Οπως εχω ξαναπει και τον ηλιο δεν τον χαιρεταω επειδη εχουμε τσακωθει. Ειναι που θα πεσεις και τι θα κανεις.
Ναι, εαν πεσεις σε μαυρο χαντακι με φωνες και απο την σκοπια βρεθεις να τριβεις λαμαρινες repeat, ειναι τεραστιο χασιμο χρονου.
Απο την αλλη ειναι ενα καλο demo για οσους δεν μπηκαν με τα μπουνια στη ζωη. Μαθαινεις και τα ορια σου, που σε περιπτωσεις ειναι πολυ μεγαλυτερα απο οσο μπορει να νομιζει καποιος. Εγω πχ δεν ηξερα οτι θα ειχα την δυναμη να πω σε αρχιλοχια τραβα πηδηξου.
Το Πολυκαστρο που ανεφερε στο παρελθον ο akarthis το γνωριζω και ειναι απο τα μερη που προσφερουν χασιμο χρονου και νευρα.
Υπαρχουν και χειροτερα απο το Πολυκαστρο πχ Νεα Σαντα που ειναι πολυ χλωμο να την γνωριζουν οι νεωτεροι επειδη εκλεισε πριν πολλα χρονια και ανοιξε με νεο ιδιοκτητη.
Εκει πηγαινες για να αυτοκτονησεις ή για να παρεις αποσπαση σε τρελαδικο και μιλαμε για κεντρο εκπαιδευσης. Το μονο που δεν μας εκαναν ηταν να μας χτυπανε με καδρονια. Εφαγα απιστευτη ταλαιπωρια και ειδα σειρα μου να τον παιρνουν για ψυχιατρικη βοηθεια.
Απο την αλλη ομως οταν πηγαμε στην μοναδα δεν μας επηρεαζε τιποτα πχ να μυριζουμε την οδοντοκρεμα του τουρκου. Καποιοι αλλοι που δεν ειχαν περασει απο ψυχολογικο σοκ, τους ετυχαν ασχημες εμπειριες πχ να τρεχουν πανικοβλητοι προς την τουρκικη ενεδρα.
Δεν ωραιοποιω τις ασχημες καταστασεις και την ταλαιπωρια. Τα πραγματα δεν ειναι ποτε ασπρο μαυρο αλλα τα δεχομαστε ως ασπρο μαυρο.
Στην περιπτωση μου. Στην μοναδα εμαθα πολλα πραγματα τα οποια δεν θα με βοηθουσαν στην πολιτικη ζωη πλην της κλωτσοπατιναδας.
Απο την αλλη ομως ηταν πραγματα που θα με βοηθουσαν, εαν γινοταν κανενα μπιρι μπιρι στην διαρκεια της στρατιωτικης περιοδου.
Εκανα πραγματα τα οποια μου εδιναν την αισθηση της περιπετειας. Ας πουμε οτι δεν βαρεθηκα.
Αυτο που μετραει ειναι τι μπορει να σε βοηθησει σε μια περιοδο της ζωης σου.
Ειναι μια περιοδος που μπορει να σε βοηθησει να τα βρεις λιγο με τον εαυτο σου και να τσαμπουκαλευτεις. Εγω περασα την πρωτη πυλη με σκυμενο το κεφαλι και εφυγα με την σκια τριων στρατοδικειων, 15 κιλα βαρυτερος (οχι λιπος) και γεματος αυτοπεποιθηση.
Γνωριζω ατομα τα οποια πριν τον στρατο περνουσαν τον καιρο τους σαλιαριζοντας σε καφετεριες. Μετα τον στρατο ειπαν οτι ο στρατος ειναι χασιμο χρονου και συνεχισαν να περνανε τον χρονο τους σε καφετεριες, δουλευοντας σε μερη που ηταν χασιμου χρονου, οπου ειχαν εναν καραγκιοζη πανω απο το κεφαλι τους να τους τα φουσκωνει με τρομπα. Μετα την δουλεια σπιτι, παιχνιδια, μπαλιτσα, υπνο repeat.
Δεν πετυχαινουν ολοι να κανουν πραγματικοτητα τα ονειρα τους.
