Είδα μαζεμένα τo DnD Honor among thieves και το Sisu.
DnD Honour among thieves.
Το Fantasy που θέλουμε και δεν μας δίνουν. Ωραίο σενάριο, ωραίες μάχες, ωραία μουσική. Γενικά όλα ωραία και θα την ξαναδώ σύντομα. Μου άρεσε ιδιαίτερα ο τρόπος που έβαζε μέσα τα στοιχεία της ζαριάς, χωρίς να φαίνεται. Πχ φαινόταν ποτέ κάποιος χαρακτήρας περνούσε διάφορα check ή πότε έφερνε critical χωρίς meta στοιχεία, κάτι που όμως είχαν αποδόσει τέλεια οι fan made ταινίες The Gamers. Μακάρι να πέσει χρήμα και συνεχιστεί, ειδικά με καμιά ενδιαφέρουσα σειρά.
Ευχάριστη έκπληξη ο Hugh Grant, τον οποίο δεν θυμόμουν στο cast και ενώ μόλις τον είδα ξενερωσα, στο τέλος μόνο που δεν χτυπούσα παλαμάκια για την απόδοση του χαρακτήρα του.
Αυτό που ήταν αρκετά κακό βέβαια και που σίγουρα θα έδιωξε αρκετό κόσμο, άρα και λεφτά για τα όνειρά μου ήταν, ήταν το χτίσιμο του κόσμου. Δεδομένου ότι στέκεται μόνη της, μετά από τόσα χρόνια εν συγκρίσει με τις άλλες ταινίες DnD, έπρεπε να εξηγεί περισσότερα πράγματα για τον κόσμο των Forgotten Realms, αφού σε κάποια φάση άρχισε να πετάει ονόματα περιοχών και φύλων χωρίς κανένα παρασκήνιο. Όχι ότι δεν βλέπεται κι έτσι από έναν φρέσκο, αλλά καλό θα ήταν, σαν ταινία, είτε να έθετε κάποιες βάσεις ή να ξεδίπλωνε τον κόσμο της με φειδώ. Σε κάθε περίπτωση εμένα δεν με χάλασε.
9/10 γιατί έτσι!
Sisu (2022).
Αμερικανοφιναλνδικό έπος!
Η ιστορία ακολουθεί την διένεξη μεταξύ ενός χρυσοθήρα και μιας ίλης Ναζί κατά την υποχώρησή τους από την Φινλανδία και συγκεκριμένα μέσω των Laplands.ο παραπάνω χρυσοθήρας χαρακτηρίζεται από την λέξη Sisu, μία λέξη που δεν μεταφράζεται επ ακριβώς σε άλλη γλώσσα, σαν το φιλότιμο ντε, και περιγράφει κάποιων που είναι σκληρό καρύδι και γενναίος σε όλη την πορεία του χωρίς να λογαριάζει τίποτα. Σαν το ντου που έκαναν στους σοβιετικούς ένα πράμα.
Για να μην ξεφεύγω, η ταινία έχει μια από τις καλύτερες φωτογραφίες που έχω δει τελευταία, ερμηνείες που κόβουν την ανάσα και αν και σε κάποια σημεία υπερβάλει, κινηματογράφος είναι εξάλλου, δεν χάνει από την ατμόσφαιρά της. Ίσως να είναι λίγο αρχή στην αρχή ή να νομίσει κάποιος ότι βλέπει τον Φινλανδό Ράμπο, αλλά καταλήγει σε κάτι πολύ καλύτερο, τόσο από θέμα δράσης όσο και στησίματος.
Προσωπικά μου έβγαλε vibes από Valhalla Rising, στο πιο ωμό.