Τελείωσε και το Dungeon Siege 3 με το expansion του, σε 29 ώρες. Σε αντίθεση με τα προηγούμενα, το expansion είναι ενσωματωμένο στο παιχνίδι. Δηλαδή δεν το αρχίζεις ξεχωριστά. Εγώ το έπαιξα λίγο μετά από τότε που μου έγινε διαθέσιμο. Άργησα να συνηθίσω το χειρισμό του παιχνιδιού, αλλά μετά απ’ τις 2 πρώτες ώρες έπαιζα πολύ εύκολα. Ευχαριστήθηκα το παιχνίδι, την καλύτερη παρουσίαση (πιο σύγχρονο κιόλας), τους χαρακτήρες και τη συνολική ιστορία, όπως και αρκετά από τα side quests. Επίσης κανένα bug, ούτε crash to desktop. Και είχε και το αγαπημένο μου είδος τέλους σε RPG, αυτό που σου λέει τα αποτελέσματα των αποφάσεων και πράξεών σου.
Το μοναδικό μου παράπονο απ’ το παιχνίδι είναι το μικρό lvl-cap (35), που μάλιστα διάβασα ότι το expansion το είχε ανεβάσει από τα 30 που ήταν στο main game. Ακόμα και τα 35 είναι λίγα, για κάποιον που τα κάνει όλα σε RPG, και τα έφτασα σε 23 ώρες.
Και ένα δεύτερο, κάπως «παράξενο», για μένα όχι αρνητικό, αδιάφορο θα έλεγα. Στο παιχνίδι διαλέγεις το χαρακτήρα σου και τους άλλους τρεις τους συναντάς σταδιακά στην πορεία και μπορείς να έχεις έναν απ’ αυτούς μαζί σου. Ε, τον τελευταίο τον συνάντησα λίγο πριν τις 23 ώρες (λίγο πριν φτάσω στο lvl-cap μου) καθώς έκανα τις τελευταίες αποστολές στο Stonebridge και ετοιμαζόμουν για την τελική ευθεία του παιχνιδιού!! Εκείνη τη στιγμή δεν κάνεις αλλαγές στο δεύτερο χαρακτήρα, όταν έχεις μάθει πια πώς λειτουργεί, αλλά κοιτάς να του βρεις να φοράει τα καλύτερα που βρίσκεις ώστε να ετοιμαστούμε και για τις τελευταίες μάχες. Δεν κάνεις πειράματα!
Έτσι τελείωσα και συνολικά τη σειρά των Dungeon Siege σε 2,5 μήνες, αφού είχα αρχίσει το 1 αρχές Απριλίου. Ωραίο ταξίδι.
Φασαίος Larianός
Τσοβόλα δώστα όλα
Sign me up!
Approval of the Admiral
