Μπαινω στο αυτοκινητο για την 20λεπτη ρουτινα αγορων.
Χωρις λογο, για την συγκεκριμενη ωρα, πεφτω σε σταματα-ξεκινα κινηση. Κανενα προβλημα γιατι θα στριψω σε στενο δοκιμασμενο και σωτηριο. Προχθες, εζησα το ιδιο σκηνικο. Ενα πουλμαν εβγαλε βλαβη, πανω στο φαναρι για την στροφη αριστερα. Εκει που ηθελα να παω. Δεν μπορουσα να στριψω και πηγα ευθεια.
Στριβω αριστερα και δευτερο στενο δεξια, αυτη ειναι η πορεια. Απογοητευση γιατι αυτο το μικροσκοπικο δρομακι, ειναι κλειστο για εργα. Συνεχιζω ευθεια και στο μεθεπομενο στενακι στριβω δεξια. Το δρομακι που δεν βολευει αλλα στην αναβροχια, καλο και το χαλαζι. Πεφτω σε λαικη που με παει αιμα σε εντελως αβολη διαδρομη και μεγαλο κυκλο.
Πρωτη σταση, Φουρνος.
Πληρωνω για ψωμι και καφε, να ανοιξει το ματι. Παιρνω το ψωμι και κοιταζω τον πισινο περιμενω την κοπελα να ετοιμασει τον καφε. Γινεται λαθος χειρισμος και χυνει λιγο καφε. Την ωρα που διορθωνει τον σαματα, με φωναζει μια γυναικα απο το ταμειο. Η κοπελα που με εξυπηρετησε, μαλλον δεν κρατησε τον καφε καθοτι την μαγεψα.
Παω στο ταμειο, τσεκαρω το τσαντακι μου αλλα δεν βγαζω ακρη. Λεω, να πληρωσω, κανενα προβλημα. Τον κερασαν τον καφε επειδη ειμαι ομορφαντρας.
Φευγω, τραλαλα λαλαλαλα λαλα λα λα λ που ειναι ο καφες; Με το μπλα μπλα και τα κερματα, τον ξεχασα.
Επιστρεφω και παιρνω τον καφε, μπαινω στο αυτοκινητο. Διπλα στον φουρνο παιζει σχολειο. Εκεινη την ωρα ανοιξαν οι πορτες για να σχολασουν τα κωλοπαιδα οι μαθητες. Τρωω μια μινι πιτα αλλα ολα καλα.
Αδειοι οι δρομοι, επομενη σταση αδειο σουπερ μαρκετ. Ενα ταμειο ανοιχτο και οι πελατες ειμαι εγω και μια γυναικα που συναντησα στο ταμειο. 3 σακουλες ψωνια η γυναικα, ενα αντικειμενο ο κουνελος.
Περιμενω και περιμενω. Ηρθε η ωρα να πληρωσει και εβγαλε καρτα.
Η καρτα δεν θελει να με αφησει να παω στον παραδεισο. Περιμενω και περιμενω. Δεν πειραζει, λεει η γυναικα, θα πληρωσω με μετρητα. Μαζι με το ρευστο εβγαλε και 3-4 λογαριασμους. Θελω να πληρωσω και αυτα....
Γεμισαν οι αρτηριες μου με κομπους αιματος. Ευτηχως, η κοπελα ζητησε υποστηριξη και σε δυο λεπτα εφυγα.
Βγαινω στους αδειους δρομους και πετυχαινω βανακι- γονδολα στα καναλια της βενετιας.
Δεν θα το σχολιασω επειδη μπορει να το εχει προβλεψει ο νομοθετης.
Καταφερνω και κανω προσπεραση στον μαλακα.
Σταση στο περιπτερο για τσιγαρα. Πανω στο πεζοδρομιο στεκεται ενας τυπος. Απλα στεκεται εκει, σαν νεραντζια.
Παρκαρω κανα δυο μετρα απο αυτον και βγαζω κερματα για να παρω τσιγαρα. τα μετραω, τα ξαναμετραω. Κομπλε.
Επειδη παιζει ζωνη, κραταω τα κερματα με το αριστερο χερι, το σωστο χερι, και κλικ στην ζωνη με το δεξι χερι.
Με το δεξι χερι, τραβαω το μαραφετι που ανοιγει η πορτα. Με τα κερματα στο αριστερο χερι, σπρωχνω την πορτα.
Ο νεραντζιωτης, κανει power up και με μια κινηση προς τα δεξια, κανει δυο βηματα και πεφτει πανω στην πορτα μου. Φευγουν τα κερματα απο το χερι μου και ακουω χαλυβδινο ηχο. Μεσα στην σχαρα του υπονομου τα κερματα.
Κοιταζω τον τυπο, με κοιταζει και φευγει αδιαφορος. γμω την ρατσα σας δω χαμου. ηλιθια φαρα, καθυστερημενοι.
Παιρνω τσιγαρα, μπαινω στο αυτοκινητο και οδηγαω στον αδειο δρομο χαρουμενος που σε δυο λεπτα θα πιω καφε και θα τραβηξω τζουρες απο το τσιγαρο μου, στην ηρεμια του δωματιου μου.
Φτανω σπιτι, ουφ! ας ανοιξω οθονη, ας κανω ενα τσιγαρο και να πιω λιγο καφε. Μια ωρα εφαγα για το τριγωνο φουρνος-σουπερμαρκετ-περιπτερο.
Αραζω στην καρεκλαρα μου σαν θεος της ανεσης. τσακ τσακ ο αναπτηρας, επιτελους νικοτινη και ωρα για τον καφε.
ποπ! φευγει το καπακι και ολα ταναπου.
Εγκεφαλικο, σκουπα μαπα.
Αναβω δευτερο τσιγαρο γιατι το πρωτο δεν το καπνισα και ταυτοχρονα, επειδη η ωρα ειχε περασει, το στομαχι μου αναστεναξε επειδη επρεπε ηδη να ειχα μαγειρεψει.
Βανω τα πραγματα στο τσουκαλι και επιστρεφω στην οθονη. Αναβω τριτο τσιγαρο γιατι ουτε το δευτερο καπνισα.
Περναει η ωρα και ειναι η ωρα που πρεπει να κανω κανενα ανακατεμα και να δω την τυχη του μαγειρεματος.
κρυο το τσουκαλι, δεν αναψα το ματι.
Η ζωη συνεχιζεται... τελειωνω ολο αυτο το σεντονι, κανω κλικ καπου, δεν ξερω πως, εφυγα απο την σελιδα.
επιστρεφω. επειδη εκανα edit και οχι νεα απαντηση. πουθενα το κειμενο, ολα απο την αρχη.