι απόψεις περί ψυχής που λένε το ανάποδο.
Θα ήθελα να το πάω και λίγο παραπέρα, για το πως αυτή η απελευθέρωση από τα δεσμά του θανάτου μπορεί να ξεκλειδώσει κι άλλες πίστες στο Μάτριξ αλλά θα ξεφύγουμε.
Φασαίος Larianός
Approval of the Admiral
Fighting stocism with stoicism
Order of Alucard
και έχουμε φτάσει να είμαι εγώ 36 και να πετυχαίνω τυπάκο που κάναμε παρέα καμιά φορά καμιά δεκαριά χρόνια μικρότερο και να μου λέει έχει 3 παιδιά... και να με πιάνουν τα υπαρξιακά μου μετά.
