Που πηγα φανταρος/που θα θελα να παω/γιατι μισω το στρατο

Welcome!

By registering with us, you'll be able to discuss, share and private message with other members of our community.

SignUp Now!
Με τις πορείες δεν το πολυ-έχω, αλλά τα υπόλοιπα ακούγονται ενδιαφέροντα.
 
Και οι πορείες είναι ωραίες. Βολτουλα ειναι βασικά, αφού δεν ειναι μεγάλες αποστάσεις. Σε πιάνει ένα αίσθημα συλλογικής κατάνυξης, τολμώ να πω, όταν δεν μιλάει κανεις και πορεύεσαι στο άγνωστο κάτω από τη βροχή με πλήρη εξοπλισμό. Μοιράζεται ο κάματος (εκτός από τα φίδια που θα έχουν πάει στο ασθενοφόρο με φουσκαλιτσες στα πρώτα εκατό μέτρα) ψυχολογικά.
 
Πορεία full εξάρτηση αρχίζει από τα 20 km και έπειτα. Βέβαια αυτό διαφέρει. Στους καταδρομείς που έχουν bergen rucksack και με το όπλο να ζυγίζει 2 kg λιγότερο τα πράγματα είναι λίγο καλύτερα. Ορισμένοι εχουν και νέες εξαρτήσεις αμερικανικού τύπου οπότε όλος ο εξοπλισμός είναι καλά κουμπωμενος πάνω στον οπλίτη και δεν κουράζει (όσο θα περίμενε κανείς, τα 25 kg παραμένουν 25 kg).

Στους απλούς στρατιώτες τα πράγματα ειναι λίγο πιο ζορικα και μπορεί να κουραστείς πάρα πολύ, μόνο και μόνο επειδή δεν έχεις κάνει το διαβόητο "προβλεπέ". Πέραν ότι παλευεις με τρία σχοινιά που στον Β ΠΠ και τον πόλεμο της Κορέας το έλεγαν εξάρτηση, όλα τα υπόλοιπα είναι επίσης εναντίον σου. Η συμβουλή που θα σου έδινα είναι να προσπαθησεις να βρεις εγχειρίδιο με τις διατάξεις τώρα που είσαι σε άδεια ορκομωσίας. Ακόμη και ότι το ημισκηνιο πρέπει να τυλίγεται σε συγκεκριμένες διαστάσεις, και όταν πρέπει να "κάθεται" πάνω στις ωμοπλάτες σου για να μη σε κόβει κατά τη διάρκεια της πορείας έχει τεράστια σημασία (σε εμάς κάτι "γυμνασμενοι" λύγισαν επειδή τους έκοψε ο αορτηρας στο χιλιόμετρο και απονευρωθηκε όλο το χέρι). Κάπου εκεί καταλαβαίνεις ότι ο στρατός έχει λογική, απλώς τα στελέχη δεν μπήκανε ποτέ στον κόπο να τον εξηγήσουν διότι δεν έχουν το κίνητρο να το κάνουν.
 
20 km ε; Στα 8 τα βρήκα σκούρα είναι η αλήθεια (τα ολοκλήρωσα) με 2 καλές ανηφόρες.
Σιγά σιγά ξεσκουριάζω (ήδη με δυο βδομάδες είδα κάποια αλλαγή), οπότε ίσως βγουν και τα 20 km όταν έρθουν.
 
Θα δεις ότι το ψυχολογικό σου πείσμα ξεπερνάει τη φυσική κόπωση. Υπάρχουν και τα πιτσιρίκια που πάντα θα λένε "ωχου, τι με βάζει ο καραβανας να κάνω", αλλά αν το πάρεις εγωιστικά θα έχεις πολύ μεγάλη ικανοποίηση. Αν μη τι άλλο ο στρατός εξετάζει τα όριά σου, το έχουν γράψει πολλάκις τα παιδιά και δη πρόσφατα. Πάρτο ως ευκαιρία για θετικές αλλαγές, ώστε να μπορείς να βγάζεις την ημέρα και το grind. Στο μυαλό ειναι.
 
Ναι, σίγουρα παίζει ρόλο η ψυχολογία. Και στη μικρή πορεία μού πέρασε για μια στιγμή απ' το μυαλό η «λύση» του ασθενοφόρου, αλλά λέω όχι, μπορώ να το βγάλω, δεν θα εγκαταλείψω με το καλημέρα.

Πάντως λίγο το ένα, λίγο το άλλο, βοηθιέται και το σώμα (δεδομένης της καθιστικής ζωής που είχα).
 
Πέραν ότι παλευεις με τρία σχοινιά που στον Β ΠΠ και τον πόλεμο της Κορέας το έλεγαν εξάρτηση, όλα τα υπόλοιπα είναι επίσης εναντίον σου. Η συμβουλή που θα σου έδινα είναι να προσπαθησεις να βρεις εγχειρίδιο με τις διατάξεις τώρα που είσαι σε άδεια ορκομωσίας. Ακόμη και ότι το ημισκηνιο πρέπει να τυλίγεται σε συγκεκριμένες διαστάσεις, και όταν πρέπει να "κάθεται" πάνω στις ωμοπλάτες σου για να μη σε κόβει κατά τη διάρκεια της πορείας έχει τεράστια σημασία (σε εμάς κάτι "γυμνασμενοι" λύγισαν επειδή τους έκοψε ο αορτηρας στο χιλιόμετρο και απονευρωθηκε όλο το χέρι).

Κανονικά, το αντίσκηνο πάει κάτω, από το Μ-71 το οποίο δένεται ΣΤΗ ΜΕΣΗ με τα κλιπάκια, ενώ οι μπροστινοί ιμάντες της εξάρτησης, φεύγουν από μπροστά, και κουμπώνουν λίγο πιο μπροστά από το Μ-71, πάνω στην Α-Τ ζώνη. Έτσι αλλάζει η κατανομή βάρους, και στηρίζεται το Μ-71 στην μέση, με τους μπροστινούς ιμάντες να κρατάνε το βάρος, ενώ και το ίδιο το Μ-71 προστατεύει την μέση από απότομες κινήσεις. Έτσι και με ανοιχτή την πόρπη της Α-Τ, το Μ-71 μένει στην θέση του!!! (Το έχω κάνει!!). Αν βάλεις την εξάρτηση σε mode επιθεώρησης φρουράς (με το Μ-71 στους ώμους), μετά από μερικά βήματα θα μετατραπεί σε σουτιέν.

Παλιά σχεδίαση η εξάρτηση, αλλά αν ξέρεις να την προσαρμόσεις πάνω σου, μια χαρά δουλειά κάνει. Άσε που σε χρόνο dt, την αφήνεις κάτω (ένα κλιπ είναι), τσιμπάς τις γεμιστήρες (πέντε είναι μόνο, και χωράνε στις μεγάλες τσέπες της παραλλαγής), και κάνεις χαρωπά αέρα στο βουνό!!!
 
Σε μεγάλη πορεία με πλήρη εξάρτυση, εννοείται ότι περιλαμβάνει ξυριστικά!!, βρες κάναν στρατόκαυλο καραβανά ή δόκιμο και πες του είναι καλά έτσι μπαρμπαστρούμφ; Αν δεν είναι τραχανοπλαγιάς, θα τσεκάρει ότι το βάρος κάθεται στην μέση και όχι στους ώμους και ότι έχεις σφίξει αρκούντως έτσι ώστε να παίρνεις ανάσες χωρίς να σου κόβει το διάφραγμα στα δύο. θα δεις ότι θα περπατάς και δεν θα νιώθεις ότι κουβαλάς 20+ κιλά. Προσωπικά το 20αρι και βολή ή πορεία/βολή/πορεία με διάφορες παραλλαγές αποστάσεων, ήταν ότι καλύτερο. Αν έφευγες το ξημέρωμα δεν χόρταινες τα χρώματα του ουρανού, αν περπατούσες νύχτα ήταν γιομάτος ο ουρανός από αστέρια και στην επιστροφή έβλεπες και την ανατολή. Ακόμη και στην γιωτοκόνιτσα, η πορεία δίπλα στο ποτάμι, είτε με εξάρτυση είτε μόνο με τα χιτώνια ήταν μαγεία. Οι γκρινιάρηδες πίσω και τα κομμάντα μπροστά, οπότε δεν είχες παρεμβολές.

Αν σου κάτσει και καλή ειδικότητα, με σοβαρή εκπαίδευση μπορείς να μάθεις πάρα πολλά. Εμείς στα zu-23 εκτός του καθημερινού συναγερμού/αβολίδωτα/καθαρισμού είχαμε στην διάθεση μας και εγχειρίδια τόσο τακτικής, του Βιετνάμ, όσο και άλλα περί τροχιάς βλήματος, πεδίο πλήξεως στόχου κτλ κτλ μέσω μαθηματικών και φυσικής. Ναι ο υπολοχαγός ήθελε ξερά τα νούμερα και ακόμη και ο λοχαγός όταν του είπα για τον νόμο του νέυτωνα με κοίταξε στραβά και είπε όχι, αλλά τουλάχιστον κάτι μάθαμε. και σίγουρα ήταν πολύ πιο δύσκολο από τους οδηγούς και τους λοιπούς ξύστες, αλλά νομίζω ότι τέτοιες ευκαιρίες δεν σου δίνονται συχνά. Βέβαια ΔΕΝ θα ξαναπήγαινα.
 
Ναι, σίγουρα παίζει ρόλο η ψυχολογία. Και στη μικρή πορεία μού πέρασε για μια στιγμή απ' το μυαλό η «λύση» του ασθενοφόρου, αλλά λέω όχι, μπορώ να το βγάλω, δεν θα εγκαταλείψω με το καλημέρα.

Πάντως λίγο το ένα, λίγο το άλλο, βοηθιέται και το σώμα (δεδομένης της καθιστικής ζωής που είχα).

Ορίστε τι παλικάρια είναι οι ragequitάδες! Εύγε!
 
Εμείς στα zu-23 εκτός του καθημερινού συναγερμού/αβολίδωτα/καθαρισμού είχαμε στην διάθεση μας και εγχειρίδια τόσο τακτικής, του Βιετνάμ, όσο και άλλα περί τροχιάς βλήματος, πεδίο πλήξεως στόχου κτλ κτλ μέσω μαθηματικών και φυσικής.

Καλά τα βιβλία και τα συγγράμματα, αλλά αλλιώς το βλέπεις (με σεβασμό) το zu-23, όταν κάνει κόσκινο το ανεμούριο πίσω από την ντακότα!!
 
Σε επιθεωρηση Ταξιαρχου επαιξε ερωτηση ταξιαρχου σε κλασσικη κρητικη μορφη, σχετικα με ολα αυτα που κουβαλει.
Ο κρητικος του ειπε οτι εαν συμβει κατι, θα τα πεταξει ολα πλην νερου και πυρομαχικων. Ο ταξιαρχος γελασε ομως δεν τον διορθωσε και ουτε τον κοιταξε στραβα καποιος αξιωματικος του στρατοπεδου.
Πριν γινω Κουνελι και ενω ειχα ακομα την μορφη αρουραιου, η Α-Τ μου εφτανε στα δοντια. δεν ηξερα πως να την κανω να "κατσει καλα". μεγαλο προβλημα, ακομα και με τις οδηγιες χρησης.

Σε μερικες φασεις ειχα πει οτι μου εκατσε καλα το Μ113/ΒΜΡ1. Επρεπε να γινουν τα προβλεπομενα και στην περιπτωση μου τα προβλεπομενα ηταν 45αρι πιστολι και αραχτος μεσα στο ερπυστριοφορο. Θυμαμαι σειρουλα που ειχε κοπει, επιτηδες, στην οδηγηση και ετρεχε με τα ειδη προικος.
Δεν θυμαμαι σε ποιο στρατοπεδο ημουν αλλα ειχαν παρκαρει ZU23, προσωρινα, Ηταν να πανε καπου αλλα δεν το εμαθα ποτε και ειμαι σιγουρος οτι ειναι ακομα παρκαρισμενα κατω απο τον ιδιο ουρανο.

Για τα ZU δεν ξερω ομως ακομα θυμαμαι την βολη με PKT. για τους γιωταδες, το PKT ειναι το ηλεκτρικο πολυβολο που φερει (εφερε) το BMP1.
ο χειρισμος και η βολη γινεται με χειριστηριο που μοιαζει με gaming χειριστηριο που εχει παρει στεροειδη. η περιστροφη του πυργου γινοταν με το χειριστηριο. εριχνες και τσεκαρες αν περασες πιστα.
 
Τελικά να που χρειάστηκε και κάτι από τον στρατό.
Ετοιμάζω ένα ταξίδι εξερεύνησης του έξω κόσμου πολλών ημερών. Σκέφτομαι τι να βάλω στο σακίδιο και δεν μπορώ να αποφασίσω τι να πάρω και τι να βγάλω για να αλαφρύνω λίγο το φορτίο. Καταλήγω μετά από διάφορες ιδέες σε μία λίστα η οποία είναι ένα αντίγραφο αυτής του Μ71. Αλλά βέβαια, εγώ κοίταζα να χλευάσω το στράτευμα που με προετοίμαζε για τις ορειβατικές μου περιπέτειες ως πολίτης...
Εντάξει,αφρό και ξυραφάκια δεν θα πάρω, αλλά θα κουβαλήσω την καραβάνα, από την θητεία του παππού μου!
 
Έχεις να βγάλεις και κάτι review ε, μην χαθείς σε κάνα δάσος και επανεμφανιστείς 30 Ιουλίου "ωχ μάγκες ξεχάστηκα, έτρωγα βατόμουρα στην Πίνδο με κάτι χουντόγερους και πέρασαν οι μέρες".
 
Aν ειναι χουντογεροι (χαχαχαχαχα) θα γυρισει το παιδι. Μαλλον εχει κανονισει ραντεβου στο δασος με τιποτα δρυαδες και οταν γυρισει θα ειναι ετοιμος να γραψει review για το witcher 7
 
να προσεχεις, χρονό!
να παρεις μπολικες σωβρακοφανέλες και την κατάνα μαζι σου.
Τον κόβω να πηγαίνει μόνο με το σώβρακο και εναν ελβετικό σουγιά, οτιδήποτε παραπάνω είναι περιττό
 
Predator4K1.jpg
 
Σε μια κρίση αεργίας, κάθησα και ξαναδιάβασα όλο το thread. Μιλάμε είναι όντως πηγή αστείρευτης γνώσης για την ελληνική πραγματικότητα. Κρίμα που χάλασε η διαμόρφωση των εικόνων και των quotes λόγω των αλλαγών της πλατφόρμας του φόρουμ ανά τα χρόνια.

Απεδώ ξεκινούσε και η δική μου περιπέτεια :ROFLMAO:

 
Το έχω αναφέρει και στο παρελθόν. Πρώτες μέρες στο κέντρο ψάχναμε τιπς για το γυάλισμα των αρβυλων και πρώτο αποτέλεσμα στο Google ήταν αυτό εδώ το θρεντ!
Κανονικά θα έπρεπε να εκτυπωθεί και να δίνουν αυτό αντί για το εγχειρίδιο του οπλιτη.
 
Back
Top