Εμενα αυτό που με προβληματίζει είναι το που πάει (και αν) η φάση με τα παιδιά. Δεν έχω κάνει κάποια κοινωνική έρευνα, ότι βλέπω, ότι διαβάζω και ότι μου λένε γνωστοί με παιδιά. Δεκαπεντάχρονοι που συμπεριφέρονται και μιλάνε σαν νταβατζήδες και νονοί της νύχτας. Δεκαπεντάχρονες που το μόνο που τους νοιάζει είναι να δείχνουν μο%ν@ρες και ξεκατινιαζονται στα τικ τοκ για τον Κωστα από το Γ2 που τους τον έκλεψε κάποιο άλλο ξέκ$λ%. Δεν λέω ότι όλα τα παιδιά είναι έτσι, αλλά απορώ πως στην εποχή μας, με το metoo, με τον θησαυρό γνώσης που έχεις στα δάχτυλα σου, πως ρε γαμώτο ένα παιδί ακούει τραπ. Στίχοι μόνο για εύκολα λεφτά, για ναρκωτικά, για όπλα, για κώλους, για το πόσο μάγκες είμαστε. Μπαίνω τικ τοκ, δεν θα πω ψέμματα, παρακολουθώ την Κινεζα που προσπαθεί να μου πουλήσει άχρηστα πράγματα για το σπίτι που δεν χρειάζομαι,γιατί είμαι τέτοιος ξενέρωτος αλλά πέφτεις συνέχεια πάνω σε παιδιά. Και καραφλιάζω με αυτά που κάνουν και το πως μιλάνε.
Από την άλλη βέβαια, ίσως να είμαι και λάθος και τα παιδιά βρουν τον δρόμο τους όπως τον βρήκαμε και εμεις. Μεγαλώνω και μου φαίνονται όλα αυτά παράξενα.