Ποιο game παρατήσατε πρόσφατα και για ποιο λόγο

[chek2fire]

Ανοίγω αυτό το νήμα γιατί δεν είναι μόνο τα game που έχουμε παίξει και τα έχουμε τελειώσει αλλά υπάρχει και μεγάλος αριθμός από αυτά που τα έχουμε ξεκινήσει με τις καλύτερες διαθέσεις και τα έχουμε παρατήσει με τις χειρότερες εντυπώσεις.
Και δεν μιλάω για game που απλά μας άρεσαν αλλά δεν είχαμε χρόνο να τα τελειώσουμε ποτέ και κάπου ξεχάστηκαν η για game που απλά τα παρατήσαμε γιατί δεν ήταν το είδος μας ενώ αναγνωρίζουμε ότι είναι ένας πολύ καλός τίτλος. αλλά για game που παίξαμε και τα κάναμε unistall με συνοπτικές διαδικασίες καθώς είπαμε "τι μλκ είναι αυτό"
Αρχίζω με αυτό που παράτησα το τελευταίο διάστημα. Το gamepass πάντως είναι ιδανικό να δεις game και να γλυτώσεις χρήματα

Control

To συγκεριμένο game έιναι ακριβώς σε αυτό που έγραψα πριν. "τι μλκ είναι αυτό?"
Είναι στην κυριολεξία τα game που από την πρώτα του λεπτά λες ότι δεν υπάρχει αυτή η παπάτζα.
To καλό είναι ότι βρήκα και αρκετούς άλλους τους περισσότερους δηλαδή με την ίδια εντύπωση με μένα στο metacritic και από τι διάβασα οι εντυπώσεις μου που είχα από το game συνεχίζονται σε όλη την διάρκεια για όσους άντεξαν αυτό το μαρτύριο και το ολοκληρωσαν.
Δλδ υπόθεση που δεν οδηγει πουθενά και δεν βγάζει κάνενα νόημα και χαρακτήρες ότι νάναι.
Gameplay με checkpoint που απλά έχουν μπει για να κάνουν cheat και να μεγαλώσουν την διάρκεια του τίτλου. Οι ορδές των spawn enemies έιναι ένα από αυτά.
Και τέλος γραφικά που αν και τρώνε επεξεργαστική ισχύ δεν έχουν τίποτα εντυπωσιακό μην πω θυμίζουν indie τίτλο.
To γέλιο είναι ότι οι reviewers οι κλασικοί επίσημοι όχι ο κόσμος την αποθέσωσαν αυτή την παπάτζα.

 

[soad667]

Σέφιρ, τα μισά..

 

[Sephir]

Opinions.

Η δική μου άποψη βρίσκεται εδώ και εξακολουθώ να τη στηρίζω ακόμα.

 

[maladroid]

Ενδιαφέρουσα ιδέα για topic αλλά.. το Control ρε συ;
Είναι από τις απειροελάχιστες φορές που διαβάζοντας την κριτική κάποιου αναρωτήθηκα αν όντως παίξαμε διαφορετικό παιχνίδι.
Δέχομαι να μην σε κερδίσει το gameplay (προσωπικά μου άρεσε αν εξαιρέσουμε τα ανούσια, επαναλαμβανομένα quests με τον συναγερμό) αλλά indie γραφικά και κακό σενάριο; Wtf.

ΕDIT: Από τη σύγχυση ξέχασα να γράψω το δικό μου rage uninstall. Η πιο κραυγαλέα περίπτωση νομίζω παραμένει το Dark Souls: Prepare to Die Edition, το οποίο μάλιστα είχα πάρει κουτάτο (έχω ακόμα τις postcards στη ζελατίνα τους). Χειρισμός, γραφικά, κάμερα – τα πάντα όλα ήταν ένα ναυάγιο κολοσσιαίων διαστάσεων που δεν θέλησα καν να ψάξω αν σώζεται με mods, ρυθμίσεις κτλ. Πετάχτηκε από τον σκληρό στο μισάωρο και κρύφτηκε δια παντός από το Steam profile μου.

 

[Sephir]

Εκτός αυτού, έχει Very Positive rating αυτή τη στιγμή στο Steam, οπότε μάλλον άρεσε και σε πολύ κόσμο πέρα από τους reviewers...

Ontopic:

AC: Valhalla για χάρη του Horizon Zero Dawn. Ίσως επανέλθω αργότερα, αλλά προς το παρόν δε με ψήνει καθόλου.

 

[Great0ldOne]

Check2fire, why do you hate fun?

 

[chek2fire]

Check2fire, why do you hate fun?

αυτά τα βαθιά νοήματα σε game που δεν εξηγoυν ποτέ τπτ έχουν σταματήσει να με εντυπωσιάζουν.
Aπό το gameplay βρίσκω ποιο fun να μαζεύω κολοκύθες στο Animal crossing από αυτό του control.
Εμένα μου είναι παράξενο που υπάρχει κόσμος που βρίσκει και φοβερό αυτό το τίτλο. Από την άλλη γούστα είναι αυτά δεν αντιλέγω.

 

[captain kal]

Bomber Crue!!

Συμπυκνωμένη τσαντίλα σε low poly γραφικά!! Κρίμα γιατί από ίδεα ήταν εξαιρετική, ενώ όσο άντεξα και έπαιξα (κανά μισάωρο την φορά), ήταν αρκετά εθιστικό. Έλεος όμως με τα "Gotcha!!!" moments!!!

 

[Chosen Undead]

To Sekiro θα πω εγω. Απλά απελπίστηκα σε ένα σημείο που έφτασα στο παιχνίδι. Με κούρασε ψυχολογικά όσο δεν πάει να τρώω μια βδομάδα σε κάθε boss. Θα προσπαθήσω να το συνεχίσω κάποια στιγμή αλλά πραγματικά μου φαίνεται απίθανο να μπορώ να το τερματίσω για τον απλούστατο λόγο πως είναι τόσο μονοδιάστατα τα πάντα σε αυτό το παιχνίδι σε αντίθεση με τα souls που μπορούσες να κάνεις κάτι με άπειρους τρόπους. Το χειρότερο ήταν πως όποτε γίνονταν κάποιο θαύμα και περνούσα κάποιο boss δεν ένιωθα ευχαρίστηση αλλά ανακούφιση. Και αυτό δεν κρατούσε για πολύ μέχρι να πέσεις στον επόμενο απροσπέλαστο τοίχο. Αλλο παιχνίδι που είχα παρατήσει παλιότερα ήταν το reboot του DMC που δεν χρειάζονταν ποτέ να γίνει κατ'αυτό το τρόπο. Εκνευρίστηκα με το πως έκαναν τους χαρακτήρες και την ιστορία βασικά παρά για το gameplay. To πρώτο παιχνίδι χρειάζονταν ένα remake όχι reboot.
Oμολογώ πως μένω έκπληκτος για αυτά που λες @chek2fire για το Control. Από βίντεο με gameplay μου φαίνεται άκρως ενδιαφέρον και πρωτότυπο το παιχνίδι και σίγουρα κάποια στιγμή θέλω να το παίξω. Αλλά ΟΚ γούστα είναι αυτά

 

[Dim Gian Bot]

Γνώμες, όπως λέει κι ο @Sephir . Για εμένα, οι γνώμες είναι σαν τις... μάσκες (καλά ρε Κάλαχαν, μη βαράς! :Ρ), όλοι έχουν από μία. Το θέμα είναι πώς τη βάζεις: κανονικά, με τη μύτη έξω, στο πηγούνι, κρεμαστή σα σκουλαρίκι ή στον πάτο σου... :Ρ

On-topic: απ' όσο θυμάμαι, δεν έχει υπάρξει παιχνίδι που να με έχει φτάσει στα όριά μου και να λέω τι μ@λ@κί@ έκανα θέμου... Υπάρχουν όμως αρκετές περιπτώσεις όπου το πράμα έχει "ξεφουσκώσει" στην πορεία. Κάτι ανάμεσα σε "mah expectations" και "βαρέθηκα ρε αδερφέ να 'δουλεύω' ΚΑΙ στα παιχνίδια" if you know what I mean.

 

[Admiral]

Λόγω Game Pass έχω δοκιμάσει πολλά διαφορετικά games και σταμάτησα κάποια από αυτά για διάφορους λόγους.

Dead Cells: Δεν με έψησε τόσο το action κομμάτι, είμαι φαν των tactical/RPG roguelites.

Subnautica: Έπαιξα τριάντα + ώρες και το χόρτασα για την ώρα, θα το αγοράσω στο Steam στο μέλλον για να το συνεχίσω χαλαρά.

No Man's Sky: Ήταν κακή η εκκίνηση με εκνευριστικούς/άσχημους πλανήτες και αδιαφορία για το survival στοιχείο. Αισθάνομαι όμως ότι δεν έχω τελειώσει οριστικά και θα επιστρέψω κάποια στιγμή.

Night Call: Πολύ καλό αλλά μετά την επίλυση της πρώτης υπόθεσης ένιωσα ότι είχα καλυφθεί όσον αφορά το κύριο gameplay loop.

Sea Salt: Πολύ ενδιαφέρουσα ιδέα σεναριακά αλλά είναι real-time action και δεν ψήθηκα.

Forza Horizon 4: Δεν ξέρω αν μετράει ότι το παράτησα γιατί δεν ξέρω καν αν το παιχνίδι τελειώνει. Έπαιξα πάνω από 40 ώρες, το ευχαριστήθηκα, πήρα μερικά από τα καλύτερα αυτοκίνητα και τελείωσα πολλά special events.

Battle Chasers Nightwar: Μου άρεσε πάρα πολύ, το σταμάτησα λίγο πριν το τέλος γιατί είχα ξεκλειδώσει όλα τα διαθέσιμα abilities και δεν είχα καινούριο "τυράκι" για να με ωθήσει στον τερματισμό.

Death's Gambit: 2D Dark Souls που φαίνεται καλοφτιαγμένο αλλά το σταμάτησα γιατί είμαι ακόμα πιο χάλια στα 2D Souls από ότι είμαι στα 3D και δεν είχα το ίδιο κίνητρο να υπομείνω την ταλαιπωρία για να εξερευνήσω κόσμο και lore.

 

[Adhan]

Γενικά δεν αφήνω παιχνίδια ανολοκλήρωτα. Έχω αρκετή υπομονή. Ή γαμάτο γούστο και ξέρω τι επιλέγω. Μάλλον και απ΄τα δύο.
-fake edit: Δεν έχω επίσης gamepass. Πολύ σημαντικό.

That being said, δε σημαίνει ότι δεν υπάρχουν περιπτώσεις που κάποιος τίτλος να μην ήταν κατώτερος των προσδοκιών μου, όχι όμως τόσο πολύ ώστε να τον παρατήσω.
Πρέπει να γυρίσω αρκετά πίσω στα 90's ίσως για να καταφέρω να θυμηθώ κάτι, αλλά τότε έπαιζε πολύ δανεισμός οπότε δε μετράει.

Πρόσφατα πάντως άφησα το Shinobi. Τίμιο παιχνιδάκι αλλά άδικα δύσκολο σε σημεία και κάπου ξέχασαν να βάλουν λίγο σύγχρονο QoL. Είχα κολλήσει στο προτελευταίο level και μετά από τα απότομα spikes που μου πέταγε, χαιρέτησα. Το παιχνίδι δε σεβόταν το χρόνο μου και δεν ήταν για μένα. Δε γίνεται δηλαδή σε περίπου 5,5-6 ώρες παιχνιδιού, οι 2 σχεδόν να είναι από αυτό το κομμάτι που προσπαθούσα. Είδα χωρίς τύψεις το υπόλοιπο μέρος στο yt (συν το μυστικό επίπεδο με το τρου φινάλε που από τη μία οι προϋποθέσεις για να το ξεκλειδώσεις, από την άλλη ότι η ποιότητα του παιχνιδιού που δεν ήταν σε τέτοια επίπεδα να με ωθήσει να τις κυνηγήσω) και προχώρησα παρακάτω.

 

[mits@kos]

Τα μόνα που μπορώ να θυμηθώ αυτή τη στιγμή (θετικό αυτό), είναι τα:

Deus Ex - Human Revolution: Δεν το παράτησα ακριβώς, μόλις δύο ώρες έπαιξα, αλλά δεν μου έκανε κλικ με τη μία και δεν ψήθηκα να συνεχίσω άμεσα. Το ξεκίνησα καμιά βδομάδα μετά το Witcher III finale, οπότε καταλαβαίνετε.

Dark Souls - Prepare To Die: Παρομοίως, δεν το παράτησα από αγανάκτηση, απλά δεν με έψησε με το καλημέρα. Πήρα το Dark Souls Trilogy, που περιλαμβάνει το Remastered, συνεπώς μάλλον τη συγκεκριμένη έκδοση δεν θα την ξαναπιάσω.

 

[Great0ldOne]

Δεν μπορώ να θυμηθώ ούτε ένα παιχνίδι στο οποίο να έκανα rage uninstall "αμέσως". Υπάρχουν παιχνίδια στα οποία έκανα rage uninstall, αλλά είχα ήδη αφιερώσει πολλές ώρες πριν πω "τι μλκ είναι αυτή, γιατί χαραμίζω έτσι τη ζωή μου γμτ". Βασικοί εκπρόσωποι Resident Evil 6 και Dark Souls 1. Στο Dark Souls 1 υπάρχει αμυδρή πιθανότητα να επιστρέψω, στο Resident Evil 6 καμία απολύτως.

Ίσως προστεθεί το Pathfinder Kingmaker στη λίστα, αλλά λατρεύω το μισό παιχνίδι. Δυστυχώς, υπάρχει το άλλο μισό. Θα δείξει.

 

[Hellion]

Το Dark Souls 3, καθαρά λόγω χειρισμού. Οποιαδήποτε εταιρεία κάνει PC port στο οποίο δεν μπαίνει καν στον κόπο να μετονομάσει τα key bindings από το κονσολάδικο X, Y, R1, R2 σε κάτι ανθρώπινο, ούτε να υλοποιήσει απλό drag-and-drop με το mouse στο inventory, δεν αξίζει της επιμονής μου.

 

[bald_killer]

Το πρώτο για μένα ήταν το Unreal 1. Τι είχα πάρει δωρεάν με το PC master 2003, ήμουν και νέος στο PC gaming και, κυρίως λόγω level design, μου φάνηκε δύσκολο και το παράτησα στην 4 πίστα σε έναν ναό όπου είναι. Φυσικά το έβαλα ξανά μετά από μερικά χρόνια και έφτασα να το τερματίσω 5 φορές και να μπει στα αγαπημένα μου.

Το δεύτερο πρέπει να είναι το Deus Ex. Πάλι από Master. Μπαίνω πρώτη πίστα με το πιστόλι, πυροβολω, οι σφαίρες στο θεό ξέρω 'γω. Uninstall με συνοπτικές. 4 χρόνια αργότερα το ξαναβάζω και παθαίνω πραγματικά το ίδιο με το Unreal.

Το τρίτο, το οποίο δεν το έχω τερματίσει μέχρι και σήμερα, είναι το Morrowind. Δύσκολο αν θα το καταφέρω ποτέ.

Ένα άλλο είναι και το UT 1999 αλλά για λόγους εγωιστικους. Δεν ήθελα να παίξω το game σε επίπεδο δυσκολίας κατώτερο του Adept και όπως ήταν λογικό κόλλησα σε μια πίστα, ένα κάστρο πρέπει να ήταν. Τραγικά δύσκολο. Έρχονται με το Flak Cannon in your face και σε κάνουν κιμά.

 

[maladroid]

Θυμήθηκα ακόμα ένα παιχνίδι που με εκνεύρισε και το ξαπόστειλα πριν την ώρα του, το Superbrothers Sword & Sworcery EP. Ίσως το πιο χιπστεροδήθεν game που έχει πέσει στα χέρια μου και ο ειδικός Τύπος τότε αποθέωνε για την meta ψαγμενιά του. Η αφήγηση μού φάνηκε ένα συνεχές eyeroll, αλλά τη διάθεσή μου σκότωσε κυρίως ο απαράδεκτος χειρισμός (φανερά σχεδιασμένος για touch screens) και το βαρετό gameplay. Το uninstall ήρθε μετά από περίπου ένα δίωρο.

Άλλο -αυτή τη φορά πρόσφατο- παράδειγμα απογοήτευσης είναι το Bloodstained: Ritual of the Night. Το είχα δοκιμάσει για κάνα εικοσάλεπτο μέσω ενός φίλου την εποχή που τελείωσα την τρίτη (νομίζω) σεζόν Castlevania στο Netflix και γύρευα βαμπιροφιξάκι. Τα παλιότερα Castlevania δεν τα έχω παίξει, ωστόσο γούσταρα πολύ το ύφος των δύο Lords of Shadow που θεωρώ συγγενικές εμπειρίες με τη σειρά του Netflix. Ε το Bloodstained καμία σχέση.
Του έδωσα μια δεύτερη ευκαιρία τώρα που το μπάνισα στο GamePass αλλά μετά από μία ώρα περίπου το παράτησα, οριστικά αυτή τη φορά. Art style πολύ παράταιρο με τα γούστα μου, animecringe διάλογοι και ερμηνείες, και πολύ "στατικές" μάχες/platforming. Δεν είναι για πέταμα το παιχνίδι, αλλά σίγουρα όχι για μένα οπότε πάμε γι' άλλα.

 

[lelos kounelos]

Το πρώτο για μένα ήταν το Unreal 1. Τι είχα πάρει δωρεάν με το PC master 2003, ήμουν και νέος στο PC gaming και, κυρίως λόγω level design, μου φάνηκε δύσκολο και το παράτησα στην 4 πίστα σε έναν ναό όπου είναι. Φυσικά το έβαλα ξανά μετά από μερικά χρόνια και έφτασα να το τερματίσω 5 φορές και να μπει στα αγαπημένα μου.

 

[nihilus]

No man's sky. Για αλλη μια φορα μου επιβεβαιωνω πως ολο αυτο το merry go round happy exploration/survival theme δεν ειναι για μενα απλα. Υποθετω καλο παιχνιδι φαινεται, και σιγουρα θα εχει πολλα features που δεν προλαβα να τα δω (το αφησα στο σημειο λιγο αφου αρχισα να κοβω βολτες με το hyperdrive), αλλα περιμενα κατι περισσοτερο space-sim-ey παρα minecraft-ey.

 

[Pain]

Εξαρτάται από το τι θεωρεί ο καθένας όταν λέει "το παράτησα" και αντίστοιχα "το ολοκλήρωσα". Κάποιους τους ικανοποιεί ας πούμε να βγάλουν το "main story"στο easy και θεωρούν πως το παιχνίδι τους έδωσε ό,τι ήταν να τους δώσει. Κάποιοι άλλοι θέλουν να δουν το κοντερ να γράφει 100%. Προσωπικά αν ΔΕΝ πρόκειται για παιχνίδια με achievements του τύπου "σκότωσε ένα ροζ λέμινγκ - με spawn chance 0.000001% - με headshot ενώ κάνεις 360 no scope από τα 10km" συνήθως θέλω έστω να προσπαθήσω για ένα πολύ μεγάλο ποσοστό ολοκλήρωσης.

That said, παράτησα (δεν ξέρω βέβαια αν θα είναι δια παντώς) το κυνήγι του 100% για το Crash Team Racing καθώς αφού είχα φάει γύρω στις 100προσπάθειες σε ένα time trial, βρέθηκα αντιμέτωπος με τη διαβόητη Dragon Mines πίστα η οποία παίζει να χρειάζεται διπλάσιο αριθμό προσπαθειών για να βγει στο χρόνο που έχουν θέσει οι αγαπητοί σαδιστές εκεί έξω.

Παιχνίδι που να παρατήσω χωρίς να έχω ολοκληρώσει έστω το main content, δε νομίζω πως έχω να παραθέσω.