Που πηγα φανταρος/που θα θελα να παω/γιατι μισω το στρατο

Welcome!

By registering with us, you'll be able to discuss, share and private message with other members of our community.

SignUp Now!
Αυτό με τις πάνω κουκέτες πάλι πρώτη φορά το ακούω. Τι διάολο, φοβούνται μήπως οι απόγονοι του Περικλέους πέσουν από πάνω και σπάσουν κάνα πλευρό? Ή απλά μειώνουν τον κόσμο για λόγους συνοστισμού, πανδημίας κτλ.

ΕΛΑ ΤΩΡΑ ΜΕ ΤΑ ΦΛΩΡΑΚΙΑ
ΕΓΩ ΟΤΑΝ ΜΠΗΚΑ ΤΟ 2014 ΚΟΙΜΟΜΟΥΝ ΠΑΝΤΑ ΣΤΗΝ ΚΟΥΚΕΤΑ, ΟΠΩΣ ΟΦΕΙΛΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΕΝΑΣ ΑΝΤΡΑΣ. ΤΩΡΑ ΠΑΝΕ 9 ΜΗΝΕΣ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΚΟΥΚΕΤΑ - ΓΕΛΑΝΕ ΟΙ ΦΟΡΙΑΜΟΙ.


ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΠΑΝΙΕΡΕΣ ΤΗΣ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΙΠΕΣ ΤΙ ΕΓΙΝΕ;;; ΕΠΕΣΕ ΚΑΝΕΝΟΣ ΤΟ ΣΑΠΟΥΝΙ;;; ΣΚΑΡΦΑΛΩΣΕ ΚΑΝΕΙΣ ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΝΑ ΔΕΙ ΤΑ ΠΟΥΛΑΚΙΑ ΣΑΣ;;; ΣΑΣ ΤΗΝ ΕΠΕΣΕ ΚΑΝΕΙΣ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΠΡΟΣ ΤΙΣ ΕΞΩΤΕΡΙΚΕΣ/ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΕΣ ΤΟΥΑΛΕΤΕΣ ΝΑ ΣΑΣ ΤΡΑΒΗΞΕΙ ΤΗΝ ΠΕΤΣΕΤΟΥΛΑ ΝΑ ΣΑΣ ΚΟΡΔΩΣΕΙ;;;;;;;;;;;;;;;

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΠΕΥΚΟ ΔΕΝ ΤΟ ΒΛΕΠΑΤΕ ΟΥΤΕ ΜΕ ΤΟ ΚΥΑΛΙ
 
Αυτό με τις πάνω κουκέτες πάλι πρώτη φορά το ακούω. Τι διάολο, φοβούνται μήπως οι απόγονοι του Περικλέους πέσουν από πάνω και σπάσουν κάνα πλευρό? Ή απλά μειώνουν τον κόσμο για λόγους συνοστισμού, πανδημίας κτλ.
Ο διοικητής μας είπε πως στη προηγούμενη ΕΣΣΟ, ένα τσακάλι έπεσε από τη κουκέτα του και κατηγόρησε το στρατόπεδο για τη ζημιά του (έπεσε τηλεφώνημα από ισχυρές θέσεις) για τον ίδιο λόγο μας είπαν να μην πάμε για μπάνιο στις παραλίες, κατά την διάρκεια της εξόδου. Διότι αρκετοί πήγαν να πνιγούν στα ρηχά νερά της Καλαμάτας.
 
Η λογική του στρατού πονάει πόδι, κόψει πόδι αποδίδει πάντα τα μέγιστα.
Θα χρειαστεί να πολεμήσουν και θα λένε α την τελευταία φορά ένας φαντάρος έπαθε αλλεργικό σοκ κρατώντας το όπλο και αποφασίσαμε να σας δώσουμε νεροπίστολα.
 
Αυτό με τις πάνω κουκέτες πάλι πρώτη φορά το ακούω. Τι διάολο, φοβούνται μήπως οι απόγονοι του Περικλέους πέσουν από πάνω και σπάσουν κάνα πλευρό? Ή απλά μειώνουν τον κόσμο για λόγους συνοστισμού, πανδημίας κτλ.
Τα καλα κρεβατια με θεα τα εχουμε για τους τουριστες ;)
 
2η σελίδα.
Ξανά-μανά, το ίδιο αχανές ποστ μακροβούτι στα του στρατού.

Από τις πρώτες κιόλας μέρες, τα δράματα δεν είχαν τελειωμό. Φαντάροι να χτυπιούνται κάτω με κλάματα και να φωνάζουν "ΕΜΕΝΑ ΔΕ ΜΟΥ ΕΧΟΥΝ ΜΙΛΗΣΕΙ ΠΟΤΕ ΕΤΣΙ", την ώρα που το όργανο δίνει εντολή για ανάπαυση. Ένας απ' αυτούς δεν κάνει τίποτα. Οι τόνοι ανεβαίνουν και ακούγεται ένα "ΚΑΛΑ, ΕΙΣΑΙ ΜΑΛΑΚΑΣ ΑΓΟΡΙ ΜΟΥ;" από το όργανο.
Το ίδιο παιδί, πριν στα μαγειρεία, δήλωνε έτοιμος για πεζοναύτης.

Άλλοι έκαναν παράπονα για φουσκάλες στα πόδια και ζητούσαν άδεια για να συνεχίσουν με τα αθλητικά τους παπούτσια.

Πολλοί παρέδωσαν πνεύμα κατά τη διάρκεια του "φακέλου/υποφάκελου" για τα κρεβάτια (για να μη σου πρήζουν τον πάπαρο, απλά πετάς ένα λεπτό σεντόνι από πάνω και κοιμάσαι, δίχως την έννοια του "στρώσε το κρεβάτι σε γεωμετρική διάταξη Γ" )

Ένα όργανο μου φώναξε επειδή ξέχασα να βάλω το τζόκεϊ.
"ΓΡΗΓΟΡΑ ΡΕ! ΔΕΝ ΑΚΟΥΣ ΠΟΥ ΣΟΥ ΦΩΝΑΖΩ!"
Βάλε φωνή να σε ακούσω, ωρέ! "Πουλάς και πνεύμα; ".
Όχι, απλά δεν σε ακούω.
Το όργανο νόμιζε πως όντως δεν τον άκουγα και γκάριζε για κάνα δεκάλεπτο.
Μέχρι το τέλος της ημέρας, είχε κλείσει η φωνή του. Ο διοικητής, πάλι, είχε σκάσει από τα γέλια με το όλο σκηνικό.

Γενικά, θέλουν ολίγον τακτ οι συναναστροφές.
Μπορείς να είσαι εσύ με το κινητό σου και την αγάπη που άφησες έξω, ή η φάση "εγώ και το παρεάκι μου", ή ο βλαχοδήμαρχος που σε όλα είναι χαχαχούχας, ή πολύ απλά να κρατήσεις μια ισορροπία σε όλα αυτά και να μην πρήζεις τον έρωτα του καθενός εκεί μέσα.

Επίσης, μαθαίνεις να γίνεσαι ανεκτικός και να ακούς. Το τι θα κρατήσεις από αυτά που θα ακούσεις, είναι καθαρά δικό σου θέμα.
Τουλάχιστον αυτή τη τακτική εγώ ακολουθώ.

 
Τόσο κλαψωμουνι ρε πλέον; Πω πω... οκ και εμείς είχαμε τα παρατράγουδα πριν 10 χρόνια (για τον 1 ολόκληρο μήνα που έκατσα μέχρι να με πετάξουν έξω), αλλά οκ τους βάζαμε στην σειρά οι μεγαλύτεροι και όλα πόπα.

Αυτό για το άνοιωθο γίδι που θέλει να γίνει κομάντο και δεν κάνει ούτε για πιγκάλ τουαλέτας νομίζω το έχει κάθε σειρά.

Τι να κάνει άραγε εκείνο το παλικαράκι που γκρίνιαζε που κόβουμε σαλάτα στο μαγειρείο αντί να κάνουμε βήμα στο λιοπύρι; ήθελε να μπει κομάντο και δεν ήταν αρκετά σκληρή εκπαίδευση η ντοματοκοπτική, αλλά κόπηκε στο τρέξιμο για τα κομάντα, το πρώτο όχι και τόσο σπουδαίο τεστ επιλογής. Κρίμα που δεν είναι COD εδώ αγόρι μου να τρέχεις με shift+W.
 
Τόσο κλαψωμουνι ρε πλέον;
Στη προηγούμενη ΕΣΣΟ, τα πράγματα ήταν χειρότερα...


Σχετικά με την ερώτηση του μπάνιου από τον Επιταφ.
Αυτό σηκώνει ξέχωρο ποστ διαμάντι. Μιας και κάπως έτσι μπήκε η υπηρεσία "Τουαλετοφύλακας" στο παιχνίδι.
 
Της τουαλέτας ο φυγόπονος.

Πρώτη βδομάδα και σκάει toxic alert στις εξωτερικές τουαλέτες.
Ένας κερατάς έκανε την ανάγκη του στους κάδους και άφησε το στίγμα του στο χερούλι.
Στη βραδινή αναφορά, ο διοικητής τόνισε ότι τέτοια περιστατικά δε γίνονται ανεκτά και αν θα ξαναγινόταν, θα τη πλήρωνε όλος ο λόχος.
30 λεπτά αργότερα και ο επίδοξος σκατμαν ξαναχτυπά. Αυτή τη φορά στις εσωτερικές τουαλέτες του λόχου. Ήταν ξεκάθαρο το μήνυμα προς τον διοικητή.

Το επόμενο πρωί, ο διοικητής έδωσε στον σκατμαν την ευκαιρία να εμφανιστεί στο γραφείο του μέχρι το μεσημέρι. Δεν θα έδινε το όνομά του και το θέμα θα θεωρούνταν λήξαν. Φυσικά και ο σκατμαν δεν έκανε καμία κίνηση να εμφανιστεί.
Έτσι, τέθηκε σε εφαρμογή (με τις ευλογίες του λοχαγού) η υπηρεσία του τουαλετοφύλακα και οι εσωτερικές τουαλέτες ήταν κλειδωμένες μέχρι τις 22:30 το βράδυ.
Οπότε, ήθελες να ρίξεις ένα κατούρημα; Έβγαινες έξω και τραβούσες πλώρη προς τις εξωτερικές τουαλέτες.

Η υπηρεσία του τουαλετοφύλακα είχε ως εξής:
Δύο άτομα ήταν στη θέση του τουαλετοφύλακα και έπρεπε να επιβλέπουν την κατάσταση που άφηνε ο εκάστοτε φαντάρος στις τουρκικές. Έβλεπαν κάτι ύποπτο; Καταγραφή στο τετράδιο και αναφορά στον εκάστοτε ανώτατο που ήταν στη μονάδα.

Εκεί που το όλο πανηγύρι είχε ξεκινήσει με το "ΧΑΧΑ, κοίτα τον μαλάκα τι έκανε", κατέληξε στο να καταζητείται ο σκατμαν από τους φαντάρους του λόχου, οι οποίοι υπόσχονταν να τον κάνουν να βιώσει την κόλαση στα κωλομέρια του (ακούγεται κάπως αυτό, αλλά πιάσατε το νόημα).

 
Της τουαλέτας ο φυγόπονος.

Πρώτη βδομάδα και σκάει toxic alert στις εξωτερικές τουαλέτες.
Ένας κερατάς έκανε την ανάγκη του στους κάδους και άφησε το στίγμα του στο χερούλι.
Στη βραδινή αναφορά, ο διοικητής τόνισε ότι τέτοια περιστατικά δε γίνονται ανεκτά και αν θα ξαναγινόταν, θα τη πλήρωνε όλος ο λόχος.
30 λεπτά αργότερα και ο επίδοξος σκατμαν ξαναχτυπά. Αυτή τη φορά στις εσωτερικές τουαλέτες του λόχου. Ήταν ξεκάθαρο το μήνυμα προς τον διοικητή.

Το επόμενο πρωί, ο διοικητής έδωσε στον σκατμαν την ευκαιρία να εμφανιστεί στο γραφείο του μέχρι το μεσημέρι. Δεν θα έδινε το όνομά του και το θέμα θα θεωρούνταν λήξαν. Φυσικά και ο σκατμαν δεν έκανε καμία κίνηση να εμφανιστεί.
Έτσι, τέθηκε σε εφαρμογή (με τις ευλογίες του λοχαγού) η υπηρεσία του τουαλετοφύλακα και οι εσωτερικές τουαλέτες ήταν κλειδωμένες μέχρι τις 22:30 το βράδυ.
Οπότε, ήθελες να ρίξεις ένα κατούρημα; Έβγαινες έξω και τραβούσες πλώρη προς τις εξωτερικές τουαλέτες.

Η υπηρεσία του τουαλετοφύλακα είχε ως εξής:
Δύο άτομα ήταν στη θέση του τουαλετοφύλακα και έπρεπε να επιβλέπουν την κατάσταση που άφηνε ο εκάστοτε φαντάρος στις τουρκικές. Έβλεπαν κάτι ύποπτο; Καταγραφή στο τετράδιο και αναφορά στον εκάστοτε ανώτατο που ήταν στη μονάδα.

Εκεί που το όλο πανηγύρι είχε ξεκινήσει με το "ΧΑΧΑ, κοίτα τον μαλάκα τι έκανε", κατέληξε στο να καταζητείται ο σκατμαν από τους φαντάρους του λόχου, οι οποίοι υπόσχονταν να τον κάνουν να βιώσει την κόλαση στα κωλομέρια του (ακούγεται κάπως αυτό, αλλά πιάσατε το νόημα).




Ρε πόσο γαμάτο θα ήταν ένα ρηάλιτι μέσα στον Ελληνικό Στρατό;
«Μαλάκες ποιος έχεσε πάλι στον τοίχο;;; ΜΕΣ ΤΗΝ ΤΡΥΠΑ ΜΕ ΤΟ ΝΕΡΑΚΙ ΧΕΖΟΥΜΕ ΑΓΟΡΙ ΜΟΥ, ΘΕΣ ΝΑ ΣΟΥ ΔΩΣΩ ΝΑ ΤΑ ΦΑΣ;;;;»
«Κύριε Λοχαγέ, έχω χαρτί από δερματολόγο...ορίστε Ελεύθερος Ξυρίσματος»
«Τράβα κουρέψου Παναγιωτίδη, όταν φοράς το καπέλο φαίνεσαι σα να χεις εγκαταστήσει λασπωτήρα από πίσω».

Και στο τέλος θα ψηφίζαμε ποιος μένει/ποιος φεύγει.

Τόνυ, ζεις ΑΠΑΤΗΤΑ ΖΕΝΙΘ και δακρύζω. Επίσης πρέπει να 'ναι φουλ στα κουνούπια. Οι εξωτερικές τουαλέτες/μπανιέρες νόμιζα ήταν για όλους τους λόχους, αλλά είναι μόνο για 3ο και 4ο;
Με τα λιγότερα άτομα έχετε και λιγότερες πιθανότητες για ποδαρίλα πάντως...Να και κάτι καλό!


 
Το θρεντ απέκτησε μια άγρια ομορφιά από την ώρα που παρουσιάστηκε ο Τονυς. Μέχρι και το περίφημο βιντεάκι "2 girls, one cup" θυμήθηκα με την τόση σκατοκατάσταση (όσοι είστε μικροί και δεν το ξέρετε, ψάχτε και με βρίζετε αργότερα).

Άμα το στρατό τον πάρεις όσο είναι δυνατό στο χαβαλέ, δεν τρελαίνεσαι κιόλας. Το 2008 που παρουσιάστηκα στη Ροδόπολη Σερρών έπαθα πολιτισμικό σοκ, τόσο με το χωριό όσο και με τους φαντάρους. Η συντριπτική πλειοψηφεία ήταν κάτι 18χρονοι τσομπαναρέοι από κοντινά χωριά που η μόνη τους έξοδος πρέπει να ήταν οι ταβέρνες του χωριού και η Τούμπα να βλέπουν τον παοκ. Σε κάθε έξοδο ήταν αποθέωση, λες και δεν υπήρχε το αύριο. Μετάθεση στο Λαγό Ορεστιάδας για το υπόλοιπο της θητείας με πολλές καλές και κακές καταστάσεις να συμβαίνουν, που θέλω μια μέρα να γράφω για να μην τα διαβάσει κανείς. Τώρα στα 40 με το καθημερινό άγχος και τρέξιμο, αν με ρωτούσε κάποιος άνετα ξαναπήγαινα να καθήσω ενα μήνα διακοπές.
Άντε και ένα αστείο περιστατικό: Κάνοντας πρωινές ασκήσεις, μια σφήκα με τσίμπησε στο μεσαίο δάκτυλο του δεξιού μου χεριού. Πήγα στο ιατρείο και στην ερώτησα του γιατρού πού με τσίμπησε η σφήκα του ύψωσα το μεσαίο δάκτυλο. Αφού κάθησα καμια ώρα εκεί μην τυχόν και παρουσιαστεί κάποια αλλεργία, έφυγα ζητώντας από το γιατρό να με βγάλει ελεύθερο υπηρεσίας επειδή ήμουν θαλαμοφύλακας και δε θα μπορούσα να γράψω στο βιβλίο. Το έκανε ο άνθρωπος. Είμαι αριστερόχειρας.
 
Μία από τα ίδια, παρουσιάστηκα πριν καμιά 20ριά χρόνια στο Ρέθυμνο, όλα καλά, είχα ένα mentality του τύπου πρέπει να βγει η υποχρέωση. Οι βουνίσιοι Κρητικοί είναι ζήτημα αν μέχρι την ορκωμοσία έκαναν ένα ντουζ. Μετά στα Γιάννενα γιά οδηγός που με πέθανε η υγρασία. Μόλις άρχισα ερωτήσεις γιά τον χιαστό και αν μπορώ να κάνω εγχείρηση εν μέσω θητείας με ξαπόστειλαν με συνοπτικές διαδικασίες στην Αντιμάχεια στην Κω. Πρώτη μέρα παρουσιάζομαι στον διοικητή και με ρωτάει αν ξέρω από κομπιούτερς, λέω διστακτικά ναι και με στέλνει στον πρώτο γραφείο όπου ήμουν όλη μέρα αραχτός και δακτυλογραφούσα. Μου είχαν δώσει και τα κλειδιά του γραφείου και ήμουν ελεύθερος από όλες τις αγγαρείες και τις ασκήσεις. Ουσιαστικά είχα γίνει η φίρμα του στρατοπέδου και επειδή πέρναγα τις άδειες στις καρτέλες, που και που ξεχνιόμουν να περάσω κάποια μέρα. Ολοκλήρωσα την τουρνέ στην Αξιούπολη Κιλκίς και επειδη δεν ήμουν από Θεσσαλονικη με έστειλαν σε ένα φυλάκιο στους πρόποδες του Καϊκματσαλάν όπου όπως και ο @vlad ευχαρίστως ξαναπλήρωνα να πάω. Πέτρινο σπίτι μέσα στο δάσος, είμασταν όλη μέρα με τα σώβρακα και παίζαμε playstation, ο υπολοχαγός πέρναγε γιά μιά ώρα κάθε Τρίτη να δει αν ζούμε και να φέρει προμήθειες. Το πιό κοντινό χωριό ήταν καμιά ώρα με τα πόδια και πηγαίναμε γιά να πάρουμε καπρίς και μπισκότα. Για να πιάσουμε σήμα περνάγαμε στα Σκόπια και ανεβαίναμε έναν λόφο. Θυμάμαι το σοκ μου όταν διαπίστωσα ότι τα σύνορα ήταν ουσιαστικά κάτι κολωνάκια :D .
 
Δε ξέρω αν η νέα γενιά είναι πλέον έτσι, αλλά πολύ πείνα πέφτει βρε αδερφέ.

"ΑΝΤΕ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΕΞΟΔΟ ΚΑΙ ΝΑ ΒΡΟΥΜΕ ΚΟΜΕΝΑΚΙΑ"

"ΜΕ ΠΧΙΑ ΜΙΛΑΣ ΣΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ, ΤΙ ΗΛΙΚΙΑ ΕΧΕΙ?"

"ΑΦΗΣΤΕ ΜΕ ΣΤΗΝ ΗΣΥΧΙΑ ΜΟΥ, ΘΕΛΩ ΝΑ ΚΑΤΑΘΕΣΩ ΤΟΝ ΚΟΠΟ ΜΟΥ"

"ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΡΕ! ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΟΝ ΒΡΕΞΩ ΑΜΕΣΩΣ"

"ΛΕΩ ΝΑ ΒΓΩ ΜΕ ΤΟ ΧΙΤΩΝΙΟ ΕΞΩ. ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΡΟΜΕΡΟΣ ΓΚΟΜΕΝΟΜΑΓΝΗΤΗΣ"


"ΤΗΝ ΕΙΔΑΤΕ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΕ? ΚΟΙΤΑ ΚΟΙΤΑ ΚΟΙΤΑ!"
και είναι μια μεσήλικη γυναίκα, που εκτελεί χρέη γραφείου στη Στρατονομία.

Btw, όλα αυτά στις πρώτες μέρες. Μάλιστα, ένας φαντάρος έψαχνε κομπανια για να πάει σε μπορντελο, κατά τη διάρκεια της 1ης εξόδου.

Δηλαδή μετά από 5-6 μήνες και βάζοντας στην εξίσωση κάνα απομονωμένο μέρος στα ελληνοαλβανικά σύνορα. Εκεί τι θα γίνει; Θα υπάρξουν ευτράπελα με εσάνς Ναυαγού και Ρον Τζέρεμι;

 
@munkinnousu Για πόσο έζησες το στρατιωτικό όνειρο; Μου θύμησες την δικιά μου αγγαρεία που πήρα τρεις μεταθέσεις σε 8 μήνες.

Τονεχ, άμα σου κάτσει ελληνοαλβανικά πάρε και κάνα kindle γιατί θα έχεις 25 ώρες την ημέρα ελεύθερες. Βλέπω εδώ δίπλα τα φαντάρια που έρχονται για μπάνιο στο ποτάμι και κάθε χρόνο είναι και καλύτερα.
Μπόνους, θα έχεις την τύχη να πάρεις σωβρακοφανέλα!
 
@munkinnousu Για πόσο έζησες το στρατιωτικό όνειρο; Μου θύμησες την δικιά μου αγγαρεία που πήρα τρεις μεταθέσεις σε 8 μήνες.

Τονεχ, άμα σου κάτσει ελληνοαλβανικά πάρε και κάνα kindle γιατί θα έχεις 25 ώρες την ημέρα ελεύθερες. Βλέπω εδώ δίπλα τα φαντάρια που έρχονται για μπάνιο στο ποτάμι και κάθε χρόνο είναι και καλύτερα.
Μπόνους, θα έχεις την τύχη να πάρεις σωβρακοφανέλα!
Δωδεκάμηνο και δεν είχα καμία άκρη αλλά μου έκατσε καλά. Πχ πήγα στην Κω ακριβώς την μέρα που συμπλήρωνε το εξάμηνο ο προηγούμενος στο γραφείο. Στην Αξιούπολη ουσιαστικά μας τιμωρούσαν με τα φυλάκια γιά να μένουν οι Θεσσαλονικείς στο στρατόπεδο και να παίρνουν διανυκτερεύσεις. Εμείς παίζαμε φίφα και αυτοί έκαναν υπηρεσίες. Το φυλάκιο ήταν σε εκπληκτικό σημείο μέσα στην φύση.

Έχω και μια αστεία ιστορία. Είχαμε κάτι κασετίνες με CDs με ταινίες και ανάμεσα τους υπήρχαν και κάποιες γιά ενηλίκους. Ενα μεσημέρι βάζουμε μία τέτοια να παίζει και κάποια στιγμή ενώ είμαστε όλοι στο σαλόνι με τα σώβρακα ξαφνικά ακούμε απέξω αυτοκίνητο. Βλέπουμε από τις γρίλιες και είναι μία καναδέζα και βγαίνει από την θέση του συνοδηγού ένας παπάς. Εχουμε όλοι χεστεί και τρέχουμε να βάλουμε ότι προλαβαίνουμε, Κάποια στιγμή βγαίνουμε, ο ένας με παντόφλες , ο άλλος με βερμούδες κλπ από μέσα ακούγονται τα βογγητά γιατί κανείς δεν σκέφτηκε να σταματήσει το CD. Ο παπάς ήταν του στρατού και είχε και βαθμό, ψιλοκατάλαβε τι γινόταν αλλά ήταν πολύ κουλ. Πέρασε να μας γνωρίσει και να κάνει κάτι σαν λειτουργεία / προσευχή στο εκκλησάκι στο φυλάκιο.

Και μία άλλη φορά τους έπεισα να δούμε το Life Aquatic του Wes Anderson και παραλίγο να φάω ξύλο. Καλά παιδιά αλλά όχι φίλοι της κουλτούρας.
 
Δε ξέρω αν η νέα γενιά είναι πλέον έτσι, αλλά πολύ πείνα πέφτει βρε αδερφέ.

"ΑΝΤΕ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΕΞΟΔΟ ΚΑΙ ΝΑ ΒΡΟΥΜΕ ΚΟΜΕΝΑΚΙΑ"
Μπααα πάντα έτσι ήταν και έτσι θα συνεχίσει να είναι imho. Στο ΚΤΕΛ Διδυμοτείχου με τους στρατιωτικούς σάκους αγκαζέ είχαμε δει παρέα γκομενακίων και είπαμε να πούμε μια καλημέρα στα κορίτσια βρε αδερφέ. Όχι λιγούρικη, ούτε με λάγνο βλέμμα. Η απάντηση από τις "ψημένες" ντόπιες που είχαν χορτάσει να βλέπουν οι δόλιες μόνο χακί εκεί πάνω ηχεί ακόμα στα αυτιά μου. "Ουστ κωλόψαρα" και μας γείωσαν χειρότερα και από τον Ταξίαρχο. Επίσης καλή φάση ήταν τα κουρέματα, είχαμε βρει τέλειο κομμωτήριο που έκανε απλό κοντό στρατιωτικό κούρεμα που το κάνεις και μόνος σου με τη μηχανή, στην προνομιακή τιμή των 15€ προ δεκαπενταετίας. Βέβαια η κοπέλα που σε κούρευε και έλουζε σου έκανε ίσκιο με τις βουζάρες της.
 
Back
Top