Η σύνδεση ψώφισε ενώ είχα ήδη γράψει όλη την ιστορία της θητείας μου... παραθέτω απλά το που γιατί βαριέμαι να τα ξαναγράψω όλα.
Δεν έβαλα ποτέ μέσο καθαρά λόγω ιδεολογικής άποψης και πήγα εκεί που με έστειλε η μαμά πατρίδα, με τα πάντα αξιοκρατικά της κριτήρια:
Ταξιαρχία: "ΡΙΜΙΝΙ", Έβρος, Καβύλη.
Μονάδα: 105 Α/Κ ΜΜΠ
Σειρά: 323 (2012 ΣΤ')
Πως ήταν: 3χ 25ήμερες εμπλοκές (αφιερωμένο στους "δεν αντέχω, 2μέσα 1 έξω? είναι δυνατόν?" φίλους μου που τόσο εκτιμώ), άπειρο σκάψιμο, χτίσιμο, τρέξιμο, γυμναστική, σκοπιές, φυλάκια κλπ κλπ και 2-3 χείριστα φασισταριά για αξιωματικούς.
Πως πέρασα: ΞΑΝΑΠΑΡΤΕ ΜΕ ΣΤΟΝ ΕΣ ΚΑΙ ΣΤΕΙΛΤΕ ΜΕ ΞΑΝΑ ΕΚΕΙ ΠΑΝΩ ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ!!! Γνώρισα μερικά από τα καλύτερα άτομα με τα οποία ευτυχώς καταφέρνω και κρατάω επαφή, έζησα απίστευτα σκηνικά (όχι μόνο θετικά αλλά και αρκετά σοκαριστικά) και γενικώς παρόλο που μπήκα σχετικά μεγάλος, αποκόμισα κάποιες εμπειρίες "ζωής". Πάντα θεωρούσα γελοίο το "ο στρατός είναι σχολείο" αλλά τελικά, αν δεν μιζεριάζεις και δεν κλαίγεσαι για το κακό που σε βρήκε, έχει πολλά να σου δώσει. Αρκεί να κάνεις υπομονή για να μην αρπάξεις την ξιφολόγχη και δείξεις στον γλίτσα της μονάδας τη χρώμα έχουν τ'άντερά του.