Άφησα κατά μέρος το GTAV και παίζω VA11 HALL-A, όπου σερβίρω ποτά και κουβεντιάζω με hackers, cyborgs, androids και άλλες εξέχουσες προσωπικότητες του μέλλοντος.
Πολύ ωραία ιδέα για visual novel, αν και η γραφή έχει μπόλικα σκαμπανεβάσματα, ειδικά όταν είναι δέσμια των σαχλοάνιμε επιρροών της. Έχω ασχοληθεί κάνα τρίωρο και ομολογώ ότι λειτουργεί καλά ως ευχάριστο αγχολυτικό μετά τη δουλειά. Συμπαθητικά γραφικά, ωραία μουσική, σούπερ απλοϊκό gameplay. Υπάρχει ένα υφέρπον cyberpunk story που ξετυλίγεται σταδιακά όσο ακούς τις προσωπικές ιστορίες των θαμώνων, αλλά δεν ξέρω ακόμα πού το πάει.
Κάτι που με ενόχλησε πολύ είναι ο χαρακτήρας της χαζοχαρούμενης πόρνης-android, η οποία παραδέχεται πως είναι φτιαγμένη να μοιάζει 12-13 χρονών και δεν θέλει να αλλάξει εμφάνιση γιατί είναι "good for business"(!). Προς έκπληξή μου, η πρωταγωνίστρια δεν δείχνει να σοκάρεται ιδιαίτερα με τους πελάτες του κοριτσιού/android, απλά τη ρωτάει στο χαλαρό αν είναι οκ με τη δουλειά της, κάτι τεχνικές ερωτήσεις για nanomachines, και τέτοια. Δεν ξέρω ρε σεις τι γίνεται με τη γιαπωνέζικη κουλτούρα, απολαμβάνει ένα ανεξήγητο άσυλο από τους πάντες και μ' ένα μαγικό τρόπο αποφεύγει τη λογοκρισία ή έστω το κράξιμο που θα έπρεπε να τρώει (πέρα από τον ακούραστο πλοκαμομάχο Borracho). Γενικά, πάντως, το παιχνίδι χρησιμοποιεί ενήλικη γλώσσα και themes, αλλά ευτυχώς δεν έχει ίχνος γυμνού (ως τώρα τουλάχιστον).